ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 8
chapter 8
"พวกน้องของฉันมาพูดอะไรกับเธอ" แบคฮยอนเดินมาแล้วหยิบเก้าอี้มานั่งแล้วถามเธอทันที
"คือ....... น้องของนายบอกว่า ฉันรู้สึกกับนายยังไง" แทยอนตอบพร้อมเกร็งไปด้วย เพราะไม่รู้ว่าเขาไปอารมณ์เสียมาจากไหน
"แล้วเธอตอบว่ายังไง" แบคฮยอนถามต่อ
"ฉันก็ตอบพวกน้องของนายไปว่า ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับนายเลย" แทยอนบอกไป แบคฮยอนทำหน้าเศร้าทันที
"เธอ... ไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันจริงๆ หรอ" แบคฮยอนถ้ามอย่างหน้าเศร้า
"ก็... แล้วนายรู้สึกอะไรกับฉันรึเปล่าล่ะ"
"เอ่อ.... ฉันขอตัวก่อนน่ะ" แบคฮยอนพูดแล้วลาแทยอนแล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป
"เป็นอะไรของเขากันแน่น่ะ" แทยอนลุกขึ้นยืนแล้วบ่น
"ฮึ ไม่ได้รู้สึกงั้นเหรอ ชิ คืนนั้นมันไม่มีผลกระทบอะไรกับเธอเลยเหรอ" แบคฮยอนบ่นแล้วเปิดประตูขึ้นรถ พอเขาสตาร์ทรถและกำลังจะออกไป แต่มีเสียงแหลมเรียกเขาไว้ซะก่อน
"แบคฮยอน แบคคคค ฮะะะะ ยอนนนนนนนนน" แทยอนวิ่งมาตะโกนเรียกจากหลังรถไม่ไกลมาก จึงทำให้แบคฮยอนได้ยินเสียงของเธอ
แบคฮยอนหยุดรถแล้วเปิดประตูรถออกมา
"อะไรของเธออีกเนี่ยะ" แบคฮยอนพูดขึ้น
"นี่ นายมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน แฮ่กๆ" แทยอนพูดแล้วหอบเหนื่อยไปด้วย
"แล้วเธอจะคุยอะไรกับฉันกันล่ะ" แบคฮยอนถามเธอทั้งที่เธอยังหอบเหนื่อยอยู่
"เรื่องเมื่อกี้เนี่ย นายหมายจะตอบอะไร" แทยอนยืนจ้องหน้าเขาแล้วถาม
"ไม่มีไรหรอก" แบคฮยอนพูดแล้วกำลังจะเดินกลับไปที่รถ แต่แทยอนดันคว้ามือของแบคฮยอนเอาไว้ก่อน
"นายต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่อง ทำไม ฉันไม่ได้รู้สึกกับนายแล้วมันยังไง นายก็พูดมาเซ่!" แทยอนพูดแล้วตะคอกออกมาในคำหลัง
"เปล่า ฉันก็ไม่ได้อะไรซักหน่อย"
"นายอย่ามาปากแข็งไปหน่อยเลยน่า พูดมาสิว่านายรู้สึกยังไงกับฉะ........" แทยอนกำลังวีนใส่เขาอย่างเต็มปากเต็มคำ แต่ดันโดนริมฝีปากของเขาประทับลงไปที่ปากของเธอซะก่อน เธอก็ตอบรับรสริมฝีปากของเขาอย่างเต็มใจ พอแบคฮยอนถอนจูบเสร็จก็ปล่อยให้พักหายใจก่อน หายใจเสร็จแบคฮยอนก็กำลังจะประทับริมฝีปากอีกแต่แทยอนเอานิ้วชี้มาปิดไว้ที่ปากของเขาก่อนอย่างมือไว
"พอแล้วคุณ พอแล้ว" แทยอนพูดเสร็จก็เอานิ้วชี้ลงมาจากปากของเขา
"นี่แหละ ที่ฉันรู้สึกกับเธอ เธอคงรู้น่ะ"
"อืม ฉันรู้แล้ว" แทยอนพูดพร้อมเขินนิดๆ
"เราลองมาคบกันมั้ย" แบคฮยอนพูดขึ้น ทำให้แทยอนถึงกับค้างไปสี่ห้าวิ
"อะ อะ อะไรน่ะ นายจะคบกับฉันหรอ" แทยอนพูดอ้ำๆ อึ้งๆ
"อืมสิ เธอเป็นคนที่ฉันไม่เคยเห็นแบบผู้หญิงคนอื่นมาก่อน" แบคฮยอนพูดพร้อมยิ้ม
"ระ เหรอ นายชอบฉันแบบนั้นจริงๆ เหรอ" แทยอนยังทำหน้าอึ้งอยู่
"ฮ่าๆๆๆ เธอจะอึ้งทำไมเนี่ยะ" แบคฮยอนพูดยิ้มแล้วเอามือไปลูบผมของเธออย่างเอ็นดู
"ก็ฉันดีใจนิ ไม่คิดเลยว่านายจะอยากลองคบกับคนอย่างฉัน อ่ะ ก็ได้ ฉันจะลองคบกับนายดู" แทยอนพูด
"จริงหรอ งั้น เธอต้องไปหาแม่ฉันพรุ่งนี้น่ะ ฉันกลับแหละ บายๆ"
"เอ่อ...... ฉันถึงกับต้องไปหาแม่คุณเลยเหรอ" แทยอนพูดแบบเกร็งๆ
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า แม่ฉันใจดีจะตายไป พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะมารับ อย่าลืมแต่งตัวสวยๆน่ะ"
"คุณจะให้ฉันแต่งตัวยังไงอ่ะ ถ้าฉันแต่งตัวผิดๆไป ฉันจะโดนแม่คุณด่ามั้ยอ่ะ"
"เธอก็แต่งตัวสบายๆ ไปก็ได้ อย่างเช่น เสื้อขาว กางเกงแบบไหนก็ได้ ฉันนะชอบเสื้อสีขาว เธอรู้ไว้ซะ เธอคบกับฉันแล้ว เดี๋ยวฉันจะมารับวันพรุ่งนี้" แบคฮยอนพูดเสร็จก็โบกมือลาแทยอน
"โอเค งั้นกลับบ้านดีๆ น่ะ คุณชาย" แทยอนโบกมือไปมาให้แบคฮยอน
แบคฮยอนเปิดประตูรถแล้วขึ้นรถ และขับรถไปจนสุดสายตาของแทยอน
"เราฝันไปหรือเปล่าเนี่ยะ" แทยอนบ่นพึมพำ
"ฮิ้ววววววว ไม่ฝันหรอกครับคุณแทยอน มันเป็นเรื่องจริงครับ" พนักงานลูกน้องชายและอีกหลายคนออกมาเฮให้กับแทยอนแล้วแซวเธอ
"ย่ะ ฉันรู้ แล้วออกมาดูอะไรกัน ไม่ทำงานกันหรือยังไง" แทยอนบ่นลูกน้อง
"คร้าาาาบ/ค่าาาาาา"
*****************
แบคฮยอนขับรถอย่างรวดเร็วแล้วมาจอดที่หน้าประตูของบ้าน คนรถก็วิ่งมาเก็บรถให้แบคฮยอนเช่นเคย แบคฮยอนลงมาพร้อมกับยิ้มที่ในครอบครัวไม่เคยเห็นมาก่อน ขนาดแม่นมยังอึ้งกับยิ้มของเขาที่ไม่เคยยิ้มอย่างนี้มาก่อน
"คุณชายหนึ่งค่ะ ไปอารมณ์ดีมาจากไหนค่ะเนี่ย ยิ้มฉีกถึงหูเชียว" หญิงวัยกลางรับใช้เอ่ยขึ้น
"เดี๋ยวป้าก็รู้เองแหละครับ ฮ่าๆ ผมขอตัวไปหาแม่กับน้องๆ ก่อนน่ะครับ" แบคฮยอนพูดพร้อมยิ้มแล้วเดินเข้าไปในบ้าน คนรับใช้ทุกต่างก็ทำหน้างง
"แปลกแฮะ" มูยอนหญิงรับใช้วัยกลางทำหน้าตาแปลกใจ เพราะเธอก็ไม่เคยเห็นแบคฮยอนเป็นอย่างนี้มาก่อน
"แม่ครับ อยู่ไหนเนี่ยะ แม่คร้าาาาาบ อยู่ไหนกันครับ" แบคฮยอนตะโกนเรียกหาแม่ของเขา แต่ไม่มีใครอยู่เลยซักคน แม้แต่พวกน้องของเขาก็ไม่มี
"ไปทำธุระกันนะลูก" ผู้เป็นพ่อเดินออกมาเอ่ยขึ้นพร้อมกับถือหนังสือพิมพ์มาด้วย
"ไปทำธุระอะไรกันหรอครับ" แบคฮยอนหันหน้ามาทางที่พ่อของเขากำลังเดินมาหาเขาแล้วถาม
"ไม่รู้สิ แม่เขาบอกพ่อมาแค่นี้เองแหละ ทานข้าวก่อนได้เลยแม่บอกแล้ว" พ่อบอกเขาแล้วเดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
"ครับ...." แบคฮยอนทำหน้าผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็ยอมเดินไปทานข้าวก่อน
แบคฮยอนเดินมาที่โต๊ะอาหาร ก็มีอาหารวางอยู่เพียบ ไม่ว่าจะเป็น หูฉลามหรืออะไรต่างๆ นานาหลายชนิดหลายอย่าง แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่โทรมาคือ 'แทยอน' เมื่อแบคฮยอนเห็น จากทำหน้าเศร้ากลายเป็นร่าเริงทันที
"ฮัลโหลแทยอน"
'คุณ ถึงบ้านหรือยังค่ะ'
"นี่ ผมบอกว่าอย่าพูดค่ะกับผม ผมบอกคุณหลายครั้งแล้ว" แบคฮยอนทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อยแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วคุยต่อ
"เอ่อ... ผมถึงบ้านแล้ว แล้วคุณล่ะ กลับบ้านหรือยัง" แบคฮยอนลุกออกจากเก้าอี้พร้อมจกกระเป๋าข้างซ้ายแล้วเดินคุยโทรศัพท์กับแทยอน
'ฉันยังไม่กลับอ่ะ ฉันต้องทำงานต่อถึงดึกเลย ว่าแต่ พวกน้องๆ ของคุณไม่อยู่หรอ'
"อืม แล้วคุณรู้ได้ไงเนี่ยะ"
'ก็ถ้าคุณบอกน้องของคุณว่าคบกับฉัน ก็ต้องมีเสียงแซวของน้องคุณบ้างล่ะ'
"โฮ เก่งน่ะเนี่ยะ เออ แล้วโทรมาหาผมมีอะไรหรอ"
'ก็ฉันคิดถึงคุณอ่ะ'
"นี่คุณ อยู่ดีดีก็คิดถึงผมขึ้นมา ผมพึ่งคบกับคุณเองน่ะ คุณคิดถึงผมเร็วจัง"
'55555 ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้ก่อนน่ะ ฉันจะทำงานต่อ'
"อืม พรุ่งนี้เจอกันน่ะ"
'ค่ะ' แทยอนตอบเสร็จก็รีบวางเลย เพราะเธอรู้ว่าถ้าพูดคำว่า 'ค่ะ' ออกไป จะทำให้แบคฮยอนหงุดหงิด
"เฮ้ยคุณ โฮ วางสายแล้วเหรอเนี่ยะ แถมยังพูดค่ะอีก ฮึฮึ น่ารักจัง" แบคฮยอนหัวเราะในลำคอแล้วบ่นพึมพำ
"นี่..... พี่คบกับใครหรอ ทำไมไม่บอกพวกผม" เซฮุนเอ่ยขึ้นมา เพราะทุกคนแอบดูแบคฮยอนคุยโทรศัพท์ตั้งนานแล้ว
"เฮ้ย! มาได้ไงเนี่ยะ" แบคฮยอนอุทานออกมา
"ตั้งแต่พี่บอกว่า พึ่งคบกันนี่แหละครับ" คริสเสริมขึ้น
"พวกแกนี่ เสียมารยาทจริงๆ มาแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ได้ยังไง แล้วไปทำอะไรกันมาเหรอ" แบคฮยอนเอ็ดน้องแล้วพูดเปลี่ยนเรื่อง
"พี่อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ บอกพวกผมมาก่อนว่า ตอนนี้พี่คบกับใครอยู่" ชานยอลถามอย่างจริงจัง
"เออ ก็ได้ ฉันก็ว่าจะมาพวกแกกับพ่อแม่นั้นแหละ"
"งั้นลูกบอกมาเลยว่าเป็นใคร แล้วต้องพามาหาแม่ก่อน" แม่ของพวกเขามาพูดขึ้น
"เธอคือ..... คนที่ผมไปส่งเธอนี่แหละครับ" แบคฮยอนตอบ
"-0-" ทุกคนอึ้งใส่แบคฮยอน
"อะไรน่ะครับพี่ พี่พึ่งรู้จักเธอเองไม่ใช่เหรอครับ" ลู่หานเอ่ยขึ้น
"นิ ความรักมันไม่เกี่ยวกับวันเวลาหรอก มันเกี่ยวกับว่า เราจะรู้สึกยังไงต่อกันแค่นั้นเอง" แบคฮยอนพูด
"ละ... แล้วพี่ไปคบกับเธอได้ยังไงครับ" ไคพูดอ้ำๆ อี้งๆ
"ก็ จูบเธออ่ะ" แบคฮยอนพูดคำนี้ ทำให้ทุกคนอึ้งไปกันใหญ่
"พี่นี่สุดยอดมากเลยครับ" เซฮุนยกนิ้วโป้งให้เขา
"ไป๊ พวกเราไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด" แบคฮยอนชวนทุกคนไปกินข้าวต่อ
*****************
เลย์ขับรถมาส่งวิกตอเรียถึงบ้าน แต่ทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศเงียบสนิทมาก
"นี่นาย ขอบใจมากน่ะที่พาฉันไปทำธุระ ขอบคุณมากจริงๆ" วิกตอเรียเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่างทุกเลานั้นแหละ เมื่อเธอต้องการฉัน" เลย์ตอบกลับ
"นายพูดถึงอะไรเนี่ย เมื่อต้องการนายนี่คืออะไร" วิกตอเรียถามแบบงงๆ
"ไม่มีอะไรหรอก เธอเข้าบ้านไปก่อนเถอะ วันพรุ่งนี้เจอกันน่ะ"
"อืม ไปแล้วน่ะ บายๆ"
"อืม" เลย์ตอบสั้นๆ วิกตอเรียก็พยักหน้าตอบรับแล้วลงรถของเขาแล้วเปิดประตูเข้าบ้านไป แต่ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ใครโทรมาเนี่ยะ ไม่มีชื่อด้วย" เลย์บ่นพึมพำแล้วจำใจกดรับสายแต่ก็ได้ยินเสียงแหลมๆ ทักขึ้น
'ฮัลโหล นี่ใช่เลย์เพื่อนแบคฮยอนหรือเปล่า' เสียงในสายถามขึ้น
"ใช่ นี่เธอคือใครเนี่ยะ" เลย์ถามไปอย่างงงๆ
'ฉันโชรงไง'
"อ่อ เธอนี่เอง แล้วมีเบอร์ฉันได้ยังไง"
'ฉันเก่ง แล้วนี่แบคฮยอนสอนอยู่ที่ไหนกับนายเหรอ'
"ทำไมไม่ถามไอ้แบคเองล่ะ"
'นายไม่ต้องพูดมากหรอกน่า บอกฉันมาเหอะว่าแบคฮยอนสอนอยู่ที่โรงเรียนไหนกับนายเนี่ยะ'
"เอ่อ.... โรงเรียน xxxxxx นะ แล้วเธอจะทำไมหรอ"
'นายไม่ต้องรู้มากหรอก แค่นี้แหละ ขอบใจมาก' ตุ้ด โชรงกดวางสาย
"อะไรของยัยนี้เนี่ยะ อยากโทรก็โทร อยากวางก็วาง เฮ้อ... จริงๆ เลย" เลย์ถอนหายใจแล้วบ่นแล้วมองไปที่หน้าบ้านของวิกตอเรีย
"ฝันดีน่ะ" เลย์พูดแล้วหันไปสตาร์ทรถแล้วขับกลับไปบ้านของเขา
****************************************************
มาอัพแล้วน่ะ เป็นไงบ้าง เรื่องราวเริ่มลงลอยแล้ว
เรื่องราวของแบคแทจะเป็นยังไง ต้องติดตาม
เม้นด้วยน่ะ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น