+~หอพักวุ่น...ตามลุ้นรัก~+

ลำดับตอนที่ #1 : ++อารุณซาหวาด(^ - ^)++

จิ๊บ...จิ๊บ...จิ๊บ...

เสียงนกกระจอกร้องขันอยู่ริมหน้าต่าง ที่ภายในเป็นห้องมืดสลัว มีเพียงแสงอาทิตย์ลอดผ่านช่องผ้าม่านเท่านั้น ดูเหมือนกับว่า ภายในห้องไม่มีการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ที่เตียงนอน มีเพียงผ้านวมผืนโตห่มคลุมร่างได้เกือบมิดหัว ร่างที่นอนหลับอุตุ ไม่รู้สึกถึงสิ่งภายนอก จนกระทั่ง.....

ปัง!!

เสียงประตูที่เปิดออกพร้อมเสียงตวาดขึ้นมา

"ยัยมิกิ ยังไม่ตื่นอีกเรอะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วรู้มั้ย!"

เสียงอันทรงอิทธิพลและน่าเกรงขามนี้จะมีใครอื่นนอกจาก แม่ของเจ้าหล่อน

มือที่ค่อยๆควานหานาฬิกาที่หัวเตียง และค่อยเหลือบตามอง

"7.41 น.เองเหรอเนี่ย...............ห๊า!!7.41 น.แล้วเหรอ สายแล้วๆๆ"

เสียงอุทานดังลั่นขึ้นมาปานโลกจะแตกคนนี้คือ ทาคาโนะ มิกิ

ตึงๆๆๆปังๆๆๆโครมมมม!!

เสียงอึกทึกข้างบนอย่างนี้ดูเหมือนจะเป็นกิจวัตรของบ้านทาคาโนะไปเสียแล้ว

วันจันทร์อันสดใสกำลังจะเริ่มขึ้น

ตึงๆๆๆๆๆ เสียงรัวฝีเท้าลงบันไดอย่างรีบร้อน

"ขนมปังชิ้นนี้ชั้นขอนะพี่"

"อ๊ะ! นั่นมันของชั้นนะยัยมิกิ"

"จะไม่ทานข้าวเช้าหน่อยเหรอลูก"

เสียงของผู้เป็นพ่อถามลูกสาวที่เร่งใส่รองเท้าอย่างลนลาน

"ไม่ค่ะพ่อ วันนี้มีสอบชั่วโมงโฮมรูมด้วย อ๊ะ..สายแล้ว ไปก่อนนะคะ"

"ยัยลูกคนนี้กะโปโลไม่เปลี่ยนเล๊ยย"

ตึกๆๆๆๆ เสียงเร่งฝีเท้าสุดสปีค จนถึงห้องเรียน
เบื้องหน้าได้พบหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของเธอ

"อรุณสวัสดิ์จ้า มิสึโนะจัง^^"

"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มิกิจัง ตื่นสายอีกแล้วล่ะสิ หอบมาเชียว"

ผู้หญิงคนนี้คือ เพื่อนสนิทของชั้นเอง ชื่อ ยาคิซาว่า มิสึโนะ

"แค่เกือบสายต่างหากแหล่ะ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว นี่ๆอ่านถึงไหนแล้วล่ะ ทวนชั้นมั่งสิ"

"อ้าว ไม่ได้อ่านมาหรอ"

"อ่านนะ เพียงแต่ว่า......"

"เผลอหลับไปใช่มั้ยล่ะ ยัยโก๊ะ"

เสียงกวนที่ลอดมาข้างหลังชั้นก้คือ เพื่อนคู่กัด ทาคามูระ ทัตสึโร่

"เสียมารยาท นายว่าชั้นอย่างนี้ได้ไงกันยะ"

"จะจิงไม่จิงก้เอากระจกมาส่องดูเองสิ คาบน้ำลายยังติดปากเธออยู่เลย ยัยบ๊อง"

กริ๊ดดดดดดดดดดดด!! >///<

5555+
มิสึโนะจัดแจงเอากระจกมาให้ส่องก้มีจิงๆ ได้แต่กลลั้นหัวเราะเอาไว้
เสียงระเบิดหัวเราะของตานี่กวนโมโหชั้นจิงๆ อายจะตายอยู่แล้ว/////

"ว่าแต่นายเหอะ มั่นใจแค่ไหนเชียว เรียนก้ไม่ค่อยเข้านี่นา เชอะ!"

"เฮ้ๆๆ ถึงชั้นจะไม่เข้าเรียน แต่ใกล้สอบชั้นก้อ่านหนังสือนา อย่ามาซี้ซั้วว่าคนอื่นหน่อยเลย เธอเนี่ย"

"มาพิสูจน์กันหน่อยเลย อีตาบ้า -*-"

"ได้เลย ยัยโก๊ะเอ๊ย 555+"

เดี๋ยวเถอะ ทนไม่ไหวแล้วนะ.....

ป๊าป!!

"โอ๊ยย...อะไรกันน่ะยัยโก๊ะ เอากระเป๋ามาฟาดชั้นทำไมเนี่ย"

"เชอะ ก้นายกวนประสาทชั้นเองนี่"

"หนอย! ยัยนี่ -_-* "

"เฮ้ๆๆ 'จาย์มาแล้ว นั่งประจำที่เร็ว"
เสียงเพื่อนคนหนึ่งบอกเตือนทั้งห้อง
ห้ามการกัดกันของชั้นกะตานี่ได้ทัน นี่ก้คงเป็นอีกกิจวัตรหนึ่งของชั้นไปเสียแล้ว

เสียงคุยเซ็งแซ่ก้กลับเงียบเมื่ออาจารย์เดินเข้า

และการสอบเริ่มขึ้น>>>>>>>>>