แฮรี่ พอตเตอร์ (รุ่นลูก) แต่ขอใช้ชื่อรุ่นพ่อ นะครับและคิดเอง

ลำดับตอนที่ #4 : เด็กชายผู้รอดชีวิต

ณ กลางดึก ซอยพรีเว็ต

"ชายชราผู้หนึ่ง ผ้าคลุมสีดำยาว ยืนกลางไฟสองข้าง"
"ผมรู้ว่าคุณต้องมา ศาสตาจารย์ มักกอนนากัล " แมวดำ กลายเป็นหญิงชรา ผู้หนึ่ง"
"สวัสดี ศาสตาจารย์ ดัมเบิลดอร์...ข่าวนั่นเป็นจริงใช้ไม..อัลบัส"
"เกรงว่าจะจริงนะ ศาสตาจารย์ มักกอนนากัล"
"เด็กละ อัลบัส"
"แฮกริกเป็นคนพามาน่ะ"
"จะไวใจในแฮกริดได้หรอ"
"เอาชีวิตผมเดิมพันได้เลย"เสียงมอเตอร์ไซค์ ดังมาไกล
"ศาสตาจารย์ ดัมเบิลดอร์ ศาสตาจารย์ มักกอนนากัล"
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไมแฮกริด"
"ครับ..แฮรี่ ผลอยหลับไปน่ะครับ อ่ะเอาไปเบาๆนะครับ"
"คิดดีแล้วหรอ อัลบัสพวกนี้เป็นมักเกิ้ลดีแย่ที่สุด ที่ฉันเคยเจอเลยนะ"
"แต่.. พวกมักเกิ้ลดีเป้น ครอบครัวของเค้าที่เหลืออยู่นะ"
"แต่เด็กคนนี้มีชื่อเสียงมากเลยนะ ไม่มีใครคนไหนในของนี้ไม่รู้จักเค้า"
"เพราะนี่ไง ถึงต้องให้เค้าโต อยู่ห่างๆเราไว้"
ศาสตาจารย์ ดัมเบิลดอร์ ว่างเด็กลงที่หน้าบ้านใครสักคน
"ฮึก ฮึกๆ"
"อ่าวแฮกริด ไม่ต้องร้องแค่รำล่า กันชั่วคราวเดียว ก็ได้เจอกัน"
มีจดหมายว่างไว้ ที่ท้องของ แฮรี่ เขียนไวว่า โชคดีนะ แฮรี่ พอตเตอร์