The plan of love แผนการร้ายปลูกต้นรักในหัวใจน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #1 : You are funny and kind...

                   ณ โรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง  นามว่า ' พาร์เนซิตตี้ '  มีการเรียนที่หลากหลายและแตกต่างกันไป ที่นี่มีนักเรียนตั้งแต่เกรด 7-12

และนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย   ที่พักของนักเรียนที่นี่ก็จะแบ่งออกเป็นโดมๆไป แบ่งเป็น 3 โซน  

1.โซนของน้องเล็กมีนีกเรียนตั้งแต่เกรด 7-9

2.โซนของคนที่โตขึ้นมาหน่อย มีนักเรียนตั้งแต่เกรด 10-12

3. โซนของพี่โตสุด เป็นโซนของนักศึกษา

ทุกๆ 2 เดือนก็จะมีปาร์ตี้สร้างความสัมพันธ์ระหว่างพี่้น้องจัดขึ้น และเดือนนี้ก็เช่นกัน...

บทที่ 1
 

" หาววว~ อะไรมันจะน่าเบื่อแบบนี้นะ  ไอ่งานความสัมพันธ์ซังกะบ๊วยอะไรเนี่ย -___- " ฉันหาวเป็นรอบที่ล้านแปดของวัน

" อ่าวๆ หาวมันเข้าไป นี่มันปาร์ตี้นะยะ ไม่ใช่งานเทศมหาชาติ จะได้หาวจริงหาวจังบ่อยๆแบบนี้! " ซินดี้เพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มของฉันที่กำลัง

ลากฉันเดินรอบงานเพื่อทักทายคนรู้จัก

" แล้วทำไมฉันต้องมาเดินกับแกด้วยเล่า ฉันยิ่งไม่ชอบที่คนเยอะๆแกก็รู้อะ -0- " ฉันตอบด้วยทำเสียงเอือมๆ คนก็เยอะ เสียงก็ดัง

น่ารำคาญจะตาย มันสนุกตรงไหนหรอจ้ะที่รัก ใครก็ได้ตอบฉันทีเถอะ  - -

" อ้าวพี่ซินดี้! คืนนี้สวยนะคะไปทำไรมาเนี่ย "  เสียงมาก่อนตัวอีกนะยัยเมจิ  -_-  อ้อ ลืมบอกไป คนที่มาทักเพื่อนฉันชื่อ ' เมจิ '

เป็นรุ่นน้องพวกฉันเอง จริงๆแล้วฉันกับน้องเขาคุยกันแค่ผิวเผินหนะ ไม่ค่อยคุยกัยหรอก ฉันไม่ค่อยชอบเด็กซักเท่าไหร่ แล้วดูดิ!

เป็นรุ่นน้องแท้ๆ แต่ดันสูงกว่าฉันอีกอะ! ฉันแหละอยากรู้จริงๆว่าพวกหล่อนไปกินเสาไฟฟ้าที่ไหนกันมาหรอ ถึงได้สูงปรี้ดกันได้ขนาดนี้น่ะ

-____-  

" แกๆ " 

"  โอ้ย! ยัยซิน หยิกฉันทำไมเนี่ย!? " ฉันมองจ้องยัยนี่แทบจะกินเลือดกินเนื้อ ฉันก็ยืนอยู่เฉยๆมาหยิกฉันทำไม

" แล้วแกไปจ้องน้องเขาทำไมเล่า แกนี่ไร้มารยาทจริงๆเลยนะ " อ่าวหรอ? นี่ฉันมองเขาจนรู้สึกตัวเลยอ่อ -0- ฉันรีบก้มหน้าก้มตาทันทีเมื่อได้ยิน

ยัยซินกระซิบบอก

เวลาผ่านไป...

" อ..เอ่อ..เอ่อ ._. " เริ่มรู้สึกว่าตัวเล็กลงเรื่อยๆ แต่เพื่อนฉันก็ยังเอาแต่คุยไม่หยุด โอ้ย!จะคุยอะไรนักหนา ลากไปนู่นทีลากไปนี่ที ฉันยิ่งไม่ค่อย

ชอบคุยกับคนอื่นในที่เสียงดังๆแบบนี้ซะด้วยสิ ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่นั่งที่เงียบสงบหว่านี้(หวังว่าคงจะมีอยู่บ้างอะนะ) และแล้ว...

" เห้ย! พี่สาวระวัง!" ด้วยความเอ๋อของฉัน ที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ทำให้ฉันไปสะดุดกับเท้าของใครเข้า แต่เอ้ะ พี่สาวงั้นหรอ? ฉันรีบเด้งตัวกลับมา

แล้วรีบเงยหน้าขึ้นมองร่างที่ฉันเพิ่งล้มใส่เมื่อกี้ทันที เดี๋ยวนะ... ร่างสูง ผิวขาว ใบหน้าคม ผมสีเขียวขี้ม้าออกบลอนๆนิดนึบ  เห้ย! นี่มัน... นี่มัน...

นายไวท์! ใช่ ไม่ผิดแน่ ผู้ชาย1 ใน 5 ที่มีเสน่ห์ที่สุดในร.ร.เรา O_O!  แต่...เอ้ะ! เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าพี่หรอ -________-

" ว่าไง เป็นอะไรมากมั้ย?" ไวท์ถามฉันซ้ำอีกรอบ 

" เอ่อ... ไม่เป็นไรหรอก ขอโทษนะ" ฉันตอบพลางพยายามจัดการตัวอยู่ให้กลัยสู่สภาพปกติโดยเ็็ร็วที่สุด 

" เห้อ ที่หลังเวลาเดินก็หัดดูทางหน่อยสิครับพี่สาว ^ ^ " หมอนี่ยื่นหน้ามายื้มให้ฉันที่มัวแต่ก้มหน้าก้มตาจัดการตัวเองอยู่

" เอ้ะ! นายนี่มัน! มั่นใจนักไง้ห้ะ ว่านายเด็กกว่าฉันหนะ!?" และแล้ว... ความอดทนของฉันมันก็มาได้แค่นี้.. ก็มันจริงหนิ เที่ยวเรียกคนนู้นพี่คนนี้พี่

คิดว่าตัวเองเด็กนักไงห้ะ? ให้ตายสิ! เพราะฉันวีนแตก ทำให้คนเริ่มมาล้อมวงดูฉันกับตานี่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ 

" อ้าว ไม่ใช่หรอ? ฮ่าๆ " ไวท์ตอบฉันเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยซักนิดที่โดนฉันตวาด แถมยังหัวเราะอีก มีไรหน้าขำงั้นหรอ?

หน้าฉันเริ่มมุ่ยขึ้นเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สังเกตุเห็นเลยซักนิด!

" ว่าแต่เธอชื่ออะไรหละ? " ไวท์ถามฉันหลังจากที่หัวเราะจนพอแล้ว - -

" หมิงหมิง " ฉันตอบนิ่งๆ 

" เอาแหละ หมิงหมิง " ไวท์ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเหมือนจะหยิบอะไรซักอย่าง เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว หมอนี่ก็ยัดสิ่งนั้นใสมือฉันทันที

" ทีหลังอะ จะเดินดูอะไรก็ดูทางหน่อยนะ ^ ^" พอหมอนี่พูดเสร็จ ก็ยีหัวฉันแล้วเดินจากไปทันที 

ฉันนิ่งไปชั่วครู่... จิงสิ! เมื่อกี้หมอนั่นเอาอะไรยัดใส่มือฉันนะ?