รักห้าวๆ เน่านิดๆ พิชิตใจเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : อดีตที่อยากลืม

ทางด้านเพชรกับแพร



“พี่เพชร  นายนั่นเป็นเพื่อนพี่เพชรเหรอ  ท่าทางกวนประสาทชะมัดเลย”



“ไปเรียกเค้านายนั่นได้ไง  เค้าเป็นพี่แกนะ  แล้วไอ้ไปป์มันก็เป็นเพื่อนสนิทพี่ด้วย”



“เพื่อนสนิท!!  พี่เพชรสนิทกับคนแบบนั้นได้ไงอ่ะ”



“ปกติไอ้ไปป์มันดีจะตาย  แพรน่ะไปพูดไม่ดีกับมันก่อนมั๊ง  แล้วขอโทษมันรึยัง  ยังล่ะสิท่า  แพรน่ะผิดเต็มๆ เลยนะ  ชนกันน่ะไม่เท่าไหร่หรอก  แต่ไอ้ที่ไปล้มทับมันเนี่ยสิ  หาโอกาสขอโทษมันซะ  เอ้อ! แล้วเที่ยงตรงไปหาพี่ด้วย  ตรงโต๊ะข้างอาคาร 4 นะพี่จะรอ  มีธุระจะคุยด้วย”



“ค๊า….สั่งซะยาวเลยนะ”



พอดีกับที่อาจารย์รพิพรรณ  อาจารย์ที่ปรึกษาห้องของแพรเดินมาพอดี



“เธอสองคนน่ะ  มาทำอะไรหน้าห้อง  ทำไมไม่เข้าเรียน  อ้าว! นั่นรตะนิ่  ทำไมถึงมาห้อง 4/1 ล่ะ  มีธุระอะไรรึเปล่า”



เพชรกับแพรรีบยกมือไว้อาจารย์



“น้องผมเค้าเท้าแพลงน่ะครับ  ผมเลยมาส่ง  คือเค้าเพิ่งย้ายมาใหม่  ฝากอาจารย์ด้วยละกันนะครับ  หวัดดีครับ”



หลังจากส่งน้องสาวเสร็จ  เพชรก็รีบเดินกลับห้อง  แต่พอถึงห้อง 5/3  ยัยมุ้งกับยัยติ้ว  ที่รออยู่ก่อนแล้วก็กระโดดมาขวางทันที



“หวัดดีเพชรสุดหล่อ  จะรีบไปไหนเหรอ”  ยัยมุ้งทำท่ายั่วยวน (แต่ดูยังไงก็ทุเรศว่ะ)



“อยู่คุยกันก่อนสิ”  ยัยติ้วชวน  แต่เพชรปฏิเสธ



“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับพวกเธอ  ถอยไป”



“แต่เจนมี”  เจนเดินออกมาด้วยท่าทางเชิดเต็มที่  เพชรเริ่มทำหน้าเบื่อหน่าย



“ได้ข่าวว่าควงรุ่นน้องไปส่งกันถึงห้องเชียวเหรอ  ชื่ออะไร  สวยมั๊ย  สวยเท่าเจนรึเปล่า” ผู้หญิงอารั๊ย..หลงตัวเองเป็นที่สุด



“รู้สึกว่าข่าวของเธอจะเร็วเหลือเกินนะ  คนที่เธอว่าน่ะชื่อแพร  เป็นน้องสาวฉันเอง  ทีนี้ก็คงไม่ต้องบอกอะไรมากนะ”



“นึกแล้วว่าต้องเป็นน้องสาว  เพราะสำหรับเพชรแล้วคงยังไม่มีใครมาแทนที่เจนได้ใช่มั๊ยล่ะ”  



“เสียใจด้วยนะ  ฉันน่ะหมดรักเธอไปตั้งนานแล้วล่ะ  หลบไปฉันจะไปเรียน”  เพชรตัดสินใจพูดประโยคนี้ออกมาทั้งๆ ที่มันไม่ตรงกับใจเค้าเลย   เค้าตัดสินใจเดินฝ่าออกไปด้วยสีหน้าขรึมสุดๆ  แต่พอพ้นรัศมีสามสาวนั่นแล้ว  เพชรถึงกับทรุดตัวลงนั่งที่ระเบียง  กุมขมับแน่น  น้ำตามันพาลจะไหลออกมาให้ได้   แต่ไม่!!  เค้าสัญญากับตัวเองไว้แล้ว  เค้าจะไม่ร้องไห้เพราะผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว



ตอนที่เพชรขึ้น ม.4  ใหม่ๆ  เค้าตกหลุมรักเจนเข้าเต็ม  เจนเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากในสายตาของเค้า  เค้าจีบเจนได้ไม่ยากนัก  เพราะเจนก็ดูมีใจให้กับเค้าบ้างเหมือนกัน  ทั้งคู่คบกันอย่างเปิดเผยและหวานมากๆ จนใครๆ ก็พากันอิจฉา  เพชรรู้แต่ว่าเค้ารักเจนมาก  ยอมทำทุกอย่างเพื่อเจนได้   เค้านึกไปถึงขนาดที่ว่า   ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่  เค้าจะขอเจนแต่งงาน



แต่หลังจากที่คบกันยังไม่ถึง 2 เดือน  ทุกอย่างก็ต้องพังทลาย   เมื่อเจนจูงมืออาร์ต  แฟนใหม่ของเธอมาบอกเลิกเพชรต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง  เพชรทั้งเสียใจทั้งอาย  จนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น  เค้าขาดเรียนติดต่อกันหลายสัปดาห์จนเกือบโดนโรงเรียนสั่งพักการเรียน  วันๆ ก็เอาแต่กินเหล้ากับนั่งทำหน้าซังกะตาย  ไม่เหลือความเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเลยซักนิดเดียว



แน่นอนว่าทางครอบครัวของเค้าไม่รู้เรื่องนี้  แม้แต่แพร  น้องสาวที่เค้ารักเท่าชีวิต



แต่ก่อนที่ชีวิตของเพชรจะย่ำแย่มากไปกว่านี้   ไปป์  เพื่อนร่วมห้องที่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่  มาตามเพชรที่บ้าน   ไปป์มาหาเพชรทุกวัน   มาพูดเตือนสติ   มาให้กำลังใจ  จนเพชรคิดได้  ว่ากำลังทำลายชีวิตตัวเองเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว   ตั้งแต่วันนั้น  เพชรตัดสินใจเลิกเหล้า   เลิกทำตัวซังกะตาย   ไปโรงเรียนเหมือนเดิม  ทำตัวดีเหมือนเดิม   จนเพชรกลับมาเป็นเพชรคนเดิมได้



และที่สำคัญคือ  เพชรได้เพื่อนสนิทที่ดีที่หายากอย่างไปป์มาคนนึง  ทั้งสองคนสนิทกันมาก  ช่วยเหลือกันได้ทุกเรื่อง   เพชรคิดอยู่เสมอว่าไปป์เป็นคนที่ให้ชีวิตแก่เค้า  ถ้าเค้าไม่ได้ไปป์  ป่านนี้เค้าคงเป็นไอ้ขี้ยาติดคุกหัวโตไปแล้ว



แต่เรื่องความเจ็บปวดที่เจนเคยทำกับเค้า   เค้าเกือบจะลืมได้อยู่แล้ว    แต่ว่าตั้งแต่อาร์ต  แฟนใหม่ของเจนได้ทุนไปต่างประเทศหลังจากที่คบกับเจนได้  2 เดือนกว่า  เจนก็ชอบมายุ่งวุ่นวายกับเค้าอยู่เรื่อย  ทำให้เค้าลืมเจนไม่ได้ซักที  ที่จริงเค้าไม่อยากจะนึกถึงอดีตเลย  แต่มันก็ชอบผ่านเข้ามาในสมองอยู่เรื่อย



“ไอ้เพชร  มานั่งทำอะไรตรงนี้วะ”  เพชรสะดุ้ง  แต่พอรู้ว่าเป็นใครก็โล่งใจ  ไปป์นั่นเอง



“ฉันมานั่งเล่นน่ะ  เห็นลมมันเย็นๆ ดี  ไม่มีอะไรหรอก”  เพชรโกหก  ทั้งๆ ที่เค้าก็รู้ว่าเค้าไม่เคยมีความลับกับไปป์ได้เลย  ไม่เคยเลย



“ซักทีมั๊ยเนี่ย” ไปป์ตบหัวเพื่อนเบาๆ แล้วเอามือมาจับไหล่อย่างให้กำลังใจ



“ไอ้เพชร  แกน่ะโกหกฉันไม่ได้หรอกนะโว๊ย  เรื่องยัยเจนอีกล่ะสิท่า”



“ทำไมวะ  ทำไมเจนเค้าถึงต้องทำแบบนี้   เค้าเห็นฉันเป็นอะไร”



“แกจะไปสนใจผู้หญิงแบบนั้นทำไมว๊า..  ตอนนี้มันก็เป็นยังงี้แหละ  เดี๋ยวพอแฟนมันกลับมามันก็เลิกยุ่งกับแกเอง  ผู้หญิงอย่างยัยเจนน่ะนะ  มันเห็นผู้ชายเป็นแค่ของเล่นเท่านั้นแหละ  นึกจะเล่นก็เล่น  นึกจะทิ้งก็ทิ้ง  ไม่เคยจริงใจกับใครหรอก   แกน่าจะเข็ดกับมันได้แล้วนะโว๊ย” ไปป์พูดซะยาวยืด  แต่ก็ทำให้เพชรใจชื้นขึ้นมาได้เหมือนกัน



“ขอบใจแกมากว่ะไปป์”  เพชรขอบคุณจากใจจริง



“ก็แกเป็นเพื่อนสนิทฉันนี่หว่าไอ้เพชร   ไม่ให้ช่วยเพื่อนแล้วจะให้ช่วยหมาที่ไหนล่ะวะ”  



ทั้งสองหนุ่มพากันหัวเราะ  แล้วก็เดินกอดคอไปด้วยกันด้วยท่าทางมีความสุข   ถึงจะโดนอาจารย์ว่าที่เข้าห้องเรียนช้า   แต่มันก็คุ้มนะ…



*****กลับมาแก้ไขวันที่ค่ะ  วันลงจริง 20 พ.ค. 48*****