บันทึกรักยัยเฉิ่ม

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 แรกพบ

เช้ายามสดใส�น้ำค้างยามเช้าที่กระทบกับแสงแดด�พร้อมลมพัดเย็นสบาย�ในช่วงเปิดเทอมวันแรก� เป็นสัญญาณบอกเหตุให้รู้ว่าวันนี้ต้องเรื่องดีๆแน่นอนเลย� สำหรับฉัน น้ำตาล หรือชื่อจริงว่า ลลิตา หญิงสาวแสนเฉิ่มเชยระเบิดเท่านั้นแหละที่เชื่อ แต่สำหรับยัยอร หรืออรกมล เพื่อนร่วมหอ และเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนด้วย� แต่เรียนคนละคณะ กลับคิดว่าช่วงเช้าเป็นช่วงที่น่าเบื่อที่สุด� ก็แหงล่ะคุณเธอเล่นนอนดึกนี่นา เลยชอบตื่นสายมาเรียนไม่ทันอยู่เรื่อย� ยิ่งเป็นวันนี้มีเรียนเช้าก็เลยไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่�
"นี่อร ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆ ไหนแกบอกฉันว่าอาจารย์ที่สอนนะเช็คชื่อไม่ใช่เหรอ"
"เออรู้แล้วน่า��คนยังง่วงอยู่เลย� ขอนอนต่อไม่ได้หรือไงฮ่ะ ไอ้ตาล"� คำพูดแบบนี้และท่าทางแบบนี้ก็รู้แล้วว่ารำคาญ ทำท่านอนเอาผ้าห่มคลุมโปงแบบนี้�
"ถ้างั้นฉันจะไปมหาลัยก่อนนะ� แล้วแกค่อยตามไป��ดูแลห้องดีๆด้วยนะ อร"
"เออ เออ รู้แล้วน่า� แกบ่นเหมือนแม่ฉันเปี๊ยบเลย"
"ฉันเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว�ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน"
"จ้า จ้า"
หอพักสมสมัย เป็นหอพักหญิงที่อยู่ใกล้มหาลัย� เดินทางแค่ 15 นาที ก็ถึงมหาวิทยาลัยแล้ว�อะไรจะสะดวกอย่างนี้��คนดูแลหอพักนี้ ชื่อว่าป้าเพ็ญจันทร์ เป็นหญิงวัยกลางคนอายุ 45 ปี�เธอเป็นแม่ม่าย�ใจดีมาก ถึงจะเข้มงวดกับเด็กในหออย่างไร แต่เธอก็รักทุกคนเหมือนลูก ฝีมือทำอาหารเป็นที่เลื่องชื่อของคนหอมากเลย ฉันชอบไปคุยและเล่นกับหลานเขาบ่อยๆ หลานชื่อว่าน้องพั้น�เป็นลูกของน้องชาย เด็กหญิงที่มีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา� ทุกเช้าป้าเขาชอบทักอย่างเคย
"อ้าว หนูน้ำตาล� วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ"
"ค่ะ วันนี้หนูมีเรียนเช้า� ก็เลยรีบตื่น มิฉะนั้นจะเข้าเรียนสาย"
"จ้า จะกินข้าวเช้าหรือเปล่าล่ะ วันนี้มีข้าวต้มกุ้งร้อนๆอยู่ จะกินเป็นเพื่อนป้าไหม"
"กินจ้าป้า ขอบคุณค่ะ� ข้าวต้มหอมจังเลย กินแล้วนะค่ะ อืมอร่อยจัง ฝีมือป้านะไม่เปลี่ยนเลย"
"กินเยอะได้เลยจ้า"
เฮ้อ อิ่มจัง ข้าวเช้ายังอร่อยอีกต่างหาก� อะไรมันจะสุขใจมากขนาดนี้� ตั้งแต่ฉันเรียนจบม.ปลายที่เชียงใหม่� จนกระทั่งเรียนอยู่ปี 2 แล้ว� ไม่เคยมีความสุขมากเท่านี้มาก่อน ฉันเป็นเด็กเชียงใหม่ อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ตั้งแต่เกิดมามีแต่แม่ และญาติดูแลตลอด ส่วนพ่อก็ขึ้นไปสวรรค์ก่อนฉันจะเกิดซะอีก� แม่คอยบอกฉันว่าถึงพ่อจะอยู่บนสวรรค์ แต่ไม่ได้ทอดทิ้งฉันไป� คอยดูแลทุกๆที่ที่ฉันไปเสมอ� ฉันเองก็เชื่ออย่างนั้นมาตลอดเลย��
เมื่อเดินออกจากหอ� ทุกวันฉันจะแวะไปซื้อกาแฟเย็นร้านหนม หอม�
"เอา คาปู เย็น แก้วหนึ่ง"
ระหว่างนั้นเอง ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังพูดกันในร้านกาแฟ� ส่งเสียงดังน่ารำคาญจริงๆเลย�
"นนท์ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย�ฉันเลิกคบกับต้าแล้วเมื่อ 3 เดือนก่อนหน้าที่เราจะคบกัน�เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมได้ไหม ฉันขอโทษ ฮือๆ"� ฉันนึกในใจว่าผู้ชายคนนี้ใจร้ายมากๆ แม้กระทั่งผู้หญิงขอโทษ� ยังไม่ให้อภัยเลย� นิสัยแย่ที่สุดเลย น่าโดนตีซะให้เข็ดเลย พวกผู้ชายเจ้าชู้
"ลิลลี่� ผมคิดว่าเราไม่เรื่องติดค้างกันอีกแล้ว��คุณคิดว่าขอโทษแค่นี้ผมจะหายเหรอ� ไม่มีทาง� ผมเคยบอกกับคุณว่า ผมคบกับคุณ ควงคุณเล่นๆเท่านั้นเอง� ไม่ได้คบในฐานะคนพิเศษอะไรเลย� เบื่อเมื่อไหร่ผมทิ้งทันที� แต่กรณีของคุณ มันต่างกัน ที่ว่าคุณกลับไปพบแฟนเก่า��ซึ่งผมไม่ชอบอยู่แล้วด้วยผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว� ดังนั้น เราควรจะเลิกกันเป็นทางที่ดีที่สุด"
"เลิกกันอย่างนั้นเหรอ� คิดว่าทำง่ายๆอย่างนั้นเหรอค่ะ นนท์ ฉันไม่ยอม ตราบใดที่ฉันยังรักคุณอยู่ ระวังตัวให้ดีเถอะคุณจะเสียใจกับเรื่องความรัก�และที่ทำกับฉันไว้"
"�งั้นผมขอตัวก่อนนะ "�แล้วเขาก็เดินออกไปอย่างเร็ว
ขณะที่ฉันฟังเขาคุยกันอยู่นั้น� ลุงพงษ์ทักขึ้นมาทันทีทันใด
"คาปูเย็นได้แล้วครับ"
"คะ...ค่ะ เท่าไหร่ค่ะ"
"25 บาทครับ� โอกาสเชิญใหม่ครับ"
แย่แล้วมัวแต่ฟังเรื่องของคนอื่น� แต่ลืมของตัวเองจนได้� โอ๊ย ตายแล้ว สายแล้ว TOT ต้องรีบไปเรียนแล้ว� ฉันจึงวิ่งให้ทันก่อนที่อาจารย์จะเข้าห้องเรียน� ไม่งั้นโดนเช็คสายแน่ๆ� วิ่งตะลีตะลาน ดันไปเหยียบน้ำเข้า� รองเท้าคัทชูฉันที่ใส่พื้นพลาสติกด้วย แถมส้นสูงต่างหาก เพื่อฉลองวันเปิดเทอมนั้น� ดันลื่นจนได้� แล้วคาปูเย็นแก้วโปรดของฉันล่ะอยู่ไหน T^T อยู่ไหนกัน จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินมา��พร้อมถือแก้วกาแฟของฉันด้วย หน้าตานะเหรอโกรธมากเลยทีเดียว
"นอกจากฟังคนอื่นเข้าพูดกันแล้ว� ยังทะเล่อทะล่า ทำกาแฟหกใส่หัวอีก�ซุ่มซ่ามจริงๆเลย ยัยเฉิ่มเบอะ หน้าตาดูแล้วเหมือนกับคนบ้านนอกคอกนา� สวยก็ไม่สวยซักนิด�โธ่เว้ยทำไมเจอแต่เรื่องซวยอย่างนี้ฮะ วันนี้� เพราะเธอแท้ๆเลยยัยตัวซวย ทำให้ฉันเจอเรื่องซวยจนได้ "� หนอยแน่กล้าด่าฉันเหรอฮะ ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้� เฮงซวย
"ถ้าอย่างนั้น ดิฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่ทำกาแฟหกใส่คุณ� แต่เรื่องที่คุณด่าฉันว่าเป็นยัยตัวซวยนั้น� คุณช่วยกลับไปคิดหน่อยนะว่าใครกันแน่เป็นตัวซวย��ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ"��
"ฝากไว้ก่อนเถอะ� ยัยเฉิ่มเบอะ� แล้วเราเจอดีกันแน่"
เจ้าประคุณ ลูกช้างขอร้องเถอะนะ� ว่าอย่าเจอผู้ชายคนนี้อีกเลย� ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ เฮงซวยที่สุดในโลกใบนี้� อย่าเจอกันเถอะ สาธุ�