คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 : Devil's Stratagem
รุ่งเช้า ไม่สิ นี่มันจะเที่ยงแล้ว จูดี้ลุกขึ้นมาจากเตียงบิดขี้เกียจ แล้วรู้สึกสบาย ที่อาทิตย์นี้ยังไม่ต้องไปทำงาน เธอเดินลงมาข้างล่าง เห็นขนมปังมื้อเช้าวางอยู่บนโต๊ะจึงหยิบมันยัดเข้าปากด้วยความหิว
ซักพักจูโน่ก็เดินเข้ามา แล้วทำท่าตกใจใส่
“นี่พี่ ยังไม่อาบน้ำอีก เดี๋ยวก็ไปคอนเสิร์ตไม่ทันหรอก”
“จะบ้าหรอ นี่มันพึ่งเที่ยงเอง คอนเสิร์ตที่ไหน เค้าจะเล่นเวลานี้ย่ะ”
“ไปอาบน้ำอาบท่า เถอะน่า รีบๆไปจะได้อยู่ข้างหน้าสุด ผมล่ะสนิทกับวงนี้ด้วย รู้ไหม แถมทั้งวงก็หล่อๆทั้งนั้น ว่าจะแนะนำให้พี่ซักหน่อย แต่เสียดายมีแฟนกันเกือบหมดแล่ะ”
“หึ ตอนนี้พี่คงจะรักใครได้ยากแล้วล่ะ”
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งช้ำ จูดี้คิดหวนถึงตอนไปทำงานที่นิวยอร์ก แน่นอนเธอไปทำงานเป็นผู้จัดการ บ.ก.บริษัทนิตายสารชื่อดังแห่งหนึ่ง ส่วนหนึ่งเธอไปเพราะผู้ชายคนหนึ่งด้วย คนที่เธอแอบรักมาตั้งแต่สมัยไฮสคูล แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาเลือกเพื่อนเธอ แทนที่จะเป็นเธอเอง เมื่อมีข่าวว่าบริษัทของเธอจะมาเปิดเพิ่มการผลิตที่นี่ จูดี้จึงตัดสินใจย้ายมา ก็ดีกว่าอยู่ไปแล้วไม่มีกำลังใจทำงานล่ะน่ะ
“ไม่ลองก็ไม่รู้น่ะ พี่”
“โอเคๆ เลิกโม้เถอะ”
จูดี้เดินลงมา พร้อมชุดเดรสลายดอกสีสดพร้อมถือกระเป๋าสตางค์ใบเล็กๆแต่ราคาไม่เล็กตามกระเป๋า จูโน่หันไปมองพี่สาวตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตาแล้วหัวเราะดังลั่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่พี่จะบ้าเรอะ ไปดู avenged sevenfold น่ะ ไม่ใช่ Justin bieber ซักหน่อย”
“สวยล่ะสิ แล้ว avenged sevenfold มันทำไมอ่ะ”
“มันเป็นวงร็อคพี่ เมทัลอ่ะ เป็นคนแคลิฟอร์เนียยังไง ไม่รู้จักวงนี้ ทัวร์ไปเกือบทั่วโลกแล่ะ”
“โถ่...ชีวิตฉันก็ขลุกอยู่กับงาน เพลงฉันก็ไม่ได้ติดตามฟังมาตั้งแต่จากที่นี่ไป ไปๆกันเถอะ รีบไม่ใช่หรอ ไอน้อง”
จูดี้รีบเดินจูงมือน้องชายก่อนที่จะโม้อะไรไปมากกว่านี้ แล้วลากขึ้นรถก่อนจะออกเดินทางไปยังคอนเสิร์ต
ณ คอนเสิร์ตกลางแจ้งขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง จูดี้เดินลงมาจากรถพร้อมน้องชาย จูดี้มองไปทั่วในลานคอนเสิร์ต ที่ยังไม่เริ่มขึ้น แต่ผู้คนก็เริ่มพลุกพล่านแล้ว และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเธอมองไปรอบๆ ก็ทำให้เห็นว่าเธอเป็นจุดเด่นแค่ไหน
“บอกแล้ว ไม่มีใครเค้าแต่งแบบพี่มาหรอก”
จูดี้รู้สึกหน้าชาเล็กน้อย ก่อนจะรีบจูงมือน้องชายแล้วเดินเข้าไปยังลานคอนเสิร์ตอย่างไม่แคร์สายตาใคร ที่จ้องมองเธอเป็นตาเดียว
‘นี่จะเป็น ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาคอนเสิร์ตนี้ T.T’
จูดี้ยืนมองๆซักพัก รอคอนเสิร์ตเริ่ม ก็มีคนมาสะกิดหลังเบาๆ เมื่อจูดี้หันไปก็ถึงกับตะลึง เพราะคนที่เธอเจอนั้น ก็คือคนที่ทำให้เธอเจ็บและต้องกลับมาที่นี่
“ไงจูดี้”
‘ซิลเวีย’ เพื่อนเก่าของเธอทักขึ้นแล้วช้อนแขน ‘อดัม’ แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ชายในฝันที่เธอทำดีด้วยเพื่อชนะใจมาเกือบ 10 ปี
‘โอ้ววววววว... ไม่น่ะ’
“โอ้ เธอสองคนมากันได้ไงเนี่ย”
จูดี้ทักทั้งรอยยิ้มทั้งที่ในใจไม่ใช่เลย!
‘มาเย้ยฉันล่ะสิ = =’
“พอดี เราทั้งคู่จะมาดูบริษัทที่เปิดใหม่ที่นี่อ่ะ ว่าจะมาตรวจความเรียบร้อย อ้อ...คงอยู่นานด้วยน่ะ ฮ่าๆ พอรู้ว่าวันนี้มีคอนเสิร์ตฉันก็เลยรีบไปซื้อตั๋วหน้างานมาเลย กะว่าจะมาเปิดหูเปิดตาซักหน่อย”
จูดี้เหมือนไม่รับรู้อะไร เธอจ้องไปที่อดัม ที่ตอนนี้เหมือนพยายามจะหลบตาเธออยู่
“อ๋อหรอ อืม... นั้นฉันขอตัวไปข้างหน้าก่อนน่ะ”
จูดี้รีบเดินแทรกตัวไปข้างหน้าสุดเพื่อไปยืนข้างๆน้องชาย เหมือนความเจ็บจะมาเยือนเธออีกครั้ง!
“ดูเธอแต่งตัวสิ ฮ่าๆๆ”
ซิลเวียพูดขึ้นหลังจากจูดี้เดินขึ้นไปแล้ว
ผ่านไปเกือบ 15 นาที ผู้คนเริ่มเต็มลานขึ้นเรื่อยๆ เยอะขึ้นจนแน่นเบียดเสียด นี่ก็เวลาจะ 3 โมงตรงแล้ว ทุกคนเริ่มตะโกนโห่ร้องเสียงดังรวมถึงจูโน่ที่ตอนนี้ทนรอแทบไม่ไหวแล้ว
“sevenfold sevenfold sevenfold !!!..........”
ซักพักก็มีเสียงพูดดังขึ้น
“Are you ready!”
“เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..........”
ทั้งวงเดินออกมาประจำเครื่องดนตรีของตัวเอง เสียงกรี๊ดกราสดังขึ้นมา ทำเอาจูดี้ตกใจ เลิกคิดถึงเรื่องนั้นไป แล้วหันมาสนใจกับวงดนตรีข้างหน้าแทน เสียงเพลง nightmare ดังขึ้นทำเอาผู้คนดันตัวเข้ามาเพื่อมายังด้านหน้า จูดี้รู้สึกแสบหู เป็นเพลงที่ไม่เข้าหูเธอเอาซะเลย เธอจ้องมองไปยังมือกีต้าร์รีดของวง เธอจำแจ็คเก็ตลายนั้นได้ !! หัวกะโหลกค้างคาว...
“ขอเชิญพบกับ ...synyster fackin’ gates”
นักร้องนำพูดขึ้นพร้อมโพยมือไปยังกีต้าร์รีดของวง
‘โห....นิ้วเร็วเป็นบ้าเลย’
จูดี้คิดในใจ เมื่อเพลงมาถึงท่อนโซโล่ เธอมองไปยังเขา เวลาเล่นกีต้าร์ มันเหมือนโดนสะกด สายตาที่ดูเงียบขรึม น่าค้นหา ทำให้จูดี้เลิกจ้องมองมือกีต้าร์คนนั้นไม่ได้ เมื่อเพลงโซโล่จบเขาก็เหล่สายตามายังจูดี้ ซึ่งเหมือนจะสนใจเขามากมาย จูดี้ตื่นจากภวังค์ แล้วทำหน้าเลิกลั่กเล็กน้อย ทำเอามือกีต้าร์ยิ้มที่มุมปาก ดูเจ้าเล่ห์นัก... ถึงกระนั้นจูดี้ก็ยังคงเหล่มองเขาเป็นระยะๆ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนความสนุกกลับไม่ลดหลั่นลงไป ผ่านไปประมาณ 5-6 เพลง นักร้องนำของวงได้พูดคั่นเวลาบ้าง ‘ไบรอัน’ หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาดื่มแล้วเตรียมจะเล่นอินโทรขึ้นเพลงใหม่ แต่ก็มีเสียง ‘แซคกี้’ กีต้าร์ริทึ่มมือซ้ายของวงพูดแทรกขึ้นมา
“เดี๋ยวๆ ...นี่เราก็เล่นติดต่อมานานแล้ว เราว่า หาอะไรหนุกๆทำดีกว่าไม๊ พวกเรา !!”
“เฮ้ๆๆๆๆ...!!!!!” เสียงคนดูตอบขึ้นมาอย่างเห็นด้วยชอบใจ
“โอเคๆ ...ก็ดีเหมือนกัน ว่าแต่เราจะทำอะไรกันดีล่ะ”
‘แมท’ นักร้องนำตอบกลับและมองไปที่แซคกี้
“เราว่าเรียกคนดูขึ้นมาตอบคำถามหนุกๆ กันดีกว่า หากใครตอบถูก สามารถจะทำอะไรกับพวกเราในวงก็ได้ สนใจไม๊!!”
“วู้ววววววววววววว !!!!!!!!”
คนดูตอบกลับอย่างไม่รีรอ รวมถึงจูโน่ที่ดูจะมีอารมณ์ร่วมมาก
“งั้นดีล่ะ...จะเลือกใครดี?”
แมทพูดขึ้น ทำเอาคนดูรีบยกมือ กระโดดโลดเต้นอยากจะร่วมสนุกเป็นอย่างมาก
“ให้ซิ้นเลือกล่ะกัน ขอคนที่แปลกที่สุด!!” (สำหรับคนที่ไม่รู้ ซิ้นสเตอร์ เกทจ์ กับ ไบรอันคือคนเดียวกันน่ะค่ะ (-: )
จากคำพูดของแซคกี้ ทำเอาจูดี้รู้สึกร้อนตัวขึ้นมาทันที ก็จะไม่ร้อนตัวได้ไง ในเมื่อเธอใส่เดรสสีสดมาเด่นซะขนาดนี้ เมื่อจูดี้รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย จึงรีบหันหลังแล้วพยายามจะแทรกตัวเพื่อหลบหลีกความอันตรายครั้งนี้ แต่ก็ไม่เป็นผล
“เธอน่ะ !!”
จูดี้เหมือนโดนจับใส่ปอกคอยังไงอย่างงั้น เธอหันมาช้าๆ และภาวนาขออย่าให้เป็นเธอ สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่จูดี้ เหมือนเป็นการกดดัน เมื่อหันกลับไปมองก็พบไบรอันกำลังชี้มือมาที่จูดี้ และสายตาที่ดูเธอเหมือนลูกแมวหง่าว น่าจับขย้ำให้ตายคามือ
“ไปเลยพี่ เดี๋ยวผมช่วย”
จูโน่กระซิบเบาๆ แล้วรีบดึงตัวจูดี้แกมบังคับ จนไม่สามารถจะหาหนทางหลีกหนีไปไหนได้อีกแล้ว จูดี้เดินไปยังข้างเวทีแล้วก้าวขึ้นไปมองซ้ายมองขวาอย่างเลิกลั่ก
‘ไม่น่าเลย รู้งี้น่าจะเปลี่ยนตามที่ไอจูโน่บอก T.T’
คนดูโห่ร้องชอบใจ เมื่อจูดี้ก้าวขึ้นมา แล้วไม่ต้องถามถึงสายตาของทั้งวง ที่หันมามองเธอเป็นตาเดียวแล้วหัวเราะเบาๆ ถึงลักษณะการแต่งตัวที่ดูพิลึกพิลั่น สำหรับคนที่จะมาดูคอนเสิร์ตอย่างวงเมทัล ที่โด่งดังทั่วโลกมาซะขนาดนี้
“ฮ่าๆๆๆๆ...คุณคิดไงครับ ถึงแต่งตัวมาซะเด่นขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ”
แมทพูดขึ้น ทำเอาคนดูหัวเราะดังลั่นแล้วปรบมือชอบใจ จูดี้ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกถึงสายตาของคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอซึ่งก็คือไบรอัน สายตานั้นเหมือนพร้อมที่จะกลืนกินเธอยังไงอย่างงั้น! จูดี้รู้สึกเกร็งไปทั้งตัวได้แต่ส่งสายตาจิกๆไปยังจูโน่น้องชายตัวดี ที่ตอนนี้ยืนยิ้มล่ากอดอกอย่างชื่นใจ
‘ให้ตายเถอะ ฉันแทบจะอยากแทรกแผ่นดินหนีมันตรงนี้ซะเลย =.=’
“เอาล่ะ เรามาเริ่มคำถามกันดีกว่า คุณชื่ออะไรครับ...”
“ฉัน...เอ่อ .....จูดี้ค่ะ”
“คุณจูดี้ครับ ผมมีคำถาม หากคุณตอบถูก ผมจะให้คุณทำอะไรยังไงกับใครในวงเราก็ได้ พร้อมยังครับ ?”
“รีบๆถามเถอะค่ะ เหอะๆ”
จูดี้ตอบกลับ พร้อมหัวเราะกลบเกลื่อนทำเอาทั้งวงถึงกับหัวเราะตาม ในท่าทีที่ดูเคอะเขินของเธอ รู้สึกเหมือนตัวตลกที่โดนบังคับให้ทำนู่นทำนี่ได้ยังไงอย่างงั้น
“ผมขอถามว่า.......................ซิ้นสเตอร์ เกทจ์ใส่กางเกงในสีอะไร”
‘ฮ่ะ!!..นี่น่ะคำถาม บ้าไปแล้ว’
เสียงคนดูร้องกรี๊ดกราสชอบใจในคำถามที่แสนจะยียวนกวนประสาทเธอมากมาย
“วู้ววว ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ทั้งวงหัวเราะชอบใจ แล้วมองไปยังจูดี้ ที่ตอนนี้ยืนตัวเกร็ง ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนกวาดสายตาไปทั่วในลานที่มีผู้คนมากมายเฝ้าดูเธออยู่ แล้วสายตาเจ้ากรรมดันไปเหลือบเห็นซิลเวียเพื่อนเก่าหักเหลี่ยมโหดที่ทำให้ชีวิตเธอต้องกลับบ้านมากลายเป็นตัวตลกที่ผิดหวังเรื่องความรักทั้งที่พยายามจะชนะใจแต่สุดท้ายก็โดนเธอคาบไปกินซะเอง ซิลเวียหัวเราะล่าเหมือนเยาะเย้ย แต่นั่นก็ไม่ทำให้เธอเจ็บเท่าจากการที่ต่อมาซิลเวียได้จับใบหน้าของอดัมแล้วบรรจงจูบต่อหน้าต่อตาเธอ!! ซักพักก็เหมือนมีบางอย่างมาอยู่ข้างหลังทำเอาเธอตัวชายิ่งไปกว่าเดิม ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงเมื่อคนข้างหลังยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
“จะปล่อยให้เค้าเย้ยงั้นหรอ...”
ไบรอันพูดขึ้นมาอย่างกับอ่านใจเธอได้ยังไงอย่างงั้น จูดี้อึ้งกับคำพูดของคนข้างหลังแต่สายตาก็ยังจ้องไปที่คนข้างหน้าที่ตอนนี้จูบกันอย่างดูดดื่ม น้ำตาของจูดี้ค่อยๆไหลลงมาซึ่งเธอไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย กะว่าจะกลับบ้านมาเพื่อเริ่มต้นใหม่แท้ๆ!
“หันมาจูบผมสิ...”
เสียงกระซิบที่แผ่วเบาแต่เหมือนดังก้องไปทั้งหัว จูดี้อึ้งตาโตไม่คิดว่าไบรอันจะพูดอย่างนี้ออกมา
“ผมใส่สีดำ”
คำพูดนี้ จูดี้รู้สึกเหมือนเป็นลูกไก่ในกำมือ เธอทำอะไรไม่ถูก หัวใจเต้นแรง
‘เอาไงดี ไม่ต้องเล่นก็ได้ ใครจะทำอะไรก็เรื่องของเขา!’
แต่ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ ซิลเวียยักคิ้วขึ้นเหมือนเป็นการส่งสัญญาณให้เธอตัดสินใจได้ในทันที
“สีดำค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ...”
ทุกคนหัวเราะลั่น กับคำตอบ ที่ไม่คิดว่าเธอจะตอบขึ้นมาจริงๆ แต่ไม่นานก็ต้องหยุดหัวเราะ เพราะสิ่งที่เห็นต่อมาก็คือ จูดี้หันหลังแล้วจูบไบรอันอย่างดูดดื่มกลางเวที หัวใจของจูดี้เต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ ไม่คิดว่าเธอจะทำได้ลง ในขณะที่ไบรอันใช้มือทั้งสองข้างโอบกอดแล้วลูบหัวเธอเบาๆ ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ตาโต อ้าปากข้างไปตามๆกัน จูดี้รู้สึกถึงความไม่ปกติ จึงรีบถอยตัวออกมา แล้วอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองพึ่งทำลงไปเช่นกัน
‘โอ้ย...ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย’
“วิ้วววววววววววว วี๊ดวิ้ววววววววววๆๆ…...”
คนดูส่งเสียงแซวชอบใจทำเอาจูดี้รู้สึกเขินชา เหมือนเลือดหยุดเดิน ใบหน้าร้อนผ่าว ในขณะที่สายตาของไบรอันยังคงจ้องมองเธออย่างกับนายพรานที่หลอกล่อกวางได้สำเร็จ จูดี้รีบวิ่งลงจากเวทีแล้วแทรกตัวคนดูที่มองเธออย่างกับเป็นดาราดังระดับโลก เธอรีบลากจูโน่แล้วเดินออกไปจากคอนเสิร์ต ที่เธอหวังว่าจะขอให้ไม่ได้เจอเขาอีก ไบรอัน!
ความคิดเห็น