ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ตอนที่1
“ปล่อยนะไอ้บ้า กรี๊ด จะทำอะไรฉันน่ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ แหมทำเป็นใสซื่อ ไม่รู้เรื่อง แต่คงจะดีนะสำหรับคนนี้ อวบอัดซะด้วย”
“แกพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“อ้าวแล้วที่ย้ายมาโรงเรียนชายล้วนเนี่ยไม่ใช่เพราะชอบอย่างนี้หรอกหรอไงล่ะ”
โรงเรียนชายล้วน โรงเรียนชายล้วน โรงเรียนชายล้วน เธอฟังไม่ผิดแน่นอน งั้นหมายความว่า
“แกหยุดพูดอะไรบ้าๆนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่แกคิดหรอกนะ ไปให้พ้น”
ยูมิพยายามที่จะปัดป้องมือทั้งหลายแหล่ที่มาลวนลามตัวเธอ อะไรกันเนี่ย เธองงกับคำพูดนั้นไปหมดแล้ว ไม่เธอก็มันที่ต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดไปแน่นอน
“กรี๊ด ช่วยด้วย”
ทันใดนั้นก็เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างเธอจริงๆ
“โอ๊ย อะไรวะ”
หนึ่งในผู้ชากลุ่มนั้นร้องขึ้นมาเบาๆเมื่อมีเท้าหนึ่งมาถีบที่ข้างหลัง
“ไม่ตลกเลยนะ ทุเรศไปหรือเปล่าผู้ชายตั้งหลายคนกับผู้หญิงคนเดียวจะแบ่งลงตัวหรอ ทางที่ดีคนนี้ฉันขอดีกว่า”
เสียงที่ปรากฏเป็นเสียงของชายที่หน้าตาหล่อเหลา ตาคม มาดเข้ม จมูกโด่ง ผิวขาวอมชมพู เสียงนี้ช่างทุ้มลึกจริงๆร่างนั้นน่าจะสูงไม่ต่ำกว่า180 ยุมิคิดในใจ
“มาหาฉันเร็วยูมิ”
ยูมิไม่รู้ว่าอะไรที่ดลใจให้เธอเดินไปหาเขา จะว่าด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาก็ไม่ผิดนักหรอก แต่เอ๊ะ รู้จักชื่อฉันได้ยังไงนะ
“พวกแกไปได้แล้ว ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
เสียงนั้นบอกอย่างราบเรียบ พวกผู้ชาย10กว่าคนเมื่อกี๊ต่างสบถออกมาเป็นเสียงเดียวกันแต่ก็ยอมไปโดยดี ไม่มีใครหรอกที่อยากมีเรื่องกับชายผู้นี้ ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาที่คมกริบราวกับมีดแหลมที่สามารถบาดเฉือนเนื้อของยูมิได้ แหม ถ้าหนุ่มอย่างนี้มาปล้ำเธอก็คงจะยอมหน่อย ฮิฮิ
“เสื้อผ้าเธอหลุดลุ่ยไปนะ เอาเสื้อคลุมฉันไปใส่ก่อน’
“แล้วฉันจะคืนคุณได้ที่ไหน”
ยูมิถามอย่างสงสัยนักปนเสียดายนิดๆนึกว่าเขาจะทำอย่างที่บอกจริงๆ ชายหนุ่มหันมามองยูมิแวบหนึ่งแล้วเดินไปแต่พูดขึ้นมา
“เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันอีกบ่อยๆคืนตอนไหนก็ได้’
ได้เจอกันหรอ ถ้าเรียนที่นี้จะได้เจอเขางั้นหรอ อย่างงั้นก็ดีสิ แต่มันจะดีจริงหรอเนี่ย
“ปล่อยนะไอ้บ้า กรี๊ด จะทำอะไรฉันน่ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ แหมทำเป็นใสซื่อ ไม่รู้เรื่อง แต่คงจะดีนะสำหรับคนนี้ อวบอัดซะด้วย”
“แกพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“อ้าวแล้วที่ย้ายมาโรงเรียนชายล้วนเนี่ยไม่ใช่เพราะชอบอย่างนี้หรอกหรอไงล่ะ”
โรงเรียนชายล้วน โรงเรียนชายล้วน โรงเรียนชายล้วน เธอฟังไม่ผิดแน่นอน งั้นหมายความว่า
“แกหยุดพูดอะไรบ้าๆนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่แกคิดหรอกนะ ไปให้พ้น”
ยูมิพยายามที่จะปัดป้องมือทั้งหลายแหล่ที่มาลวนลามตัวเธอ อะไรกันเนี่ย เธองงกับคำพูดนั้นไปหมดแล้ว ไม่เธอก็มันที่ต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดไปแน่นอน
“กรี๊ด ช่วยด้วย”
ทันใดนั้นก็เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างเธอจริงๆ
“โอ๊ย อะไรวะ”
หนึ่งในผู้ชากลุ่มนั้นร้องขึ้นมาเบาๆเมื่อมีเท้าหนึ่งมาถีบที่ข้างหลัง
“ไม่ตลกเลยนะ ทุเรศไปหรือเปล่าผู้ชายตั้งหลายคนกับผู้หญิงคนเดียวจะแบ่งลงตัวหรอ ทางที่ดีคนนี้ฉันขอดีกว่า”
เสียงที่ปรากฏเป็นเสียงของชายที่หน้าตาหล่อเหลา ตาคม มาดเข้ม จมูกโด่ง ผิวขาวอมชมพู เสียงนี้ช่างทุ้มลึกจริงๆร่างนั้นน่าจะสูงไม่ต่ำกว่า180 ยุมิคิดในใจ
“มาหาฉันเร็วยูมิ”
ยูมิไม่รู้ว่าอะไรที่ดลใจให้เธอเดินไปหาเขา จะว่าด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาก็ไม่ผิดนักหรอก แต่เอ๊ะ รู้จักชื่อฉันได้ยังไงนะ
“พวกแกไปได้แล้ว ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
เสียงนั้นบอกอย่างราบเรียบ พวกผู้ชาย10กว่าคนเมื่อกี๊ต่างสบถออกมาเป็นเสียงเดียวกันแต่ก็ยอมไปโดยดี ไม่มีใครหรอกที่อยากมีเรื่องกับชายผู้นี้ ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาที่คมกริบราวกับมีดแหลมที่สามารถบาดเฉือนเนื้อของยูมิได้ แหม ถ้าหนุ่มอย่างนี้มาปล้ำเธอก็คงจะยอมหน่อย ฮิฮิ
“เสื้อผ้าเธอหลุดลุ่ยไปนะ เอาเสื้อคลุมฉันไปใส่ก่อน’
“แล้วฉันจะคืนคุณได้ที่ไหน”
ยูมิถามอย่างสงสัยนักปนเสียดายนิดๆนึกว่าเขาจะทำอย่างที่บอกจริงๆ ชายหนุ่มหันมามองยูมิแวบหนึ่งแล้วเดินไปแต่พูดขึ้นมา
“เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันอีกบ่อยๆคืนตอนไหนก็ได้’
ได้เจอกันหรอ ถ้าเรียนที่นี้จะได้เจอเขางั้นหรอ อย่างงั้นก็ดีสิ แต่มันจะดีจริงหรอเนี่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น