vixx ครอบครัวผม..มาจากต่างดาว

ลำดับตอนที่ #3 : ฮยองของฉัน..เจ๋งไหมล่ะ

สวีทคอฟฟี่ เปิดให้บริการ พนักงานหนุ่มหล่อที่ไม่ต้องเสียงเงินค่าจ้างสักกะบาท กำลังยืนเรีกสาวๆ เข้ามาชิบกาแฟฟรี วันนี้ฟรี


" ทำไม..ไม่มีคนมาใช้บริการร้านเราเลยล่ะ ฮยอง " เคนเดินเข้ามาในร้าน
" จะรู้ไหม..เลโอ...ไปเรียกลูกค้าสิ " เอ็นยักคิ้วใส่
" ตุ๊บ!..."  เลโอไม่พูด เขาโยนเอกสารการค้าขายให้เอ็นอ่าน

" ฮยอง...ร้านเราเปิดเช้าไปไหม..มีแต่คนเร่งรีบไปทำงาน " ราบีเดินเหงื่อแตกเข้าพร้อมฮงบิน

" อื้ม..ฉันน่าจะศึกษาตลาดก่อน หรือไม่ก็แนวทางการค้าขาย " เอ็นเปิดหนังสือที่เลโอให้มา

" ช่วงเช้าๆ..คนเยอะแต่รีบไปทำงาน...ตอนเที่ยงก็ประปราย รอดูตอนเย็นถึงสี่ทุ่ม "'
เอ็นบอกน้องๆ มันคงจะมีเวลาที่เขาจะได้ศึกษาตำราค้าขาย

" ฮยอง เราทำอย่างอื่นมาขายได้ไหม " เคนเสนอ
" เช่น " เอ็นถาม
" ขนม นํ้าชนิดอื่น นอกเหนือจากกาแฟ ที่เราเคยดื่มกัน " เคนชี้ไปในทีวีที่เปิดทิ้งไว้


" อื้ม..ฉันเห็นด้วย " เลโอแสดงความคิดเห็น
" ผมทำจะลองทำเอง " ราบีแสนอตัว
" นํ้ากับขนม นายกับฮงบินรับผิดชอบ ส่วนฉันกับเคนจะดูแลเรื่องบริการ ส่วนนายเลโอ ทำหน้าที่ชงกาแฟอย่างเดี๋ยว "

เอ็นแบ่งหน้าที่ให้หนุ่มๆ เพราะเลโอถนัดรสชาดกาแฟที่สุด เขาชอบมากๆ กินเยอะสุด 14 แก้วต่อสัปดาห์ แม้ว่าเอ็นบอกให้เขาลดลงหน่อยก็ตาม


ฮยอกกี้ที่ไม่กินเส้นกับเพื่อนร่วมห้อง อย่างซอกแจ ทำให้เขาเปลี่ยนที่นั่งย้ายมาด้านหน้าห้องตามที่อาจารย์บอก แต่สองหนุ่มก็ไม่วายปาสิ่งของใส่กันจนเกิดเรื่องขึ้น


" พรุ่งนี้ พาผู้ปกครองมาด้วย ทั้งสองคนเลย " อาจารย์ดุเอา
" แต่พี่ผม..ไม่ว่างกันสักคนเลยนะครับ " ยุกบอกอาจารย์
" ไม่ว่างก็ต้องมา...แค่เฉียดเวลามาสักห้านาที คงไม่เสียการเสียงานหรอกมั้ง " อาจารย์ใช้ไม้เรียวชี้ตัวยุก

" นายล่ะ " ฮยอกกี้สะดุ้งสุดตัว เสียงอาจารย์น่ากลัวกว่าเอ็นฮยองเสียอีก
" ครับ..ผมจะพาฮยองมา...แล้วมาทำไมเหรอครับ " ฮยอกกี้สงสัย
" มาเล่นมั้ง " อาจารย์ย้อนกลับ
" พี่ผมโตแล้ว..เล่นไม่ได้หรอกครับ " ฮยอกยังไม่เข้าใจภาษามนุษย์

โป๊ก!....

" คราวหลังห้ามสอด....ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ " อาจารย์ฝ่ายปกครอง ใช้ไม้ลบกระดานที่ถือมาจากห้อง แขกเข้าหัวฮยอกกี้

" ครับ..." 


อาจารย์ชายปล่อยตัวพวกเขาออกจากห้องปกครอง ทั้งสองเดินเชิดหน้ากลับเข้าห้อง ฮยอกกี้แอบใช้สายตาส่องดูเพื่อนหนุ่มคุยโทรศัพย์ในขณะที่คนอื่นๆ ลงไปข้างล่างเพื่อเปลี่ยนชุดกีฬา

" ผมบอกแล้ว...พี้ว่างนี่..แวะมาหน่อยสินะ " ซอกแจอ้อนพี่ชายที่เป็นดาราให้มา
" รู้แล้ว..พรุ่งนี้จะเข้าไป..ก่อเรื่องอะไรไว้อีกนี่ " พี่ชายบ่นออกมา

ใบหูอันใหญ่ของฮยอกกี้กระดิกไปมา แค่ระยะไม่เกินสองสามร้อยเมตร เขาก็ได้ยิน นี่แค่หน้าห้องไปยังหลังห้องมีเหรอคนอย่างฮยอกกี้จะไม่ได้ยิน


" ได้มือถือใหม่...สวยกว่าเครื่องที่แตกอีก..คุยกับใครอ่ะ " ฮยอกกี้สำรวจดูมือถือราคาแพงเครื่องใหม่ในมือซอกแจ


" ไอ้นี่โทรบอกพี่เหรอ...ไม่ได้การแล้ว..เราจะต้องรีบบอกเอ็นฮยอง..จะเอาพี่มาข่มเราเหรอ...รู้จักเอ็นฮยองน้อยไปแล้ว " ฮยอกกี้เปลี่ยนชุดไปด้วยบ่นไปด้วย


นักเรียนรวมตัวกันอีกครั้งที่กลางสนามบาส  ฮยอกกี้กับซอกแจตัวสูงได้อยู่รั้งท้ายแถว  ระหว่างที่พวกเขากำลังโยนบอลกันไปมา ยุกก็หาวิธีแกล้งฮยอกตลอด


" นายอยากมีเรื่องหรือไง " 
" เปล่า...แค่บอลมันกระเด็นไปโดนเอง "
" อัดมันเลย! " เสียงราบีอยมาแต่ไกลในสมองฮยอกกี้....ราบีสอนเขาไว้เมื่อคืน ถ้าใครหาเรื่องนายก็ต่อยมันก่อนเลย


ตุ๊บ !...

ฮยอกโยนบอลกระแทกหลังซอกแจอย่างแรง เขาจงใจทำ มันเลยแรงมาก  ซอกแจโมโหจัด กำลังกำหมัดแน่นจะเดินไปต่อยแต่อาจารย์เป่านกหวีดหมดเวลาเรียนเสียก่อน


" พรุ่งนี้..นายได้เจอกับพี่ฉันแน่เลย " ซอกแจชี้หน้าฮยอกกี้ที่แลบลิ้นใส่
" ไม่กลัว..ฉันก็มีพี่ " นิสัยเด็กๆ ทำให้คนที่เดือดร้อนมากที่สุดกลายเป็นผู้ปกครอง



ฮยอกกี้มาที่ร้านสวีทคอฟฟี่ตามที่เอ็นฮยองบอก เขามาถึงก็เดินตรงไปหาเลโอแล้วยื่นใบเชิญผู้ปกครองให้เลโอดูคนแรก เพราะเรื่องเรียนขอวฮยอก เลโอเป็นคนจัดการ


" เอ็น " เลโอเปิดอ่านแล้วส่งมันให้เอ็น

" ไปเรียนยังไม่ถึงอาทิตย์ ได้มาเร็วขนาดนี้ " เอ็นจ้องหน้าน้องชาย

" ผมไม่อยากได้สักหน่อย...อาจารย์เอาใส่มือมา " ฮยอกกี้อธิบาย

 
 เขายังยืนก้มหน้ารับผิด ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังบริการลูกค้า ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลโอเลยให้เอ็นจัดการแทน เพราะเขาต้องชงกาแฟที่รอคิวเพี้ยบ


" ฉันจะไปเอง..เลโอ..โต๊ะสาม...ลาเต้นะ " เขาหันไปบอกเลโอสลับไปมา


" ผมช่วยไหม " ฮยอกกี้วางกระเป๋าแล้วใส่เสื้อกันเปื้อนสีชมพู เดินเสริฟให้ลูกค้า


ร้านพวกเขาปิดเร็วกว่ากำหนดการที่เขียนไว้หน้าร้าน เพราะต้องเก็บของไว้สำหรับขาย งบประมาณแจกได้หมดลงแล้ว ระหว่างที่พวกเขาเดินกลับบ้าน เอ็นก็เอาใบเรียนเชิญผู้ปกครองมาดูอีกครั้ง

" พรุ่งนี้ ใครจะไปกับฉัน "เอ็นถามขึ้น เพราะระบุว่าต้องประชุมตอนเช้าด้วย 
" ผมเอง " ฮงบินยกมือ 

" ดีเหมือนกัน...ฉันจะได้ไปเคลียที่ห้องปกครอง..ส่วนนายไปประชุมผู้ปกครอง " เอ็นชี้แจง


/////////////////

เสียงประกาศดังไปทั่วโรงเรียน ฮยอกกี้ที่กำลังมาถึงพร้อมฮยองของเขา กำลังหยุดหายใจ  ผู้คนมากมายมีทั้งสื่อมวลชนที่มาทำข่าว ทำให้พวกเขาหาทางเข้าอาคารเรียนไม่เจอ

" นี่..นายจะให้ฉันไปประชุมเลยใช่ไหม " ฮงบินถามน้อง
" ครับ..ผมกับเอ็นฮยองจะไปข้างบนตึก " ฮยอกกี้บอก


ไม่นานเขาก็มาถึงห้องปกครอง เอ็นยิ้มแย้มเล็กน้อย เขาทักทายอาจารย์สาวประจำห้องของฮยอกและอาจารย์ฝ่ายปกครองหน้าโหด


" ขอโทษที่ต้องเรียกมาพบด่วน...รอผู้ปกครองอีกคนก่อนนะครับ " อาจารย์ชายบอกเอ็น

" ปลอดภัยครับ..ไม่มีกล้อง " เสียงซอกแจทำท่าทางเหมือนบอดี้การ์ด เปิดประตูเข้ามาพร้อมชายหนุ่มหน้าตาดีผิวขาว ผมทองออกขาว


" สวัสดีครับ...ผม ลีมินฮยอก " ชายหนุ่มแนะนำตัว

" คุณเป็นดารา ในทีวีนี่ค่ะ " อาจารย์สาวกำลังติดตามผลงานของเขา เธอไม่นึกว่าจะได้เจอตัวจริงที่นี่

" อ้าวๆ..คุณครู...นี่ห้องปกครอง " อาจารย์เจ้าของห้องเตือน


" ขอโทษค่ะ....เชิญนั่งค่ะ "

" เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา มาเข้าประเด็นกันเลยนะครับ " อาจารย์ปกครองเริ่ม


 วันประชุมผู้ปกครอง ทำให้ฮงบินตื่นเต้น ยังกะตัวเองได้เรียนหนังสือ เขาเดินฉีกยิ้มฝ่านสื่อ เข้าไปข้างใน 

แชะ!...
แชะๆ
ไม่นานเสียงกดชัตเตอร์ก็ดังรัว ฮงบินตกใจมาก เขารีบยกเก้าอี้ที่นั่งบังหัวตัวเองไว้ เผื่อมีใครลอบทำร้ายจะได้ไม่โดนเขา อย่างน้อยมันก็ต้องโดนเก้าอี้ก่อน

" นี่คุณ..ทำอะไร... " มีผู้ปกครองทักฮงบิน เขาเลยเอาเก้าอี้ออกแล้วนั่งเงียบๆ
" น้องครับ...ถ้าสนใจ โทรมานะครับ " ชายหนุ่มที่มาทำข่าว รีบแจกนามบัตรให้ฮงบิน

" อ้อ..ครับๆ'" ฮงบินขานรับไป แต่เขาต้องถามเอ็นดูก่อน ตอนนี้คงยังไม่มีเงินซื้อบ้านใหม่แต่ถ้าเก็บเบอร์ไว้ก็ไม่เสียหาย

" ถ้าผมว่างจะติดต่อไปนะครับ " ฮงบินฟังการประชุมต่อ


 สี่หนุ่มออกมาจากห้องปกครอง อาจารย์สาวที่เดินมาส่งหน้าลิฟต์ก็เดินกลับเข้าไปหาผอ.ที่เรียกหาเธอ


" นายทำมือถือ..น้องฉันพังเหรอ " มินฮยอกถามขึ้น
" เปล่าสะหน่อย..เราทำพังด้วยกัน " ฮยอกกีัค้าน
" นายนี่ชอบเถียงผู้ใหญ่จริงๆ " มินฮยอกอบรมมารยาท

เอ็นจะทำเป็นหูทวนลมก็ไม่ได้ เพราะฮยอกกี้คือน้องชาย เขาต้องปกป้องสักหน่อย แม้เจ้าน้งคนนี้จะพูดมาก็เถอะ

"  ระวังตัวลอยนะครับ " เอ็นพูด ขณะลิฟต์เปิดออก
" ..... " 

เอ็นเดินไปตั้งไกลกับน้องชาย มินฮยอกเลยหันมาถามน้องตัวเองที่ยืนขำเบาๆ

" ขำอะไร..มีอะไร..ทำไม....เอาออกสิ " มินฮยอกถามน้อง

" ไม่มีหรอกครับ..ที่เขาบอก..หมายถึง..หูเบา " น้องชายเคยได้ยินอาจารย์เอะบ่อยๆ

" มันด่าฉัน..แกขำหรือไง...วันหลังจะไม่มาให้เลย " 

" ขอโทษครับ..พี่ "

" นี่นาย!..มาเคลียกันเลย " มินฮยอกเดินตามเอ็นไม่ทัน เขาหายออกไปจากโรงเรียนแล้ว เหลือแต่น้องชายที่เดินเข้าห้องประชุม

" ถ้าเจออีก..ฉันเล่นงานนายแน่..ไอ้ดำ " มินฮยอกระบายอารมณ์ใส่ แล้วหันมาบอกน้องที่ยืนข้างๆ


" บอกอิลฮุล มารับนายแล้วกัน หมอนั้นคงใกล้สอบเสร็จแล้ว " ซอกแจได้แต่พยักหน้า

" ครับ..ขับรถดีๆ นะครับ " ซอกแจโบกมือให้

เอ็นกลับมาถึงร้าน วันนี้ร้านคึกคักมากกว่าเมื่อวาน สาวๆ นั่งส่งยิ้มให้สามหนุ่ม รวมถึงเขาที่เพิ่งเข้ามา  เลโออยากรู้เรื่องฮยอก แต่มือไม่ว่าง รอให้ลูกค้าออกจากร้านไปก่อน เขาจึงจะเดินมาถามเอ็น

 


" เป็นไง " เลโอถาม

" จะเป็นไง...เป็นดารา...มันนิสัยแย่..ฉันไม่เป็น " เอ็นตอบไม่ตรงคำถาม

" คือไร " เลโองงมากๆ

" อ้อ..ไม่มีไร...คือ เขาจะให้ฮยอกกี้ถูกลงทันบนไว้ ถ้าทำผิดอีก พักการเรียน หนึ่งอาทิตย์ แต่ถ้าบอกแล้วไม่ฟังก็จะย้ายโรงเรียนให้ "

" ไล่ออก " เลโอสรุป

" ใช่ๆ...วันนี้ได้เงินเกินเป้า... ฮงบินกลับมาหรือยัง " เอ็นถามหนุ่มๆ


เนื่องจากพวกเขาไม่มีมือถือ ทำให้ติดต่อกันไม่ได้ เอ็นเลยนำเงินที่ได้ไปซื้อโทรศัพย์เคลื่อนที่ให้หนุ่มๆได้ใช้ติดต่อกัน แต่ฮยอกกี้อดได้ เพราะเขาทำผิดไว้เยอะ


" เล่นด้วยสิ " น้องเล็กแอบอิจฉาพี่ๆ
" ฉันหัดใช้งานอยู่...ไปเล่นกับราบีไป " เคนบอกน้อง
" ผม....ไม่เล่นก็ได้....งอนนะ..ง้อหน่อยสิ " ฮยอกกี้ทำเอาพี่ๆงง

" งอน...คือไร.."
" ช่างผมเถอะ...อ่านหนังสือดีกว่า " ฮยอกไม่ยอมบอก


พรุ่งนี้วันหยุด เขาจะไปเล่นไหนดี หรือจะไปช่วยพี่ทำงาน ฮยอกกี้ทบทวนตั้งแต่เย็นแล้ว นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว แต่พอมาคิดดูอีกที เขาก็อยากไปบ้านซอกแจจังเลย เผื่อหมอนั่นมีอะไรให้เล่นบ้าง


  กลิ่นหอมของอาหารในตอนเช้า ทำให้หนุ่มๆ พากันมารวมกันที่โต๊ะอาหาร วันนี้ เอ็นลงมือทำอาหารเอง เขาทำข้าวปั้น กับ แฮมทอด ให้หนุ่มๆ มันค่อนข้างจะ..กินยากสำหรับฮงบิน แต่พวกเขาก็ฝืนจกินจนเกลี้ยง เพื่อไม่ให้เอ็นฮยองเสียใจ

" นายจะไปไหน " เอ็นเห็นฮยอกกี้กำลังจะออกไปข้างนอกด้วยรถจักรยานที่เขาหัดปั่นแค่ห้านาทีก็ปั่นเป็นแล้ว

" อ้อ..ผมไปทำรายงาน " ฮยอกกี้อ้าง

" อย่าไปก่อเรื่องล่ะ " เลโอเดินมาบอก

"ครับๆ...ผมไม่ก่อเรื่อง..ถ้าไม่มีคนทำก่อน " ฮยอกกี้พูดประโยคหลังเบ้า..เบา


เขาปั่นจักรยานมาจอดที่ทางเข้าซอยบ้านยุกซอกแจ หันซ้ายหันขวาอยู่นาน กว่าจะตัดสินใจปั่นไปหน้าบ้าน ที่มีชายหนุ่มตัวเล็กกว่าเขา ยืนรดนํ้าต้าไม้อยู่


" มาหาใครเหรอ " ภาษาเกาหลีที่ไม่ค่อยชัดเจนดังทักฮยอกกี้

" ผม..มาหายุกแจซอก เขาอยู่ที่นี่ " 

" อ้อ..ใช่ๆ..เขาออกไปข้างนอก..นายชื่ออะไร " ชายหนุ่มร้องถาม เขายืนถามข้างบนบ้าน เพราะบ้านอยู่บนเนินสูงพอควร

" ไม่บอกครับ " ฮยอกกี้รีบปั่นจักรยานหนีกลับไปที่ถนนใหญ่

ที่เขาไม่บอก ไม่ใช่อะไร เป็นเด็กก็ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่สิ....เอ็นสอนเขาไว้เสมอ

...ห้ามไปบอกชื่อกับคนแปลกหน้า.....

เหตุผลนี้ทำให้ฮยอกกี้ไม่ยอมบอก


ฮยอกกี้ปั่นจักรยานผ่านสนามกีฬา เขาเห็นซอกแจกำลังเล่นบาสอย่างเมามันกับเพื่อนๆ หนึ่งในนั้นมีคนน่ากลัวอยู่ด้วย เขาเคยไล่ฮยอกกี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ฮยอกเลยไม่เข้าไปหา

" ที่แท้มาหลบอยู่นี่เอง..จะยืมมือถือเล่นเกมหน่อย " นี่คือจุดประสงค์ของเขา

ชายหนุ่มเลยปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ไปเจอกีฬาชนิดหนึ่งมีคนเล่นเป็นสิบกว่าคนกำลังใช้เท้าแย่งลูกกลมๆ แค่อันเดียว หนึ่งในนั้นคือลีมินฮยอก ดารานายแบบที่เป็นผู้ปกครองของซอกแจ

" เฮ้ย..ไอ้หูกาง...มานี่สิ " มินฮยอกเรียกชื่อแปลกแทนชื่อของฮยอกกี้

" ใคร..พี่เรียกใคร " ฮยอกสงสัย เขาหันซ้ายแล้วก็หันขวา...อ้าวไม่มีใครนี่...กูเหรอว่ะหูกาง

" พี่นาย..ไอ้ดำๆ..นะ..เก่งจริงมาเจอกับฉันหน่อย " มินฮยอกอยากแก้นแคนเอ็น

" เอ็นฮยอง...ไม่ๆ..ฮยองเขาไม่ชอบแดด..เล่นแบบนี้ไม่ได้" ฮยอกกี้บอก

" ใครว่า...ฉันแค่อยากเจอเขา...มีเบอร์ไหม...หรือไม่ก็นัดมาเจอฉันเลย "

" อยากเจอ ก็ไปหาที่ร้านสวีทคอฟฟี่สิครับ..ฮยองทำงานอยู่ " ฮยอกอธิบาย

 โอเค....ฉันจะไปที่นั่น...." มินฮยอกรีบไปซ้อมฟุตบอลต่อ เขามีแข่งในเร็วๆนี้

" ไอ้ดำ...เจ็บแสบมากๆ...เดี๋ยวได้รู้จัก...." ฮยอกกี้ทิ้งท้ายไว้ เขารีบปั่นจักรยานไปฟ้องเอ็นฮยองทันที


สีหน้าของเอ็นที่ได้ฟังน้องชายพูดถึงหนุ่มดาราคนนั้น มันน่ากลัวกว่าเลโอฮยองมากๆ พวกเขาพากันขำประโยคสุดฮิต...ไอ้ดำ!...จนเอ็นสับแหลกไปทั่ว


" ไปทำงาน..นายด้วยฮยอกกี้ " เอ็นหน้าดำครํ่าเครียดกว่าเดิม

เขารอให้มินฮยอกมาที่ร้านจนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร  ถ้าเจอจะด่าให้หนำเลย ไม่นานมินฮยอกกับเพื่อนๆ ในบ้านก็เขามาที่ร้านกาแฟตามที่ฮยอกกี้บอก พวกเขามากันเจ็ดหนุ่ม ซอกแจอายุน้อยสุดในบรรดาหนุ่มที่มา

" ใครเหรอ " ฮงบินถามฮยอกกี้
" อปป้า...ขอลายเซ็นต์หน่อยสิค่ะ " สาวๆ พากันกรี๊ดมินฮยอก
" มิน่าล่ะ...นายถึงปากเก่ง..พี่นายเยอะนี่ " ซอกแจกล่าว