คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่34: ดูแลดวงใจ
บทที่34: ูแลวใ
4วันผ่านไป
สภาพแบมแบมอนนี้ือ ่วล่าระบมั้นสูสุ แบมแบมไม่รู้หรอว่า้านออนนี้เป็นเวลาี่โม และ็ไม่รู้้วยว่าผ่านมาี่วันแล้ว รู้เพียแบมแบมลุไม่ไหว ่วล่าล้าและระบมสุๆ ั้แ่ที่แบมแบมโนมาร์ลามาที่นี่ ็ไ้แ่อยู่ในห้อนี้ ไม่ไ้ออไปไหนเลย แม้แ่้าวปลาอาหารมาร์็เป็นฝ่ายออไปเอามาป้อนให้ถึบนเีย พอป้อนเสร็็ไม่รู้นึึอะไร ับแบมแบมลบนเียและ็เริ่มบทรัอีรั้…ยอมรับาใ แบมแบมโรเ็
“ พี่มาร์ พอแล้ว…ฮึ” แบมแบมเริ่ม่อ้านมาร์อีรั้โยใ้เรี่ยวแรเฮือสุท้าย ให้ายเา็ไม่ยอมมาร์อีแล้ว
“ เหลืออีแ่ไม่ี่รั้เอรับนี ะรบ60แล้ว” มาร์เอ่ย วามริแล้ว มาร์ั้ใะหยุหลายรั้แล้ว แ่มันทำไม่ไ้ บอแล้วมาร์ไม่ไ้ปลปล่อยมาลอ6ปีที่ไปเรียน่อ อนที่แบมแบมมาอยู่บ้านมาร์ มาร์็ทนอยู่นาน หรือแม้แ่อนเ้าหอ็เถอะ พอมาร์ไ้ปล่อย มาร์เลยุมัวเอไม่อยู่
“ ฮึ…แ่แบมะายอยู่แล้วนะ” แบมแบมเอ่ยอร้อ
“ อีแ่10รั้เอนะ” มาร์ว่า แบมแบมส่ายหน้า ลอเวลาที่ผ่านมา วันหนึ่แบมแบมโนเิน10ลอ นาเาสลบมาร์ยั่อไ้ นับถือสุๆ
“ ฮึ…พี่ะ่าแบมายาอหรอ” แบมแบมสวนเสียแหบแห้
“ ใระ่าเมียัวเอไ้ลล่ะ…หืม”
ไปามล่าหาทวิ อนนี้ไม่มีอะไรมาหรอ่ะ ncเบาๆ
ในเ้าวันที่5
มาร์เริ่มรู้สึัวเมื่อรับรู้อุหภูมิ าร่าายอร่าบา อนนี้แบมแบมัวร้อนมา มานมาร์รู้สึไ้ มาร์เริ่มไ้สิเริ่มสำรวร่าายนรั้วยวามรู้สึผิ เนื้อัวแบมแบมเ็มไป้วยรอยูบ และรอย้ำาารระทำอเา ่อทาหลัอแบมแบมบวมหนัและแ อีทั้ยัมีเลือไหลออมาทั้ๆที่รั้นี้็ไม่ใ่รั้แรอแบมแบม
“ แบมแบมรับ แบมแบมนีอพี่” มาร์ใไม่ิว่าร่าเล็ะป่วย เาใ้อารม์อเาลโทษร่าบานไมู่เลยว่าร่าายอนรับไ้มาน้อยเพียใ
“ อือ..ปวหัว ฮึ…ฮือๆ ุยายแบมเ็บ แบมปวหัว” แบมแบมละเมอออมามือไม้็ปัป่ายไปทั่ว
“ แบมรับ…ไม่ร้อนะไม่ร้อนะรับ” มาร์ึร่าบามาอปลอบอนนี้ร่าบาอเาเอาแ่
ร้อไห้ และร้อว่าปวหัวอย่าทรมาน หัวใมาร์แทบแสลาย
“ โธ่! แบมแบม” มาร์รวบรวมสิทั้หม แล้วรีบเินออไปที่รถเพื่อหยิบระเป๋าประำัวนเอออมา
“ ฮึ….แบมปวหัว”
“ ทนหน่อยนะรับนีอพี่ทนหน่อยนะ” มาร์เอ่ย ่อนะหยิบยาแ้อัเสบ แ้ปว่าๆออมาแล้วนำใส่หลอียาเพื่อีให้ร่าบา
“ ฮึ….” มาร์ียาให้ร่าเล็้วยวามอ่อนโยน เมื่อีไปไ้สัพัแบมแบมเริ่มสบสิลแล้วเ้าสู่ห้วนิทราไป มาร์ลูบผมร่าเล็อย่าอ่อนโยน
“ ไม่เป็นไรแล้วนะ…นอนนะรับ” มาร์รู้ีว่าให้ปลุมาทานยา ไม่ไ้แน่ๆ มาร์เลยัารเาะสายน้ำเลือให้ร่าบาพร้อมับให้ยาผ่านสายน้ำเลือ พร้อมับหยิบหลอยาออมาทาที่บริเว่อทาหลัให้ร่าบา
มาร์เริ่มิว่าารเป็นหมอมัน็เป็นเรื่อี เพราะเวลามีอะไรุเินวามรู้ที่เามีทั้หม สามารถนำมาูแลนที่เารัไ้ มาร์เินลไป้าล่าเพื่อหา้าวให้ร่าบาทาน มาร์ทำับ้าวไม่่อยเ่เท่าแบมแบมหรอ มาร์เอ็พึ่มาอยู่ยัไม่ไ้้าแม่บ้าน เลย้อทำๆไป่อน มาร์้ม้าว้มให้ร่าบาเสร็็ยึ้นมาบนห้อ
“ แบมแบมรับ....ทาน้าวทานยา่อนนะ” มาร์ปลุร่าบาให้ลุึ้นมาทาน้าวทานยา
“ อือ…” แบมแบมสะลึมสะลือสุๆ ไม่มีแรอะไรทั้สิ้น สิยัไม่เ็มร้อย้วยเพราะฤทธิ์ยา มาร์ึป้อนร่าเล็ ไปไ้รึ่ามแบมแบม็เริ่มส่ายหน้า มาร์เลยหยุป้อน
“ ั้นทานยานะรับ” มาร์เอ่ย่อนะส่ยาให้แบมแบม เนื่อามียาบาัวที่ให้ผ่านน้ำเลือไม่ไ้ แบมแบมำเป็น้อทานเอ ร่าบา็รับมาอย่าๆมึนๆและยอมทานยาอย่าไม่โว๊ยวายอะไร
“ นอนนะรับนี” มาร์เอ่ย่อนะันให้แบมแบมนอนลีๆ ัารห่มผ้าและูแลวามเรียบร้อยเสร็แล้ว มาร์็ยาม้าวไปเ็บ่อนะลับเ้ามาูร่าบาที่นอนหลับอยู่บนเีย สีหน้าแบมแบมอนนี้ีมา ีนมาร์ัวล
“ พี่อโทษ…พี่อโทษนะรับ” มาร์เอ่ยอย่ารู้สึผิ เาเป็นหมอแท้ๆ ลับไม่สนใเลยว่าลิมิอน รับไ้มาน้อยเพียใ
“ พี่มาร์….” เสียแหบแห้ละเมอออมาเบาๆ มาร์รีบเ้าไปูอาารร่าเล็
“ แบมรับ…แบมอพี่” มาร์เอ่ย่อนะับมือและลูบผมร่าบาเบาๆ
“ พี่มาร์แบมเ็บ…แบมอโทษ…แบมเ็บ” มาร์น้ำาแทบร่วเมื่อไ้ยินำที่ออมาาปาร่าบา
“ พี่อโทษแบมแบม…พี่อยู่นี่นะนี” มาร์เอ่ย่อนะล้มัวลนอน้าๆแบมแบมแล้วึร่าบามาอไว้แนบาย
~วันถัมา~
มาร์โล่อที่เห็นว่าไ้แบมแบมลลแล้ว ใบหน้าเริ่มลับมาเือสีมพู่าาเมื่อวานที่ีแล้วีอี แถมูเหมือนะไม่มีอาารเพ้อ หรือละเมอเพราะฤทธิ์ยาแล้ว มาร์เินออไปที่ห้อรัวเพื่อหา้าวมาป้อนร่าบา แบมแบมสะลึมสะลือื่นึ้นมาทาน้าวทานยาแล้ว็หลับไปอี
“ เฮ้อ~ ไ้ลลเยอะแล้ว” มาร์ถอนหายใที่อาารร่าบาเริ่มลับมาเป็นปิ
“ หายไวๆนะรับนี…พี่รัแบมแบมนะรับ”
มาร์เินเ้ามาในห้อทำาน่อนะัารับบรราเอสาร่าๆที่ทาโรพยาบาลส่มา ส่วนให่ะเป็นรายานผลนไ้ที่มาร์รับมาูแล ับเรื่อบประมาอโรพยาบาล และยัร่วมไปถึนัศึษาแพทย์ฝึหัที่โนส่ัวมาอยู่ที่นี่้วย มาร์นั่เลียทุอย่าให้เ้าที่ ่อนะหันมาัารับบรราเอสารส่วนัวอนเอและร่าบา เพื่อไม่ให้เรื่อวุ่นวายมาร์ำเป็น้อย้ายสำมะโนรัวอทัู้่มาแม่ฮ่อสอน
มาร์รู้ีว่าแบมแบมเอ็อยาะทำเรื่อย้ายเ่นัน แ่ันิทะเบียนสมรสับนอยู่เลยทำให้เรื่อลำบา อนแรมาร์ว่าะเลียเรื่อพวนี้ให้บะ่อน แล้ว่อยามหาแบมแบม แ่ันไปเอแบมแบม่อนมาร์เลยทิ้ทุอย่ามาเลียับเมีย่อน
“ เฮ้อ~ ะื่นมาโวยวายนลัวพี่ไหมเนี่ย” มาร์เอ่ยเมื่อเ้ามาูอาารร่าบาอีรอบ
“ หวัว่าะไม่ผวานะ” มาร์พึมพำเบาๆ เาลัวว่าแบมแบมะผวานลัวเาไปเลยน่ะสิ ถ้าเป็นอย่านั้นริๆ เาาใายแน่ๆ
.เวลาึ
ลาึที่เียบสบแบมแบมเริ่มรู้สึัว ร่าบา่อยๆลืมาึ้นท่ามลาวามมืมิอห้อ อนนี้สิแบมแบมลับมารบถ้วนทุอย่า วามรู้สึอแบมแบมเสี้ยวแรือ ระบมไปทั้ัว ปวศีรษะเล็น้อย แบมแบมเผลอเอามือปัไปโนสายน้ำเลือึรับรู้ว่าัวเอโนให้น้ำเลืออยู่ ับพลันแบมแบมเริ่ม่อยๆลำับเรื่อราวทั้หมไ้ว่าเิอะไรึ้น พยานและหลัานอยู่รบ พี่มาร์นอนอนอยู่…
“ ฮึ…ฮือๆ” ร้อไห้ะั้น สะอึสะอื้นัวโยนเลยราวนี้
“ แบมแบม….” มาร์รู้สึัวทันที เมื่อรับรู้ว่าร่าบายับัว และร้อไห้
“ ฮึ…ฮือๆ” แบมแบมมอหน้ามาร์ในวามมืแล้ว็เอาแ่ร้อไห้ มาร์ทำอะไรไม่ถูไ้แ่เอื้อมมือไปเปิโมไฟแล้วึร่าบามาอ
“ อย่าร้อนะรับ อย่าร้อสิ” ยิ่มาร์อแบมแบมยิ่ร้อไห้
“ ฮือๆ” แบมแบมเอาแ่ร้อไห้ สะอึสะอื้นนหายใแทบไม่ทัน มาร์ปลอบเท่าไร็ไม่ยอมหยุ มาร์ไม่รู้ะทำยัไเลยัสินใึถุน้ำเลือออาเสาน้ำเลือ แล้วอุ้มร่าบาออไปที่ระเบียูาว้านอ มาร์่อยๆวาแบมแบมลบนเ้าอี้นอนัวให่้านนอ่อนะวิ่ลับเ้าห้อมาเอาเสาน้ำเลือและผ้าห่มผืนหนา
“ ฮึ…” แบมแบมเริ่มหยุสะอื้นแล้วเยหน้ามอท้อฟ้าที่เ็มไป้วยาวอย่าๆ ่อนะหันมอมาร์ที่อนนี้ำลััารอยู่ับสายน้ำเลืออยู่ มาร์เอาเสามาแวนวน้ำเลือ่อนะล้มัวนอนลบนเ้าอี้นอนัวเียวับแบมแบมและึร่าบามาอพร้อมับห่มผ้าผืนหนา…อาารอนนี้หนาวใ่เล่น
“ มอพี่นะแบม…มอพี่นะ พี่รัแบมแบมนะ” มาร์เอ่ย่อนะึแบมแบมให้มานอนบแนบอ มาร์นึีใที่แบมแบมไม่มีอาารผวาหรือลัวนเอ แ่เอาแ่ร้อไห้อย่าเียว
“ ฮึ…พี่พาแบมออมาทำไม” แบมแบมถามเสียสั่น อนนี้แบมแบมไม่มีแรอบโ้อะไรทั้นั้นปล่อยให้มาร์อไปา็มอแ่าวบนท้อฟ้า น้ำาเริ่มเหือแห้แล้ว แบมแบมึเอ่ยถามออไป
“ เราเยูาว้วยันแบบนี้เลย…ำไ้ใ่ไหม” มาร์เอ่ยถาม แบมแบมพยัหน้าเบาๆ รั้หนึ่อนที่แบมแบมอายุ15 รอบรัวแบมแบมอยู่พร้อมหน้าพร้อมาัน อนนั้นทั้บ้านมาร์และบ้านแบมแบมัสินใไปเที่ยวทะเล้วยัน และืนนั้น็เป็นืนที่เามีอะไรับมาร์และมาร์็หายัวไป มันึลายเป็นืนที่แบมแบมเ็บปวที่สุ
“ พี่รู้มันเป็นอีที่เ็บปวอแบมแบม” มาร์เอ่ย แบมแบมเยหน้ามอมาร์ๆ ไม่เ้าใในสิ่ที่มาร์ำลัะสื่อ
“ พี่้อารอะไร…ฮึ…” แบมแบมเอ่ยถาม
“ พี่สร้าพันธะับเรา พี่บอรัเรา ่อนที่พี่ะไปอเมริา”
“ ฮึ…ใ่ พี่บอรัแบม…ท่ามลาวาว” แบมแบมว่า มาร์ยิ้มบาๆ่อนะูบมับร่าบา้วยวามรั
“ พี่ะอธิบายทุอย่าให้แบมฟั…ฟัพี่ีๆนะรับ”
“ อื้ม”
***************************************************************************************************
ไปามล่าหาncไ้ที่ทวิไรท์นะะ ใรหาทวิไรท์ไม่เอ พิมพ์ pum_booppay แล้วะเอ่ะ หลัานนีู้่นี้ะหวานนน้ำาลเรียพี่แล้วนะ ใรรออยู่บ้า ยมือึ้นหน่อย อนหน้าามมาร์ะอธิบายทุอย่าแล้วเน้อ ให้อภัยันไหมเอ่ยยยยยยย
สำหรับใรที่หาไม่เอริๆทิ้ e-mail ไว้ไ้่ะ
ความคิดเห็น