คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : LR.1
เสียงกริ่งที่ดังในช่วงเวลากลางวัน เป็นเหมือนสวรรค์สำหรับบางคนแต่ฉันคงไม่...
ฉันเดินออกมาตามทางเดินพร้อมผู้คนมากมายที่ต่างเบียดเสียดกันอย่างแน่นหนา เพื่อไปยังตู้ล็อกเกอร์แล้วเก็บหนังสือที่เรียนแล้วใส่ไว้ในตู้
“เฮ้...นังปัญญานิ่ม ฮ่าๆๆ"
เสียงทักทายที่ดูจะเป็นมิตรผ่านหูฉันก่อนเธอจะหันเหลียวมามองฉันอีกครั้งด้วยท่าทีที่เฉิดฉาย ไม่สนใจคนที่เดินสวนมาจนคนรอบข้างต้องหลบให้ เธอก็คือ 'กิฟฟานี่' ควีนบีของที่นี่และเพื่อนอีก 2 คนที่ก็คงจะสถานะใกล้เคียงกับเธอนั่นเอง ฉันมองหน้ากิฟกลับด้วยอารมณ์ที่บูดบึ้ง นางคงไม่ลดตัวมายุ่งกับฉัน หากฉันไม่ไปเกี้ยวผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันไม่รู้มาก่อนว่าเป็นแฟนนาง นอกจากจะหน้าแตกไม่พอเพราะผู้ชายคนนั้นมีแฟนแล้วคือกิฟฟานี่ แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือนายนั่นมันดูถูกฉันกลับมาอีกด้วย!
ฉันปิดล็อกเกอร์ก่อนจะหันมาก็พบกับ 'ลูซี่' ที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เล่นทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก เธอคือเพื่อนสาวคนเดียวของฉันที่มีอยู่ในตอนนี้ ด้วยความที่เธอมีกระ สวมแว่นหนาเตอะ ท่าทางที่แปลกๆคล้ายคนไม่เต็ม และเช่นกันกับฉันที่เธอมีปัญหากับกิฟฟานี่
เพราะเธอดันดึงเอาชุดเดรสยี่ห้อ Dior ของกิฟฟานี่ที่พาดไว้กับกำแพงห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดเชียร์ลีดเดอร์มาเช็ดก้นระหว่างที่ทำกิจเสร็จเพราะทิชชู่ดันหมด เอิ่มมมม...ไม่ต้องนึกถึงสภาพที่นางเปิดประตูแล้วพบลูซี่ที่นั่งยิ้มแฉ่งอยู่ แม้แต่มนุษย์ต่างดาวก็ยังได้ยินเสียงกรี๊ดเลยล่ะ
“เฮ้...มอลลี่ วันนี้ฉันเอาน้ำจากบ่อบนดาวเนปจูนบ้านเจ้าชัคมาด้วย กินมั้ย"
ลูซี่ยิ้มแฉ่งให้ฉันก่อนจะชูขวดน้ำมะนาวขึ้นมา ฉันหัวเราะเบาๆกับความคิดที่ประหลาดและเจ้าชัค เพื่อนในจิตนาการของเธอก่อนจะเดินไปโรงอาหารพร้อมกับลูซี่
“นั่นมันน้ำมะนาวต่างหากล่ะ ลูซี่"
เราเดินเข้าไปด้วยกันสุดโรงอาหารหลังรับอาหารกลางวันมาแล้ว ฉันกับลูซี่นั่งด้วยกัน 2 คนเพราะคงไม่อยากมีใครที่จะเชิญชวนเรามานั่งด้วยเท่าไหร่ เอ่อ มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่ ฉันหยิบแซนด์วิชมาทานด้วยท่าทีที่เงียบขรึม ต่างกับลูซี่ที่เอาแต่นั่งเรียงเฟรนซ์ฟรายเล่นเป็นเหมือนของเล่น แล้วสายตาเจ้ากรรมดันไปเหลือบมองโต๊ะมุมสุดข้างหน้าที่กิฟนั่งคลอเคลียอยู่กับแฟนหนุ่มอยู่พอดี ชายคนนั้นสบตาฉันแล้วหัวเราะเยาะเบาๆ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างที่ฉันก็พออ่านปากออก 'rustic' หรือยัยบ้านนอกประมาณนั้น นี่ฉันชอบคนอย่างนี้ไปได้ไง ตาบอดสุดๆ
'เทเลอร์' แฟนหนุ่มของกิฟฟานี่ ย้อนหลังหน่อยละกันเมื่อไม่นานมานี้ฉันเคยแอบชอบนายนี่จึงแอบตามตามโรงเรียน ลงชมรมเพาะกาย (ที่ผู้หญิงไม่นิยมกัน =.=) ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เจอเทเลอร์จนในที่สุดฉันตัดสินใจจะบอกรักเทเลอร์ในชมรมเพาะกายเนี้ยแหละเพราะคงเป็นสถานที่ฉันได้ใกล้ชิดเทเลอร์มากที่สุดแล้ว ฉันแต่งตัวจัดเต็มในวันนั้นด้วยชุดเดรสลายการ์ตูนสีเหลือง สวมถุงน่องยาวสีแดง ถักผมเปียสองข้างและติดโบว์สีเขียวอันใหญ่ ทาปากสีแดงเข้มด้วยความมั่นใจ ซึ่งเสียงที่ดังด้วยเครื่องออกกำลังกายทั้งหลายแหล่ที่กำลังใช้งานอยู่ทำให้เทเลอร์ไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด
“ฮ่ะ...เธอพูดว่าอะไรน่ะ"
“ฉะ...ฉัน รักเธอ"
“ฮ่ะ?!”
“ฉัน รัก เธอ!!”
กรรม! ฉันตะโกนสุดเสียงในจังหวะที่ทุกคนหยุดเล่นเครื่องออกกำลังกายพอดี ทุกคนหันมามองฉันด้วยความงงงัน สายตาเทเลอร์มองค้างมาที่ฉันก่อนจะเหลือบมองรอบข้างแล้วหัวเราะออกมาดังลั่น
“ฮ่าๆๆๆ...ยัยบ้านนอก หัดมองดูสภาพตัวเองซะด้วย" ฉันอึ้งกิมกี่กับสิ่งที่เทเลอร์พูดออกมา "แต่งตัวยังกับไฟจราจร เธอนี่บ้านนอกจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ถ้าฉันเจอเธอบนท้องถนนนะ ขอขับรถชนเสาไฟฟ้าด้านข้างตายซะยังดีกว่า"
แล้วทุกคนในชมรมก็หัวเราะกันดังลั่นเล่นทำเอาฉันวิ่งออกมาแทบไม่ทัน หึ...ยังไงล่ะ ฉันร้องไห้พร้อมกับซัดช็อกโกแลตไปหลายกล่อง ทำให้น้ำหนักขึ้นมาเยอะมาก บอกดีๆก็ได้ว่าไม่รักฉันหรือมีแฟนแล้วแต่นี่เล่นทำเอาฉันขายหน้าทั้งชมรม ไม่สิต่อจากนั้นเรื่องก็กระฉ่อนไปทั่วโรงเรียน กลายเป็นเรื่องโจ๊กอีกเรื่องที่สมควรจะเล่าสู่กันฟัง อีบ้าเอ้ย
ฉันชูนิ้วกลางให้เทเลอร์ พร้อมสีหน้าที่จริงจัง เทเลอร์มองแล้วหลุดขำออกมาเบาๆเหมือนสะใจที่ได้ปั่นหัวฉันเล่น
“ลุกๆ...ออกไปๆ ยัยบ้านนอก ที่ตรงนี่เราจองกันแล้ว"
ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก นี่แหละอีกเหตุผลที่ไม่อยากให้ถึงช่วงพักกลางวัน ผู้ชายกลุ่มหนึ่งมีอยู่ 4 คน ถือถาดที่ใส่อาหารและแทรกฉันกับลูซี่ในขณะที่เรากำลังนั่งกันอยู่ดีๆ ฉันทำผิดอะไรรรรร T^T ผู้ชายทั้งกลุ่มสะบัดมือไล่ฉันทำให้ฉันกับลูซี่ไม่มีทางเลือกต้องลุกขึ้นออกจากโต๊ะ
ความคิดเห็น