เลือดด่างฟ้า

ลำดับตอนที่ #4 : เจอหน้ากัน..............ก็ไม่กินเส้น

ตอนที่4

        ที่ร้านอาหารที่ พิมพ์ กับ ธันวิน ทานข้าวอยู่นั้น หลังจากที่ทานเรียบร้อยแล้ว ธันวินตกลงเซ็นสัญญาซื้อหุ้นของ พิมพ์เป็นจำนวนเงิน10ล้านบาท พิมพ์ รู้สึกตาโตที่เห็นจำนวนของเงินที่มากขนาดนี้ หลังจากเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้วพิมพ์เตรียมที่จะกลับ พอดีกับที่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาเดินชน พิมพ์ ทำให้กระเป๋าสะพายตกข้าวของเลยหล่นเกลื่อน ธันวินจึงช่วย พิมพ์ เก็บพอดีกับที่สายตาเหลือบไปเห็นแหวนเข้าจึงรู้สึกไม่เชื่อ ธันวิน เก็บแหวนขึ้นมาดูก็รู้ว่าเป็นแหวนที่เขาหาจึงหันมามองหน้า พิมพ์ ๆมัวแต่เก็บของจึงไม่สังเกตุพอเก็บของเสร็จจึงหันมาทางธันวิน แล้วก็ต้องตกใจมากเมื่อเห็นแหวนเพราะไม่รู้ว่ามาอยู่ที่เธอได้ยังไง เนื่องจากเธอไม่ได้เก็บมาและลืมเรื่องแหวนไปแล้ว ธันวินมองหน้า พิมพ์ แบบต้องการหาคำตอบ พิมพ์ ได้แต่หลบหน้าหนีไม่กล้าสบตา ธันวิน พูดอย่างเสียใจ

\"ผมไม่คิดว่าเป็นคุณ ไม่มีในหัวสมองด้วยซ้ำ แต่นี่มันอะไรครับ อยากได้มากจนถึงต้องขโมยเลยหรอ\" พิมพ์ เสียใจเช่นกัน อยากร้องไห้เหลือเกินในตอนนี้ตอบแบบไม่เต็มปากเต็มคำ

\"ฉัน.........ฉันไม่รู้ ฉันไม่ได้อยากขโมยนะคะ ไม่ใช่\" ธันวินเสียใจอย่างที่สุดแล้วบอก

\"ผมเสียใจที่เป็นคุณ รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่หน้าตาสวยๆซื่อๆอย่างคุณจะทำได้อยากได้ใช่มะ เอาไป ผมไม่อยากได้แล้ว ก็ดีเหมือนกันผมเสียแหวน แต่ได้รู้ธาตุแท้ของคนๆหนึ่งมันก็เกินคุ้มและ\" ธันวินวางแหวนลงบนโต๊ะอย่างแรง จนคนในร้านหันมามองอย่างสนใจและอยากรู้ พิมพ์ ทำตัวไม่ถูกรู้สึกหน้าชาไปหมดมอง ธันวิน เดินออกไปแล้วจึงวิ่งตามเรียกใหญ่

\"คุณธันวินคะ อย่างโกรธฉันเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฟังฉันก่อนสิคะ\" ธันวินไม่ฟังเสียงของ พิมพ์ แล้วหันมาว่า \"ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ \" ธันวิน ขับรถออกไป พิมพ์ ได้แต่มองตามอย่างเสียใจร้องไห้ที่ ธันวิน ไม่ฟังเธอเลย

************************************

        ธันวิน ขับรถไปก็ได้แต่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นแล้วก็รู้สึกเสียความรู้สึกมาก พอดีกับที่ แยม โทรมาให้ไปหาที่บ้านหน่อย ธันวินกำลังอารมณ์เสียแต่ก็ตอบว่าจะไปให้ ส่วนที่บ้านของแยมแยมพยายามตื้อขอให้ วิชชุ อยู่ก่อนเพราะตั้งแต่เธอคบกับธันวินมา วิชชุ ยังไม่เคยเห็นหน้าของ ธันวิน เลยสักครั้งเดียวแต่ วิชชุ บอกว่ามีธุระที่ต้องรีบไปจัดการคงอยู่ไม่ได้ แยม ว่าไม่เป็นไร วิชชุ ขับรถออกไปเป็นจังหวะที่ ธันวินสวนเข้ามาทั้ง2คลาดกันอย่างน่าเสียดาย เจอหน้าแยมจึงถาม

มีเรื่องอะไรหรอ\" แยมยิ้มให้แล้วบอก

\"ไม่มีอะไรแล้วค่ะ เมื่อกี๊ที่บ้านเทลาะกันนิดหน่อย คุณแม่น้อยใจไปไหนก็ไม่รู้ เฮ้ย แยมล่ะเบื่อจริงๆ\" ธันวิน มองหน้าแยมอย่างไม่น่าเชื่อแล้วว่า

\"ทำไมปล่อยให้คุณอาหนีไปหละ แยมน่าจะคิดถึงจิตใจคุณอาให้มากกว่านี้หน่อยนะ ทำแบบนี้ไม่คิดหรอว่าคุณอาจะเสียใจแค่ไหน\" แยม ทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วก็คิดอย่าง ธันวิน เหมือนกัน

\"แยม ไม่รู้ว่าจะไปตามคุณแม่ที่ไหนค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมาเอง\" ธันวินมองหน้าแยมอย่างเหนื่อยใจกี่ครั้งกี่หนที่แยมเทลาะกับแม่ของตัวเอง เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง

      ตอนนี้ สิตา ให้คนขับรถขับเตลิดไปไม่รู้ว่าที่ไหน พิมพ์ เองก็ขับรถไปเหมือนคนไร้วิญญาณไม่ทันดูกันทั้งคู่ปรากฎว่า  \"โครม\" เสียงชนกันดังสนั่นหวั่นไหวไปหมด รถของ สิตา และพิมพ์ ชนประสานงานกันอย่างแรงดูสภาพของ พิมพ์ ตอนนี้แล้วแทบไม่เหลือเค้าเดิม รถบุบบี้กระจกแตกบาดตัวเธอเลือดไหลอาบหน้าไปหมด รถของ สิตา ก็เช่นกันคนขับรถตายคาที่ส่วน สิตา นั้นอาการดูถ้าจะหนักกว่า พิมพ์ หลายเท่านักตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าอาการเป็นตายเท่ากัน พลเมืองดีที่เห็นเหตุการณ์รีบนำทั้ง3คนส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด ที่โรงพยาบาลทั้งหมอและนางพยาบาลรีบนำตัวของ สิตา และ พิมพ์ ส่งห้องไอซียูอย่างเร่งด่วน \"รีบติดต่หาญาติเลยนะ บอกเลยว่าอาการหนักมาก รีบมาดูอาการโดยเร็ว\"คุณหมอสั่งนางพยาบายอย่างรวดเร็วนางพยาบาลรีบรับคำทันที เมื่โทรไปหาที่บ้านของ พิมพ์ ภารดีเป็นคนรับสาย

\"ว่าไงนะคะ แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ค่ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ\" ภารดีพูดได้แค่นี้ก็แทบล้มทั้งยืนเหมือนมีอะไรมากดเธอไว้ ภาพ เห็นจึงเข้ามาถาม

\"คุณแม่เป็นอะไรครับ\" ภาพ ถามด้วยความตกใจ\" ภารดี พูดเหมือนคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

****************************************

         ทั้งหมดรีบมาที่โรงพยาบาล ภารดี ต้องมีภาพ คอยประคองมา พอมาถึงคุณหมอบอกว่าอาการหนักมากเป็นตายเท่ากันต้องได้รับเลือดด่วนมากเพราะเลือดที่มีไม่เพียงพอเนื่องจาก พิมพ์ มีเลือดหมู่ B ภารดี ถึงกับตกใจเพราะเธอมีหมู่เลือด A ซึ่งไม่สามารถที่จะให้ได้ส่วน วิชชุ มีหมู่เลือด B จึงคิดที่จะให้ วิชชุ มาให้เลือด พิมพ์  

\"ถ้าคุณแม่ไม่มีเลือดหมู่เดียวกับคนป่วย หมอขอให้คุณพ่อมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยนะครับ คนใข้ตอนนี้อาการหนักมาก เราช้าแม้แต่วินาทีเดียวไม่ได้\" เธอรู้ดีว่า วิชชุ จะช่วยได้แต่คนอย่าง วิชชุ น่ะหรอที่จะมาช่วย พิมพ์ สิ่งที่เธอหวังดูเลือนลางเหลือเกิน

\"มีอะไรคะแม่ พี่พิมพ์เป็นอะไรมากหรือเปล่า \"ผึ้งวิ่งมาถามด้วยความกระหืดกระหอบ

\" ต้องโทรหาพ่อให้มาให้เลือด พี่ พิมพ์ แย่แล้ว\" ได้ยินอย่างนั้น ผึ้ง รีบโทรไปหาวิชชุ วิชชุ ดูตกใจไม่น้อยที่ได้ยินอย่างนั้นแต่พอวางหูกลับพูดด้วยเสียงเหี้ยม

\"แกกำลังจะตายใช่ไหมนางพิมพ์ แกกำลังจะไปอยู่กับไอ้โสภณ ฮะฮะฮะ ดีตายเร็วๆเลย ฉันไม่โง่ให้เลือดแกหรอก ขอให้แกตายอย่างมีความสุขนะฮะฮะ\"ในเวลานี้ วิชชุ ดูเหมือนจะได้ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ประมาณค่าไม่ได้ ส่วนตอนนี้ ถารดี ผึ้ง ภาพ และ ก็ได้แต่รอให้วิชชุมาเท่านั้น แต่คนที่มากลับเป็น แยม  ธันวิน เมื่อเจอหน้ากันก็ปะทะกันทันที

\"ฉันไปดูที่เกิดเหตุมา ญาติเธอขับรถประมาณชนแม่ฉัน\" ผึ้งไม่ยอมโต้กลับเช่นเดียวกัน  \"นี่หน้าสวยปากหมาซะเปล่าพี่ฉันก็เจ็บไม่แพ้กัน เผลอๆหนักกว่าของเธออีก\" แยม ไม่ยอมจะเข้ามาหาเรื่อง ผึ้งอีก ทั้ง2ฝ่ายต้องห้ามไว้พอดีกับที่คุณหมออกมาว่า

\"หมอขอให้พวกคุณใจเย็นๆได้ไหม อย่ามาเถียงกันที่โรงพยาบาลแล้วเมื่อไรคุณพ่อของคนป่วยจะมาซักทีครับ คนใข้จะไม่ไหวแล้วนะ\" ภารดีร้องไห้อย่างหักเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้วตัดสินใจได้ทันทีว่าต้องไปหาตัว วิชชุ ให้ได้โดยที่ไม่ฟังใครเธอรีบออกจากโรงพยาบาลไปแม้แต่ ภาพ และ ผึ้งยังตามไม่ทัน

***************************************

         ที่ๆ ภารดีมาก็คือบริษัทที่ วิชชุ ทำงานอยู่นั่นเอง เธอรู้ดีว่า วิชชุ ยังต้องอยู่ที่นี่และเป็นจริงตามที่เธอคิดเมื่อเธอเดินกราดเข้าไปถึงในห้องทำงานไม่ฟังแม้แต่เสียงค้นของเลขาเมื่อเห็น วิชชุ เธอก็ตบเพี๊ยเข้าให้แล้วว่าทั้งน้ำตา \"คุณมันใจคอคับแคบ คุณช่วยชีวิตคนหนึ่งคนได้แต่คุณไม่ทำ ทำไม จิตใต้สำนึกคุณไม่มีคำว่าสงสารเลยหรอไง\" วิชชุ ด฿ตกใจไม่น้อยแต่ตอบด้วยเสียงเจ้าเหล่

\"การหลุดพ้นจากความทุกข์คือความตาย ไม่ดีใจหรอ ถ้าลูกคุณกำลังจะไปสบาย อยู่อย่างนี้คิดหรอว่ามันมีความสุข ผมมีความสุข ยังไงวันหนึ่งมันก็ต้องตาย ให้มันตายตอนนี้เลยสิ ทรมานมันไว้ทำไม\" ภารดี เจ็บแค้นกับคำพูดของ วิชชุ มากไม่คิดว่าจะกล้าพูดขนาดนี้  \"หัวคนเป็นแม่ไม่มีทางเห็นลูกตายต่อหน้าต่อตาได้หรอก ฉันขอร้องไปให้เลือดแก จะให้ฉันกราบตีนคุณก็ยอม เพื่อลูกฉันทำได้ทุกอย่าง\" ภารดีก้มลงจะกราบ วิชชุ จริงๆ แต่ วิชชุ เอาเท้าหนีว่าอย่าทำอย่างนี้เลยแล้วพูดด้วยเสียงที่ไร้ตัวตน

\"ผมเสียใจ ผมทำไม่ได้ ทำใจซะ\" วิชชุ ออกไปจากห้อง ภารดีเองร้องไห้อย่างนั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีรู้สึกว่าอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด

\"วิชชุ คุณจะต้องได้รับผลกรรมกับสิ่งที่คุณทำกับฉัน ทำกับลูกฉัน ฉันขอให้คุณตายอย่างทรมานที่สุด\" ภารดีพูดอย่างเคียดแค้น เจ็บปวดใจ

*****************************************

       ที่โรงพยาบาลทั้งหมอทั้งนางพยาบาลต่างวุ่นวายกันไปหมด ธันวินทนไม่ไหวอาสาที่จะช่วยเอง \"ผมเลือกกรุ๊ป B ผมจะให้เลือดเองครับ \"แยมถึงกับตกใจไม่น้อยแล้วว่า

\"พี่วิน จะไปช่วยเขาทำไมเดี๋ยวพ่อเขาก็มาให้เลือดเอง เราอย่าไปแส่ดีกว่านะคะ\" ธันวินมองหน้าแยมแล้วส่ายหัวว่าไม่ได้หรอก

\"ไม่ได้แยม ผู้หญิงคนนั้นเค้าควรที่จะรอด พี่ช่วยเค้าได้พี่ทนเฉยไม่ได้แล้วแยม ตอนนี้เราไม่รู้หรอกว่าใครชนใครมันก็เป็นแค่การเดาไปต่างๆนาๆ พี่ต้องให้เลือดเขา\" ธันวินว่าอย่างนั้นก็เดินตามหมอเขาไปที่ห้องตรวจท่ามกลางความงุงงงของ ผึ้ง และ ภาพ ผลปรากฎว่าเลือดสามารถเข้ากันได้ ธันวินจึงไปนอนให้เลือดที่ห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นว่าคนป่วยเป็น พิมพ์ ถึงกับตกใจมาก

\"คุณพิมพ์ \" หมอไม่รอช้ารีบนำธันวินนอนบนเตียง เจะแขนให้เลือดทันที ธันวิน มองหน้าพิมพ์อย่างไม่เชื่อเพราะเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาพึ่งจะทานข้าวกับพิมพ์และคุยธุระกันอยู่ ภาพที่เขาว่าพิมพ์ก็วกกลับเข้ามาที่สมองเขา

        ส่วนแยมก็เปิดปากปะทะใส่อีก \"พ่อของเธอใช้ไม่ได้เรื่องเลยนะ ลูกเจ็บปางตายแต่ไม่เห็นจะมาดูดำดูดี อยากเห็นหน้านักว่าจะเป็นแบบไหน ทำไมต้องมาเดือดร้อนคนอื่นด้วย\" ผึ้งทนไม่ไหวจึงว่ากลับ

\"แล้วใครเขาขอล่ะ แฟนเธออยากช่วยเอง เธอก็ไปห้ามแฟนเธอสิ เธอเนี่ยคงสะกดคำว่าน้ำใจไม่เป็นเลยนะ\"

\"ปากดีนักนะ ปากอย่างนี้ปล่อยให้พี่เธอตายดีกว่ามั้ย\" ผึ้งโกรธจึงเข้าไปหาเรื่อง ภาพ ทนไม่ไหวจึงเข้าไปห้ามแล้วว่าอย่าเทลาะกันได้ไหม เกรงใจคนอื่นบ้าง ทั้งผึ้งและแยมต่างเงียบแต่มองหน้ากันอย่างมุ่งร้าย ธันวิออกมาจากห้องดูแล้สท่าทางจะเพลียจึงชวนแยมกลับบ้าน แยมจึงถามหมอว่าคุณแม่เป็นอย่างไรบ้างหมอบอกว่าปลอดภัยแล้วอีกไม่นานน่าจะฟื้น แยมโล่งอกจึงพากันกลับบ้านแต่ยังไม่ลืมหันมาเขม่นกับผึ้ง

\"อย่าให้เจออีกนะ เดี๋ยวจะเอาน้ำกรดไปสาดหน้าเลย\"ผึ้งกล่าวอย่างมุ่งร้ายภาพ เหนื่อยใจกับพี่สาวเหลือเกิน

****************************************

         ส่วนที่บ้านของแยมนั้น ดาว กำลังกระวนกระวายใจอย่างหนักเมื่อเจอ แยม จึงถาม

\"คุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ ปลอดภัยหรือยัง ดาวจะไปเยี่ยมแม่\" แยม เหนื่อยมากจึงรีบห้าม

\"อย่าเลย คุณแม่ปลอดภัยแล้ว ไปก็ไม่ได้ทำอะไร เอาไว้ไปพรุ่งนี้ก็แล้วกัน ฉันเหนื่อยจะไปพัก\" แยม ขึ้นไปนอนงีบอยู่ข้างบน ดาว มองหน้าพี่สาวแล้วถอนใจอย่างเบื่อๆ แต่ถูกคั่นจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ดาจึงไปรับพบว่า วิชชุ เป็นคนที่โทรมาถามว่าได้ยินข่าวว่า สิตา โดนรถชนอาการเป็นอย่างไร อยู่ที่โรงพยาบาลอะไรดาวตอบว่าปลอดภัยดี อยู่โรงพยาบาลศิริราชคงต้องนอนพักฟื้น2-3วัน วิชชุ ตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าทั้งคู่อยู่โรงพยาบาลเดียวกัน ดาว วางหูโทรศัพท์ลงแต่วิชชุคิดไม่ตกว่าถ้าจะต้องไปเยี่ยม สิตา นั้นจะไปอย่างไร \"อะไรกันวะ สะเหล่อยู่โรงพยาบาลเดียวกันอีก และจะทำยังไงล่ะทีนี้\"

     ที่โรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้น สิตา นั้นฟื้นแล้วแต่ยังมีอาการปวดที่หัวอยู่บ้าง ดาว มาเยี่ยมแม่อย่างเป็นห่วงแต่หยุ่นนั้นหายหัวไปไหนก็ไม่รู้

\"คุณแม่กินเยอะๆนะคะ จะได้หายไวๆ\" สิตา มองหน้า ดาว แล้วรู้สึกว่าสิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ในชีวิตของเธอคงจะเป็นแค่ลูกสาวคนนี้คนเดียวล่ะมั้งคิดแล้วก็หดหู่ใจ ดาวพูดเสริม

\"ตอนบ่ายๆคุณพ่อคงจะมาเยี่ยม พี่หยุ่นคงมาหลังเลิกเรียนเหมือนกัน\" สิตา มองตาขวางแล้วว่า  \"ไม่ต้องมาเยี่ยมฉัน พ่อแกก็แค่กุเรื่องว่ามาเยี่ยมฉัน แต่ความจริงแค่จะมาดูว่าฉันจะตายเมื่อไร ฉันให้แกมาเยี่ยมแค่คนเดียว ลูกคนอื่นฉันไม่สนใจแล้ว ฉันลืมไปแล้วว่ายังมีลูกแค่2คน\" ดาว อุทานออกมาอย่างตกใจไม่คิดว่าสิตาจะโกรธจะน้อยในขนาดนี้

   ส่วนทาง พิมพ์ นั้นก็เริ่มรู้สึกตัวแล้วเหมือนกันเมื่อตื่นมาก็ไม่พบใครเจอแต่นางพยาบาลจึงถามว่าตนเป็นอะไร ทำไมมานอนที่นี่ พยาบาลยิ้มแล้วว่าโดนรถชนแต่ตอนนี้ฟื้นแล้วคุณก็ปลอดภัยแล้ว ดีที่มีคนมาให้เลือดคุณไว้ด้วย

\"ใครคะ ใครใจดีมาช่วย หรือว่าเป็นน้องดิฉัน\"  นางพยาบาลเดินเข้ามาใกล้ เอาปรอทมาวัดไข้ที่ปากแล้วว่า \"เปล่าค่ะ แต่คนที่ใจดีคนนั้นเขาไม่อยากเปิดเผยตัวค่ะ ขอโทษนะคะ\" นางพยาบาลดึงเอาปรอทออกจากปากวัดอุณหภูมิแล้วปรกติไม่น่าเกิน3วันคงกลับบ้านได้ก่อนออกจากห้องก็พูดอีกว่า \" เมื่อเช้าคุณแม่ น้องชายมาเยี่ยมนะคะ เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอนเลยพอรู้ว่ามีคนให้เลือดคุณเท่านั้นแหละก็ดีใจใหญ่เลยค่ะ เห็นบอกว่าตอนสายๆจะมาเยี่ยมเพราะคุณน่าจะฟื้น ขอตัวนะคะ\" พิมพ์ กล่าวขอบคุณแต่ยังอดสงสัยไม่ได้ว่ามครที่มาให้เลือดเธอ แต่ไม่ต้องคิดนานเมื่อ ธันวิน เปิดประตูเข้ามา

\" คุณ คุณมาได้ยังไง\" พิมพ์ ถึงกับเอ๋อไปไม่น้อย ธันวิน เก้งๆก้างๆอยากจะขอโทษเธอแต่ก็กลัวว่าจะหน้าแตกถ้าเธอไม่ยกโทษให้

\"เออ พอดีรถที่ชนกับรถคุณเป็นคนรู้จักของผมน่ะครับ ผมเลยมาเยี่ยม\" พิมพ์ ได้แต่พยักหน้าเออออไปด้วย แล้วถาม  \"แล้วเขาเป็นอย่างไงบ้างคะ อาการหนักหรือเปล่า\" ธันวิน ส่ายหัวบอกว่าเปล่า ตอนนีคงฟื้นแล้ว พิมพ์ ถอนใจด้วยความโล่งอกแล้วตัดสินใจว่าควรจะให้ชายหนุ่มออกจากห้องไปเสีย

\"คุณเอาของวางไว้ตรงนั้นแหละค่ะ ขอบคุณที่มีน้ำใจมาเยี่ยม แต่ไม่ต้องลำบากมาเยี่ยมก็ได้ เสร็จธุระแล้วเชิญค่ะ\" ธันวิน เสียใจไม่น้อย

\"ผม ...... ผมไม่โกรธคุณแล้วนะครับ ผมว่าคุณคงไม่ได้ตั้งใจ\" พิมพ์ เองก็เสียใจมากเช่นกันแต่ดีใจที่หายโกรธ ธันวิน เห็นว่าพิมพ์ ไม่พูดอะไรสักคำตาก็ไม่แลเขาด้วยซ้ำก็ได้แต่เดินออกไปอย่างเงียบๆ เมื่อธันวินไป พิมพ์ ก็หันมามองอน่างเสียดาย\" โธ่เอ้ย ไม่น่าไล่เขาเลย\"

**********************************************

       วิชชุ ดอดมาเยี่ยมสิตาที่โรงพยาบาลต้องแอบมาเพราะกลัวว่าความลับจะแตก เข้ามาในห้องเห็นสิตานอนอยู่ข้างๆมีกระเช้าของ ธันวิน วางอยู่แต่ไม่สนใจเพราะรู้แค่ว่าเป็นแฟนของลูกสาวเท่านั้นแล้วเลยมองไปรอบๆห้องจังหวะนั้นสิตาตื่นขึ้นมาพอดีเห็นเข้าก็ไล่  \"มาทำไมฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณออกไปนะ\" วิชชุ มองหน้าสิตาอย่างรังเกียจแล้วพูดอย่างทำร้ายจิตใจ

\"แล้วใครว่าผมอยากมาล่ะ แค่จะมาดูว่าอาการเป็นยังไง เกิดตายไปจะได้จัดงานศพทัน\" สิตาร้องกรี๊ดๆๆๆแล้วคว้างหมอน ผ้าห่มทิ้งใส่หน้าวิชชุ ปากก็ไล่ให้ออกไปอย่างคนบ้า วิชชุเข้าไปตบหน้าสิตาดังผลัวะ จนหน้าหันแล้วจับตัวเขย่าอย่างแรงจนสิตาร้องว่าเจ็บ \"นี่หยุดบ้าซะที ผมไม่ใช่คนใจอ่อนที่เห็นผู้หญิงเจ็บแล้วไม่กล้าทำหรอกนะ นี่แค่สั่งสอนว่าคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาว่าผม ไม่มีสิทธิ์มาดูถูก เพราะเงินที่คุณกินใช้ แต่งตัวทุกวันเนี่ย มันก็เงินจากผัวคนนี้ทั้งนั้น จำใส่กระโหลกไว้\" วิชชุเอามือมาผลักหน้าสิตาไป สิตาร้องอย่างกรี๊ดๆๆ แบบคนที่บ้าไปแล้ว

   ที่ห้องของพิมพ์ก็เช่นกัน ทุกคนมาเยี่ยมอย่างพร้อมหน้าพร้อมตายกเว้นพุก ข่าวดีก็คือว่าพรุ่งนี้พิมพ์ก็กลับบ้านได้แล้ว เธอดีใจมากแต่อดสงสัยไม่ได้ว่าวิชชุไม่มาเยี่ยมเลยหรอไง แต่ช่างเถอะเธอรู้ดีว่าเพราะอะไรถึงแม้ว่าทุกคนจะบอกว่าวิชชุติดงานแต่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เลย รุ่งขึ้นเป็นวันที่ หมออนุญาติให้สิตา และพิมพ์กลับบ้านได้แล้ว  สิตานั้นมีดาว แยม และธันวินมารับ ไร้เงาของหยุ่น และ วิชชุ

\" ดีนะ แม่นอนโรงพยาบาล ลูกชายไม่เคยมาเยี่ยมสักหน\" แยมรู้สึกเบื่อหน่ายจึงนีบตัดบทว่าให้กลับบ้านซะที พอสิตาลงลิฟต์ไป พิมพ์ก็ตามมาติดๆเช่นกันและกดลิฟต์ค้างเอาไว้เมื่อทั้งหมดประจัญหน้ากันก็ตกใจมาก ดาวถึงกับงงคนที่ชนแม่ของเธอคือพี่สาวของภาพนั่นเอง สิตากับพิมพ์รู้สึกไม่ถูกชะตากันตั้งแต่แรกเห็น แยมก็ดูตกใจไม่น้อยแต่ธันวินกับเฉยๆ

\"เธอ นี่เธอเองหรอ\" แยมอุทานได้แค่นั้นพิมพ์ก็บอกให้ผึ้งเข็นรถไปทางอื่น ดาวนั้นอยากจะคุยกับภาพใจจะขาดแต่ไม่มีโอกาสได้แต่มองหน้ากันเมื่อลิฟต์ปิด แยมก็ยังไม่หายสงสัยถึงกับอุทาน

\"เป็นเธอได้ยังไง โลกนี่มันกลมจริงๆ\"สิตากับทำสีหน้าครุ่นคิดอย่างสงสัยเหมือนกับว่าเคยรู้จักกับพิมพ์มาก่อน

**************************************