ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รู้จักกันนะ
เช้าวันหนึ่งที่หน้าบ้านพฤกษ์ไพลิน
“แพร เสร็จรึยัง สายแล้วนะ”
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เพชร ชายหนุ่มหน้าตาดี สูง คมเข้ม อายุ 17 ที่เพิ่งจบ ม.4 มาหมาดๆ กำลังยืนรอน้องสาวอยู่หน้าบ้านด้วย
ท่าทางกระวนกระวาย
ยังไม่ทันสิ้นเสียงของเพชร ก็มีเสียงแหวๆ ของน้องสาวตัวดีตอบกลับมา
“เสร็จแล้ว จะรีบไปถึงไหน โรงเรียนมันไม่หนีไปไหนหรอกน่า”
“จะเสด็จได้รึยังครับคุณหญิง จะรอให้โรงเรียนเลิกก่อนรึไง ป่ะ ไปได้เแล้ว”
แพรเป็นน้องสาวคนเดียวของเพชร หน้าตาก็ดีไม่แพ้พี่ชาย ขาว ผมยาว ตาโต ดูยังไงก็น่ารัก ก็เพราะยังงี้ เพชรถึงได้หวงน้องสาวนักหนา ถึงขนาดที่ว่าพอแพรจบ ม.3 ปุ๊ป ก็รีบย้ายให้มาอยู่โรงเรียนเดียวกับตัวเองปั๊ป แต่แพรก็ไม่เคยก็ไม่เคยทำให้พี่ชายต้องเป็นห่วง เพราะไม่ว่าจะมีหนุ่มหน้าไหนเข้ามาจีบ เธอก็ไม่ยักกะสนใจ หนุ่มที่เธอควงไปไหนมาไหนด้วยก็มีแต่นายเพชรนี่แหละ แล้วทั้งสองคนยังอายุห่างกันแค่ปีเดียวเท่านั้นเอง ทำให้สนิทกันเหมือนเพื่อนไปซะงั้น
ส่วนพ่อแม่ของเพชรกับแพรน่ะเหรอ ไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ทั้งสองคนยังอยู่ประถมอยู่เลย ก็ได้ป้านิด พี่สาวของของแม่คอยเป็นผู้ปกครองมาตลอด แต่เพชรกับแพรก็ไม่เคยทำให้ป้าต้องลำบากใจเลยแม้แต่น้อย แถมยังรักสองคนนี้มากด้วย
ที่โรงเรียน
“นี่ไอ้แพร แกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง พี่เห็นแกวิ่งเข้าซอกโน้นออกซอกนี้มาตลอดทางเลยเนี่ย”
“โห..พี่เพชร โรงเรียนพี่สวยเป็นบ้าเลยอ่ะ แถมหนุ่มๆ หล่อๆ เพียบเลยอ่ะ” แพรแกล้งพี่ชายอีกแล้ว เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอพูดถึงผู้ชายในทำนองนี้ล่ะก็ เพชรจะต้องออกอาการหวงเธอแน่นอน แต่เธอก็ชอบนะ
“นี่ไงเล่าพี่จะได้เขกหัวเอา แล้วมาอยู่ที่นี่ อย่าให้พี่ได้ข่าวว่าไปกุ๊กกิ๊กกับผู้ชายที่ไหนนะ พวกผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้หรอก”
“รวมทั้งพี่เพชรด้วยใช่มั๊ยล่ะ” แพรย้อน
“อย่างน้อยพี่ก็ไม่กะล่อนกับน้องสาวตัวเองก็แล้วกัน” เพชรลูบหัวน้องด้วยความเอ็นดู จนสาวๆ แถวนั้นพากันอิจฉา (ริษยานิดๆ) ที่แพรมีโอกาสได้สนิทสนมกับหนุ่มป๊อปประจำโรงเรียนอย่างเพชรโดยใกล้ชิด จนบางคนคิดว่าแพรกับเพชรเป็นแฟนกันด้วยซ้ำไป
ส่วนหนุ่มๆ แถวนั้นก็ใช่ย่อยซะที่ไหน มองยัยแพรซะจนเหลียวหลัง งานนี้คงมีดาวดวงใหม่ มาประดับโรงเรียนอีกดวงแน่
จนถึงหน้าห้องที่มีป้ายบอกว่า ห้อง ม.5/1
“พี่เพชรส่งแพรแค่นี้แหละ ห้องแพรเดินไปอีกนิดเดียวเอง เดี๋ยวก็ถึง ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย” แพรดันให้เพชรเข้าไปในห้อง แล้วก็หันมาบ๊ายบายพร้อมกับเดินไปด้วย แต่เป็นเพราะแพรไม่มีตาหลัง ทำให้ชนกับผู้ชายที่เดินมาข้างหลังเต็มๆ จนทั้งคู่ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น (ยังดีที่กระโปรงแพรไม่เปิด)
“โอ๊ย!!”
“โอ๊ย!!”
เพชรที่ก้าวพ้นประตูห้องไปไม่ทันไร ได้ยินเสียงโครมครามหน้าห้องก็รีบวิ่งออกมาดู พอเห็นว่าใครเป็นเจ้าของเสียงนั้นก็หัวเราะดังลั่น
“เฮ้ย…ไอ้แพร ไอ้ไปป์ เล่นจับกบกันรึไงน่ะ แถวนี้ไม่มีใครเลี้ยงกบนะเว๊ย…”
“พี่เพชรอ่ะ ไม่ช่วยแล้วยังจะมาหัวเราะเยาะอีก” แพรทำหน้าเหย คงจะเป็นเพราะเจ็บมาก เธอพยายามที่จะลุกขึ้น แต่เป็นเพราะเท้าที่แพลง ทำให้เธอล้มลงไปอีก โชคร้าย(ของนายไปป์) ที่เธอล้มไปทับตรงที่น้องชายของนายไปป์อาศัยอยู่พอดี๊..พอดี
“โอ๊ยยย!!!!!”
คราวนี้ไปป์ร้องดังกว่าเดิมหลายเท่า จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะ ก็แพรเล่นทับตรงจุดยุทศาสตร์สำคัญซะขนาดนั้น แล้วแพรน้ำหนักน้อยๆ ซะที่ไหน
เพชรเห็นท่าไม่ดี จึงเข้าไปพยุงน้องสาวออกมา หลังจากที่ยืนหัวเราะอยู่นาน (เป็นพี่ที่ดีมากเลยนะเนี่ย)
ส่วนไปป์น่ะเหรอ ก็นอนจุกอยู่ที่พื้นนั่นแหละ (น่าสงสาร)
เพื่อนๆ ที่อยู่แถวนั้น ก็พากันมองแพรกับไปป์ด้วยความสงสาร (ปนขำๆ) ซักพักก็มีคนเข้าไปพยุงไปป์มานั่งพัก ทั้งๆ ที่ยังไม่หายจุกเลยนะนั่นน่ะ
สรุปว่านายไปป์ก็เลยต้องนั่งรอเพื่อนอยู่หน้าห้อง เพราะไปเข้าแถวไม่ได้ ส่วนแพรก็เท้าแพลง ไปเข้าแถวไม่ได้เหมือนกัน ก็เลยต้องนั่งอยู่กับไปป์สองคน
“นี่! เธอทำฉันจุกเนี่ยไม่คิดจะขอโทษเลยรึไง”
“นายน่ะแค่จุก แป๊ปเดียวก็หาย แต่ฉันข้อเท้าแพลงเจ็บจะตาย ไม่รู้อีกกี่วันจะหาย ถ้าฉันเดินไม่ได้ขึ้นมานะ นายต้องรับผิดชอบด้วย”
“เฮอะ ทำเป็นสำออย เท้าแพลงนะไกลหัวใจตั้งเยอะ เธอคงไม่ตายง่ายๆ หรอก เอ้อ! อีกอย่างนึง ฉันแนะนำนะว่าเธอควรจะไปหัดเดินใหม่ดีกว่านะ ทีหลังจะได้ไม่ไปเดินชนใครเค้าอีก”
“ฉันจะเดินยังไงมันก็เรื่องของฉัน ไม่ได้ไปเดินบนหัวนายให้เห็บหมัดมันตกใจก็แล้วกัน”
“โอ้โห! ผู้หญิงเค้าพูดกันยังงี้เหรอ หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ แต่ปากนี่ตรงกันข้ามเลยแฮะ” มีแอบชมนิดๆ ด้วยนะเนี่ย
“ขอบคุณที่ชมว่าฉันน่ารัก แต่ทีหลังไม่ต้อง” จริงๆ แล้วแพรก็แอบยิ้มในใจอยู่เหมือนกัน แล้วก็เพิ่งสังเกตว่านายไปป์คนนี้ก็หน้าตาดีไม่ใช่ย่อย ดวงตาคมๆ คิ้วหนาๆ มองรวมๆ ก็โอเค (แต่ก็ยังหล่อน้อยกว่าพี่ชายตัวเองอยู่ดีนั่นแหละ)
จากมองเผินๆ ก็กลายเป็นว่าแพรกำลังจ้องหน้าไปป์โดยไม่รู้ตัว จนไปป์ชักเขิน (เขินเป็นด้วย)
“นี่เธอ จ้องหน้าฉันอยู่ได้ กำลังมองใช่มั๊ยว่าฉันหล่อ” ไปป์พูดขึ้นทำให้แพรรู้สึกตัว
“จะบ้าเหรอ อย่างนายมีอะไรน่ามองมิทราบ มองแล้วก็เสียสายตาเปล่าๆ แหวะ” แก้เขินไปซะงั้น
พอดีกับที่นักเรียนเข้าแถวเสร็จ ศึกน้ำลายจึงได้ยุติ ซึ่งคนที่มาห้ามทัพก็คือเพชรนั่นแหละ
เพชรต้องทำหน้าที่พี่ชายที่ดีไปส่งแพรที่ห้องเรียน ม.4/1 ซึ่งเป็นห้องของแพร เพราะสภาพแบบนี้เดินไปเองไม่รอดแน่ๆ แต่เค้ารู้สึกไม่อยากไปเลยจริงๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ…
ก็เพราะว่ามันต้องผ่านห้อง ม.5/3 ของเรียนของ เจน แฟนเก่าของเค้าที่เกือบทำชีวิตเค้าพังมาแล้วน่ะสิ
พอถึงหน้าห้อง ม.5/3 เพชรก็รีบพาแพรเดินผ่านไปให้เร็วที่สุดเท่าทีจะทำได้ แต่ก็ยังไม่อาจรอดพ้นสายตาเรดาห์ของ ยัยมุ้งกับยัยติ้ว เพื่อนสนิทแก๊งค์เดียวกันกับเจนไปได้
“เจน เจน ข่าวด่วน ข่าวด่วน” ยัยมุ้งกับยัยติ้วรีบแย่งกันรายงานข่าว
“อะไรของเธอสองคนอีกล่ะ”
“เมื่อกี๊นี่อ่ะ ฉันเห็นนายเพชร กิ๊กเก่าของเธอเดินผ่านหน้าห้องไปด้วยแหละ”
“แล้วไง เค้าก็เดินผ่านของเค้าบ่อยๆ นิ่”
“แต่วันนี้มันพิเศษกว่าตรงที่ว่าในอ้อมแขนของเค้าเนี่ยนะ มีผู้หญิงคนนึงซบแอบแนบอิงมาด้วยน่ะสิ” ยัยติ้วพูดเน้นๆ เพื่อให้เจนสนใจ ได้ผลซะด้วย
“ผู้หญิง??? ผู้หญิงที่ไหน แฟนใหม่เหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ แล้วชื่ออะไร อยู่ ม.ไหน ห้องไหน หน้าตาเป็นยังไง” เจนถามเร็วด้วยความอยากรู้
“โอ๊ยยย..ฉันไม่รู้อะไรมากขนาดนั้นหรอก รู้แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะน่ารักพอสมควรเลยแหละ ดูท่าทางจะเป็นรุ่นน้องนะ ถ้าเธออยากรู้ก็ดักรอ
ถามเค้าเลยสิ เดี๋ยวเค้าก็คงจะเดินกลับมา”
“ดีล่ะ เดี๋ยวฉันจะถามให้รู้เรื่อง”
**** กลับมาแก้ไขเรื่องบรรทัดค่ะ วันลงจริง 19 พ.ค. 48***
“แพร เสร็จรึยัง สายแล้วนะ”
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เพชร ชายหนุ่มหน้าตาดี สูง คมเข้ม อายุ 17 ที่เพิ่งจบ ม.4 มาหมาดๆ กำลังยืนรอน้องสาวอยู่หน้าบ้านด้วย
ท่าทางกระวนกระวาย
ยังไม่ทันสิ้นเสียงของเพชร ก็มีเสียงแหวๆ ของน้องสาวตัวดีตอบกลับมา
“เสร็จแล้ว จะรีบไปถึงไหน โรงเรียนมันไม่หนีไปไหนหรอกน่า”
“จะเสด็จได้รึยังครับคุณหญิง จะรอให้โรงเรียนเลิกก่อนรึไง ป่ะ ไปได้เแล้ว”
แพรเป็นน้องสาวคนเดียวของเพชร หน้าตาก็ดีไม่แพ้พี่ชาย ขาว ผมยาว ตาโต ดูยังไงก็น่ารัก ก็เพราะยังงี้ เพชรถึงได้หวงน้องสาวนักหนา ถึงขนาดที่ว่าพอแพรจบ ม.3 ปุ๊ป ก็รีบย้ายให้มาอยู่โรงเรียนเดียวกับตัวเองปั๊ป แต่แพรก็ไม่เคยก็ไม่เคยทำให้พี่ชายต้องเป็นห่วง เพราะไม่ว่าจะมีหนุ่มหน้าไหนเข้ามาจีบ เธอก็ไม่ยักกะสนใจ หนุ่มที่เธอควงไปไหนมาไหนด้วยก็มีแต่นายเพชรนี่แหละ แล้วทั้งสองคนยังอายุห่างกันแค่ปีเดียวเท่านั้นเอง ทำให้สนิทกันเหมือนเพื่อนไปซะงั้น
ส่วนพ่อแม่ของเพชรกับแพรน่ะเหรอ ไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ทั้งสองคนยังอยู่ประถมอยู่เลย ก็ได้ป้านิด พี่สาวของของแม่คอยเป็นผู้ปกครองมาตลอด แต่เพชรกับแพรก็ไม่เคยทำให้ป้าต้องลำบากใจเลยแม้แต่น้อย แถมยังรักสองคนนี้มากด้วย
ที่โรงเรียน
“นี่ไอ้แพร แกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง พี่เห็นแกวิ่งเข้าซอกโน้นออกซอกนี้มาตลอดทางเลยเนี่ย”
“โห..พี่เพชร โรงเรียนพี่สวยเป็นบ้าเลยอ่ะ แถมหนุ่มๆ หล่อๆ เพียบเลยอ่ะ” แพรแกล้งพี่ชายอีกแล้ว เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอพูดถึงผู้ชายในทำนองนี้ล่ะก็ เพชรจะต้องออกอาการหวงเธอแน่นอน แต่เธอก็ชอบนะ
“นี่ไงเล่าพี่จะได้เขกหัวเอา แล้วมาอยู่ที่นี่ อย่าให้พี่ได้ข่าวว่าไปกุ๊กกิ๊กกับผู้ชายที่ไหนนะ พวกผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้หรอก”
“รวมทั้งพี่เพชรด้วยใช่มั๊ยล่ะ” แพรย้อน
“อย่างน้อยพี่ก็ไม่กะล่อนกับน้องสาวตัวเองก็แล้วกัน” เพชรลูบหัวน้องด้วยความเอ็นดู จนสาวๆ แถวนั้นพากันอิจฉา (ริษยานิดๆ) ที่แพรมีโอกาสได้สนิทสนมกับหนุ่มป๊อปประจำโรงเรียนอย่างเพชรโดยใกล้ชิด จนบางคนคิดว่าแพรกับเพชรเป็นแฟนกันด้วยซ้ำไป
ส่วนหนุ่มๆ แถวนั้นก็ใช่ย่อยซะที่ไหน มองยัยแพรซะจนเหลียวหลัง งานนี้คงมีดาวดวงใหม่ มาประดับโรงเรียนอีกดวงแน่
จนถึงหน้าห้องที่มีป้ายบอกว่า ห้อง ม.5/1
“พี่เพชรส่งแพรแค่นี้แหละ ห้องแพรเดินไปอีกนิดเดียวเอง เดี๋ยวก็ถึง ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย” แพรดันให้เพชรเข้าไปในห้อง แล้วก็หันมาบ๊ายบายพร้อมกับเดินไปด้วย แต่เป็นเพราะแพรไม่มีตาหลัง ทำให้ชนกับผู้ชายที่เดินมาข้างหลังเต็มๆ จนทั้งคู่ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น (ยังดีที่กระโปรงแพรไม่เปิด)
“โอ๊ย!!”
“โอ๊ย!!”
เพชรที่ก้าวพ้นประตูห้องไปไม่ทันไร ได้ยินเสียงโครมครามหน้าห้องก็รีบวิ่งออกมาดู พอเห็นว่าใครเป็นเจ้าของเสียงนั้นก็หัวเราะดังลั่น
“เฮ้ย…ไอ้แพร ไอ้ไปป์ เล่นจับกบกันรึไงน่ะ แถวนี้ไม่มีใครเลี้ยงกบนะเว๊ย…”
“พี่เพชรอ่ะ ไม่ช่วยแล้วยังจะมาหัวเราะเยาะอีก” แพรทำหน้าเหย คงจะเป็นเพราะเจ็บมาก เธอพยายามที่จะลุกขึ้น แต่เป็นเพราะเท้าที่แพลง ทำให้เธอล้มลงไปอีก โชคร้าย(ของนายไปป์) ที่เธอล้มไปทับตรงที่น้องชายของนายไปป์อาศัยอยู่พอดี๊..พอดี
“โอ๊ยยย!!!!!”
คราวนี้ไปป์ร้องดังกว่าเดิมหลายเท่า จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะ ก็แพรเล่นทับตรงจุดยุทศาสตร์สำคัญซะขนาดนั้น แล้วแพรน้ำหนักน้อยๆ ซะที่ไหน
เพชรเห็นท่าไม่ดี จึงเข้าไปพยุงน้องสาวออกมา หลังจากที่ยืนหัวเราะอยู่นาน (เป็นพี่ที่ดีมากเลยนะเนี่ย)
ส่วนไปป์น่ะเหรอ ก็นอนจุกอยู่ที่พื้นนั่นแหละ (น่าสงสาร)
เพื่อนๆ ที่อยู่แถวนั้น ก็พากันมองแพรกับไปป์ด้วยความสงสาร (ปนขำๆ) ซักพักก็มีคนเข้าไปพยุงไปป์มานั่งพัก ทั้งๆ ที่ยังไม่หายจุกเลยนะนั่นน่ะ
สรุปว่านายไปป์ก็เลยต้องนั่งรอเพื่อนอยู่หน้าห้อง เพราะไปเข้าแถวไม่ได้ ส่วนแพรก็เท้าแพลง ไปเข้าแถวไม่ได้เหมือนกัน ก็เลยต้องนั่งอยู่กับไปป์สองคน
“นี่! เธอทำฉันจุกเนี่ยไม่คิดจะขอโทษเลยรึไง”
“นายน่ะแค่จุก แป๊ปเดียวก็หาย แต่ฉันข้อเท้าแพลงเจ็บจะตาย ไม่รู้อีกกี่วันจะหาย ถ้าฉันเดินไม่ได้ขึ้นมานะ นายต้องรับผิดชอบด้วย”
“เฮอะ ทำเป็นสำออย เท้าแพลงนะไกลหัวใจตั้งเยอะ เธอคงไม่ตายง่ายๆ หรอก เอ้อ! อีกอย่างนึง ฉันแนะนำนะว่าเธอควรจะไปหัดเดินใหม่ดีกว่านะ ทีหลังจะได้ไม่ไปเดินชนใครเค้าอีก”
“ฉันจะเดินยังไงมันก็เรื่องของฉัน ไม่ได้ไปเดินบนหัวนายให้เห็บหมัดมันตกใจก็แล้วกัน”
“โอ้โห! ผู้หญิงเค้าพูดกันยังงี้เหรอ หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ แต่ปากนี่ตรงกันข้ามเลยแฮะ” มีแอบชมนิดๆ ด้วยนะเนี่ย
“ขอบคุณที่ชมว่าฉันน่ารัก แต่ทีหลังไม่ต้อง” จริงๆ แล้วแพรก็แอบยิ้มในใจอยู่เหมือนกัน แล้วก็เพิ่งสังเกตว่านายไปป์คนนี้ก็หน้าตาดีไม่ใช่ย่อย ดวงตาคมๆ คิ้วหนาๆ มองรวมๆ ก็โอเค (แต่ก็ยังหล่อน้อยกว่าพี่ชายตัวเองอยู่ดีนั่นแหละ)
จากมองเผินๆ ก็กลายเป็นว่าแพรกำลังจ้องหน้าไปป์โดยไม่รู้ตัว จนไปป์ชักเขิน (เขินเป็นด้วย)
“นี่เธอ จ้องหน้าฉันอยู่ได้ กำลังมองใช่มั๊ยว่าฉันหล่อ” ไปป์พูดขึ้นทำให้แพรรู้สึกตัว
“จะบ้าเหรอ อย่างนายมีอะไรน่ามองมิทราบ มองแล้วก็เสียสายตาเปล่าๆ แหวะ” แก้เขินไปซะงั้น
พอดีกับที่นักเรียนเข้าแถวเสร็จ ศึกน้ำลายจึงได้ยุติ ซึ่งคนที่มาห้ามทัพก็คือเพชรนั่นแหละ
เพชรต้องทำหน้าที่พี่ชายที่ดีไปส่งแพรที่ห้องเรียน ม.4/1 ซึ่งเป็นห้องของแพร เพราะสภาพแบบนี้เดินไปเองไม่รอดแน่ๆ แต่เค้ารู้สึกไม่อยากไปเลยจริงๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ…
ก็เพราะว่ามันต้องผ่านห้อง ม.5/3 ของเรียนของ เจน แฟนเก่าของเค้าที่เกือบทำชีวิตเค้าพังมาแล้วน่ะสิ
พอถึงหน้าห้อง ม.5/3 เพชรก็รีบพาแพรเดินผ่านไปให้เร็วที่สุดเท่าทีจะทำได้ แต่ก็ยังไม่อาจรอดพ้นสายตาเรดาห์ของ ยัยมุ้งกับยัยติ้ว เพื่อนสนิทแก๊งค์เดียวกันกับเจนไปได้
“เจน เจน ข่าวด่วน ข่าวด่วน” ยัยมุ้งกับยัยติ้วรีบแย่งกันรายงานข่าว
“อะไรของเธอสองคนอีกล่ะ”
“เมื่อกี๊นี่อ่ะ ฉันเห็นนายเพชร กิ๊กเก่าของเธอเดินผ่านหน้าห้องไปด้วยแหละ”
“แล้วไง เค้าก็เดินผ่านของเค้าบ่อยๆ นิ่”
“แต่วันนี้มันพิเศษกว่าตรงที่ว่าในอ้อมแขนของเค้าเนี่ยนะ มีผู้หญิงคนนึงซบแอบแนบอิงมาด้วยน่ะสิ” ยัยติ้วพูดเน้นๆ เพื่อให้เจนสนใจ ได้ผลซะด้วย
“ผู้หญิง??? ผู้หญิงที่ไหน แฟนใหม่เหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ แล้วชื่ออะไร อยู่ ม.ไหน ห้องไหน หน้าตาเป็นยังไง” เจนถามเร็วด้วยความอยากรู้
“โอ๊ยยย..ฉันไม่รู้อะไรมากขนาดนั้นหรอก รู้แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะน่ารักพอสมควรเลยแหละ ดูท่าทางจะเป็นรุ่นน้องนะ ถ้าเธออยากรู้ก็ดักรอ
ถามเค้าเลยสิ เดี๋ยวเค้าก็คงจะเดินกลับมา”
“ดีล่ะ เดี๋ยวฉันจะถามให้รู้เรื่อง”
**** กลับมาแก้ไขเรื่องบรรทัดค่ะ วันลงจริง 19 พ.ค. 48***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น