ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4
chapter 4
แบคฮยอนและแทยอนกำลังมุ่งไปที่รถแต่มีหญิงสาวคนนึงมาสกัดพวกเขาทั้งสองคนไว้ก่อน แบคฮยอนและแทยอนต้องหยุดชะงักเมื่อเจอหญิงสาวคนนี้
"จะไปไหนกันค่ะ คุณแบคฮยอน ยัยจืดเตี้ยนี่คือใครค่ะ" โชรงมองแทยอนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของแทยอน
"นี่คุณค่ะ อย่างกับคุณสูงกว่าฉันมากขนาดนั้นแหละ ถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่าใบ้หรอกนะค่ะ" แทยอนพูดขึ้นเพราะเธอไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนี้
"กรี๊ด ยัยบ้า นี่แกด่าฉันงั้นหรอ" โชรงโวยวายเสียงดั่งลั่น จนทำให้ชายหญิงทั้งคู่ปิดหูพร้อมกัน
"คุณโชรงครับ คุณกลับเข้าไปในงานก่อนเถอะครับ ถ้าใครเห็นคุณ มันจะดูไม่ดีน่ะครับ" แบคฮยอนขัดขึ้น
"คุณเข้าข้างมันหรอค่ะ กรี๊ด" เธอทำให้ทั้งคู่ปิดหูอีกครั้งหนึ่ง จนทำให้ชานยอล ไค และเซฮุนที่กำลังจะไปห้องน้ำแล้วได้ยิน ต้องถึงกับวิ่งมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"ชานยอล ไค เซฮุน เอาคุณโชรงเข้าไปในงานก่อนไป เดี๋ยวมีใครมาเห็นมันจะไม่ดี เดี๋ยวพี่กลับมา พี่ขอไปส่งผู้หญิงคนนี้ก่อน" แบคฮยอนบอกน้องทั้งสาม
"ครับพี่" ทั้งสามคนตอบพร้อมกัน
"คุณแบคค่ะ ถ้างั้นฉันขอไปด้วย" โชรงยังไม่ยอม
"นี่ เธอจะไปทำอะไร ทำให้เสียบรรยากาศเปล่าๆ ไปๆ เดี๋ยวพี่หนึ่งก็กลับมาเองแหละ" เซฮุนบอกโชรงแต่โชรงก็ยังไม่ยอม
แทยอนมองไปที่เซฮุนอย่างสงสัย อะไรคือทำให้เสียบรรยากาศ
"ไม่ ฉันต้องไปกับคุณชายหนึ่งด้วย คุณแบคฮยอนค่า ให้ฉันไปด้วยน่ะค่ะ น่ะค่ะ" โชรงตะโกนบอกแบคฮยอนทั้งที่ไคจับแขนของเธอไว้อยู่
"ไป พวกเรา หนึ่ง สอง สาม" ทั้งสามคนนับพร้อมกันแล้วลากโชรงกลับไปที่งาน
"คุณแบคฮยอนค่ะ อะไรคือทำให้เสียบรรยากาศ คุณจะพาฉันไปไหนหรอ" แทยอนถามด้วยความสงสัย
"ไม่มีไรหรอก น้องฉันมันก็พูดไปงั้นแหละ"
"หรอค่ะ" แทยอนก็ยังงงอยู่
*****************
"เฮ้อ แทยอนอยู่ไหนน่า" วิกตอเรียหันซ้ายหันขวาหาแทยอน
"ใครเหรอ แทยอนน่ะ แฟนหรอ" เลย์ถามแบบแซวๆ
"ไม่ใช่ เพื่อนฉันต่างหาก เห็นเธอบอกว่าจะมา ทำไมฉันยังไม่เห็นหน้าเลยเนี่ยะ แปลกจังเลย"
"เดี๋ยวเธอก็มาเองแหละ ว่าแต่ว่า ตอนนี้ไอ้คุณชายมันหายไปไหนแล้วเนี่ยะ" เลย์มองไปมาแต่ก็ไม่เจอตัวแบคฮยอน
"ไม่รู้สิ" วิกตอเรียตอบ
*****************
ตอนนี้แบคฮยอนกำลังขับรถมุ่งไปที่ปูซานแต่รถดันกระตุ๊กจนดับไปเลย ทำให้แบคฮยอนและแทยอนตกใจนิดหน่อย
"อ้าว มันเป็นอะไรของมันเนี่ยะ" แบคฮยอนพูดขึ้นแล้วสตาร์ทใหม่อีกครั้งแต่ก็ไม่ติดเลย
"คุณ ใจเย็นก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันไปดูเครื่องให้" แทยอนบอกแล้วลงจากรถไปดูเครื่องของรถคันหรูที่เสียอยู่ในตอนนี้
"เธอดูเป็นด้วยหรอ" แบคฮยอนลงมาดูเครื่องกับแทยอนเช่นกัน
"ค่ะ ตอนเด็ก ลุงของฉันให้ฉันฝึกดูรถ แต่ไม่ใช่เพราะลุงฝึกฉันหรอกค่ะ แต่ฉันอยากดูเอง มันเป็นอะไรที่สนุกมากเลยค่ะ เรื่องซ่อมรถเนี่ยะ" แทยอนเล่าไปแบคฮยอนเคลิ้มตามไปด้วย
"แล้วตอนนี้เธอทำงานช่างซ่อมรถหรอ" แบคฮยอนถามเธอ
"เปล่าค่ะ ฉันขายแว่นแบบแฟชั่นทันสมัยค่ะ ถ้าฉันเป็นช่างฉันคงไม่เป็นผู้หญิงแล้วล่ะค่ะ แล้วมันไม่ใช่งานของผู้หญิงด้วย ฉันเลยไม่ทำทั้งๆที่ฉันทำเป็น" แทยอนเล่าให้เขาฟัง
"หรอ เธอนี่ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเลยน่ะ ฉันเห็นเธอเป็นอย่างนี้เป็นคนแรกเลยน่ะ" แบคฮยอนยิ้มให้
"หรอค่ะ แสดงว่าคุณมีแฟนหลายคนแล้วสิ อย่างเช่น ผู้หญิงนางแบบระดับโลกเมื่อกี้ใช่มั้ยค่ะ" แทยอนถาม
"เมื่อกี้หรอ ไม่ใช่หรอก สงสัยเธออยากตามจีบฉันมั้ง"
"ฮ่าๆๆ อาจจะเป็นได้ค่ะ ดูเหมือนหึงคุณมาก" แทยอนพูดแล้วบรรยากาศก็เงียบไป
"เฮ้อ! ทำไมต้องมารถเสียตอนนี้ด้วยเนี่ยะ แถวนี้มีโรงแรมหรือเปล่าน่า เราจะได้พักกันแถวนี้เลย อุตสาห์จะไปเที่ยวปูซานซักหน่อยน่ะเนี่ยะ" แบคฮยอนบ่นพึมพำเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบ
"ฮะ คุณจะพาฉันไปปูซานหรอค่ะ ไปทำไมอ่ะ" แทยอนถามอย่างสงสัย
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ความรู้สึกของฉันมันอยากพาเธอไปเที่ยว ฉันเลยจะพาไปปูซาน ไปทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"อ้าว คุณไม่รู้ว่าจะพาฉันไปทำไมหรอค่ะ อะไรของคุณเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆๆ" แทยอนพูดพร้อมยิ้ม
"คุณนี่อารมณ์ดีจริงๆ ขนาดตอนนี้รถเสีย คุณยังยิ้มได้เนอะ"
"แล้วทำไมต้องเศร้าล่ะค่ะ ฉันอารมณ์ดีก็ไม่เห็นเป็นอะไรนิ" แทยอนพูดทำให้ทั้งสองมองหน้ากันซักพัก
"เอ่อ คือ ตอนนี้เราเดินไปหาที่พักดีกว่า ตอนนี้หนาวแล้ว แล้วคุณก็ไม่มีเสื้อกันหนาวด้วย คุณยังใส่ชุดเด-รสอยู่ เอาเสื้อสูตรของผมไปใส่ก่อนก็ได้"
"ไม่เอา คุณ เดี๋ยวคุณจะหนาวเปล่าๆ ฉันทนได้" แทยอนห้ามปราม
"นี่ แทยอน คุณใส่ไปเหอะน่า ถ้าคุณหนายตายผมจะทำยังไงล่ะ ใส่ไปๆ" แบคฮยอนถอดเสื้อสูตรแล้วใส่ให้แทยอนอย่างเบามือ
"ขอบคุณค่ะ พรุ่งนี้เราต้องหาช่างซ่อมรถแล้วล่ะค่ะ"
"อ้าว ทำไมล่ะ คุณซ่อมรถเป็นไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องไปหาช่างล่ะ"
"ก็ฉันไม่มีอุปกรณ์ เลยต้องช่างผู้เชี่ยวชาญดีกว่าค่ะ"
"อืม ก็จริงของคุณ ไป ตอนนี้เราไปหาที่พักก่อนดีกว่า รถเอาไว้ตรงนี้แหละ"
"ค่ะ"
*****************
"พี่ชานยอล พี่แบคฮยอนหายไปไหนนานแล้วน่ะ พี่แกตกส้วมหรือเปล่าอ่ะ" ซูโฮ เอ่ยขึ้นถามชานยอล
"พี่ชายหนึ่งไปส่งสาว" ชานยอลกระซิบข้างหูซูโฮ
"หรอ ทุกที พี่แบคฮยอนจะไม่สนใจผู้หญิงนี่ วันนี้มาแปลกแฮะ แล้วเธอคนนั้นน่ารักหรือเปล่าครับ พี่ชานยอล"
"น่ารักดีน่ะ ตัวเล็กด้วย"
"โฮ สงสัยพี่เรามีความรักน่ะเนี่ยะ ทุกทีไม่เคยไปส่งผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากแม่" ซูโฮพูดแล้วเน้นคำว่า แม่
"55555555" ชานยอลหลุดขำออกมา
"อะไรๆ กัน พวกแกคุยอะไรกันคิกคักๆ" คริสเดินมาแล้วพูดขึ้น
"พี่แบคฮยอนไปส่งผู้หญิงที่บ้านครับ นี่ยังไม่กลับมาเลย สงสัยยาว"
"หรอ แล้วรู้มั้ยผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สวยมั้ย" คริสถาม
"สวยครับพี่ น่ารักด้วยครับ พี่ของพวกเรานี่ ตาถึงจริงๆ" ชานยอลตอบ
"แล้วเธอคนนั้นเป็นใคร" แม่ของพวกเขาขัดขึ้น
"อุ้ย! ผมก็ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไรครับ แต่เธอน่าจะนิสัยดี สวยด้วยครับแม่" ชานยอลตอบด้วยความตกใจ
*****************
"นี่คุณ คุณเป็นคนรวยหรือเปล่า" แบคฮยอนถามขึ้น
"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้รวยหรอก ฉันแค่อยู่อย่างพอเพียงกับพ่อของฉัน แม่ฉันเสียแล้วตั้งแต่ฉันอายุ 15 ปี" แทยอนสลดหน้าลงด้วยความเศร้า
"เสียใจด้วยน่ะ เสียใจจริงๆ ฉันจะไม่ถามอะไรแหละ"
"ถามอีกก็ได้ค่ะ ฉันไม่เป็นไรหรอก ฉันทำใจได้แล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ รีบไปหาที่พักดีกว่า" แบคฮยอนสบสายตาแทยอนแล้วหันไปหาโรงแรมต่อ
"ตาฉันบ้าง ทำไมแม่คุณมีลูกเยอะจัง"
"เรื่องนี้ฉันไม่เคยบอกใครอ่ะ แต่ฉันจะบอกเธอเป็นคนแรก" แบคฮยอนพูดแล้วยิ้มให้
"ว้าว ฉันโชคดีจัง เล่ามาเลยค่ะ" แทยอนปรบมือ
"ก็........... ถึงห้องเดี๋ยวค่อยเล่าดีกว่า ฉันไม่อยากให้มันขาดตอนนะ" แบคฮยอนพูด เกือบจะได้รู้แล้วน่ะแทยอน เพราะเรื่องแบบนี้ แบคฮยอนไม่เคยเล่าให้ใครฟัง
"โถ่ ให้ฉันลุ้นตั้งนาน"
"เอาน่า ว่าแต่ว่า พ่อคุณทำงานอะไรหรอ" แบคฮยอนถามอีก
"ไหนคุณบอกว่าจะไม่ถามฉันอีกไงค่ะ"
"เลิกพูดค่ะกับฉันได้แล้ว พูดธรรมดากับฉันก็พอแล้ว ม่ะ คุณตอบมมาว่าพ่อคุณทำงานอะไร"
"พ่อฉันเป็นนักวาดรูปค่ะ"
"นั้น อีกแหละ เลิกพูดค่ะ เลิกพูด" แบคฮยอนสั่ง
"เอ่อ.... พ่อฉันเป็นนักวาดรูป บางทีพ่อฉันก็ได้ตังและบางภาพก็ไม่ได้อะไรเลย แต่ได้ตังทีก็นิดเดียว ฉันก็เคยฝันอยากเป็นศิลปินแบบพ่อน่ะ แต่ฉันวาดรูปไม่เก่ง ฉันเลยขายแว่นตาดีกว่าแต่มันก็ต่อชีวิตของฉันกับพ่อได้ ตอนนี้พ่อของฉันก็เป็นโรคหัวใจด้วย ฉันต้องหาเงินรักษาพ่อของฉัน แต่ตอนนี้ฉันต้องทำงานหนักมาก เพื่อที่จะหาเงินไปรักษา ถึงแม้ว่าพ่อฉันจะไม่เคยห่วงฉันเลยแล้วไม่ให้หาเงินไปรักษาด้วย" แทยอนเล่าให้ฟังพร้อมทั้งน้ำตา
แบคฮยอนโผเข้าไปกอดปลอบแทยอนอย่างแน่นเพราะสงสารชีวิตของเธอ น้ำตาของแทยอนไหลไม่หยุด แบคฮยอนกอดเธอไว้หลายนาทีและนานมาก
"คุณต้องเข้มแข็งไว้น่ะ เดี๋ยวผมจะช่วยคุณอีกแรงหนึ่ง" แบคฮยอนลูบหัวแทยอนอย่างสงสาร แล้วหัวใจของแบคฮยอนก็เต้นแรงมาก
"ไม่เอา คุณ ฉันต้องรักษาพ่อของฉันเอง ฉันจะไม่เดือดร้อนคุณหรอก" แทยอนถอนกอดแล้วพูดห้ามปราม
"งั้นแล้วแต่คุณก็แล้วกัน ตอนนี้เราไปหาที่พักดีกว่า ถ้านานกว่านี้เราแข็งตายแน่เลย" แบคฮยอนแตะบ่าทั้งสองข้างของแทยอน
"ค่ะ" แทยอนปาดน้ำตาแล้วเดินไปหาที่พักกับแบคฮยอนต่อ
**************************************************************
ไรท์มาอัพอีกแล้วน่ะ ไรท์จะพยายามมาอัพเร็วแบบนี้น่ะ
เรื่องราวของแบคแทจะเป็นยังไง ติดตาม
เม้นด้วยๆ น่ะลีด อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น