คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : LR.11
“เบ็ท...เธอไปชวนหมอนี่มาทำไม ฉันไม่ชอบ"
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ เค้าชอบเธอนะ"
“เธอจะไปรู้อะไร"
“อย่าเถียงฉันสิ ฉันดูออก" เบ็ทพูดขึ้นทำให้ฉันเริ่มสับสน เธอไม่รู้หรอก ว่านายนี่เกลียดฉันมากแค่ไหน
“เย็นนี้เธอว่างไหมมอลลี่" เบ็ทถามต่อ
“ไม่หน่ะ ฉันต้องทำงาน"
“เธอทำทุกวันเลยหรอ"
“ฉันหยุดแค่วันอาทิตย์หน่ะ"
“อ่อ เสียดายจัง ...งั้นเย็นนี้ฉันขอไปกับเธอนะ พอดีฉันพึ่งย้ายมาก็อยากจะไปเปิดหูเปิดตาบ้างซะหน่อย" เบ็ทส่งยิ้มให้ฉัน ฉันจึงพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้กลับ
เมื่อทานข้าวกันเสร็จฉันลูซี่และเบ็ทก็ทำการแยกย้ายเพื่อไปเรียนตามแต่ละวิชาของตัวเอง ฉันเดินไปเรื่อยๆก่อนจะพบฌอนเดินสวนมา ฌอนส่งยิ้มให้ฉัน ระหว่างที่เราเดินผ่านกัน ฌอนได้ลูบแขนฉันเลื่อนลงมาจนถึงมือ ก่อนจะยัดอะไรบางอย่างใส่มือฉัน =///= นายทำอะไร...หวั่นไหวชะมัด ฉันหยุดนิ่งแล้วหยิบบางสิ่งในมือซึ่งก็คือเศษกระดาษเล็กๆ ฉันคลี่มันออกมาก่อนจะอ่านในใจพร้อมยิ้มปากกว้าง
'ยัยบ้านนอก เย็นนี้ไปที่ร้านด้วยกันนะ :D'
แต่...เดี๋ยว ฉันหุบยิ้มทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ เบ็ททานี่!
กริ๊งงงงงง! เสียงกริ่งเลิกเรียนดังขึ้น ฉันเดินออกมาจากห้องก่อนจะพบฌอนยืนพิงตู้ล็อกเกอร์ฉันอยู่ ฉันมองฌอนอย่างเขินอาย แล้วเมื่อฌอนเห็นฉันก็เลิกพิงล็อกเกอร์ แล้วส่งยิ้มให้ฉันทันที
“มอลลี่!" เบ็ทร้องลั่น แล้ววิ่งมาหาฉันอย่างร่าเริง ก่อนจะหยุดอาการลงเพราะพบกับฌอน
“เบ็ททานี่ นี่ฌอน ฌอน นี่เบ็ททานี่" ฉันทำการแนะนำทั้งคู่ เพราะเย็นนี้พวกเราคงต้องไปที่ร้านด้วยกัน 3 คน ฌอนและเบ็ทจับมือทำความรู้จักกันถึงแม้ฌอนจะมีสีหน้างุนงงเล็กน้อย เพราะว่าฉันเอาเบ็ททานี่มาด้วย ก่อนเราจะออกเดินทางด้วยรถเมล์ประจำโรงเรียนด้วยกัน แล้วเดินไปต่อที่ร้านที่ฉันและฌอนทำงานด้วยกัน
“นี่...มอลลี่ เธอนี่ร้ายจังนะ ทำไมไม่บอกฉันว่าฌอนมาทำงานร้านเดียวกับเธอ"
“เอ่อ...ขอโทษที ฉันลืมไปหน่ะ ว่าจะบอกอยู่เหมือนกัน"
ฉันกับเบ็ทสนทนากันเบาๆหลังฌอนขณะที่กำลังเดินไปที่ร้านด้วยกัน ฉันรู้สึกผิดทันที ที่ไม่บอกเบ็ทแต่แรกว่าฌอนทำงานที่นี่ เพราะดูเธอจะชอบฌอนมาก เมื่อถึงร้านพวกเราก็ไปทำการทักทายกับเจ้าของร้านทันที
“เจ้าของร้านใช่ไหมค่ะ ...ฉันมาขอสมัครทำงานที่นี่ค่ะ"
ฉันมองไปที่เบ็ทด้วยความตกใจทันที เบ็ทมาขอมาทำงานที่นี่ ...นี่คงจะเอาจริงเรื่องฌอนสินะ เวลาที่ฉันจะได้อยู่กับฌอนสองคนคงจบลงแล้ว เห้ออออ... T_T
การทำงานในวันนี้เรียบร้อยไปด้วยดี เบ็ทเรียนรู้งานจากฉันอย่างรวดเร็วถึงแม้จะติดขัดบ้าง เพราะมัวแต่เคลิ้มฌอนที่กำลังร้องเพลงอยู่ แหม่...ก็เหมือนฉันในข่วงแรกแหละ == เมื่อทำงานเสร็จก็ถึงเวลากลับบ้านจากปกติที่ฌอนต้องไปส่งฉันแต่วันนี้และต่อไปจะไม่ได้มีแค่เราสองคนแล้ว เพราะเบ็ททานี่มาด้วยเนื่องจากซอยบ้านของเบ็ทอยู่ถัดจากบ้านฉันไปหน่อย เบ็ทดูเหมือนจะเข้ากับฌอนด้วยดี ทั้งคู่เดินคุยกันอย่างสนุกสนานซึ่งฉันก็เปิดโอกาสให้เบ็ท โดยขอเดินตามหลังแทน ฉันจ้องไปที่ทั้งคู่ก่อนจะก้มหน้าลง พวกเธอชั่งเหมาะกันจริง ...บางครั้งฌอนก็หันมามองฉันบ้าง เพราะคงต้องการตรวจดูว่าฉันยังอยู่ดีรึเปล่า คงไม่โดนขี้ก้างที่ไหนลักพาตัวไป เมื่อถึงบ้าน ฉันก็ทำการล่ำลาเบ็ทและฌอนโดยการโบกมือให้เบ็ทขมิบตาให้ฉัน แล้วส่งยิ้ม ฉันจึงยิ้มกลับ ก่อนจะตะโกนออกมาเมื่อทั้งคู่เดินกลับไป
“ขอให้โชคดีน้าาา" ....T_T
........................
'ติ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ' เสียงนาฬิกาจากมือถือดังขึ้น ทำให้ฉันต้องเบิกตาขึ้นมาทั้งที่วันนี้ควรจะเป็นเวลาพักผ่อนเต็มที่ ฉันรีบแต่งตัวสะพายกระเป่ากอดร่ำลาพ่อแม่ก่อนไปโดยไม่ทานอาหารเช้าเพราะไม่ต้องการให้เทเลอร์อารมณ์เสียเพราะไปช้า... ขนาดนั้น ==
ฉันก้มมองมือถือเป็นระยะๆ เพื่อหาบ้านของเทเลอร์ ก่อนจะพบบ้านซึ่งตรงกับตำแหน่งพอดี ใจฉันสั่นรัวไปหมดเมื่อมาหยุดที่หน้าบ้าน ...นี่เราจะเอาจริงหรอ ถ้าเข้าบ้านนายนี่แล้วจะทำตัวยังไง? รีบๆทำให้เสร็จไปเถอะ ฉันหยุดที่หน้าประตูก่อนจะกดกริ่ง เมื่อเสียงกริ่งดังแล้ว ก็มีเสียงเหมือนคนเดินลงมาฉันแอบแหงมไปดูข้างหน้าต่างซึ่งเห็นแค่ลางๆ ก่อนประตูจะเปิดออกมา
แม่เจ้า!...สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของฉัน คือเทเลอร์กำลังนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวปกปิดส่วนล่าง น้ำที่ไหลหยดลงมาตามร่างกาย บ่งบอกว่าเทเลอร์เหมือนพึ่งกำลังจะอาบน้ำเสร็จ ไม่นะ ...ซิคแพค กล้าม นี่จะยั่วฉันจริงๆใช่มั้ย!
“ทำอาหารให้กินหน่อยสิ"
ยังเพ้อไม่สุด เทเลอร์ก็ทำการฉุดฉันเข้าไปแล้ว ไม่ใช่! ...แค่จูงเข้าไปต่างหาก == มือที่เปียกชุ่มทำให้ฉันต้องรีบสะบัดออก เมื่อเทเลอร์พาฉันเข้ามาในห้องครัว
“ทำอะไรให้กินหน่อยสิ" เทเลอร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนฉันต้องหลบตา
“เออๆ" ฉันรีบตอบรับคำก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาว่ามีอะไรพอจะทำให้นายนี่กินได้บ้าง ฉันพบนมขวดใหญ่จึงหยิบออกมาวาง แล้วเปิดตู้เคาเตอร์ข้างบนเพื่อหยิบขนมปังกับช็อกโกแล็ตออกมาทำการทาให้เทเลอร์กิน ระหว่างที่ทา เทเลอร์ก็เดินมาหยุดที่ข้างหลังฉัน แล้วค่อยๆใกล้จนลมหายใจของเทเลอร์มาลดอยู่ที่ใบหู ฉันสัมผัสได้ถึงความเปียกบนร่างการของเทเลอร์ กินแชมพูหอมจัง ไม่นะ! ฉันรีบสะบัดหน้าจนหัวไปโดนจมูกเทเลอร์อย่างจัง
“โอ้ย!" เทเลอร์อุทานขึ้น ฉันจึงรีบหันมา
“เห้ย ขอโทษ" ฉันหันมาทำไมนะ ตอนนี้เทเลอร์กับฉันเราใกล้กันมาก สายตาของเทเลอร์จ้องมองมาที่ตาของฉันอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะค่อยๆโน้มเข้ามา เทเลอร์เอื้อมตัวไปหยิบแอปเปิ้ลที่วางอยู่บนชั้นตะกร้าผลไม้ แล้วกัดต่อหน้าฉัน จากนั้นจึงเดินออกไป สร้างความตะลึงงันให้ฉัน
ความคิดเห็น