คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่11: เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้
บทที่11: เรียนผู็้อเรียนแ้
แบมแบมื่นเ้ามา ็รีบไปอาบน้ำแ่ัว แปลเป็นไอ้เิ่มเหมือนเิม แบมแบมเอ็ไม่อยาแ่หรอ แ่เพราะลัวว่าะเอมาร์เลยอัพหน้าเ็มที่ แบมแบมรู้ว่าารแ่แบบนี้มันไม่่วยอะไรเลย ถึยัไ็าม มัน็มี่าเท่าเิม ือมาร์ไม่เยเห็นเาอยู่ในสายา แ่แ่แบบนี้็ี เาะไ้รู้ว่า ในอีมาร์เยทำอะไรไว้ับน และมีวามิยัไันแน่
“ แบมแบม...ะไปเรียนหรอลู” แบมแบมยิ้มเมื่อเห็นุยายเินเ้ามาหา
“ รับ...เร็วๆนี้ะมีิรรมอะ้วย สานสัมพันธ์อะไร็ไม่รู้” แบมแบมว่า เพราะเร็วๆนี้มหาวิทยาลัยะมีานสานสัมพันธ์พี่น้ออะอัษรศาสร์ ะสนุไม่ใ่น้อย ปีนี้แบมแบมอยู่ปี4 โสุ รับานหนัสุเ่นัน
“ เี๋ยว...ไปับพี่มาร์นะลู”
“ ว่าไนะฮะ” แบมแบมใเมื่อไ้ยินทีุ่ยายพู เมื่อหันไปมอหน้าบ้าน็พบว่ามีรถออยู่พอี ่อนะพบร่าหนาเินลมาารถ นที่แบมแบมไม่อยาะพบที่สุ
“ นั้นไมาพอี...ฝาน้อ้วยนะมาร์” ุยายเอ่ยับมาร์ที่เินเ้ามาภายในบ้าน พร้อมับยมือไหวุ้ยาย แบมแบมมออึ้...ะไปส่ั้นหรอ
“ ุยาย...แบมไปเอไ้” แบมแบมแย้
“ ็เราเป็นนบอพี่เาเอนี่น่า ว่าับรถไม่เป็น พี่เา็ะไปสอนพอี เาเลยอาสาน่ะลู” แบมแบมเริ่มรู้สึว่า เหมือนุยายเอาืนน ับไม่เป็นอะไรัน แบมแบมพึ่ับพาุยายไปหาหมอเมื่อเือน่อน....ุยายนะุยาย
“ เออ...เมื่อวานเา๊วยอร่อยมาเลยรับ ุพ่อุแม่ฝามาม้วยนะรับ” มาร์เอ่ยึ้น เมื่อเห็นว่าสอยายหลานเริ่มะีัน? เมื่อวานมาร์อัวลับ่อนหลัาที่แบมแบมึ้นห้อไปไม่นาน และไม่ไ้อยู่ทานอหวานุยายเลยให้เอาลับไปทานที่บ้าน
“ ั้นหรอลู...อร่อยริๆใ่ไหม” ุยายว่า
“ รับ...ผมทานมา็หลายเ้าแล้ว สู้อเมื่อวานไม่ไ้เลย แม่รัวที่บ้านุยายนี่ทำเ่นะรับ” มาร์เอ่ยอย่าอไม่ไ้ เพราะอร่อยริๆ ุยายยยิ้มบาๆหันไปมอหลานนเอ แบมแบมสบาุยายแล้วส่ายหน้าเบาๆ
“ ั้นทีหลัยายะให้เาทำบ่อยนะลู...นทำเาะไ้ีใ” ประโยแรุยายพูับมาร์แ่ประโยหลัุยายหันไปพูใส่แบมแบมเ็มๆ แบมแบมสีหน้าึ้นสีระเรื่อ ่อนะ้มหน้าหลบสายาอุยายและมาร์ทันที
“ เออ...เี๋ยวะสายแล้ว รีบไปเถอะรับน้อแบม” มาร์หันมาเอ่ยับแบมแบม แบมแบมพยัหน้าอย่าอไม่ไ้...ยัไ็้อไป้วยอยู่ีสินะ
“ แบมไปเรียน่อนนะฮะ....ุยาย” แบมแบมยมือไหวุ้ยาย่อนะเินามมาร์ไปึ้นรถที่หน้าบ้าน
“ เี๋ยวพี่ไปส่แบมที่ะ่อนแล้วันนะ” มาร์เอ่ยเมื่อับรถออมาไ้สัพัแล้ว แบมแบมพยัหน้าไม่ิะพูอะไร นทั้รถอยู่ในวามเียบ นมาร์เหลือบมอร่าบาที่นั่้าๆเล็ๆ แบมแบมเปลี่ยนไปพอสมวร เมื่อ่อนออะร่าท้วมๆแ่อนนีู้ผอมล ถึแม้ว่าเ้าัวะใส่เสื้อผ้าที่น่าะูให่ว่าัว ทรผม็หวีะเรียบิหนัหัว และยัใส่แว่นหนาเอะอยู่เหมือนเิม แ่ที่มาร์แปลใ็ะเป็นสีผิว ทำไมูหมอไม่เป็นธรรมาิ เหมือนะาว็ไม่าวะล้ำ็ไม่ล้ำแปลๆ
“ แบม...เราใ้เมอัพบ้ารึเปล่า” มาร์เอ่ยถามอย่าอไม่ไ้ แบมแบมสะุ้
“ หะ....ห๊ะ! เมอัพ เมอัพืออะไรรับ” แบมแบมอบแถๆเสียสั่น
“ ็เรื่อสำอาไ แบมใ้พวแป้ผับรึเปล่า” มาร์เอ่ยถาม
“ เออ....ผม ใ้ไม่เป็นหรอฮะ” แบมแบมรีบปิเสธ เสียใส
“ นั้นน่ะสิ....” มาร์พึมพำเบาๆ
“ มีอะไรรึเปล่ารับ” แบมแบมถามอย่าอไม่ไ้
“ เปล่า...พี่ว่าใบหน้าเราูแปลๆ เหมือนพวใ้เรื่อสำอาที่เลือใ้โทนผิน่ะ ไม่มีอะไรหรอ พี่ิไปเอ” มาร์ว่า แ่แบมแบมหน้าีไปแล้ว ไ้แ่หัวเราะแห้ๆ อระเป๋าแน่น วันนี้แบมแบมยอมรับรีบแ่หน้านไม่ไ้ลรอพื้น หน้าะลอยๆ ราวหน้า้อทำให้เนียนว่านี้สินะ...
“ อนนี้มีแฟนรึยัเนี่ยเรา” มาร์เอ่ยถาม เพราะิะเปลี่ยนเรื่อ แ่พอถามแบบนี้ทำเอาหัวใแบมแบมหล่นวูบ...ที่ถามแบบนี้เพราะ้อาระสื่อ ว่าระหว่าเราไม่เยมีอะไรันสินะ
“ ไม่มีหรอรับ....หน้าาธรรมาๆแบบผม ะมีใรสนใ” แบมแบมอบ
“ ไม่แน่หรอ พี่เื่อว่าอย่าแบม้อมีนสนใสิ” มาร์ว่า
“ ถ้าอยู่ลุเ้าหิแห่อัษรน่ะ ็ใ่” แบมแบมพูเบาๆ เบานมาร์ไม่สัเใๆ
“ เออ...เี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะ ุยายฝามา ไ้่าวมาว่าอนโเราปิ่อมแมใ่ไหม” มาร์เอ่ยถาม แบมแบมพยัหน้า อนนี้อนโอแบมแบมำลัะปิ่อมแม นี่ืออีเหุผลที่่วนี้เวลาโนามัวลับบ้านให่ แบมแบมะยอมลับ่ายๆ และ่วนี้็้อ ไปๆ มาๆ บ้านให่ับมหาวิทยาลัยอยู่พัให่เลยล่ะ แบมแบม็ว่าะหาที่พัั่วราวที่ใล้ับมหาวิทยาลัยและ็สถาบันเวายพีเมโลี้ เพราะว่าแบมแบมะลับไปสอนแล้ว ให้ไปๆลับๆ บ้านให่ที่อยู่ไลเือบานเมือไม่ไ้
“ อบุมารับ” แบมแบมว่าเมื่อเห็นว่าถึะัวเอแล้ว ่อนะสะพายระเป๋าออารถไปทันที
เวลาเย็น
แบมแบมเินออมาาึหลัาเรียนบแล้ว โยที่ออมานั่รม้านั่หน้าะโยมียูยอมามมาิๆ รวมถึรุ่นน้อที่เรียนอยู่ปี4เ่นเียวัน ถึแม้ว่าแบมแบมะร็อปไป แ่ว่าเวลามีานยัไ็้อ่วยปิเสธไม่ไ้ อีอย่าแบมแบม็เป็นเ้าแห่ิรรมัวโย ่วยมันทุาน แถมปีนี้เป็นปีสุท้าย ยัไ็้อ่วย
“ ลว่าะให้เ็ปีหนึ่ิารแสใ่ไหม” แบมแบมเอ่ยถาม
“ ใ่่ะพี่แบม ส่วนพวเรา็เป็นส๊าฟานเยๆ ไม่้อทำอะไรมา” หิสาวนหนึ่เอ่ย แบมแบมพยัหน้าเ้าใ
“ แ่ว่าทาปีหนึ่เสนอมา พวเาอให้พี่แบม่วยไปสอนเ้น พี่ะสะวไหมะ” รุ่นน้อเอ่ยถาม แบมแบมนิ่ไปสัพั
“ พี่ไม่แน่ในะ ว่าะสอนให้ไ้เ็มร้อยรึเปล่า เอาเป็นว่าให้ไป้อมันมาเอ แล้วพี่ะะเ็บรายละเอียให้” แบมแบมว่า เพราะว่าแบมแบมเอ็ำลัะลับไปสอนเ้น ไหนะทำานวิทยานิพนธ์อี ไม่รู้ะว่าไหม
“ ไ้่ะพี่แบม เี๋ยวพวหนูะบอให้” หิสาวนเิมว่า
“ ยัไมีอะไรให้่วย็บอนะ” แบมแบมเอ่ย ่อนะเปิหนัสือูเนื้อหา่าๆที่เรียนวันนี้ แน่นอนมันเป็นภาษาเาหลีล้วนๆ รวมถึำราภาษาอัฤษ และี่ปุ่นที่แบมแบมเลือเรียนเสริม ารที่ะบาะอัษรศาสร์ำเป็น้อไ้5ภาษาึ้นไป และ้อำนาในวิาเอและวิาโท ส่วนอี3ภาษา ือภาษาไทย และภาษาที่้อเลือเรียนวบู่ ให้พอรู้อี2ภาษา แบมแบมเลือเรียนี่ปุ่นและีน แบมแบมีเียนานไปามเรื่อราวรอเวลายูยอมะลับ เพราะวันนี้ไม่ไ้เอารถมา ลืมนัอมาร์สนิทใเลย
“ เออ....พี่แบมเมื่อเ้าทำไมูเียบๆล่ะ” ยูยอมเอ่ยถาม แบมแบมละสายาาหนัสือมอหน้ายูยอมแล้วถอนหายใ
“ ะมายุ่อะไรเรื่ออพี่ว่ะยูยอม” ่อนะเอ็เสียั ยูยอมมอพี่รหัสัวเอ้อนๆ
“ แ่นี้็้อมา่า โรธแล้ว!!” แบมแบมส่ายหน้าับท่าทีอน้อรหัสัวเอ ให้มันไ้อย่าี้สิ ยูยอม
“ พี่แบมรู้เปล่า ไอ้ยูน่ะ มันไปโปรยเสน่ห์ใส่เ็แพทย์โว๊ย....”
“ ใ่ๆ ไปๆมาๆ ันไปเป็นเมียเาะั้น”
“ ห๊ะ! ว่าไนะ” แบมแบมใ
“ หุบปา! ! ไอ้ริส!! ไอ้เลย์!!” ยูยอมเบิาว้า หันไปเอามือนเอปิปาเพื่อนสอนแน่น แบมแบมไม่อย่าเื่อหูัวเอ
“ พูริหรอ ริส เลย์” แบมแบมเอ่ยถามรุ่นน้อสุหล่อทั้สอ ทัู้่พยัหน้าทั้ๆที่โนยูยอมปิปาอยู่
“ พี่แบม! อย่าไปเื่อมัน” ยูยอมส่ายหน้าระรัว
“ เ่แู่วให้นอื่นเา ไม่เยูให้ัวเอเลยสิท่า” แบมแบมแว ยูยอมหน้าแ้มหน้าหลบสายาแบมแบม
“ ลว่า ะบอไหมว่า ใร...” แบมแบมถามเสียเย็น ยูยอมนลุ แบมแบมโหมนี้ไม่ไ้เห็นนาน...โหมสวยประหารไล่ะ
“ เออ...เาื่อโอี้ฮะ เรา็แ่เพื่อนัน” ยูยอมอบเสียอ่อย แบมแบมส่ายหน้า ไม่อยาาั้นอะไร่อแล้ว
“ เออ...แบมแบมพี่มารับลับบ้าน” แบมแบมสะุ้เมื่อไ้ยินเสียหนึ่ัึ้น ทุนพร้อมใันแหวทาให้ร่าหนาที่พึ่ทำแบมแบมเสียน้ำาเมื่อเ้ามาเ็มที่
“ พี่มาทำไม...” แบมแบมถามเสียเย็น
“ ็บอว่าะมารับไ” มาร์เอ่ย แบมแบมบาอ้อ พึ่ิไ้ว่ามาร์ะมารับ
“ วันนี้พี่ลับ่อนนะยูยอม อบในะที่ะไปส่” แบมแบมหันไปบอยูยอม ยูยอมพยัหน้า
“ รับ...โีนะพี่” ยูยอมว่า แบมแบมพยัหน้า่อนะรีบเ็บหนัสือ ่อนะะัเมื่อัวเอำลัเอาหนัสือภาษาเาหลี ภาษาอัฤษ ภาษาี่ปุ่นลระเป๋า นี่ยัไม่รวมหนัสือีนที่ยัไม่ไ้เอาออมานะเนี่ย
“ เออ...อบในะยูยอมที่ให้พี่ยืมหนัสือูเล่นๆ ภาษาอะไร็ไม่รู้ไม่เห็นเ้าใเลย” แบมแบมว่า่อนะยัหนัสือทั้หมใส่มือยูยอมที่อนนี้นั่เป็นไ่าแ
“ อะไรรับพี่แบม” ยูยอมเอ่ยถาม
“ ็บอว่าอบุที่ให้ยืมไ...พี่็แ่อยารู้ว่าพวภาษาที่3ที่4มันะยาแ่ไหน อบใมาเลยนะที่ให้ยืม พี่ว่าพี่เรียนมันไม่รอหรอ เรียนเอไทยสบายว่าเยอะ” สาบานเลยอนนี้ยูยอมสุๆ บรรลัย
“ เออ...วะ....ว่าไนะ”
“ ั้นพี่ลับล่ะนะ...เอันพรุ่นี้” แบมแบมว่า่อนะสะพายระเป๋าแล้วเินออไปับมาร์ที่ยืนรออยู่ไม่ห่าทันที ยูยอมเาศรีษะมอหนัสือในมือัวเอ ่อนะมอรถที่พี่รหัสนนั่ออไปแบบๆ ่อนะสะุ้เมื่อเสียไลน์เ้า
....ไลน์....
-ฝาหนัสือ่อนนะยูยอม เี๋ยวพรุ่นี้พี่มาเอา-
“ วันนี้มันวันอะไรว่ะเนี่ย!!!” วันที่ยูยอมสุๆ ทั้เรื่อที่อยู่ๆพี่รหัส็รู้ัับอาารย์หมอมาร์ ทีู่่ๆพี่รหัสอน็มาบอว่าเรียนเอไทย ทีู่่ๆ็มาบ่นว่าเาหลียา อะไรว่ะเนี่ย!!!!!!
.บ้านให่
แบมแบมที่ลับมาถึบ้าน ็รเ้าไปอ้อนุยาย ่อนที่ะึ้นไปอาบน้ำแล้วลมาทาน้าวามประสายายหลาน ึ่ในระหว่าที่ทาน้าว หัว้อสนทนาหนึ่ทำเอาแบมแบมทำ้อนร่ว
“ แบม....ยายะให้แบมไปอยู่ับพี่มาร์นะลู”
“ ว่าไนะฮะ!!”
“ ็ระยะทาอบ้านับโรพยาบาลมหาวิทยาลัยมันไล พี่มาร์เาเลยะไปอยู่อนโ พอีับที่อนโแบมปิ่อมแม ยายเลยะให้แบมไปอยู่ับพี่เาสัพั” ุยายว่า แบมแบมส่ายหน้า
“ ไม่ฮะ...แบมไม่ไป”
“ เราทำัวเอนะแบม พูเอ ว่าับรถไม่เป็น ทำอาหารไม่ไ้ อ่อน่อโล แอลอฮอล์ไม่ื่ม พี่เาเลยเป็นห่วเลยอยาให้แบมไปอยู่้วย” แบมแบมใบ้ินทันที ไม่นึเลยว่าที่พูออไปมันะย้อนเาหาัวเอเ็มๆ
“ ปิเสธไม่ไ้นะแบม หลานทำัวเอ”
“ ยาย็รู้ว่าแบมประ” แบมแบมว่า
“ เรียนผู็้อเรียนแ้เอนะหลานรั”
*************************************************************************************************
สวัสี่ะ หนนี้มา้าหน่อย เพราะไรท์ิานโรๆ านเ็มหาลัยมันเยอะมา อนนี้ยัไม่มีอะไรมานะะ แ่แอบเปิูน้อยู 555 ฝาิามัน่อไป ncอไ้เรื่อยๆนะะ ไรท์ะพยายามส่ให้ อบุที่อมเม้น์นะะ
ความคิดเห็น