ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อมะลิโค่นต้นท้อจึงบังเกิด
เ้าอาาศที่แสนใส แว่วานเสียเหล่าสุนา ไ่ันบอเวลา เหล่าพืพรร่าแผ่ิ่้านเพื่อรับไอหมอและหยน้ำ้า สร้าวามสื่นให้ับผู้ใล้ิ
ไร่เล็ๆแห่หนึ่ใล้ับป่าุมน เนบทในประเทศไทย มีหิสาวนหนึ่ำลันั่พรวนินให้ับ้นไม้ใล้ๆับบ้านอเธอ
"เอาละเสร็แล้ว ่อไป็...ทำอะไรินน้าาา อะ เอาเป็นแฟัทอ็แล้วัน" ว่าแล้วเธอ็เินเ้ารัวไป
เิมทีไร่แห่นี้เธออาศัยอยู่ับพ่อแม่อเธอ แ่เมื่อปีที่แล้วพ่อแม่อเธอึ้นเาไปแล้ว็ไม่ลับมาอีเลย ทิ้ให้หิสาว้ออยู่นเียว บรราาิอเธอ่า็้อารัวเธอไปอุปาระเพราะ้อารรอบรอไร่อเธอ แ่เธอ็ปิเสธทุรั้ไป โยให้เหุผลว่าเธอ้อารที่ะอยู่ที่บ้านที่พ่อับแม่เยอยู่
"อ่าา หอมัเลยยย"
"ถ้าพ่อับแม่อยู่้วย้ออบแน่เลย" เธอหวนนึถึพ่อแม่อเธอึ้นมาสีหน้าอเธอ็สลล แ่เธอ็เศร้าไ้เพียไม่นาน็ไ้ยินเสียเาะประูที่หน้าบ้าน
"่ะๆๆ มาแล้ว่ะ"
เธอรีบเินไปเปิประู หน้าประูมีหิวัยลาน รูปร่าอ้วนท้วมยืนอยู่
"อ้าวว อาเล็ มาพอีเลย่ะหนูพึ่ทำอาหารเสร็พอี มาทาน้วยันสิะ" เธอยิ้ม้อนรับแผู้มาเยือนอย่าเป็นันเอ
อาเล็ เป็นน้ออพ่อเธอ เป็นผู้ให่ที่เธอให้วามเารพมาเพราะ เธอเป็นนทีู่แลหิสาวในอนที่เธออยู่นเียวลำพัในบ้านแห่นี้ และยัอยีันพวาิๆที่อยาไ้สมบัิามรัวานเธอ
"เอาสิ้ะ มะลิหลานรัออาทำอาหารไ้อร่อยมา อา้อทานอยู่แล้ว ถ้าหลานรัออาทำให้ิน่อให้ินนัวแอา็ยอม ฮ่าๆๆๆ"
"แหม อาละ็..."
"ฮ่าาๆๆๆ แหมหลานฮาเินแล้วน่ารันะเรารู้ไหม"
มะลิยิ้มรับไม่พูอบ "เ้าบ้านันเถอะ่ะ เี๋ยวอาหาระเย็นะ่อน"
"้าา"
หลัาทานอาหารเสร็ อาับหลานึไ้ถามไถ่ัน
"มะลิลู ะอยู่ที่นี่ไปลอไม่ไ้หรอนะ หลาน้อออไปเอโลว้าบ้า"
มะลิ้มหน้านึถึวันเ่าๆ เธอไม่พูอะไรเพราะเธอรู้ีว่าอาอเธอพูถู
"เอาอย่านี้ ไปอยู่ับอาไหม" มะลิเยหน้ามออาที่เธอเารพ นัยาเธอสั่นไหวอย่าห้ามไม่อยู่ เห็นหลานทำหน้าอย่านั้นผู้เป็นอา็รีบล่าว่อ
"หลานะมาไร่อนไหน็ไ้อาไม่ว่าแ่อาเป็นห่วหลาน หลานไม่วรอยู่ัวนเียวนะ ลอิูีๆนะมะลิ"
เมื่อเห็นหลานสาวปราสายาเ้าใแล้ว เธอ็ผ่อนลายล
"อาเล็ะ หนู...ไม่ไปหรอ่ะ หนูะอยู่ที่นี่่ะ" ใบหน้าเล็ปราสายาแน่วแน่
"เฮ้อออ ั้น็ามใหลานแล้วัน ถ้ามีอะไรให้อา่วย็บออาไ้นะ อายินี่วยหนู" เธอยิ้มรับ "อา้อลับแล้วหล่ะ ูแลัวเอีๆนะลู แล้วอาะมาเยี่ยม"
มะลิออมาสุ่อาอเธอ เมื่ออาึ้นรถไปแล้วเธอึลับเ้าบ้านอเธอไป
1 เือนผ่านไป
ในืน้าแรม เป็นืนที่เียบสบอย่าแปลประหลา หิสาวนอนไม่หลับึออไปเินเล่นที่สวนหน้าบ้าน แสไฟส่อลมาระทบทำให้เห็นภาพสลัวๆ
รี๊
หิสาวรีร้อออมาเมื่อพบายรร์ถือปนระโออมา้าหน้าเธอ เธอใรีบวิ่ึ้นเาไป ายรร์วิ่ไล่ามนึ้นมาบนยอเา เธอวิ่่อไปไม่ไหวแล้ว
"อย่าทำอะไรันเลย ไ้โปร ฮือๆๆๆ" หิสาวร้อไห้ออ้วยวามลัว ายรร์ไม่พูา แ่เล็ระบอปืนไปยัหิสาว
"ันไม่เยทำร้ายใร ะ่าันทำไม ฮืออๆๆ "
้วยวามสสารหรือสิ่ใไม่อาทราบ มือปืนึพูับเธอถึนร้ายที่้อาร่าเธอเพื่อทรัพย์สมบัิอเธอ เมื่อไ้ยินันั้นน้ำาเธอ็ไหลพราราวับน้ำ สายฝนโปรยปรายลมาัับว่าแสวามเสียใไปับเธอ้วย
ปั!! เสียลั่นไลปืนัึ้นเมื่อมือปืนบอเรื่อราวเสร็ ร่าหิสาวระุสิ้นลมหายใไปาโลนี้อย่าเ็บปว เมื่อเธอรู้เรื่อนร้ายที่้อาร่าเธอือ อาเล็ อาแท้ๆอเธอ อาที่เธอให้วามรัและเารพอย่ามา
เมื่อสิ้นลมวล้อะาึเริ่มหมุนอีรั้...
๊บอน้า าไปอย่าทรมาน ฮืออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น