คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ Come Home
“เฮ้อออออออออ........”
เสียงสูดลมหายใจดังขึ้น เมื่อหญิงสาวได้เดินก้าวออกมาจากสนามบิน ที่นี่อากาศกำลังดี แห้งๆ ไม่ร้อนจนเกินไป ‘จูดี้’ ถอดแว่นตาดำเผยให้เห็นแววตาที่สดใส ต่างจากเมื่อวานที่เธอนั้นพึ่งเผชิญเรื่องที่น่าเลวร้ายมา เมื่อแท็กซี่ได้เคลื่อนตัวมาจอดยังหน้าสนามบิน เธอจึงรีบหอบสัมภาระที่พะรุงพะรัง แบกกระเป๋ายี่ห้อแบรนด์เนมชื่อดัง ยัดมันเข้าไปในรถ และจัดการบอกปลายทางที่หมายเสร็จสรรพ
ระหว่างทางเป็นชั่วโมงจูดี้รู้สึกอยากทำบางสิ่ง เธอเปิดกระจก แล้วยื่นหน้าออกมารับลมที่ปะทะใบหน้าอย่างจัง
“วู้วววววว... แคลิฟอร์เนีย ฉันมาแล้ววววววววว”
จูดี้ตะโกนดังลั่นตามประสาคนจากบ้านมาเกือบ 10 ปี คนขับแท็กซี่เหล่มองผ่านกระจกหลัง พร้อมทั้งมีสีหน้าที่งุนงงปนกังวลเล็กน้อย
“คุณ...เอาหัวเข้ามาเถอะครับ มันอันตราย”
“โถ่...คุณค่ะ ขอนิดหน่อยเถอะค่ะ ฮ่าๆๆ”
หญิงสาวยิ้มล่ายื่นตัวออกมาจากรถมากขึ้น สะบัดผมที่สลวยไปมา แล้วหัวเราะดังลั่น
บึ้นนนน!!!... เหมือนเสียงรถที่ดังกระหึ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ จากด้านหลัง มันมาอย่างรวดเร็ว จนจูดี้ตั้งตัวไม่ทัน เธอหันกลับไปแล้วหลบได้ทัน หากไม่ทันเธอคงต้องเจ็บตัวแน่ๆ จูดี้นั่งลงบนเบาะพร้อมสีหน้าที่อึ้งอึนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอมองรถฮาร์เล่ย์คันใหญ่ที่พึ่งแซงรถแท็กซี่ และเกือบทำเธอบาดเจ็บไป เธอจ้องมองเขา ชายผู้สวมแจ๊คเก็ตลายหัวกะโหลกค้างคาวซึ่งเป็นลายที่เธอจะจดจำไว้ขึ้นใจ หญิงสาวที่ซ้อนท้ายชายคนนั้น เธอหันมาพร้อมยักคิ้วแล้วทำหน้าเย้ยหยันใส่
‘น่าหมั่นใส้ชะมัด !!!’
จูดี้คิดในใจ แล้วรู้สึกหัวเสียขึ้นมาทันที
“ผมบอกแล้ว...แถวนี้แว๊นซ์มันเยอะ ฮ่าๆๆ”
“ค่ะ หึหึ = = ”
เกือบตายแล้วไม๊ล่ะเรา!
รถแท็กซี่เคลื่อนตัวมาจอดยังร้านเครื่องดนตรีขนาดใหญ่ซึ่งมีชื่อร้านว่า ‘California Music Groove’ เมื่อจ่ายเงินเสร็จ จูดี้จึงรีบขนสัมภาระลงมาแล้วลากเข้าไปในร้าน แน่นอน
“พ่อค่ะ!”
“อ้าว...จูดี้กลับมาได้ไงเนี่ย ไอลูกแหง่”
ชายหนุ่มวัยสูงอายุโผเข้ากอดจูดี้ แล้วขยี้หัวไปมา จนผมยุ่งไปหมด
“เฮ่ย...พี่จูดี้”
“จูโน่”
จูดี้หันไปยังเด็กหนุ่มวัย 19 ปี แล้วเดินเข้าไปหาพร้อมขยี้หัวน้องชายสุดที่รัก ซึ่งตอนนี้โตขึ้นมาก
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ ฮ่าๆๆ ดีใจจังที่พี่กลับมา”
“จ๊ะ โตขึ้นแล้วหล่อเหลาเอาการเลยนะเนี่ยเรา”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ”
ทั้งสองฉีกยิ้มให้กันนาน จนคนเป็นพ่อต้องแทรกเสียงขึ้นมา
“นี่จ้องกันอยู่ได้ พ่อพึ่งทำสปาเก็ตตี้เสร็จ มาช่วยกันจัดโต๊ะจัดจานหน่อย จะได้กินกันซักที”
“ค่ะ /ครับ”
เมื่อถึงเวลาอาหาร จูดี้ก็จัดการตักเส้นสปาเก็ตตี้ใส่จาน แล้วตักน้ำซอสราดตามลงไป
“นี่ พี่รู้ไหมมะรืนหน้าวันอะไร”
“วันอะไรล่ะ”
จูดี้พูดพร้อมตักเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“โถ่! ก็วันเกิดน้องไง ทำเป็นจำไม่ได้”
“เอ้า หรอ จริงสิ ฮ่าๆๆ”
จูดี้หัวเราะกลบเกลื่อน
“โทษฐานที่พี่ลืม พรุ่งนี้พี่ต้องไปคอนเสิร์ตกับผม”
“มันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย...พี่พึ่งกลับบ้านมาก็อยากจะพักผ่อนบ้าง แถมเรื่องของขวัญก็ไม่ต้องห่วง กลับจากนิวยอร์ก ของฝากพี่เยอะแยะ”
“ได้ข่าวว่าตกงานมาไม่ใช่หรอ หึ”
พ่อของจูดี้เอ่ยขึ้น
“ไม่ใช่ตกงานน่ะพ่อ หนูเป็นคนลาออกเอง แล้วหนูก็ได้งานที่นี่แล้วด้วย พอดีบริษัทหนูเค้ามาเปิดสาขาที่นี่ หนูก็เลยขอย้ายมาที่นี่จะได้กลับมาอยู่ที่บ้านซักที”
“อ่าว ไม่ใช่ลาออกเพราะผู้ชายหรอกหรอ”
จูโน่พูดแทรกขึ้น ทำเอาจูดี้หันมาทำหน้าดุใส่เพราะโดนจูโน่น้องชายตัวดีพูดจี้จุดใส่
“พูดจาเหลวไหล ถ้าไม่อยากให้พี่อยู่พี่ไปก็ได้”
“ผมล้อเล่นหน่า อยากให้พี่กลับมาจะตาย บ้านนี้มีแต่ผู้ชายเหงาหงอยจะแย่”
“หึ... โอเค”
“สัญญาสิ ว่าจะไปดูคอนเสิร์ตด้วยกันพรุ่งนี้”
“อืมมมมม......โอเคๆ พี่ก็รู้สึกเซ็งๆ ไปปล่อยไก่บ้างก็ดี เผื่อจะได้เจอเพื่อนเก่าๆบ้าง ว่าแต่คอนเสิร์ตอะไร”
“avenged sevenfold”
ความคิดเห็น