คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : LR.7
จากเหตุการณ์เมื่อวานทำให้ฉันรู้สึกประทับใจในตัวฌอนมาก ฉันนั่งเหม่อจนลูซี่ต้องโบกมือใส่
“นี่...มอลลี่เธอไม่กินหรอ"
“อ๋อ กินสิ"
ฉันหยิบแซนวิชเข้าปาก หลังจากที่นั่งเหม่อมาหลายนาที ก่อนที่เบ็ทจะวางถาดอาหารลงตรงหน้าฉัน ...ฮ่ะ! เบ็ท!
เบ็ทนั่งลงตรงหน้าฉันพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉันกับลูซี่ ฉันรู้สึกแปลกใจที่เธอมานั่งกับฉันเพราะเมื่อวานเธอยังไปนั่งกับกิฟฟานี่อยู่เลย
“พวกเธอชื่ออะไรกันหรอ" เบ็ทพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มหวาน
“ฉันมอลลี่"
“ฉันลูซี่ และนี่ชัค" ลูซี่พูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ข้างๆเธอ ซึ่งไม่มีแม้แต่เงาอะไรทั้งสิ้น
“เอ่อ...เพื่อนในจินตนาการของเธอหน่ะ" ฉันยื่นหน้ามากระซิบเบาๆให้เบ็ทฟัง เบ็ทยิ้มและพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ฉันเบ็ททานี่" เบ็ททานี่พูดขึ้น ก่อนจะตักสลัดในถ้วยกิน
ฉันยิ้มและรู้สึกดีใจที่เบ็ทเหมือนจะไม่สนว่าฉันกับลูซี่จะเป็นยังไง การได้มีเพื่อนสวยๆมานั่งด้วย ทำให้ฉันรู้สึกสามารถเชิดหน้าชูตาได้ขึ้นมาหน่อย ฉันมองไปรอบๆที่ผู้คนกำลังทานอาหารกันอยู่ แล้วก็เจอกับกิฟฟานี่ที่มองมาที่ฉันอย่างเคืองๆ เรื่องเบ็ททานี่หรอ? ไม่น่าจะใช่ แล้วซักพัก สายตาของกิฟฟานี่ก็เหลือบไปมองโต๊ะข้างๆ ซึ่งพอฉันมองตามก็ทำให้ได้เข้าใจอะไรบางอย่าง เทเลอร์กำลังจ้องฉันอยู่อย่างไม่ละสายตา ฉันเลิกคิ้วใส่เทเลอร์ที่มองมา ก่อนจะกลับมาสนใจแซนวิชตรงหน้าแทน
“ฉันว่า...เค้าชอบเธอนะ" เบ็ทพูดขึ้นแซวฉัน
“มอลลี่เคยชอบเทเลอร์เหมือนกันนะ แต่เห็นเทเลอร์บอกว่ามอลลี่เหมือนไฟจราจร...”
“นี่ ลูซี่ หุบปากนะ" ฉันสั่งห้ามลูซี่ทันที เบ็ทหลุดขำออกมาพร้อมกับลูซี่จนฉันรู้สึกอาย
“นี่...ก็เธอแต่งตัวไม่เป็น เล่นแต่งไปแบบนั้น ผู้ชายที่ไหนเค้าจะรับรัก ถ้าวันไหนจะไปบอกรักใครก็บอกฉันนะ ฉันจะได้ช่วยเธอ รับรองได้ผลล้านเปอร์เซ็นต์"
ฉันส่งยิ้มให้เบ็ททานี่กับน้ำใจของเธอ ก่อนจะถามต่อด้วยความสงสัย
"แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันแต่งตัวแบบไหนไป"
“ฉันรู้หมดแหละ กิฟฟานี่เล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว" แหม่ ฉันน่าจะเดาออกนะ กิฟฟานี่ก็คงจะนินทาถึงฉันที่มาจีบแฟนหล่อน แล้วยังทำตัวบ้านนอกๆ ให้เบ็ทรู้สึกไม่ดีกับฉัน
“เอิ่ม...เบ็ท ทำไมถึงไม่ไปนั่งกับกิฟาฟาเหมือนเดิมหรอ"
“คือ... ฉันรู้สึกมีทัศคติไม่ดีกับกิฟหน่ะ"
“ทำไมล่ะ พวกเธอดูท่าจะเข้ากันดี ...ฉันหมายถึงเรื่องความสวย ความเด่นหน่ะ"
“นี่...ฉันไม่เหมือนกิฟหรอกน่ะ" เบ็ทพูดแล้วส่งยิ้มให้ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกหลงใหลในตัวเบ็ทมากกก
กลุ่มของฌอนเดินเข้ามาแล้วหยุดที่โต๊ะฉัน แอชทำหน้าเหมือนจะหาเรื่องแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเบ็ทหันไปมองแอช
“เอ่อออ ...เห้ย เราไปหาที่อื่นกันเถอะ"
แอชพูดขึ้นหลังจากสบตาเบ็ท แหม่ นายนี่มันสองมาตรฐานจริงๆ อยากจะต่อยหน้า แอชกำลังยืนมองหาที่ในขณะที่ฉันกับฌอนมองหน้ากันสองคน เพราะด้วยเรื่องเมื่อคืนที่เราสองคนรู้กันดี เมื่อแอชและคนอื่นๆเดินไปหาที่ใหม่แล้ว เบ็ทก็รีบหันกลับมาที่ฉันทันที
“มอลลี่ นั่นใครหรอ" เบ็ทพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น ทำให้ฉันพอจะเดาได้ว่าต้องมีคนที่เธอแอบปลื้มอยู่ในนั้นแน่ๆ ซึ่งฉันก็ภาวนาว่า ...ขอให้อย่าเป็นฌอนเลย
“คนไหนหรอ"
"คนที่ตัวสูงๆ ขาวๆ แก้มแดงๆ"
“เอ่อ คนที่พูดกับฉันหรอ"
“คนที่จ้องเธอหน่ะ"
กรรม! สวรรค์แกล้งฉันอีกแล้ว ทำไมต้องเป็นฌอนด้วยนะ ฉันรู้สึกหมดหวังทันทีเมื่อรู้ว่าเป็นฌอน เพราะเบ็ททั้งสวย ทั้งเพอร์เฟ็กพอที่จะต่อกรกับพวกในชมรมนั้นนับสิบ และที่สำคัญ เธอดีกับฉันด้วยนั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจ
“ฌอนจ่ะ...ฌอน เมนเดส"
ความคิดเห็น