บันทึกรักยัยเฉิ่ม

ลำดับตอนที่ #2 : Bad guy

"วันนี้เป็นวันอะไร ทำไมมันซวยอย่างนี้ว่ะ"  
"เฮ้ย นนท์ เป็นอะไรไปว่ะ  คิดยังไงถึงอยากอาบน้ำกาแฟ" ตั้มถามด้วยความสงสัย ปนกับการเย้าแหย่เพื่อนรักที่ทำหน้าบูดอยู่
"เออ  วันนี้ลิลลี่ร้องไห้คร่ำครวญให้เริ่มต้นกันใหม่  แถมยังโดนยัยเฉิ่มเบอะ ซุ่มซ่าม ชอบแอบฟังคนอื่นพูด ราดกาแฟใส่อีก"
"ยัยเฉิ่มเบอะเป็นใครเหรอ"
"ไม่รู้จักเหมือนกัน  เฮ้ย ตั้ม ไปก่อนนะ"
"จะรีบไปไหนว่ะ ไอ้นนท์"
"ไปรับพลอยใสนะซิ  เดี๋ยวน้องเค้าว่าเอา"
"เอาใจใส่กันจังเลยนะวันนี้  ทีกับเพื่อนนะเป็นอีกอย่าง  แฟนก็เป็นอีกอย่าง"
"คนมันอยู่ช่วงอินเลิฟ จะทำยังไงได้  นอกจากต้องคอยดูแลอย่างดี และเป็นพิเศษสุดๆ"
"เออ  รีบไปได้แล้วแก  เจอกันที่ห้องนะ" 
เฮ้อ วันนี้เป็นอะไรกันนี่ ToT  แทนที่จะใช้ชีวิตสงบๆ  ไม่ก่อเรื่องอะไรเลย  แต่ดันโดนอีตาบ้านั้นฝากความอาฆาตอีก  แย่ๆที่สุดเลย  เป็นผู้ชายที่ดีแต่ข่มขู่ผู้หญิงเท่านั้น  ค่อยดูเถอะถ้านายมา ฉันหนีนายให้ได้ ค่อยดูเถอะ  ฉันเดินไปที่ม้าหินตัวเดิมที่เคยนั่งตอนที่เรียนปี 1 ที่ตรงนี้ เป็นที่นัดชุมนุมของกลุ่มเพื่อนที่คบกันอยู่ในปัจจุบัน  ได้แก่ แพง หญิงสาวผู้คลั่งไคล้เกาหลี ญี่ปุ่น จีน เป็นที่สุด  พูดเก่งที่สุด และเป็นเจ้าแม่แฟชั่นตะวันออกด้วย  ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า  โทรศัพท์  รองเท้า  แม้กระทั่งการแต่งตัว  นำเทรนคนอื่นอยู่เรื่อย   มด  สุดหงิม(พอๆกับฉันเลย อิอิ)  หน้าธรรมดา  ชอบสิ่งที่ลี้ลับต่างๆ  อ่านนิยายเรื่องลี้ลับ  แต่เป็นคนจิตใจดีงามสมกับที่พ่อแม่สั่งสอนมาตั้งแต่เล็กจนโต  พลอยใส  สาวนัยน์ตาหวาน  น่าสะสวยมาจากเมืองเหนือ(บ้านเดียวกันเลยอิอิ) ติดตรงที่ว่าเธอมีแฟนแล้วด้วย  ตัวฉันเองยังไม่เคยเห็นแฟนซักครั้งหนึ่งเลย เฮ้อแย่จัง  ได้ยินแต่คนอื่นพูดว่าแฟนพลอยใสหล่อมากเลย รู้จักกันตอนปิดเทอมทางเอ็มด้วย  ส่วนคนนี้อย่าบอกใครเชียว  เรื่องการเป็นแม่ชักแม่สื่อ  ศิราณีเรื่องความรัก  บ้านิยายรักเป็นที่สุด ชื่อว่า เตยหอม เธอมักหาแฟนให้คนโน่นคนนี่อยู่เรื่อย  จนคนอื่นต้องเดือดร้อนอยู่เรื่อย  ส่วนคนสุดท้าย เป็นชายหนุ่มหน้าตาธรรมดา  สีผิวคล้ำ  สูงตามมาตรฐานชายไทย แมนแท้ 100 %  เซี้ยวซ่า บ้าบิ่น ไปกับพวกเรา(แม้ว่าประชากรหญิงจะมากกว่า)ชื่อว่า นายพนธ์  เราสนิทกันมาตั้งแต่ปี 1 แล้ว รู้จักกันตอนปฐมนิเทศ เราดันนั่งติดกัน  พูดคุยจนกลายเพื่อนสนิทกันไปเลยทีเดียว  วันนี้นายพนธ์มาถึงก่อนชาวบ้านชาวช่องเขานะเนี่ย 
"นี่ พนธ์ หวัดดีจ้า"
"อ้าว ตาล  หวัดดี  ทำไมแกมาช้าจังว่ะ"
"บังเอิญว่า ฉันเจอเรื่องซวยซะก่อน ก็เลยมาช้า  ว่าแต่แกเถอะมานานหรือยัง"
"มานานแล้ว  ตะกี้ฉันเห็นพลอยใสกำลังนั่งคอยใครก็ไม่รู้  นั่งอยู่ตรงนั้นนานมาก"
"สงสัยจะคอยแฟนอยู่มั้ง" ใครนา เป็นแฟนกับพลอยใส  อยากรู้จังเลยอ่ะ
"นี่ ตาล แกเป็นอะไรไปอ่ะ  ดูท่าทางเหม่อลอยนะเนี่ย คิดถึงใครหรือเปล่า"
"เฮ้ย ไอ้บ้า  ฉันจะไปคิดถึงใครได้ล่ะ ยังไม่มีแฟนซักหน่อย"
"งั้นเหรอ แล้วไป"  ทันใดนั้นก็มีเสียงดังของยัยแม่สื่อก็ดังขึ้นทันที
"ไง ทุกคน  สบายดีบ่ อุ๊ยตาย ไม่มีสัญญาณตอบรับที่ท่านเรียก"
"ฉันว่า แกนะหุบปากไปเลย ยัยเตย"
"พนธ์นะ  เค้าอุตส่าห์เป็นห่วงตัว  ว่าแต่ยัยพลอยมันหายไปไหน  แถมยัยพะแพงอีก"
"เราว่าแพงคงตื่นช้าอีกตามเคย  พลอยคงรอแฟนเค้าอยู่นั่นแหละ"
พอพูดถึงพลอยใส เธอก็มาทันทีพร้อมกับแฟน  แต่ทำไมแฟนของเธอนั้นหน้าตาเหมือนคนเมื่อเช้านี้  หรือว่าจะเป็นอีตาบ้านั่นที่เราสาดกาแฟใส่หน้านั้น  โอ๊ยตายแล้ว ทำไมดันเป็นอีตาบ้านั้นด้วย  
"นี่ พนธ์  เตย  ตาล หวัดดีจ้า  นี่พี่นนท์นะ เป็นแฟนเราเอง"
"เหรอ หวัดดีค่ะ พ่อรูปหล่อ"  นี่ไงยัยเตยเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
"อ๋อ สวัสดีครับ คุณ..."
"เตยหอมค่ะ  ส่วนนี่เพื่อนฉันอีกสองคน  พนธ์  แล้วก็ น้ำตาล"
ฉันทำหน้าไม่ถูกเลยจริงๆ เมื่อเจออีตาบ้า ได้แต่ก้มหน้าหนีราวกับเป็นผีกระสืออย่างงั้นแหละ
"หวัดดีทุกคนด้วยนะครับ  พลอยวันนี้จะให้พี่ไปรับถึงหน้าห้องเรียนไหม"
"ค่ะ  อย่าสายนะ ไม่เช่นนั้น พลอยงอนจริงๆด้วย นะค่ะพี่นนท์"
"ขอรับ คุณน้องพลอย เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ บายจ้า"
นนท์เดินตรงไปที่ฉันอยู่ ก่อนไปเรียนดันมากระซิบข้างหูฉันอีก 
"นี่ ยัยตัวแสบ  คราวนี้ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอ  แต่คราวหน้าโดนแน่"
เสียงกระซิบแค่นี้  ก็ทำให้ฉันกลัวจนตัวสั่น  แถมหัวใจดันเต้นแรง และรัวผิดปกติ  ผู้ชายคนนี้เสน่ห์ร้ายจริงๆ  มิน่าถึงได้พิชิตใจสาวได้เยอะ แล้วเขาก็เดินจากไป
"ตาล เมื่อกี๊นี้ พี่นนท์เขาพูดอะไรกับตาลเหรอ  ถ้าข่มขู่ละก็  พลอยจะต่อว่าให้แหลกเลย"
"ไม่ใช่หรอก เขาแค่ฝากพลอยให้ฉันดูแล เท่านั้นเอง"
"แล้วไป ถ้าเขาแกล้งเธอนะ  ฉันจะว่าเขาซะให้เข็ดเลย"
อย่าเลย พลอย ผู้ชายคนนี้แหละน่ากลัวกว่าอย่างอื่นซะอีก  แค่คิดก็หนาวแล้ว  ฉันแค่คิดในใจเท่านั้น  ทำไมหมอนั่นตามราวีฉันด้วย  ฉันไม่ใช่ยัยพวกนั้นซะหน่อย TOT แย่ที่สุดเลย ผู้ชายบ้า  เกลียดที่สุดในโลกเลย