คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : LR.2
“ขอโทษนะ...นี่ฉันยอมมาตลอดขอถามหน่อยเถอะ มาแย่งที่ฉันทำไม?”
ฉันถามด้วยน้ำเสียงปกติที่ใบหน้าไม่ปกติเท่าไหร่ ทั้งกลุ่มยังคงนั่งทานอาหารอย่างไม่สนใจ
“หูหนวกหรือยังไง"
ฉันเริ่มทนไม่ไหว กำมือแน่น ในตัวสั่นไปหมด ฉันอดจ้องไปที่คนหนึ่งไม่ได้นั่นคือ 'ฌอน' หนึ่งในกลุ่มนี้ เขาเป็นคนที่นิ่งๆ ขรึมๆ แต่ฮ็อตไม่แพ้เทเลอร์เลย ด้วยน้ำเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ ร้องเพลงเพราะ เล่นกีต้าร์เป็น และหน้าตาที่น่าหลงใหล ต่างกับเทเลอร์ที่มีแต่ความกวนทีนโดยสิ้นเชิง
ย้อนหน่อยๆ หลังจากฉันออกจากชมรมเพาะกายได้ไม่นาน ฉันก็ตัดสินใจเข้าชมรมดนตรีด้วยความที่ชอบร้องเพลงและเล่นกีต้าร์พอเป็นบ้าง ในชมรมนี้ฉันรู้สึกดีมากที่ไม่ต้องทนเห็นผู้ชายแก้ผ้าโชว์กล้ามโชว์ซิคแพคแข่งกัน พร้อมชอบคำรามเสียงประหลาดๆใส่กัน (ถึงจะชอบที่จะเห็นซิคแพคผู้ชายก็เถอะ ==) ที่นี่ทุกคนดูเป็นมิตรดีถึงแม้เราจะไม่ได้สนิทกัน มีแต่ผู้หญิงเกือบทั้งนั้นแตกต่างจากชมรมเก่าของฉันมาก เมื่อมาถึงที่นี่ครั้งแรกฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งลงบนโต๊ะหลังสุด
“เธอร้องเพลงเป็นมั้ย?"
ผู้หญิงคนหนึ่งในชมรมหันมามองฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อ๋อ...ก็ได้สิ"
ฉันส่งยิ้มกลับพร้อมกับงงหน่อยๆ ด้วยความที่ตั้งหลักไม่ทัน ฉันเริ่มเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเกร็งเล็กน้อย
“เดี๋ยวก่อนๆ แล้วเธอเล่นกีต้าร์เป็นไหม"
“ก็ พอได้"
“งั้นเล่นด้วยสิ พวกเราอยากฟัง ใช่มั้ยพวกเรา"
เธอคนนั้นพูดพร้อมหันไปบอกสาวๆทั้งชมรม ทุกคนดูเหมือนจะเห็นด้วยจึงพยักหน้าให้กันแล้วส่งยิ้มให้ฉันเหมือนเป็นความต้องการที่ฉันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันมองไปรอบตัวแล้วก็พบกีต้าร์ที่วางอยู่มุมห้อง ฉันชี้ไปที่กีต้าร์เพื่อให้สาวๆในชมรมแน่ใจว่าฉันสามารถหยิบมันมาเล่นได้ ทุกคนพยักหน้าให้ฉันอย่างพร้อมเพรียง
ฉันจึงไม่รอช้าเดินไปหยิบกีต้าร์ที่กล่องนั้นไม่ได้ล็อกเอาไว้แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม ฉันเริ่มตีคอร์ดในเพลงที่ฉันกำลังจะเล่นแล้วเริ่มเปล่งเสียงร้องที่คิดว่าจะทำให้ทุกคนประทับใจในตัวฉัน
ปั้ง! เสียงประตูที่กระทบกับผนังเหมือนคนเปิดตั้งใจจะทำให้ฉันตกใจจนต้องหยุดร้องขึ้นด้วยเสียงหลง ทุกคนในชมรมหันไปมองเป็นตาเดียว หนุ่ม 3 คนเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางคล้ายบอยแบนด์ก่อนจะกระโดดมานั่งบนโต๊ะข้างๆฉัน
“ยัยบ้านนอก ใครใช้ให้เธอเอาของๆคนอื่นมาเล่นโดยที่ไม่ขออนุญาติ"
หนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมแย่งกีต้าร์ไปจากมือฉัน แล้วส่งไปให้ชายคนหนึ่งถือไว้ ก่อนจะหันไปมองรอบๆสาวๆ
“เราไม่รูเรื่องนะ แอช อยู่ๆเธอก็หยิบมันขึ้นมาเล่นเฉย"
สาวคนที่เชิญชวนให้ฉันเป็นคนร้องเพลงและเล่นกีต้าร์ด้วยแย้งขึ้นมา เล่นเอาฉันใจเสีย แกตัวดีเลยที่เป็นคนบอกฉัน แย่กว่านั้นทุกคนในชมรมต่างเห็นด้วยกับเธอแล้วพยักหน้าให้กัน
“ไม่นะ นี่เธอเบลออะไรหรือป่าวฮ่ะ"
ฉันส่งสายตาแห่งความงงงันไปที่เธอ ก่อนที่จะได้รับเพียงสายตาแห่งความไร้เดียงสากลับมา
“เธอไม่เห็นหรือยังไง ทุกคนในชมรมก็เป็นพยาน อย่ามาทำเป็นไม่รู้"
ไอคนชื่อแอชยังคงซักไซร้ฉันเหมือนต้องการให้ฉันยอมรับซึ่ง ตูไม่รู้เรื่องโว้ยยย ซักพักก็มีชายอีกคนเดินเข้ามาในชมรม ออร่าฟรุ้งฟริ้งมากจนสาวๆทุกคนหันไปมองแล้วกรี๊ดเบาๆ เก็บอาการให้กัน ให้ตายเถอะ...ฉันพอจะรู้เหตุผลที่สาวๆเข้าชมรมนี้กันแล้ว
“ฌอน...นังนี่มันเอากีต้าร์นายไปเล่นโดยที่ไม่ขอก่อน"
แอชพูดขึ้น ในขณะที่สาวๆในชมรมต่างพยักหน้าพร้อมกันอีกครั้ง นี่พวกแกเป็นตุ๊กตาส่ายหน้าหรือยังไง เห็นแล้วอยากจับถอนหัวจริงๆ ฉันทำได้แต่มองนิ่ง อ้าปากค้าง หลักฐานขนาดนี้คงดิ้นไม่หลุด โถ่เว่ย!
“ฌอน ไล่มันออกเลย ไม่งั้นนังนี่...เอ้ย เธอ..อาจจะสร้างความเสียหายให้กับชมรมเราได้"
ยัยไร้เดียงสาเมื่อกี้เปลี่ยนโฉมเป็นนังมารร้ายในหนังทันทีต่างจากตอนแรกเล่นเอาฉันเงิบ
ความคิดเห็น