@@@รักใสๆ ของนางสาวทำใจกับนายเพอร์เฟค@@@

ลำดับตอนที่ #2 : Passage===2

“เป็นไงวะไอ้พี   ได้ข่าวว่าได้นั่งเรียนไกล้เด็กใหม่ที่สุดแสนจะโคตรหล่อเหรอวะ  เป็นไง   รู้สึกวูบๆวาบๆ  เวลานั่งเรียนบ้างมั๊ยวะ”



นี่ก็เป็นอีกคนที่ดีกรีความบ้าผู้ชายพอๆ กับไอ้น้ำหนึ่ง  มันคนเนี้ยชื่อ  หยิน  ซี้ปึ๊กกับไอ้น้ำหนึ่งเลยแหละ   เดินไปไหนด้วยกันผู้ชายนี่มองเหลียวหลัง   นึกว่านางฟ้าลอยผ่าน   แต่เพราะหน้าตาออกแนวหมวยรุ่นออริจินัลของมัน   ทำให้มันไม่ค่อยเตะตาหนุ่มๆ ในโรงเรียนเท่าไหร่นัก   เพราะหนุ่มโรงเรียนฉันชอบของโตๆ  (หมายถึงตาน่ะ  อย่าคิดไปไกลเชียวนะ)   แต่ถ้าเป็นหนุ่มโรงเรียนอื่นล่ะก็….อย่าให้พูดเลย…



“วูบๆวาบๆ กลัวว่ามันจะมาเข้าสิงน่ะสิ   ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้   กวนชะมัด”



ฉันนั่งกอดอกหน้าเง้าอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหลังตึก 4  ที่เป็นที่ประจำของพวกเราแก๊งค์  “ห้าสวย” (เอ่อ..ชื่อแก๊งค์ใครตั้งวะ   อยากตบหัวซักสองที)



“แกก็อย่าไปสนใจเค้านักสิไอ้พี   ต่างคนต่างอยู่อย่างสงบ  มันก็จะดีไปเอง”



นี่ก็ออกแนวธรรมมะอีกตามเคย   เพื่อนฉันคนเนี๊ยะชื่อ  เจ่เจ้   (เรียกตามน้องมัน)  เป็นหญิงสาวที่ดำรงอยู่ในศีลในธรรม   ไม่เคยขาดตกบกพร่อง เว่อร์ไป…..เวอร์ไป   อันที่จริงก็คือมันนิสัยดีที่สุดในกลุ่ม   สมองก็ดีที่สุดด้วย   ถ้าไม่มีมัน   พวกเราที่เหลืออาจจะกลายเป็นหมาหัวเน่าหัวขี้เลื่อยกันไปหมดแล้ว



“ฉันน่ะพยายามสงบที่สุดแล้ว   แต่มันน่ะ”



“เฮ้ย  แล้วเรื่องมันเป็นไงมาไงวะ   เล่าให้ฉันฟังหน่อยดิ่”



นี่ก็สอดรู้สอดเห็นไม่เคยเปลี่ยน   คนนี้เป็นซี้ปึ๊กของฉันเอง  ชื่อ เลย์   นิสัยก็คล้ายๆ ฉันแหละ  สอดรู้สอดเห็น  ขี้โวยวาย  ขี้งอน  ขี้งก  ขี้เกียจ   และอีกสารพัดขี้ที่มารวมอยู่ในตัวฉันกับไอ้เลย์   ก็เพราะอย่างงี้แหละ   ฉันกับมันถึงคบกันได้   เพราะในกลุ่มไม่มีใครเลวเท่าฉันกับมันแล้วแหละ



“ที่หลังแกหัดเข้าเรียนตอนเช้ามั่งดิ่ไอ้เลย์   เดี๋ยวก็โดนเรียกผู้ปกครองหรอก”



“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าเมื่อเช้ารถฉันเสีย   พี่เล้งเอาไปเข้าอู่ให้อยู่   ส่วนเมื่อวานน่ะนาฬิกาปลุกถ่านหมด   ฉันก็เลยตื่นสาย   แล้วเมื่อวันก่อน……”



“หยุดเลย  ไอ้เลย์   เหตุผลแกน่ะมีหมดแหละ   มีแต่เหตุผลดีๆ ทั้งนั้น”



“ก็มันจริงนี่นา   ถ้าแกไม่เชื่อก็ไปถามพี่เล้งดูดิ่   กล้ามั๊ยล่ะ”



“เออ…ถ้าฉันกล้าเมื่อไหร่ล่ะน่าดู”



“โอ้ย..รำคาญ  เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังเองก็ได้”   และแล้วฉันก็ตัดบทด้วยความสุดจะทน   เอาวะ  เปลืองน้ำลายนิดนึงดีกว่าต้องทนฟังไอ้สองคนนี้จนหูชาก็แล้วกัน…



~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*



ย้อนกลับไปประมาณ  3  ชั่วโมงที่แล้ว



“หลายๆ คนคงจะรู้มาก่อนแล้วว่า   วันนี้ห้องเราจะได้สมาชิกใหม่มาอีก 1 คน  ครูว่า ให้เจ้าตัวเค้าแนะนำตัวเองเลยละกัน”



แล้วนายคนที่ว่าหล่อๆ ก็เดินออกมายืนหน้าห้องด้วยท่าทีสง่างาม   เท่ห์สุดๆ อ่ะ   โดยมีสายตาของสาวๆ ในห้องมองตามอย่างชื่นชม



“สวัสดีครับ”  เสียงก็หล่อด้วยอ่ะ  



“เฮ้ยๆ ไอ้พี   คนนี้แหละ  ที่ฉันบอกเมื่อเช้าอ่ะ”  ไอ้น้ำหนึ่งหันมาบอกฉัน



“เออๆ รู้แล้ว”



“ผมชื่อ  ธีรกร  ชื่อเล่นชื่อ  เต้  ครับ  ก็…ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยละกันครับ”



“เป็นการแนะนำตัวที่สั้นๆ แต่ได้ใจความนะ   เอาล่ะ  ใครอยากถามอะไรบ้าง”



“เต้มีแฟนรึยังคะ”



นายเต้ยิ้มหวานๆ ให้ผู้หญิงที่ถามคำถามเมื่อกี๊อย่างหวานเยิ้ม   ก่อนที่จะตอบสั้นๆว่า…



“ยังครับ”



แล้วก็มีคนถามคำถามต่อไป…..



“เอ้อ…เมื่อกี๊บอกแต่ชื่อ   แล้วนามสกุลล่ะครับ”



น่าแปลกที่นายนั่นชะงักขึ้นมาซะดื้อๆ  แต่พอนายนั่นบอกนามสกุลออกมา….



“ตติยะวาณิช ครับ”   ทุกคนในห้องโอ้โหกันหมดเลย   ก็เนี่ยเป็นนามสกุลของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ตัวแทนจำหน่ายเครื่องคอมพิวเตอร์เชียวล่ะ   อาจารย์ก็เลยบอกต่อให้เสร็จสรรพว่าเจ้าของบริษัทก็คือปู่ของนายเต้นี่แหละ   มหาเศรษฐีมาเรียนห้องเราด้วย….



แต่พออาจารย์ให้หาที่นั่งนี่สิ   ดันเป็นเรื่องขึ้นมาซะได้



“ผมอยากนั่งตรงนั้นน่ะครับ”



นายนั่นดันชี้มาที่โต๊ะฉันที่มันเป็นที่นั่งของไอ้เลย์   แต่ตอนนี้ว่างอยู่เพราะมันไม่มา   ซวยล่ะสิฉัน