เป็นหมอก็ได้ว่ะ chapter 4 ค่ายอาสา

Chapter 4 เข้าค่ายอาสา

 

บอย:- เป็นไงว่ะไอ้เม้ง กินข้าวหรือยังว่ะ กูซื้อข้าวมาเพื่อมึง กินด้วยกันไหม

 

 

เม้ง:- สัด!!! แม่งคณะกูมันรับน้อง หรือ มันให้ฝึก รด. ว่ะ 

        ถ้าแม่งโหดยังงี้ บอกพ่อกูก็ได้ เดี๋ยวจัดครูฝึกมาให้เองเลย

        แม่งถ้ามันมีคูเหมือนที่ค่ายที่พ่อกูอยู่ รุ่นพี่แม่งคงสั่งให้ขุดดินข้างๆมาถมคูให้หมด

        แล้ววันต่อมามันคงให้ขุดดินที่ถมคูขึ้นมา ให้มาเป็นคูอีกรอบ สัด!!!

 

 

บอย:- มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอ ถ้ามึงไม่เข้าร่วมรับน้อง ระวังรุ่นพี่ไม่ให้มึงแสดงละครคณะถาปัตนะโว้ย 555

         ถ้าไม่เด่น แม๊งจีบสาวไม่ติดนะโว้ย

         แล้วว่าแต่มึงเจอสาวๆแล้วยัง มึงอยากจีบเด็กมหาลัย เป็นไงละติดกี่คน

 

เม้ง:- ไอ้เชี่ยะบอย มึงรู้ไหมสองอาทิตย์ที่ผ่านมา กูรู้ความจริงเลย

        สาวๆในคณะกู ถ้าคนไหนแม่งสวยมึงไม่ต้องไปยุ่ง เพราะรุ่นพี่แม่งประกบแจ

        เพราะสาวๆสวยๆ แบบผู้หญิงจริงๆคณะกูมีน้อยว่ะ แต่ถ้าพอดูได้นะมึง

        มึงอย่าไปกวนตีนพวกหล่อนละ แม๊งต่อยผู้ชายตายมาหลายคนแล้ว อันนี้เพื่อนกูบอก

 

บอย:- ของกูก็เซ็งว่ะ แม่งหาพี่รหัสไม่เจอ โดนให้ห้อยป้ายแขวนคอ ว่าลูกไม่มีพี่ มาเนี่ยะจะครบสองอาทิตย์แล้ว

       สุดท้ายมารู้ตัวว่าพี่กูนะคือพี่พาร์กินสัน พวกพี่ๆแม่งสวมรอยเรียกชื่อใหม่ให้แก่ เนียนว่ะ

       มารับน้องทุกวันแต่เรียกตัวเองว่าพี่บอส สัด!!!กูก็ตะหงิดๆอยู่ บอสกับดอส

       แต่ศุกร์นี้กูไม่อยู่นะมึง กูไปเข้าค่ายอาสา สองวันสามคืน 

       แม่งไปถึงอิสานเลยว่ะ

       มาไอ้เม้ง มากินข้าวกัน กูหิวแล้ว

 

เม้ง:- กูก็หิวเหนื่อยด้วย ไอ้บอยกินเสร็จแล้วกูฝากมึงเก็บนะ กูจะรีบอาบน้ำนอนไม่ไหวแล้ว เหนื่อยสัด

 

บอย:- คร๊าบคุณชาย พ่อแม่กูแม่งคิดถูกว่ะ ให้มึงมาอยู่เป็นเพื่อน ไอ้สัดเม้ง!!!

 

 

 

วันศุกร์ นะลานจอดรถที่มหาวิทยาลัย 5:30น. 

 

ใครเป็นกลุ่มเจ็ด ต่อแถวตรงนี้นะครับ จะเช็คชื่อแล้ว ถ้าพร้อมจะได้ออกก่อนเลย

 

ขานชื่อบอย:-มาครับ

        เฟิร์ต:-มาครับ

        เอ็ก  :-มาครับ

        เบิร์ด:-ครับ

       สแกน:-มาครับ

      ปอร์เช่:-ครับ

        พุฒ :- มาครับ

        ริว  :- ---------เงียบ

      นายริว:--------------

 

เบิร์ด :- แย่แล้ว เมื่อวานเฮียแก ไปเที่ยวผับกับเพื่อน แม่งเมาค้างแน่

          เดี๋ยวโทรเช็ดก่อน เออเฮียครับ ผมเบิร์ดนะครับ ตอนนี้เฮียอยู่ที่ไหน ฮ้า ซ่าจังเฮีย

          รออีกสิบนาที กำลังซ้อนมอเตอร์ไซด์ โอเค โอเคครับ

          ริวกำลังมาครับ รอแปล๊บนะครับ

 

 

 

เช่:- เฮียริวแม่งเชี่ยะ ทำไมไม่ชวนกูบ้าง เนี่ยะมาอยู่นึกว่ามีแต่เด็กเรียน เลยไม่กล้าชวนใครเลย

 

 

ทั้งหมด:- มึงชวนพวกกูก็ได้ แต่มึงเป็นเจ้าบ้านเรียนในกรุงเทพ มึงต้องแนะนำที่เที่ยวให้พวกกูนะโว้ย

 

 

บอย:- ถ้าพวกมึงจะไป แล้วกลับดึกนอนคอนโดกูก็ได้นะโว้ย พ่อแม่กับลุงป้าแกไม่ค่อยมาหรอก

 

 

เฮียริว:-พวกมึงรวมหัวคุยอะไรกันว่ะ กูว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนแน่ๆ บอกมาพวกเชี่ยะ

 

 

เบิร์ด:- ก็เรื่องที่เฮียไปเที่ยวไงแล้วไม่ชวนพวกเรานั้นแหละ

 

 

เอ้ากลุ่มเจ็ดครบแล้วใช่ไหม รีบขึ้นรถ เดี๋ยวก็ถึงมืดกันพอดี เร็วๆ ขึ้นรถ

 

---------------------------------

 

บนรถบัสคนที่ 2 

อาจารย์ขอแนะนำตัวนะค่ะ อาจารย์ชื่อ รองศาสตราจารย์ ด๊อกเตอร์แพทย์หญิงนฤมล ปรีชาชาภักดีมนตรี เจนเช่น ค่ะ

 

สแกน กระซิบเบาๆ:- พวกมึงแน่ใจนะที่พวกมึงได้ยินเป็นชื่อคน แม๊งโคตรยาว ถามจริงเถอะ บอกอีกครั้งแม่งจะเหมือนเดิมไหม( ไอ้เนี่ยะก็เลวเสมอต้นเสมอปลาย ครูบาอาจารย์มันก็ไม่ละเว้น)

 

 

อาจารย์ขออนุญาติแทนตัวว่าเดี๊ยนนะค่ะ  เพราะถ้าเรียกชื่อเต็มเดี๊ยนว่ากว่าเราจะแนะนำเกี่ยวกับโครงการค่ายอาสาจบ

คงถึงที่หมายพอดี

"จุดประสงค์ของโครงการนี้ เดี๊ยนอยากให้พวกคุณหมอ ได้พบกับสภาพความเป็นอยู่จริงๆของชาวบ้าน เพราะเดี๊ยนเชื่อว่าคุณหมอหลายท่านมาจากครอบครัวที่มีฐานะ มีความพร้อม ทำให้พวกคุณหมออาจจะไม่เข้าใจ สภาพแวดล้อมที่คนไข้อยู่ ไม่ทราบ

เศรษฐานะของคนไข้ ทำให้ไม่เข้าใจถึงระบาดวิทยา หรือการรักษาที่มากเกินความจำเป็น  จนเป็นภาระค่าใช้จ่าย ทำให้เกิดความลำบากแก่ตัวคนไข้ และ  ครอบครัว

เดี๊ยนหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หลังจากจบการเข้าค่ายอาสาในครั้งนี้ คุณหมอจะเข้าใจและรักษาคนไข้ในภายภาคหน้าด้วยความรักและเมตตานะค่ะ ขอสรุปหมายกำหนดการสั้นๆนะค่ะ 

 

1)เดี๊ยนจะแบ่งคุณหมอตามกลุ่ม ให้เข้าพักกับครอบครัวอาสา ตามรายชื่เนี่ยะนะค่ะ...........

ในวันแรก คุณพ่อคุณแม่อาสาจะจัดหาที่พักให้ตามความเหมาะสมของแต่ละบ้าน ในวันแรกที่ไปถึงทางครอบครัวอาสาจะจัดเตรียมอาหารให้พวกคุณหมอ รับประทานร่วมกัน หลังจากวันนี้พวกคุณหมอทุกท่านต้องแบ่งหน้าที่กันจัดเตรียมอาหารให้คุณพ่อคุณแม่อาสาที่เราพักทุกมื้อ พวกท่านจะรับประทานอาหารฝีมืออาหารคุณหมอร่วมกับคนในครอบครัวนะค่ะ

 

2)เช้าวันที่สอง เวลาเก้านาฬิกาจะมีพิธีบายศรีสู่ขวัญ โดยมีพิธีทางสงฆ์ และมีการผูกข้อมือรับขวัญ โดยท่านกำนันเป็นประธานในพิธี และ คนที่นับถือในชุมชนจะเข้าร่วมด้วย ขอให้คุณหมออยู่ในอาการสำรวมด้วยนะค่ะ อย่าแสดงกิริยาที่ไม่น่ารัก

เพราะในชุมชน เค้านับถือและดีใจที่ได้ต้อนรับคุณหมอ

หลังจากนั้นช่วงบ่ายจะให้พวกคุณหมอไปสำรวจและทำรายงานเกี่ยวกับ การระบาดโรคพิษสุนัขบ้า ไข้เลือดออก ....

ซึ่งแต่ละหัวข้อที่เดี๊ยนกล่าวมา จะแบ่งแต่ละกลุ่มไปทำการสำรวจ และเวลา 20:00 น. ให้มาอภิปรายและสรุปแต่ละหัวข้อ

ที่อาคารเอนกประสงค์ของหมู่บ้าน หลังจากนั้นเวลา 21:00 น. แยกย้ายไปพักตามอัฒยาศรัย เพื่อไม่ใช้เป็นการรบกวนครอบครัวที่ให้คุณหมอพัก

 

3) วันที่สอง  ครึ่งเช้า คุณหมอจะออกเยี่ยมบ้าน กับ คณะ อสม. 

ช่วงบ่ายเป็นการไปช่วยทำงานกับครอบครัวที่คุณหมอพัก คุณหมอบางท่านอาจได้ทำนา หรือ เลี้ยงสุกร หรือเป็ดไก่กับคุณพ่อคุณแม่อาสา หรือบางบ้านอาจได้ช่วยทำจักรสาน ส่วนช่วงเย็นก็ให้เตรียมการแสดง เพื่อแสดงความขอบคุณครอบครัว และชุมชนที่ให้เอื้ออาธรให้เราให้ทำกิจกรรมเข้าค่ายอาสาในครั้งนี้

 

 

4) สุดท้ายเดี๊ยนขอย้ำนะค่ะ ห้ามสูบบุหรี่และดื่มเครื่องดื่มมึนเมาตลอดการเข้าค่ายนี้ เน้นย้ำนะค่ะ!!!

ถ้าใครฝ่าฝืนอาจทำทันบน หรือ และอาจร้ายแรงถึงพักการศึกษาภาคเรียนนี้นะค่ะ

 

 

 

 

 

เอ็ก:- เชี่ยะให้กูทำกับข้าว เกิดมามาม่ากูยังไม่เคยต้มเองเลย คนที่บ้านทำให้หมด สัด!!!ให้กูทำ

แล้วใครจะกินได้ว่ะ ไม่ต้องหามเข้า รพ กันเหรอว่ะ

 

เช่:- กูอยากจะบอก กูเคยแอบทอดไข่ น้ำมันแม่งกระเด็นจนแขนกูพองไปข้างหนึ่ง แถมไข่ยังไหม้อีก

หลังจากนั้นแม่กูไม่เคยให้ทำอะไรเลย   ส่วนคุณพัฒ  ธรรมะธรรมโมคงทำกับข้าวเก่งสิครับ

 

พัฒ:-ประชดกูแล้วไอ้เช่ กูเป็นพระนะโว้ย มีแต่คนถวาย คนประเคน ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมันบาป

 

เฮียริว:-ซวยแล้วบ้านเราแม่งมีแต่ผู้ชาย ส่งสารบ้านที่พวกเราไปพักว่ะ เอางี้ไหมเราซื้อข้าวกล่อง 7-11เอาไปอุ่นกินกัน

 

เบิร์ด:- ถามจริงเฮีย คิดได้ไง ถ้ามาค่ายอาสามันต้องลำบากสิ ไมโครเวฟมันจะมีเหรอ มีเตาไฟฟ้ามันก็หรูแล้ว

 

เฮียริว:-เอ้อ ลืมคิดไปว่ะ

 

บอย:-อย่าเพิ่งเครียด พอไปถึงอาจจะดูดีกว่าที่พวกเราคิดกันก็ได้นะ

 

---------------------------------------

เวลา 13:00น. ของวันแรก

คุณหมอกลุ่มที่เจ็ดค่ะ พวกคุณหมอพักกับครอบครัวคุณพ่อเนียม กับคุณแม่สวาท นะค่ะ

เชิญขนสัมภาระตามคุณพ่อคุณแม่ไปนะค่ะ

 

 

ทั้งหมด:-สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่

 

พ่อเนียม แม่สวาท:- ไหว้พระ บุญรักษากันทุกคนนะลูกๆ ที่บ้านพ่อแม่อาจจะพักไม่สบาย

พ่อกับแม่ต้องขอโทษพวกลูกๆด้วยนะ บ้านเราสูบน้ำบ่อใช้ ถ้าพวกลูกๆจะอาบน้ำให้มาตามพ่อนะ

พ่อจะโยกน้ำกับแบกกระแป๋งน้ำมาใส่ห้องน้ำให้ ส่วนห้องน้ำเราอยู่หลังบ้าน ใกล้ๆกับสวนกล้วยของเราเอง

พ่อกับแม่เตรียมไฟฉายให้ลูกๆ ส่วนห้องน้ำกลางคืนถ้าจะเข้าพ่อจะจุดตะเกียงเจ้าพายุให้นะ ไม่ต้องเกรงใจ ดึกๆก็ตามได้

พ่อกับแม่นอนดึก ตี่สี่ก็ตื่นเดินไปทุ่งนากันแล้ว

 

เอ๊ก  (กระซิบ):- นั้นไง ค่ายอาสา น้ำประปายังไม่มีเลยมึง แล้วกูจะเข้าห้องน้ำยังไงถ้าปวดขี้ สัด!!!ใช้มือล้างก้นด้วย อี้

 

เบิร์ด กระซิบ:- เป็นไงเฮีย  ข้าวกล่อง 7-11 ไฟห้องน้ำยังใช้ไฟฉายกับตะเกียง

โทรศัพท์คงต้องปิดเครื่องก่อนล่ะมั๊งถ้าแบตหมดซวยเลย ลืมเอา power bank มาด้วย

กูได้เลิกกับแฟนก็คราวนี้ล่ะ "หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากหมายเลขโทรกลับ หลังสัญญาณเสียง" ตู๊ดๆ

แฟนผมยิ่งขี้งอนอยู่ด้วย เนี่ยบอกว่ามาเข้าค่าย ยังนึกว่าหนีเที่ยวกันเองเลย

 

พ่อเนียม:- อ้าวถึงแล้วลูกๆ บ้านพ่อเป็นบ้านไม้ มีห้องนอนห้องเดียว แต่มันเล็ก พวกลูกคงนอนกันไม่พอ

พ่อกับแม่เลยเตรียมปูเสื่อ กับกลางมุ้งไว้กลางโถงให้ลูกๆแล้ว

 

แม่สวาท:-ครัวอยู่ตรงนี้นะจ๊ะ ทำอาหารกันได้เลย ส่วนเตาแก๊สปิ๊กนิ๊กพ่อซื้อมาใหม่เลยนะ พ่อเค้าดีใจมากที่มีพวกหมอๆมาพักที่บ้าน ส่วนกับข้าวถ้าซื้อมาก็ใส่ถังแดงนะ แม่บอกร้านน้ำแข็งแล้ว ให้เอาน้ำแข็งมือมาเปลี่ยนเช้าเย็น กับข้าวจะได้ไม่เสีย

ส่วนน้ำดื่มก็ในตุ่มหน้าบ้านนะลูก ทำตัวตามสบายเหมือนบ้านตัวเองเลยไม่ต้องเกรงใจนะลูก เดี๋ยวพ่อแม่ขอไปเตรียมกับข้าวให้ลูกๆก่อนนะ

 

ทั้งหมด:-ขอบคุณครับ

 

เอ๊ก(ลูกร้านเพชรชื่อดัง):-ทำตัวตามสบาย กูว่าแค่ยังไม่ได้ทำ กูก็รู้สึกถึงความลำบากแล้ว

น้ำไฟก็ไม่มี แล้วกูจะนอนยังไงว่ะเนี่ยะ อาจารย์ที่คิดแม่งก็เข้าใจหาที่พักแบบนี้ให้เราได้นะ

 

เช่:-สัดไอพอดกู แม่งแบตอ่อนแล้ว จะชาจน์ไฟกันยังไงเนี่ยะ

 

บอย:-พวกมึงยังคิดจะหาปลั๊กกันอีกเหรอว่ะ เข้าค่ายมันก็ต้องฝึกความอดทนนะสิ

แมนๆกันหน่อย ไอ้บ้านที่พวกสาวๆพัก  มันจะยิ่งไม่ลำบากไปกว่าพวกผู้ชายเหรอ เค้านะผู้หญิง เรานะผู้ชายนะ

อดทนท่องเอาไว้ อดทน

 

เฮียริว:-เอ้าเอาของไปเก็บกันก่อนเถอะพวกมึง จะได้ช่วยพ่อแม่เตรียมสำรับ

 

เบิร์ด:-เฮียหิวนะสิ 555

 

สแกน:- ถ้าพ่อกับแม่เค้าจับกบมาทำกับข้าว กูต้องกินกบไหมว่ะ กูกลัว!!!

 

พัฒ:-พวกมึงรีบเก็บเร็วๆ พ่อกับแม่ตะโกนเรียกกินข้าวแล้ว

 

พ่อ เนียม:- เอ้ากินข้าวกันลูก อันนี้แกงเลียงปลาช่อน พ่อหาปลาช่อนได้เมื่อเช้า ตัวใหญ่ด้วย

ส่วนจานนี้เป็นไก่ทอด พ่อเพิ่งเชือดไปเมื่อตอนเย็นเอามาให้แม่ถอนขนกับทอดให้

ส่วนไข่เจียวแม่แกทำให้ เพื่อใครกินอะไรไม่ได้ ไข่ทอดน่าจะพอไหว ส่วนพักจิ้มน้ำพริกปลา เราเก็บจากข้างรั้ว ไม่มีใส่ยา

 

แม่สวาท:- เอาจานมาจ๊ะลูก แม่จะคดข้าวให้

 

แม่สวาท ถามเอ๊ก:- เป็นไงลูกกับข้าวถูกปากบ้างไหมลูก ตักกินกันเยอะๆนะลูก

 

เอ๊ก:- อร่อยครับแม่ ( แต่ทุกอย่างเหลือเต็มจาน)

 

 

ตกดึก  ประมาณ 21:00 น.

 

เอ๊ก:- เชี่ยะ กูปวดขี้ สงสัยจะท้องเสียแน่ๆว่ะ กูไม่เคยกินเผ็ดๆนะ สัดบอยมึงไปเป็นเพื่อนกูขี้กับอาบน้ำหน่อยสิ

 

บอย:- ไฟฉายก็อยู่ตรงโน้น มึงก็ถือเดินไปสิ ทำไมกูต้องไปกับมึงด้วย

 

เอ๊ก:- ยกมือไหว้ กูขอร้องว่ะ กูกลัว เกิดกูเดินไปงูกัด ใครจะช่วยกู แล้วมันมืดน่ากลัวด้วย บ้านนอกนะได้ข่าวว่าผีดุนะ

กูกลัวว่ะ

 

บอย:- ก็ได้ หัวเราะเบาๆ ( นึกว่ามีไอ้เม้งกลัวคนเดียวซะอีก พวกถูกเลี้ยงแบบคุณหนูแม่งกลัวกันทุกคนเลยใช่ไหมว่ะ )

เอ้าจะไปไหมไอ้เอ๊ก กูนับหนึ่งถึงสาม ถ้ามึงไม่ไปกูนอนก่อนนะโว้ย หนึ่ง.....สอง.....

 

เอ๊ก:-ไปๆ ได้เซี่ยะบอย กูหาสบู่เหลวกูไม่เจอ เอาของมึงไปอาบด้วยกัน โอเค

 

บอย:- เชี่ยะเอ๊ก ทำไมมึงขี้ดังจังว่ะกูจะอ๊วก 555

 

เอ๊ก:- กูขอโทษ กูท้องเสีย กลับกรุงเทพไป กูจะเลี้ยงข้าวมึงที่สยามให้เปรมเลย

 

บอย:- ขี้ยังจะคุยเรื่องกินข้าวอีก กูอาบน้ำตรงบ่อรอมึงขี้ก่อนนะ

 

เอ๊ก:- บอย ( เรียก ชื่อเพราะเลย) กูขอร้อง มึงนั่งเฝ้ากูขี้แป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวกูอาบน้ำด้วย เกิดมีผีโผล่มาจากบ่อเหมือนหนังผีญี่ปุ่น

กูจะทำยังไง

 

บอย:- เร็วๆกูร้อน

 

 

ซ่า  ซ่า  ซ่า

 

เอ๊ก:- ตักน้ำบ่ออาบเนี่ยก็ได้บรรยากาศดีนะเชี่ยะบอย เสียดายแม่งดันติดกับต้นกล้วย เกิดมีนางตานีมา ทำไงว่ะ แค่คิดก็กลัวแล้ว

 

บอย:- เชี่ยะมึงกลัวผีก็พูดแต่เรื่องผี เดี๋ยวก็เจอมั๊งเถอะมึง ผีไทยไม่กลัวกางเขนมึงนะไอ้เชี่ยะเอ๊ก

 

เอ๊ก:- สัด ก็กูนับถือคริต์ กูจะทำไงได้ ใครจะนึกว่าพามาพักลำบากขนาดนี้ละ รีบอาบน้ำดีกว่าหนาว

 

----------------------

9:00 น. วันที่สอง ณ. ศาลาการเปรียญ

 

กำนัน:- ต่อไปนี้เป็นพิธีสงฆ์เพื่อให้เป็นศิริมงคลแก่คุณหมอทุกท่านที่ได้เสียสละเวลาอันมีค่ามาพักกับพวกเรา

เพื่อเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบชาวบ้าน เพื่อจะได้เข้าใจพวกเราและคนไข้คนอื่น กระผมขอตัวแทนรุ่นคุณหมอ นำจุดธูปเทียน 

กับนำสวดมนต์ด้วยครับ

 

สแกน:- ถีบไอ้พัฒเต็มแรง  เอ้ามึงชมรมพุทธใช่ไหม ออกไปนำเลย ให้เป็นหน้าเป็นตาของกลุ่มเราหน่อยนะมึง

 

พัฒ:- บอกดีๆก็ได้ ทำต้องถีบด้วยว่ะ

 

หลังจากพิธีสงฆ์ก็เป็นการบายศรีสู่ขวัญผูกข้อมือคุณหมอที่เข้าร่วมค่ายอาสาทุกคน

 

13:00 น. 

เฮียริว :- เอ้าพวกมึง หัวข้ออภิปรายกูจับได้แนวทางการป้องกันพิษสุนัขบ้า พวกมึงรีบช่วยกันคิด

แล้ว 16:00 น. เจอกันที่บ้าน สรุปรายงาน แล้วไปตลาดซื้อกับข้าวมาทำกินกัน

 

บอย:- เราเริ่มโดยการหาประชากรหมาที่มีเจ้าของกับฉีดกันยากันโรคหมาบ้าแล้ว กับอีกกลุ่มอป็นหมาที่ไม่มีเจ้าของ และไม่รู้ว่าฉีดยาป้องกันโรคหมาบ้าดีไหม

 

เช่:-มึงจะให้พวกกูเดินนับหมาตามบ้าน กับตามถนน ตามวัดเหรอว่ะ แม่งจะเสร็จกี่โมง

 

สแกน:- (สมชื่อมัน) กูว่าเราไปขอข้อมูลที่อนามัยดีกว่าไหมแก จะได้ง่ายหน่อยว่าฉีดไปแล้วกี่ตัว

ส่วนที่เหลือ พวกมึงก็นับตามถนน ตามวัดนั้นแหละแต่อย่าไปกัดหมานะโว้ย กูรู้มาว่าน้ำลายคนโคตรมีเชื้อโรคเลย

ถ้ากัดหมาเค้าตายจะลำบาก ( ยังคง concept ไว้ลายปากหมาเหมือนเดิม ไม่เสี่ยยี่ห้อเชี่ยะสแกน)

 

เอ๊ก:- ช้าหน่อยไอ้เบิร์ด มึงไม่เคยเห็นหมาเหรอว่ะ มึงวิ่งตามมันจน หมามันกลัวมึงหมดแล้ว

กูว่าเราเม็คข้อมูลจำนวนหมาในซอยนี้ดีไหมว่ะ

 

เบิร์ด:- เฮ้ยมึงจะเป็นหมอ ต้องมีความซื่อสัตย์โว้ย เอ้ารีบเดินตามกูมา กูจะเดินช้าๆแล้ว

 

เอ๊ก:- เชี่ยะเอ้ย รู้งี้กูซื้อเพร็ดดีกรีมาด้วยก็ดี  โปรยแม่งเลย หมาจะได้มาหาไม่ต้องไปเดินหามัน

 

16:00 น. 

เฮียริว:-เป็นไงว่ะไหนข้อดูข้อมูลสิ โอเคดีๆ ตกลงตามนี้

สงสารกลุ่มหกว่ะ แม่งดูเรื่องการป้องกันไข้เลือดออก ป่านนี้มันคงหาเปิดกะลาตามบ้าน กับจำนวนลูกอ๊อดแน่ๆ 555

ครบแล้วพวกเราไปตลาดดีกว่าเห็นว่ารถสองแถว รออยู่ตรงโน้น รีบไป รู้สึกจะเหลือแค่สองเที่ยว อีกเที่ยวห้าโมงกว่าทำกับ

ข้าวกินกันไม่ทันแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

ศาลารอรถหมู่บ้าน

คนรอเกือบสิบคน 

 

รถสองแถว:- เชิญครับ ๆ สองแถวไม่ใช่รถไฟ สิบบาทในเมืองครับ เข้าแล้วชิดใน

 

บอย:- ไอ้เอ๊ก มีงขยับตัวเข้าในอีกหน่อยสิ กูเข้าไม่ได้

 

ป้า +ลุง:- พวกหนูเป็นหมอที่มาดูงานหรือเปล่าลูก 

 

บอย:-ครับ 

 

ป้า+ลุง:- เอ้า พวกเรา คนในรถใครไม่รีบก็ลงมาก่อนนะ ให้พวกหมอๆเค้าไปกันก่อน

เรารอคันหน้ากันก็ได้ พวกหมอๆเค้ารีบกันนะ

 

บอย:- ไม่เป็นไรครับคุณลุงคุณป้า ( หลังจากนั้นก็มีคนเดิอนลงจากรถมาสี่คน) 

  

บอย+ เพื่อน:- ขอบคุณมากนะครับ พวกผมรู้สึกผิดจัง

 

ชาวบ้าน:- ไม่เป็นไร พวกลูกเป็นแขก มีหมอมาเยี่ยมทุกคนในหมู่บ้านก็ดีใจ บ้านไหนที่หมอไปนอนด้วยยิ่งดีใจใหญ่เลย

คุยกันไม่หยุดว่าพวกหมอๆ นะน่ารักกันทุกคน

 

บอย+เพื่อน:- มองหน้ากันแล้วยิ้ม

 

ที่ตลาดสด

เอ๊ก:- กูว่าทอดปลาเนี่ยนี่น่าจะง่ายรองจากทอดหมูกับไข่นะแก กูว่าเอาปลาไปทอดดีกว่า

 

บอย:- โอเค ได้กับข้าวหนึ่งอย่างแล้ว

 

เอ๊ก:- ป้าครับ ปลาเนี่ยะขายยังไงครับ

 

แม่ค้า:- ปลาช่อนนาจ้า ตัวใหญ่โลละ เจ็ดสิบ

           ตัวเล็กคิดห้าสิบแล้วกัน ปลานาจ้า ป้าหาจับเอง ราคาไม่แพงหรอก

 

เอ๊ก:- เอาตัวใหญ่แล้วกัน โลหนึ่งได้กี่ตัวครับป้า

 

แม่ค้า:- วันนี้ปลาช่อนตัวใหญ่ โลหนึ่งก็น่าจะสองถึงสามตัวจ้า เอากี่โลจ๊ะพ่อหนุ่ม

 

เอ๊ก:- งั้นเอาสองโลครับ

 

แม่ค้าจับปลาออกจากตะข่ายในกะละมังมาห้าตัว แล้วคว้ามีดฟันทีเดียว หัวปลาขาดออกจากตัวปลา

 

เอ๊ก:- ร้องเสียงหลง!!!!! ป้าทำอะไรปลา???

 

แม่ค้า:-ทำปลาให้สิพ่อหนุ่ม ให้ป้าถอดเกล็ดปลาให้ด้วยไหมจ๊ะ

 

เอ๊ก:- (หน้าถอดสี) กูเป็นคนฆ่าปลา ถ้ากูไม่สั่งปลามันก็ไม่ตาย

 

สแกน:-ไอ้เซี่ยะเอ๊ก แม่บ้านมึงไปซื้อปลาในห้าง ซีพีฆ่าปลา ฆ่าหมู ฆ่าไก่ให้มึงหรือเปล่า แม่งก็เหมือนกันนั้นแหละคิดมาก

 

เอ๊ก:- แต่วันนี้ปลาตายเพราะกูนะเซี่ยสแกน วันนี้กูจะไม่กินปลาทอด กูจะไว้อาลัยให้มัน

 

พัฒ:- เสร็จกันยัง พวกกูได้ไข่กับเต้าหู้ ว่าจะไปทำต้มจืด ถ้าได้ของครบจะได้กลับบ้านกัน

ทำกับข้าวกินข้าวเสร็จแล้ว จะได้เตรียมข้อมูลอภิปรายกัน

 

เอ๊ก:- พัฒ กูฆ่าปลาว่ะ

 

สแกน:- หัวเราะเบา ๆ ยังไม่หายจิตตกอีกนะมึง

 

เอ๊ก:-ปลาราดน้ำปลา มึงโคตรอร่อยเลยบอย แม่งเหมือนกินที่ร้านเลย แต่มันอร่อยกว่าเพราะปลามันสดเนอะ

 เบิร์ดกูขอเติมข้าวอีกจาน

 

สแกน:- ไหนว่ามึง จะไว้อาลัยให้ปลาว่ะไอ้เอ๊ก

 

เอ๊ก :- ตอนนี้กูไว้อาลัยในท้องโว้ย ถ้ากูไม่กินมัน ปลามันจะเสียใจ ที่อุตสาห์ สละชีวิตเป็นปลาทอดน้ำปลาให้กูกิน

 

ในวงข้าว หัวเราะกันทุกคน

 

-----------

เช้าวันที่สาม

 

เช่:-วันนี้อาจารย์เค้าให้พวกผมตามพ่อกับแม่ไปทำงานครับ ให้พวกผมไปด้วยนะครับ

 

แม่สวาด:- ของแม่ไปเลี้ยงวัว เดินไกลไม่สนุกหรอก ไปกับพ่อเถอะ พ่อเค้าไปนา

 

เช่:-งั้นพวกผมขอไปกับพ่อนะครับ

 

พ่อเนียม:-ได้ๆร้อนหน่อยนะ นั่งรถไถ่ไปนากัน

 

เช่:- ( วิญญาณคนขายคูโบต้าเข้าสิง) รถไถ่ ขอผมขับได้ไหมครับพ่อ ผมจะได้ไปคุยอวดที่บ้านว่าได้ขับรถไถ่

 

 

พ่อเนียม:-ได้ๆ อย่าขับเร็วแล้วกัน มันเก่าแล้วกินน้ำมัน

 

เช่:- เป็นไงพวกมึงลมเย็นไหม เอ้า!!!ทำไมมันไม่วิ่งแล้วละ

 

พ่อเนียม:-ไหนๆ สงสัยน้ำมันจะหมด ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อไปซื้อน้ำมันที่ปั๊มหลอด พวกลูกรอที่เนี่ยแหละอากาศมันร้อนเดี๋ยวไม่สบายกัน จะเดินทางกลับวันพรุ่งนี้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนหนังสือกันไม่ไหว พ่อจะรู้สึกผิด

 

เฮียริว:-พวกมึงเฝ้ารถที่เนี่ยะแหละ อย่าให้รถหายนะเดี๋ยวกูไปกับพ่อเอง

 

 

 

สองชั่วโมงต่อมา เฮียริวเดินตัวดำมาเลย

 

พ่อเนียม:- เอ้าพ่อเติมน้ำมันแล้ว ไหนลูกเช่ลองสตาร์ตสิ ติดไหม

 

เช่:-  โอ้ ติดแล้วครับ 

 

พ่อเนียม:- วันนี้เรากลับกันก่อนดีกว่า ท่าทางจะเหนื่อยกันมากแล้ว นาพ่อค่อยมาพรุ่งนี้ก็ได้ ขากลับเดี๋ยวพ่อขับให้จะได้ไม่เหนื่อยกัน

 

ระหว่างทางกลับบ้าน

 

เฮียริว:- เช่มึงรู้ไหม กูกับพ่อเดินไปกลับปั๊มหลอด เอาน้ำมันมาเติมให้มึงเนี่ยะ กูว่าแม่งซักหกกิโลได้ 

จริงๆเลย เพราะมึงขับรถไถ่เร็วมากเกิน รวมกับน้ำหนักพวกเรา น้ำมันเลยหมดก่อน

พ่อเนี่ยดีมากไม่บ่นซักคำ กับได้ยินแต่ว่าพ่อขอโทษ พ่อพลาดเติมน้ำมันมาไม่พอเองทำให้ลูกๆต้องลำบาก

 

เช่:- ( หน้าซีด ) พ่อ ผมขอโทษ

 

ตอนกลางคืน กลุ่มเจ็ดโดดไม่ไปรวมที่ศาลาเอนกประสงค์ของหมู่บ้าน

 

เช่คุกเข่าคลานเข้ามาหาพ่อเนียมกับแม่สวาท

 

เช่:- พ่อครับ แม่ครับ พวกผมอยากขอบคุณพ่อกับแม่มาก ที่ใจดีให้พวกผมมารบกวน

พ่อกับแม่ไม่เคยดุว่าพวกผมเลย ซ้ำพวกผมเองยังทำให้พ่อแม่ลำบาก

อาจารย์อยากให้พวกผมจัดการแสดงเพื่อขอบคุณ แต่พวกผมคิดว่า อยากขอรดน้ำพีอกับแม่ เพื่อแสดงความขอบคุณ  และ ขอโทษที่สรัางความเดือดร้อนให้พ่อกับแม่ ขอให้พ่อกับแม่มีสุขภาพแข็งแรง กับอโหสิให้กับสิ่งที่พวกผมได้ล่วงเกินนะครับ

 

พ่อเนียม แม่สวาท:- ร้องไห้ ไม่เป็นไรลูก ขอบใจ ขอบใจ ขอให้พวกลูกๆเป็นหมอที่ดี เหมือนกับเป็นลูกที่ดีของพ่อกับแม่ในวันนี้นะลูกๆทุกคน ทำไมน้ำตามันไหลเน้อแม่

แม่สวาท:- โชคดี กับขอบใจทุกคนนะลูก ถ้ากลับไป พอมีเวลาว่างก็มาเยี่ยมพ่อกับแม่บ้างนะ

 

-----------

รุ่งเช้า ก่อนกลับ มีแต่ภาพความซึ้งใจ น้ำตา และการสวมกอดซึ่งกันและกัน

อาจารย์ครับพวกผมเข้าใจแล้วว่าอาจารย์ให้มาออกค่ายอาสาทำไม น้ำไฟ กับความเจริญ ทำให้พวกเราเห็นคุณค่าความเป็นคนน้อยลง พวกผมสัญญาครับพ่อเนียม แม่สวาท ว่าพวกผมจะจบมาเป็นหมอที่ดี รักษาชาวบ้านทุกคนด้วยความรักและเมตตาเหมือนกับที่พ่อเนียมและแม่สวาทมอบให้กับพวกผม

 

To be continue Next chapter 5