แค่มองก็พอ

ข้อมูลเบื้องต้น

ณ ห้องเรียน ม.2/5
เป็นครั้งแรกที่สอนผมให้รู้จักการแอบชอบ และ เป็นที่แรกที่ผมได้เจอกับเค้า ผมได้เริ่มชอบเขาตอนไหนไม่รู้รู้ตัวอีกทีก็....เจอหน้าก็ใจเต้น จะทำไงดีนะ?

เนื้อเรื่อง

วันเปิดเรียนวันนั้น ผมดีใจมากที่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนรักของผม ถึงแม้เราจะทะเลาะกันอยู่
เพื่อนคนนั้นปัจจุบันยังคงเป็นเพื่อนซี้ผมครับ เพียงแต่เธอเป็น ผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย ต่างฝ่ายจึงต้องรักษา
ภาพพจน์ซึ่งกันและกัน จึงไม่ได้แสดงออกความเป็นเพื่อนเหมือนคนอื่นนัก มีช่วงหลังๆที่ผมยอมทำตัวเป็นสาว(?)
เพื่อที่คนอื่นจะไม่มองว่าเราเป็นแฟนกัน มันเลยทำให้ผมได้รู้จักกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น :)
  เข้าเรื่องดีกว่าครับ= ="
ตอนม.2/5ผมได้พบกับผู้ชายคนนึง เขามีชื่อว่า "โซดา" เขาเป็นผู้ชายที่จัดว่าหน้าตาดีมาก
ออกลูกครึ่งฝรั่งด้วยซ้ำ แก้มแดงๆ ตัวไม่สูงมากนัก ผมปัดข้างแบบมีสไตล์ เป็นคนนิสัยกวนๆ เฮฮา ใจร้อน 
แต่เป็นคนลึกลับมาก ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดไรอยู่ คำพูดประจำตัวคือ "คึก" ผมก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะ ว่าแปลว่าอะไร 
เพราะมันเป็นไปตามสถานการณ์นั้นๆ ผมได้เริ่มสนิทกับเขาช่วงกลางเทอม1 และได้รู้จักกันดี รู้ประวัติเขาว่าพ่อกับแม่แยกกันอยู่
เขาอยู่กับพ่อ และปกติอยู่คนเดียว ผมเป็นคนขี้สงสารเลยอยากทำให้เขามีความสุขบ้าง แต่พอได้ลองทำ กลับ
ถลำลึกเข้าไป แล้วก็หลงเสน่ห์เขาซะงั้น= =" ตอนแรกก็ไม่ยอมรับ แต่หลังๆเริ่มคิดว่าใช่ จนถึงทุกวันนี้ผมยังไม่ได้บอกเขาเลยว่าผมชอบเขา
แต่ผมว่าเขาคงรู้แหละ และจนกระทั่งตอนนี้ เขามีแฟนแล้ว ผมรู้เรื่องนี้ แต่กลับไม่รู้สึกเสียใจเลย ไม่หึง ไม่โกรธ 
แต่ทุกครั้งที่คุยก็ยังใจเต้นเหมือนเดิม
     ผมชอบเขาจริงๆหรอครับ?