เราจะไม่แยกจากกันแล้วนะ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

‘เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะ’

‘แน่นอนเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป’

‘สัญญาแล้วนะ’

‘อื้ม สัญญา’

ความทรงจำที่ผมไม่เคยลืมเลยคือคำสัญญาที่เขาได้บอกไว้กับผม เขาชื่อชีวอน เขาเป็นคนที่ผมรักมากที่สุดและเป็นคนที่แสนดีที่สุด

‘ทำอะไรอยู่ครับคุณแฟน’ เสียงหวานที่คุ้นหูเป็นอย่างมากข้ามาทักทายผมพร้อมกับอาหารเช้าที่เขาทำให้ก่อนผมจะออกไปทำงาน

‘อ่อ กำลังนึกถึงตอนสมัยเรียนน่ะครับ’

‘หื้มม’

‘จำตอนที่เราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปได้มั้ย’

‘จำได้สิ เค้าไม่มีวันลืมเลยแหละ’

‘ทำตัวน่ารักอีกแล้วนะเนี่ย สงสัยต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว’

‘หยุดเลย เมื่อคืนก็เกือบไม่มีแรงแล้วนะ’

‘งั้นเดี๋ยวเค้าจะทำเธอเบาๆ’

‘ทะลึ่งจริงๆเลยแฟนคนนี้’

‘555555’

เป็นบทสนทนาที่เต็มไปด้วยความสุข ทุกอย่างเหมือนถูกจัดเตรียมไว้แล้วราวกับพระเจ้าเข้าข้างผมเสมอทั้งเรื่องการงาน เรื่องความรัก เรื่องครอบครัว ผมคงต้องขอบคุณพระเจ้าที่มอบสิ่งดีๆพวกนี้ให้กับผม และผมก็หวังว่ามันจะดีแบบนี้ตลอดไป คิดเหมือนมันจะไม่ดีตลอดเลยแหะ เอาเถอะขอแค่มีเธออยู่เคียงข้างผมตลอดเวลาแค่นี้ผมก็พอใจแล้ว

ก็อกๆ

‘ใครมาว่ะ’

‘อ่าว มาได้ไงเนี่ย’ ก็คงเป็นคำทักทายสำหรับคนสนิทเท่านั้น

‘อ่อกูผ่านมาแถวนี้พอดีเลยว่าจะแวะมาหาสักหน่อย’นั่นแหละครับเพื่อนตัวดีที่รู้จักกันมาเกือบจะ10ปีได้แล้วมั้ง

‘เข้ามาก่อนสิ แฟนกูทำกับข้าวพึ่งเสร็จพอดีเลย’

‘หื้มม?’

‘งงเหี้ยไร’

‘ป่าวๆ ไม่เป็นไรอ่ะเดี๋ยวกูมีงานต่อคงไม่ได้กินหรอก’

‘ละอะไรน่ะ’

‘อ่อ ของฝากจากเชียงใหม่แม่กูฝากมาให้มึง’

‘ฝากขอบคุณท่านหญิงด้วยนะ’

‘เหอะกูนิงงละนะสรุปใครลูกนาง’

‘55555’

‘เอ่ออ….’

‘มึงมองเหี้ยไรนักหนาห้องกูเนี่ย บอกให้เข้ามาก่อนก็ไม่เข้า’

‘ช่างมันเถอะ กูไปละเดี๋ยวสาย’

‘เอ้าไอ่สัดนี่’

‘เอ่อๆ ไว้เจอกันครั้งหน้า’

‘เจอกันๆ’

หลังจากหมดประโยคเพื่อนตัวดีก็เดินห่างไปเรื่อยๆ จนไม่เห็นแผ่นหลังของมันแล้ว ผมจึงเดินเข้าห้อง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมมันถึงทำตัวแปลกๆแบบนี้ แต่ก็ช่างมันเถอะเพราะแฟนสุดที่รักของผมกำลังรอกินข้าวอยู่

‘ใครมาหรอครับ’

‘อ่อเป็นเพื่อนที่เชียงใหม่อ่ะ แม่มันเอาของฝากมาให้ด้วย’

‘โห้วของฝากจากเชียงใหม่ เค้าอยากไปเที่ยวเชียงใหม่จัง’

‘ได้สิรอเค้าหาเวลาว่างแล้วจะพาเธอไปเที่ยวเลยนะ’

‘เย้ จะได้ไปเที่ยวแล้ว’

‘ดีใจเหมือนเด็กน้อยเลยนะ’

2อาทิตย์ผ่านไป

ในระหว่างทางกลับบ้านของผมก็มีแสงไฟจากข้างถนนสอดส่องเข้ามาในรถ ทำให้ความรู้สึกนึกถึงตอนที่เราไปกลับบ้านพร้อมกันระยะทางในการกลับมันก็ไม่ได้ยาวไกลมากแต่เป็นระยะทางที่อันสั้นที่น่าจดจำมากที่สุด เราเปิดเพลงร้องเต้นไปด้วยกัน แต่ความสุขที่เพิ่งจะเริ่มก็จางหายไปคงเป็นเพราะอาการป่วยด้วยโรคภูมิแพ้ตัวเองของชีวอนที่หนักขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งผมพยายามจะรักษาเธอให้หายแต่มันเป็นอะไรที่ยากมาก มีหลายคนที่ต้องตายเพราะโรคภูมิแพ้ตัวเอง แต่ชีวอนจะไม่ใช่1ในนั้น ผมใช่เวลาที่เหลืออยู่ในการศึกษาหาวิธีรักษาให้หายขาด

ตื้ด ตื้ด ตื้ด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ความคิดของผมต้องหยุดลง

‘ใครโทรมาว่ะ ไอ่ซีนิหว่า’ ซีคือเพื่อนรัก ที่มาเที่ยวหาเมื่อ2อาทิตย์ก่อน

‘ฮัลโหล ซี’

‘ฮัลโหลมึง’

‘มีไรป่าว’

‘มึงจำตอนที่กูไปหามึงได้ป่ะ’

‘จำได้ๆ ทำไมว่ะ’

‘มึงบอกว่าแฟนมึงทำกับข้าวให้’

‘อ่าใช่’

‘แฟนใหม่มึงหรอ’

‘ไม่ใช่ไอ่สัด มึงจำวอนไม่ได้หรอ’

‘ชีวอนหรอ’

‘ใช่’

‘มึงลืมอะไรไปรึป่าว’

‘ลืมอะไรว่ะ’

‘ชีวอนตายแล้วนะเว้ย’

‘มึงบ้าป่าว ไอ่ซีเขายังทำกับข้าวให้กูกินทุกเช้าเลย’

‘มึงยังไปงานศพเขาอยู่เลยนะเว้ย’

‘เขายังไม่ตายเขายังอยู่กับกู เขายังบอกรักกูทุกวันเลย กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ่ซีอยู่ๆก็มาบอกว่าแฟนกูตายมึงบ้าป่ะ’

‘ไอ่เจมึงใจเย็นๆนะ มึงค่อยๆตั้งสติแล้วคิดดีๆว่าชีวอนเขาตายไปตั้ง2ปีแล้วก็ตายเพราะโรคภูมิแพ้ตัวเองด้วย’

ผมดึงสติตัวเองกลับ ณ ปัจจุบัน ผมไม่อยากยอมรับมันเลย ทำไมว่ะผมแค่อยากอยู่กับคนที่ผมรักทำไมพระเจ้าไม่เข้าข้างผมแล้วล่ะ ผมทำอะไรผิดหรอถึงต้องลงโทษผมแบบนี้ ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าต้องทำยังไงดีตอนนี้ทุกอย่างมันมืดไปหมดไม่มีแม้แต่แสงไฟที่ค่อยส่องทางให้กับรถที่ผ่านไปผ่านมา น้ำตาที่ไหลออกมามันทำให้ทัศนวิสัยการมองเห็นของผมเริ่มแย่ลง

‘ไอ่เจมึงใจเย็นๆก่อน หยุดขับรถเดี๋ยวนี้’

‘ไอ่เจได้ยินกูมั้ย ไอ่เจ’

ผมไม่สามารถโฟกัสเสียงของเพื่อนที่ส่งผ่านโทรศัพท์ได้เลย

ที่ผ่านมาผมแค่หลอกตัวเองหรอว่าเขายังอยู่กับผมยังไม่ไปไหน เพียงเพราะคำสัญญาที่เขาบอกว่าจะอยู่กับผมตลอดไป หรือเป็นผมที่ต้องไปอยู่กับเธอ

‘เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ถึงแม้เราจะตายเราก็จะอยู่ด้วยกัน’

‘เค้ารักเธอนะวอน เค้าสัญญาว่าจะอยู่กับเธอตลอดไป’

ตอนนี้ทุกอย่างมืดมิดเหลือเพียงแสงจากสว่างจากไฟรถของผม ผมหลับตานึกถึงแต่ภาพในอดีตที่ค่อยเข้ามาในหัวผมชัดขึ้น ทุกอย่างมันจะกลับมาเพียงไม่กี่ชั่วโมงผมจะได้อยู่กับเธอ จะได้มีความสุขด้วยกันเหมือนตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่

‘อย่าพึ่งไปได้มั้ย’

‘อยู่กับเค้าก่อนได้มั้ย’

‘นี่ไงเธอก็อยู่กับเค้าแล้วนี่ไง เราสองคนไม่ต้องแยกจากกันแล้วนะ’

-จบ-