ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter 6
chapter 6
"นี่ แทยอน เธอเสร็จหรือยังเนี่ยะ ฉันต้องการอาบน้ำอุ่นๆ แล้วน่ะ เมื่อไรเธอจะเสร็จจฮะเนี่ยะ" แบคฮยอนตะโกนเรียกแทยอนที่ยังอาบน้ำไม่เสร็จ
"คุณจะมาเร่งอะไรฉันล่ะเนี่ยะ ฉันกำลังอุ่นๆ อยู่เลย รอก่อนไม่ได้เหรอ" แทยอนตะโกนตอบกลับมาจากในห้องน้ำ
"นี่ ฉันให้เวลาเธออีกห้านาที ถ้าเธอไม่ออกมาล่ะก็ ฉันพังเข้าไปแน่" แบคฮยอนขู่เธอ
"ก็เรื่องของคุณสิ อยากพังก็พังเลย ประตูแพงน่ะคุณ"
"ฮึ เธอก็รู้ว่าครอบครัวและฐานะฉันเป็นยังไง เรื่องประตูแค่เนี่ย สบาย" แบคฮยอนพูดแล้วหัวเราะในลำคอพร้อมยิ้มมุมปาก
".................." แทยอนเงียบกริ๊ป!
"ไง ฉันให้เวลาเธออีกแค่ห้านาที ถ้าเธอไม่ออกมา ฉันพังเข้าไปแน่" แบคฮยอนตะโกนบอกเธออีกครั้ง แต่แทยอนก็ไม่ตอบอะไรกลับมา
"เฮอะ เงียบเลย ฮ่าๆๆๆๆ" แบคฮยอนหลุดขำอย่างเบาเสียง
*****************
"นี่ นายเลย์ นายมานั่งหน้าบูดอะไรตรงนี้เนี่ยะ เขาเต้นกันอย่างสนุกแล้วนายมานั่งหน้าสลอนเนี่ยน่ะ ไม่อยากเชื่อเลย" วิกตอเรียเอ่ยทักขึ้นแล้นบ่นเขา
"เฮ้อ....." เลย์ถอนหายใจอย่างแรง
"นายเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ยะ นายดู เครียดๆน่ะ"
"เปล่า ฉันไม่ได้เครียดซักหน่อย" เลย์นั่งหน้าสลดเหมือนเดิม
"แล้วนายจะนั่งหน้าบูดทำไม แล้วตาคุณชายแบคนี่ก็หายไปไหนเนี่ยะ"
"เธอเป็นห่วงมันหรอ ถึงได้พูดถึงแต่ไอ้แบคเนี่ยะ" เลย์หันหน้าขึ้นมาจ้องเธออย่างเอาเรื่อง
"นายเป็นบ้าอะไรเนี่ยะ แบคฮยอนก็เพื่อนเราน่ะ ไม่แปลกหรือไงที่ต้องตามหาและเป็นห่วงอ่ะ" วิกตอเรียตอบกลับอย่างเหลืออด
".........." เลย์เงียบ
"แล้วนายเครียดอะไร บอกฉันมาเถอะ ฉันจะได้ช่วย"
"ฉันไปทำความรู้จักกับคุณโชรงมา แต่เธอกลับพูดจาไม่ดีใส่ฉัน เป็นนางแบบหรือนางร้ายกันแน่ ทำไมถึงได้พูดกับฉันแบบนั้น" เลย์เล่าให้เธอฟัง
"แล้วเธอไปพูดอะไรให้นายเครียดขนาดนี้ล่ะ" วิกตอเรียถาม
"ฉันแค่อยากทำความรู้จักกับเธอ แต่เธอหยิ่งมาก ฉันก็นึกว่าคุยกับเธอแล้วคุยด้วยสบาย แต่เธอกลับมาพูดจาห้วนๆใส่ฉัน" เลย์ทำหน้าเครียดมาก
"......... 55555 นายพึ่งรู้หรือไงว่ายัยโชรง หยิ่งมาก ฉันนึกว่านายรู้แล้วซะอีก"
"ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่มานั่งหน้าบูดให้เธอเห็นแบบนี้หรอก แต่ว่าตอนนี้ฉันหายเครียดแล้วแหละ ฉันว่าฉันจะไปคุยกับเจ้าคริสซักหน่อย ขอตัวก่อนน่ะ" เลย์พูดเสร็จก็เดินไปหาคริสที่กำลังนั่งคุยกับน้องของเขา
"เครียดเรื่องแค่นี้เนี่ยน่ะ ขี้ใจน้อยจัง ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ยะ" วิกตอเรียบ่นพึมพำคนเดียว
******************
แทยอนเปิดประตูห้องน้ำอย่างระมัดระวังตัว เพราะเธอกลัวจะโดนปล้ำ เธอเลยห่มผ้าเช็ดตัวอย่างมิดชิดที่สุด แบคฮยอนเห็นก็หลุดขำออกมา แทยอนขมวดคิ้วอย่างงง
"คุณหัวเราะทำไม" แทยอนถามขึ้น
"เธอกลัวโดนฉันปล้ำขนาดนั้นเลยเหรอ ห่มซะมิดชิดไม่เห็นผิวขาวๆเนียนๆ ของเธอเลย"
"ทะลึ่ง คุณเป็นผู้ชายน่ะ แล้วฉันเป็นผู้หญิงด้วย ถ้าฉันอยู่กับผู้หญิงด้วยกันก็ว่าไปอย่าง เอ้า ไหนคุณจะไปอาบน้ำ ไปอาบสิ นั่งจ้องฉันทำไมล่ะ"
"ไม่อาบแหละ ตอนนี้ฉันสนใจเธอมากกว่า เธอช่าง......" แบคฮยอนทำหน้าหื่นกามใส่เธอ
"ช่างอะไร อย่าน่ะ คุณอย่าคิดอะไรทั้งนั้น ไม่งั้นฉันต่อยคุณจริงด้วย" แทยอนพูดแล้วง้างหมัดแขนข้างขวาขึ้น
"อย่างเธอน่ะเหรอ จะทำอะไรฉันได้" แบคฮยอนลุกขึ้นค่อยๆ เดินเข้าไปหาตัวเธอ แทยอนขยับถอยหลังแล้วหันไปเห็นแจกันพอดี แล้วหยิบขึ้นมา
"ถ้าคุณเข้ามา ฉันเอาแจกันทุบหัวคุณแน่" แทยอนขู่เขาด้วยการทำท่าจะเอาแจกันดอกไม้ฟาดหัว
"ฮ่าๆๆๆ ฉันล้อเล่น เธอหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย เรื่องเมื่อกี้อ่ะ" แบคฮยอนหัวเราะแล้วเปลี่ยนอารมณ์ทันที
"ยัง ฉันยังอยากตบคุณอีกซักสิบที คุณมันบ้าที่สุดเลย คุณเป็นอะไรทำไมถึงต้อง..... จูบฉัน ฉันแค่พูดคำว่าค่ะกับคุณมันผิดมากนักหรือไง" แทยอนถาม
"ไม่รู้สิ เธอพูดคำนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอทำให้ฉัน..... มันเป็นความรูสึกอ่ะ มันบอกไม่ถูก ขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะ" แบคฮยอนพูดเสร็จก็เดินไปเอาผ้าเช็คตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
"อะไรของเขาเนี่ยะ อยากไปก็ไปกะทันหันเลยอ่ะ" แทยอนบ่นแล้วไปแต่งตัว
"ฮ่า..... เราพูดอะไรออกไปเนี่ยะ ไม่ๆ พึ่งเจอเธอแค่ไม่กี่ชั่วโมง เราก็แอบชอบเธอแล้วหรอเนี่ยะ ไม่ๆๆๆๆ ไม่เด็ดขาด ไม่เลย เธอ....... เฮ้อ ช่างมันเถอะ ยังไงยัยนี้ก็ไม่ชอบเราหรอก โอ้ย อะไรเนี่ยะ เราคิดอะไรของเราอยู่กันเนี่ย" แบคฮยอนกุมขมับแล้วบ่นพึมพำถึงแทยอน ความรู้สึกของแบคฮยอนแปรปรวนมากจนทำให้เขาเกือบจะเป็นบ้าเพราะเธอ คนเดียว
'กริ๊ง' เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้น
"เอ๊ะ! ใครส่งมาเนี่ยะ อ่อ ไอ้ดีโอนี่เอง ส่งข้อความอะไรมาให้เราเนี่ยะ" แบคฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วพูดไปยิ้มไป และที่ทำให้เขาต้องทำหน้างงเพราะข้อความที่ส่งมา
'พี่ครับ พี่ส่งสาวคนนั้นถึงบ้านหรือยัง' ดีโอส่งข้อความมา
'ตอนนี้ฉันอยู่คอนโดเพื่อนฉัน แล้วฉันก็อยู่กับสาวที่แกว่าด้วย' แบคฮยอนตอบกลับ
'ฮะ พี่อยู่คอนโดกับสาวคนนั้น พี่อย่าบอกผมน่ะว่า คืนนี้พี่จา..........'
'เฮ้ย ไม่ใช่อย่างงั้น รถของฉันเสียนะ ฉันเลยต้องหาคอนโดพักก่อน แล้วให้ช่างเขามาซ่อมพรุ่งนี้เช้าแล้วฉันก็จะไปส่งเธอที่บ้าน'
'อ่อ ดีแล้วครับพี่ อย่าชิงสุกก่อนห่ามก็แล้วกัน'
'แกเอาสุภาษิตนี้มาจากไหนเนี่ยะ'
'เอามาจากไทยครับพี่ มันดู.... เป๊ะดี 5555'
'เออๆ แค่นี้ก่อนน่ะ ฉันกำลังอาบน้ำ เจอกันพรุ่งนี้ เดี๋ยวฉันจะกลับไปทานข้าว มันจะได้พร้อมหน้าพร้อมตากันสักที'
'คร้าบบบผม อย่าจัดหนักเอให้มากน่ะครับ อิอิ ฝันดีคับพี่ เดี๋ยวผมบอกคุณพ่อกับคุณแม่ให้น่ะครับ'
'เออ' แบคฮยอนตอบเสร็จก็รีบวางโทรศัพท์ไว้ข้างอ่างอาบน้ำที่เขานั่งแช่อาบอยู่แล้วเขาก็สัมผัสน้ำอันอบอุ่นต่อ
แบคฮยอนอาบน้ำเสร็จเขาก็เปิดประตูขึ้นมาก็พบว่าแทยอนนอนหลับไปแล้ว เขามองแทยอนอย่างน่าเอ็นดู
"ตอนเธอหลับก็น่ารักดีน่ะ"
แบคฮยอนเดินเข้าไปที่เตียงของแทยอนที่นอนหลับอยู่ เขาก้มมองหน้าเธอแล้วจุมพิตไปที่หน้าผากของเธออย่างเบาแล้วเขาก็เอาหน้าออกมามองเธอเหมือนเดิม
"ฉันเป็นอะไรของฉันกันแน่เนี่ยะ ฉันรู้จักยังไม่ถึงหนึ่งวันเลย ฉันก็รู้สึกชอบเธอขึ้นมาซะงั้น ฉันนี่มันบ้าจริงๆ แฮะ" แบคฮยอนเกาหัวอย่างเคอะเขิน แล้วก็เอาผ้าห่มอีกอันของที่นอนมาปูเป็นที่นอนแล้วเอาหมอนอีกอันที่อยู่ข้างแทยอนมาหนุนและผ้าเช็ดตัวมาห่มตัวเขา เขาไม่เคยเสียสละให้ใครขนาดนี้มาก่อน
"เออ จริงสิ ฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องของพ่อกับแม่ฉันมีพวกฉันยังไงเลย เดี๋ยวไว้ค่อยเล่าให้ทีหลังแล้วกัน" แบคฮยอนบ่นพึมพำแล้วลงไปนอนหลับสนิทไป
รุ่งเช้าขึ้น แบคฮยอนตื่นขึ้นมามองแสงแดดที่ส่องแสงประกายมาที่ตาของเขา ทำให้เขาใช้มือป้องกันแสงที่สาดส่องมาใส่เขาแล้วหันไปที่บนเตียงก็ไม่พบหญิงสาว
"อ้าว หายไปไหนแล้วเนี่ยะ" แบคฮยอนพูดขึ้น
"เฮ้อ..... สงสัยอยู่ไหนห้องน้ำล่ะมั่ง ฮ้าว........ งำๆๆ" แบคฮยอนบ่นแล้วหาวไปฟอดใหญ่
แบคฮยอนลุกขึ้นแล้วไปที่ห้องน้ำ ไปเคาะประตูเรียกเธอ 'ก็อกๆๆๆ'
"นี่เธอ อยูในนี้หรือเปล่าเนี่ยะ ฉันจะเข้าห้องน้ำ ปวดเบามาก นี่ อยู่หรือเปล่าเนี่ยะ" แบคฮยอนเคาะประตูเรียก แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
"นี่ ตอบฉันมาสิ เธออยู่ในนี้หรือเปล่า แทยอน"
".........."
"แทยอน แทยอน เธออยู่ในนี้หรือเปล่าแทยอน แทยอน" แบคฮยอนลนลานเลยไขลูกบิดประตูเข้าไปแต่ก็ไม่พบใครอยู่ในนี้ เขาลนลานมาก เขาเลยลงลิฟท์ไปที่เคาน์เตอร์ ไปถามประชาสัมพันธ์
"คุณครับ เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มากับมด้วยหรือเปล่าครับ"
"เห็นค่ะ เธอเดินออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้วค่ะ" หญิงประชาสัมพันธ์บอก
"แล้วเธอได้เอากระเป๋าของเธอออกไปมั้ยครับ"
"ไม่ค่ะ เธอเดินไปแบบตัวเปล่าเลยค่ะ"
"เธอไปไหนน่า..... ขอบคุณมากเลยครับ เดี๋ยวผมไปตามหาก่อนน่ะครับ"
"เชิญค่ะ" หญิงประชาสัมพันธ์บอก แล้วเขาก็รีบวิ่งออกไปตามหาเธอ
แทยอนกำลังซ่อมรถให้กับแบคฮยอนที่รถเสียเมื่อคืน ในวันนี้แทยอนแต่งตัวในชุดเสื้อแขนยาวลายสก็อต กางเกงยีนสั้นสบายๆ แต่ใครบางคนเห็นแล้วน้ำลายแทบไหล นั่นก็คือ 'ช่างซ่อมรถ'
"เอาอันนี้ไปซ่อมได้มั้ยค่ะ" แทยอนยกท่อรถที่อยู่ข้างในแล้วถามชั่งที่ซ่อมรถของแบคฮยอนที่เสียเมื่อคืน
"ดะ...... ได้ครับ ตัวนี้มันสำคัญมาก แต่เดี๋ยวผมซ่อมเองก็ได้ครับ คุณผู้หญิง" ช่างซ่อมรถชายคนนึ่งพูดตอบแทยอนไป มองตัวแทยอนไป
"มองอะไรหรอค่ะ กางเกงฉันเปื้อนอะไรหรือเปล่า" แทยอนถามชั่งไปมองตัวเองไป
"ปะ.... เปล่าคับ ไม่มีอะไรหรอกครับ แฮะๆ" ช่างซ่อมรถชายพูดอ้ำๆอึ่งๆ แล้วเกาท้ายทอย
"นี่คุณ ไอ้ผมก็นึกว่าคุณกลับบ้านแล้วน่ะเนี่ยะ แฮ่กๆ" แบคฮยอนวิ่งมาอย่างหอบเหนื่อย พวกช่างซ่อมรถที่มองแทยอนก็ถึงกลับรีบหันไปทำงานต่ออย่างลนลาน
"เอ้าคุณ ตื่นแล้วหรอ ขอโทษน่ะ ฉันต้องรีบซ่อมให้คุณ ฉันจะรีบกลับบ้านแล้วไปทำงานอ่ะ" แทยอนตะโกนบอกเขา
"ไม่เป็นไรหรอกเรื่องรถผมอ่ะ เดี๋ยวผมให้น้องของผมมารับคุณก็ได้" แบคฮยอนเดินมาบอก
"งั้น ก็ได้ ถ้างั้นฉันไปเตรียมตัวก่อนน่ะ คุณชายรีบบอกน้องคุณรีบมารับฉันเลยน่ะ ไม่งั้นฉันสายแน่ ฉันไม่อยากไปทำงานสายให้ลูกน้องฉันเห็น"
"อืมๆ ก็ได้ แล้ว..... เราจะได้เจอกันอีกมั้ยอ่ะ" แบคฮยอนถาเธอ
"ไม่รู้สิค่ะ แต่ยังไงฉันก็มาทำอะไรกับคุณไม่ได้อยู่ดีอ่ะ ยังไงก็ ถ้ามีโอกาศไว้เจอกันน่ะ ฉันไปแหละ บายๆ" แทยอนหันหลังมาพูดแล้วโบกมือลาแบคฮยอน
"งั้นผมขอเบอร์คุณได้มั้ย"
"อ่ะ นี่คือนามบัตรร้านแว่นฉัน ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันน่ะ ไปแหละ" แทยอนยื่นนามบัตรให้เขาแล้วรีบวิ่งไปเตรียมตัวอย่างรวดเร็ว
"เออะ... คือ โอเค ไว้เจอกัน นี่พวกนายมองอะไรกัน ไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือไง" แบคฮยอนหันไปตะโกนบอกช่างยังมองแทยอนไม่เลิก แล้วก็หันกลับไปซ่อมรถให้เขาต่อ
หลังจากแทยอนเตรียมตัวเสร็จก็ลงมารอคริสที่จะมารับเธอกลับบ้าน เพราะคริสว่างสุด แบคฮยอนก็เลยให้คริสมารับเธอ
"ฮ่า..... เมื่อไรคุณคริสจะมาซักทีน่า....." แทยอนบ่นพึมพำ แล้วหันไปมองหญิงสาวสวยที่หน้าคุ้นๆ ที่ใส่แว่นดำที่กำลังเดิน่านเธอ
"นี่คุณค่ะ คุณคื......" แทยอนทักเธอแล้วเธอหันมางงๆ นิดหน่อยแล้วเธอก็ถอดแว่นออกมา
"ยัยแท" หญิงสาวเอ่ยทักแทยอนขึ้น
"ยัยเจส"
หญิงสาวทั้งสองคนกอดกันอย่างแน่น
"นี่ ฉันไม่เห็นแกตั้งนาน ฉันเกือบลืมแกไปเลยน่ะเนี่ยะ แกสวยขึ้นมากเลยน่ะ" แทยอนพูดชม
"แกก็เหมือนกันแหละ เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า พ่อแกเป็นไงบ้าง" เจสสิก้าถามเธอ
"ก็เหมือนเก่าอย่างที่แกเคยรู้อ่ะแหละ แต่ช่างเถอะ แกมาได้ไงเนี่ยะ แกไม่อยู่ที่อเมริกาแล้วเหรอ" แทยอนถามแล้วจับมือทั้งสองข้างของเจสสิก้่
"ตอนนี้ฉันย้ายมาอยู่โซลแล้ว เออ ฉันไปก่อนน่ะ ไว้เจอกัน อ่ะนี่เบอร์ฉัน ฉันมีธุระด่วน ขอโทษน่ะ" เจสสิก้าให้นามบัตรแล้วรีบวิ่งเข้าไปในโรงแรม
"อ้าว.... เจอกันแป็บเดียวเองง่ะ" แทยอนบ่นพึมพำแล้วเสียงรถของคริสก็มาจอดพอดี
"คุณครับ ผมมารับแล้วครับ" คริสเปิดประตูลงมาจากรถอย่างดูดีมีสกุล เขาหล่อมากถึงขั้นผู้หญิงแถวนั้นใจแทบละลาย
"โฮ....." แทยอนตาโต
"รีบขึ้นเถอะครับ ไหนคุณรีบไงครับ พี่ชายผมบอก" คริสมองหน้าแทยอนแล้วถาม
"อ่อ ค่ะๆๆๆๆๆ"
"ว่าแต่ เมื่อกี้ใครหรอครับ" คริสถามแทยอนตอนที่แทยอนกำลังจะขึ้นรถ
"อ่อ เพื่อนฉันเองค่ะ คุณไม่รู้จักหรอก รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันสาย"
"หน้าตาคุ้นจัง ช่างเถอะ งั้นเราไปกันเลยครับ" คริสเปิดประตูรถแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว
******************************************************************
อัพแล้ว แฮะๆ
ไงต่อ ต้องติดตาม เจสเริ่มมาแล้ว แต่มาแค่นี้แหละ มาบ้างเป็นบางที
เม้นสักหน่อยน่ะ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น