คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คำขอร้องของชิน
ินพารับ::"้า" เห้ยเสียิระนี้หว่า ผมรีบหอบฟืนทั้หมแล้วรีบเรียอัสรันไปู เมื่อมาถึผมเห็นิระนอนออยู่ับพื้น แล้วผม็เหลือบไปเห็น้อนที่ิระถือไว้ ผมเลยเ้าไปิม
"ว้า" เผ็มาเลยรับ มันเผ็มาเลย "นี้อะไรเนี่ย พวเธอทำอะไรัน ทำไมมันถึไ้เผ้อย่านี้เนี่ย "อะไรอนาย ันทำสุฝีมือแล้วนะ " แล้วเธอ็หยิบ้อนึ้นมาิบ
"..." อ่าวเห้ยิมแล้วเียบทำไม เห้ยเป็นอะไรไป สะเล่าที่ลอิบฝีมืออัวเอถึับอึ ทำอะไรไม่ถู น้ำสูทะลัออาปาแล้ว็หายหลัไป
<หลัาที่เรียสิอสอน>
"เห้ย ิระฟื้นแล้ว" ผมึ่เินลับมาาารไปเอาน้ำรีบวิ้เ้าไปู "เิอะไรึ้น" ิระ่อยลืมาึ้น "นายสลบไปหลัาิมสูนะ" "อ้อำไ้แล้ว รสาิมันแย่สุๆเลยนะนั้นนะ"
"ันรู้ันิมแล้ว มันเป็นยาพิษัๆเลยนะนั้นนะ"ผมพูพร้อมับมอไปที่หม้อที่มาอเหลวอันรายอยู่ภายใน "อะ สเล่าฟื้นแล้ว "ผมไ้ยินเสียาาริะโนมาาอีฝั่นนึ
ผมเลยรีบวิ่ไปูอาาร "ันเป็นอะไรไปเนี่ย ลั์" "เธอิมฝีมือัวเอแล้ว็เป็นลมไปนะ้ะ" "ั้นหรอันอโทษทีนะ" ผมที่ทนไม่ไ้ึไ้่อว่าเธอไปอย่ารุนแร
"อโทษหรอ ิว่าอโทษแล้วมันะบรึไ เธอิบ้าอะไรอเธอถึไ้ทำอแบบนี้ึ้นมาเนี่ย แล้วถ้าเิเราินพร้อมันมันะเิอะไรึ้นเธอรู้บ้าไหม"
ผมโมโหเธอมาเลย "พอเถอะน่าิน"อัสรันเ้ามาเือนผมแล้วลาผมออไป "็ันอโทษแล้วนี้ นายนะ...นายนะ..นายมันบ้าที่สุิน"เธอะโนใส่ผมแล้ว
วิ่หนีไป
"สเล่า รอ้วย" ผมไ้ยินเสียาาริะโนเรียและวิ่ามไป "รอ้วยาาริ" แล้วอัสรัน็ปล่อยมือาผมแล้ววิ่ามาาริไป "นายว่าเินไปรึเปล่า"ิระถามผมอย่าอ่อนแร
"ไม่เป็นไรหรอน่า เียวหิวยัยนั้น็ลับมาเอ " ผมบอับิระ แล้ว็เินออมาสบสิอารมย์สัพัที่แม่น้ำ ผมไ้ยินเสียอัสรันับาาริลับมาแล้วแ่ไม่รู้ว่าสเล่ามา้วยรึเปล่า
หลัาที่ผมเินลับมาเพราะใเย็นแล้วผม็เห็นทุนนั้หน้าเศร้าันอยู่ แ่ไม่เห็นสเล่านั้อยู่้วย "สเล่าละ" ผมถาม้วยวามสสัย าาริึลุึ้นแล้วเินมาหาผม
<เพี้ย>าาริเินมาบหน้าผม "ทำอะไรอเธอนะ" "เพราะนายนั้นแหละ เพราะนาย สเล่าเลยหายไป" "อะไรัน " ผมึ่สับสนทำอะไรไม่ถูึหยิบ้าวปั้นที่ิระทำแล้ววิ่ไปามหาสเล่า
เพราะเราแท้ๆ สเล่าเลยหายไป เธอไม่อยู่ที่ไหน สเล่า อยู่ที่ไหนอเธอ"สเล่าๆ เธออยู่ไหน" ป่า็ออะว้า ไปอยู่สัที่ไหนเนี่ย
<แปะๆๆๆๆๆๆๆ ฝน>
มาอะไรอนนี้วะ เห้ยนั้นถ้ำธรรมาินี้หว่า เ้าไปหลบในนั้น่อนแล้วัน ผมเลยรีบวิ้ไปหลบในถ้ำแล้วมอออไปรอบๆ อะ รเนินนั้นอะไร ผมหรี่ามอ
อะ สเล่านี้หว่า ผมึรีบวิ่ฝ่าสายฝนออไป เห้ยๆ ลื่น ผมลื่นลไปในเนิน "อะะวิ่หนีไปไหนละสเล่า" เธอเห็นผมแล้ววิ่หนีไปพร้อมับร้อให้ "หยุ่อนสิ สเล่า รอัน้วย"
"ไปนะไม่้อามมา" ผมวิ่นามเธอทั้นและผม็ุแนเธอมา แล้วอเธอไว้ "ันอโทษนะ" "นบ้าๆๆ ปล่อยันนะ ปล่อย" เธอพยายามผลัผมออแ่ผมไม่ยอม
"ไม่ปล่อยหรอ ันไม่ยอมปล่อยเธอแน่ ันไม่ยอมปล่อยเธออี่อไปแล้ว" เธอเริ่มร้อให้หนัว่าเมื่อี่อี "ทำไม นายเลียันออนานั้น ทำไมถึไ้"
"ไปเอาที่ไหนมาพูยัยบ้า ันไม่เยบอสัหน่อยว่าันเลียเธอ" "แ่นายทะเลาะับันออบ่อย" "ันทะเลาะเพื่อบาสิ่บาอย่าั้หาเล่า"
"อะไร เพื่ออะไร" ผมเริ่มหน้าแและอเธอไว้แน่น อนนี้เธอไม่ัืนแล้ว "เพื่อปปิไละ..ปปิำว่ารั" เธอเริ่มหันมามอผมและผม็้อาเธอ
"นายะพูว่าอะไร" "ันรัเธอ สเล่า" พูออไปแล้วเราพูออไปแล้ว "นาย..นายบอว่ารัันหรอ" "ใ่แล้ว..ันรัเธอ"
"นบ้า บ้า บ้า บ้า บ้า บ้า"สเล่าอผมไว้แน่นแล้ว็เริ่มร้อให้อี "ันนะ...ัน็อบนายนะ ฮือๆๆๆ" หะ อะไรัน "หึ น่าะบอัน่อนสิ " ผมเริ่มอายหนัว่าเ่าเธอ็หน้าแ้วย
"อร้อละนะ อย่าวิ่หนีันแบบนี้อี สเล่า" แล้วผม็อันลาสายฝนในยาม่ำืน
<ถัาเวลานั้น>
ผมและเธอเาไปหลบฝนที่โพรให่ใ้้นไม้ "หนาวั"เธอัวสั่นไปหมเลย ผมเลยถอเสื้อไปลุมเธอและโอบเธอไว้ "อบุนะ" แล้วเธอ็บผมและหลับไป ผม็่อยหลับาลนอน
"อย่าไปาันนะสเล่า"
<บแล้วรับ อบุที่ิามอ่าน Destiny of Hope and Love อย่าลืมเม้น้วยนะรับ แนะนำัน่อๆไป้วย อพระุอย่าสู ิามอน่อไป้วยนะรับ>
ความคิดเห็น