ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2
chapter 2
12.00 น.
ทุกคนมาพร้อมกันที่หน้าบ้านบยอน ไม่ว่าจะเป็น คนประกอบเวที คนจัดไฟ ฝ่ายเสียงของไมโครโฟนและเสียงต่างๆในงาน ซิ่วหมินและไคช่วยลูกน้องของลู่หานจัดสายไฟติดตามบ้าน ซูโฮชานยอลและเซฮุนช่วยกันจัดโต๊ะทานอาหารเวลาดูการแสดงบนเวที ดีโอและคุณนายบยอนช่วยกันดูเรื่องอาหาร และผู้
ใหญ่ที่สุดในบ้านดูแลเรื่องที่นั่งของผู้ใหญ่ที่ไว้ให้ทางผู้ใหญ่เขาคุยกัน ส่วนลู่หานนั่นดูแลหลายอย่างมากไม่ว่าจะเวที ดอกไม้ สายไฟ และเครื่องเสียง
"ฮ้า.... เสร็จสักที หลายโต๊ะดีจัง" เซฮุนถอนหายใจออกมาแล้วปาดเหงื่อ
"อืม นั่นสิโต๊ะหลายตัวชะมัด" ซูโฮบิดขี้เกียจไปมา
"เหลือแต่เก้าอี้ ไป ไปรีบขนมาเถอะ" ชานยอลเอ่ยขึ้น
"โอเค" ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกัน
ทางลู่หานดูเรื่องเวทีก่อน เพราะเวทีสำคัญที่สุด
"อ่า ประกอบสายไฟตรงนั้นด้วย โอเค..... เอ่อ ประกอบโคลงมันตรงนั้น" ลู่หานชี้บอกลูกน้องตัวเองที่กำลังประกอบเวทีและประกอบสายไฟอย่างปลอดภัย
"เสร็จแล้วครับคุณลู่หาน"
"ดีมากทุกคน เร็วดี เยี่ยม ต่อไปเป็นสายไฟจัดให้สวยงามด้วย"
"ครับผม" ลูกน้องของลู่ห่านตอบพร้อมกัน
ทางฝั่งดีโอและแม่ของพวกเขา คุณนายบยอน ดูแลเรื่องอาหารเป็นพิเศษสำหรับงานวันนี้มาก มีทั้งหูฉลามและอาหารแพงๆ มากมาย และแม่ของพวกเพาเป็นคนทำเองในส่วนหนึ่งแต่ดีโอไม่ได้ทำเพราะแม่ของเขาอาสาทำเอง
"นี่ มูยอน เอาข้าวผัดวางไว้ตรงนี้เลยค่ะ"
"ค่ะ คุณหญิง"
"ดีโอลูก" ผู้เป็นแม่ทักขึ้น ตอนเขากำลังดูแลอาหารอยู่
"ครับแม่" ดีโอเอ่ยตอบ
"ดูแลตรงนี้ให้แม่ก่อนน่ะ ถ้าอาหารเย็นแล้วก็นำไปอุ่นใหม่ก็ได้"
"ได้ครับผม" ดีโอตอบรับพร้อมยิ้มให้"
"ดีมากจ้ะ ลูกของแม่ ฮี้ย" มีซุคชมดีโอแล้วยิกแก้มอย่างเอ็นดู
"โฮแม่อ่า ผมโตแล้วน่ะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นหรอก ผมยิ่งอายอยู่"
"ก็ลูกแม่น่ารักนิ"
ทางฝั่งซิ่วหมินและไคที่ช่วยลูกน้องของลู่หานจัดสายไฟเพราะไม่มีอะไรทำ เลยหางานทำ ถ้ายืนดูเฉยๆ มันก็น่าเบื่อ เลยต้องช่วยจัดซักหน่อย
"ไอ้ลู่" ไคทักขึ้น
"ครับพี่" ลู่หานเอ่ยตอบ
"ฉันขอช่วยพวกนี้ได้มั้ย ถ้าพวกฉันยืนเฉยๆ มันไม่มีไรทำอ่ะ"
"พวกพี่จัดเป็นกันด้วยหรอครับ"
"อ้าว เห็นอย่างงี้ ไม่ธรรมดาน่ะครับ น่ะ ขอช่วยน่ะ" ซิ่วหมินเอ่ยพูดขึ้น
"ครับผม ถ้าพวกพี่อยากทำก็จัดเลยครับ งั้นผมฝากทางนี้น่ะครับพี่"
"ได้ๆ เดี๋ยวทางนี้พวกฉันดูแลเอง"
"ครับ ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมได้ไปจูนเสียงก่อน"
"อืมๆ" ไคพยักหน้าตอบ
"ชายหก"
"ครับพี่ สาม" ไคเน้นคำว่าสาม
"แกจะเน้นคำว่าสามทำไมเนี่ยะ"
"เอ้า ก็พี่เรียกผมเหมือนอะไรซักอย่างอ่ะ"
"เฮ้อ! แกนิ เออ แกจำตอนนั้นได้มั้ย ที่ห้างของเราไฟดับ แล้วเรากู้ไฟกลับคืนได้"
"จำได้ครับพี่ ทำไมหรอ"
"ฮึ คิดแล้วก็ฮาดีอ่ะ ดับจนต้นทุนย่อยยับเลย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ สุดยอดเลยครับพี่ตอนนั้นอ่ะ เกือบไม่รอด" ไคหัวเราะแล้วยกนิ้วโป้งให้ซิ่วหมินพร้อมกับยิ้มให้แล้วจัดสายไฟต่อ แล้วที่เขาพูดมันหมายถึงอะไร
******************
13.30 น.
"เฮ้ย ไอ้คุณชายหนึ่ง" ชายคนหนึ่งเรียกแบคฮยอน
"อะไร"
"วันนี้บ้านแกจัดงานกี่โมงว่ะ"
"ประมาณทุ่มกว่าๆแหละ งานถึงจะเริ่ม เพราะว่าเจ้าคริสมันยังอยู่บนเครื่องอยู่ จนกว่าจะเอาของจากที่นั่นแล้วก็ระยะทางมาถึงบ้าน มันก็นานอยู่พอสมควร"
"ต้อนรับตอนงานเริ่มเลย ว่างั้น"
"อืม" แบคฮยอนพยักหน้า
"เออ เห็นยัยวิกตอเรียมั้ย วันนี้ไม่เห็นๆ เลย"
"เห็นบอกว่าไปซื้อแว่นอ่ะ ตั้งแต่เช้าแล้ว"
"เอ้า จะซื้อทำไมเนี่ยะ แต่ช่างเถอะ"
"แฮะแฮ่ม อยากเจอเขาก็บอกมาเถอะครับ ครูเลย์" แบคฮยอนแซวเลย์
"อ้าวไอ้นี่ เดี๋ยวก็ใส่ซักหมัดเลย แกก็รู้นิว่าฉันชอบยัยนั้น แล้วแกยังจะเสียงดังอีก เดี๋ยวใครก็ได้ยินหรอก เฮ้อ...." เลย์ต่อยแขนแบคฮยอนอย่างเบามือแล้วถอนหายใจ
"นี่ ถ้าชอบก็บอกเขาไปสิ เห็นทะเลาะกันทุกวัน ฉันก็รำคาญเป็นน่ะ"
"ไม่อ่ะ กลัวยัยนั้นไม่ชอบฉันว่ะ ฉันด่าเอาไว้ซะเยอะเลย"
'เฮ้อ..... ฉันอยากบอกแกมาเลยไอ้เลย์ว่ายัยนั้นก็ชอบแก' แบคฮยอนนึกในใจ
"แกด่ายัยนั้นไว้เยอะ แต่ยัยนั้นด่าแกมากกว่าสองเท่าเลยน่ะเว้ย"
"มันไม่เกี่ยวกัน โฮ้ย ไปดีกว่า ขี้เกียจคุยด้วยแล้ว เจอกันตอนเย็นน่ะ ไปแหละ"
"เอ้าไอ้นี่ แค่นิดหน่อยทำเป็นงอน ฮ่า....... เราก็ได้เวลากลับแล้วแหละ งานค่อยทำวันพรุ่งนี้ดีกว่า ต้องรีบไปเตรียมตัวรับน้องชาย" แบคฮยอนเตือนสติตัวเองอย่างลนลาน
แบคฮยอนเดินไปหยิบกระเป๋า แล้วรีบไปขึ้นรถ เพราะนักข่าวยังไม่ไปไหน ยังรอที่จะสัมภาษณ์เขาเสมอแต่ตัวเขาก็ต้องรับไปเตรียมตัวก่อน
*****************
14.30 น.
"ตัวนี้แหละค่ะ น่าจะเหมาะกับคุณแทยอน"
"ใช่เลยค่ะ"
วิกตอเรียไปเอาชุดเดรสสีขาวกระโปรงทอดยาวเลยหัวเข่านิดหน่อยของตัวเองมาลองกับชุดให้แทยอนไปงานของคริสน้องชายของแบคฮยอนในวันนี้
"คุณวิกตอเรียค่ะ" แทยอนทักขึ้น
"ค่ะ"
"ทำไมคุณถึงชวนฉันไปงานนี้ค่ะ"
"คุณชอบใครในเก้าคนนั้นค่ะ"
"แฮะๆๆ ถึงชอบไป มันก็ได้แค่ความฝันแหละค่ะ"
"โฮ... แต่ความฝันของคุณแทยอนจะเป็นจริงน่ะค่ะ บอกมาเถอะค่ะ คุณชอบใครในเก้าคนนั้นมากที่สุด"
"เอ่อ..... คุณ...."
"บอกมาเถอะค่ะ ไม่จ้องอายหรอก"
"คุณชายหนึ่งค่ะ คุณแบคฮยอน"
"อ่อ คนนี้นี่เอง"
"ฉันติดตามเขาตลอดเลยค่ะ ไม่ว่าจะข่าวสารอะไรก็ตาม แต่ว่าเขาไม่มีเฟสบ้างเลยหรอค่ะ"
"อ่อ ไม่มีหรอกค่ะ เขาไม่ชอบเล่นพวกโซเชียลค่ะ เขาบอกว่ามันฟุ่งซ่าน เขาเลยไม่ชอบ"
"เขาดูเหมือนคนธรรมธรรโมจังเลยน่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ฉันล้อเล่นค่ะ"
"ฮ่า คุณแทยอนพูดก็มีส่วนถูกน่ะค่ะ เขายังไม่เคยมีแฟนเลย แต่คุณแทยอนอาจจะมีหวังก็ได้น่ะ"
"โฮ..... เขาเป็นคนที่สูงส่ง และร่ำรวยขนาดนั้น เขาคงไม่ชอบฉันที่ขายแว่นทันสมัยทั่วไปแบบนี้หรอกค่ะ"
"ฮืมมม ไม่แน่หรอกน่ะค่ะ เขาอาจจะชอบคุณก็ได้"
"ไม่มีทางหรอกค่ะ แต่ว่า...... แค่ได้เห็นเขาตัวจริงๆ ฉันก็ดีใจมากแล้วแหละค่ะ"
"ค่าาา ถ้างั้นหนึ่งทุ่มเจอกันน่ะค่ะ" วิกเตอเรียโบกมือลาแทยอน
"ค่ะ ขอบคุณมากๆ น่ะค่ะ คัมซามีดา" แทยอนก้มขอบคุณอย่างดีใจ
*****************
18.30 น.
แสงสว่างอลังการตาและเสียงบรรเลงดนตรีจากร้านอาหารของดีโอที่นั่งบรรเลงให้แขกในงานฟัง แขกแต่ละคนส่วนมากจะเป็นพวกสาวๆ ลูกคุณหนูหรือไม่ก็นักแสดงและนายแบบนางแบบที่เป็นเพื่อนของเซฮุนและก็นักข่าวที่จะมาสัมภาษณ์คริส และญาติผู้ใหญ่ และเพื่อนของฮันวีผู้เป็นพ่อของพวกเขาและเพื่อนสาวของมีซุคผู้เป็นแม่ของพวกเขา ตากับยายของพวกเขาก็มาแต่ไปจะนั่งรอในห้องอาหารสำหรับคุยเรื่องของผู้ใหญ่และก็ปู่ก็มาแต่ย่าของพวกเขาพึ่งเสียไปไม่นาน คริสไม่ได้มางานศพเพราะติดงานมาไม่ได้ เลยต้องไว้อาลัยนั่งสมาธิส่งไปถึงคุณย่า แต่ในตอนนี้แขกก็มาต้อนรับคริสอย่างใจจดใจจ่อและพวกสาวๆ ก็จะรอกรี๊ดกันเป็นธรรมดา
"นิพวกแก ไปหาคุณซิ่วหมินกันเถอะ"
"ไปกัน" สาวๆ ต่างพากันไปหาหาซิ่วหมิน ชานยอล และเซฮุน เพราะสามคนหนีแอบหนีเที่ยวตอนกลางคืนไปไนท์คลับบ่อย
"ไงจ้ะทุกคน อุ้ย โมซู เมซอ เจนซี่ มากันด้วยเหรอค่ะ" ซิ่วหมินทักทายสาวๆ
"ค่าาา พี่หมินต้องไปหาเจนซี่อีกน่ะค่ะ" หญิงสาวอีกสองคนแยกออกไปหาชานยอลกับเซฮุน
"ได้สิค่ะ เดี๋ยวงานเสร็จพี่จะไปหาน้องถึงไนท์เลย"
"ดีมากค่ะ ฮิฮิ แต่ว่า......" เจนซี่หยิกจมูกซิ่วหมินแล้วหน้าสลดลง
"แต่ว่าอะไรคับ คนสวย"
"พี่หมินมาหาเจนแค่เสาอาทิตย์เองอ่า"
"เอ้า ก็พี่ติดงานนี่จ้ะ พี่ทำงานที่จีนด้วย ถ้าไปกลับก็เหนื่อยแย่เลยสิ"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะรอ"
"ดีมากจ้ะ คนสวย" ซิ่วหมินหยิกแก้มเจนซี่จนเจนซี่เข้าไปหอมฟอดหนึ่ง
"เดี๋ยวเจอกันน่ะค่ะ"
"จ้ะ"
ทางแบคฮยอนเพิ่งออกมาจากการแต่งตัวแล้วออกมาเดินตรวจข้างนอกว่ามีอะไรหรือเปล่าแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ แล้วเจอเลย์เพื่อนสนิทที่สอนอยู่ด้วยกัน เดินมากับวิกตอเรียเพื่อนสาวที่สอนอยู่ด้วยกันเหมือนกัน แต่ทำไมต้องเดินมาด้วยกัน
"อ้าวหวัดดี ไง หล่อเลยน่ะ" แบคฮยอนเรียกทักเพื่อนขึ้น
"โฮ แกนั้นแหละหล่อกว่าฉันอีก ดูสูตรแกใส่ดิ แกเหมือนยิ่งกว่าคุณชายอีก"
"ถ้าฉันยิ่งกว่าคุณชาย ฉันคงเป็นจ้าวแล้วแหละมั้ง"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นั้นแหละ"
"ฮืมมมมม คุณวิกครับ" แบคฮยอนละสายตาจากเพื่อนแล้วไปมองเพื่อนสาวที่วันนี้ใส่ชุดราตรีสีฟ้าสวยงาม
"นี่ ไม่ต้องมาพูดครับใส่ฉันเลยน่ะ ตาคุณชาย"
"จ้า วันนี้แต่งตัวสวยน่ะเนี่ยะ" แบคฮยอนแซววิกตอเรีย
"ขอบคุณ"
"แค่เนี่ยะ"
"อืม แกจะเอาอะไรอีก"
"เออ ไม่แหละ ไป ไปรอเจ้าคริสมาดีกว่า ฉันอยากไปตรวจอะไรที่หน้าบ้านซักหน่อย"
"ไป" เลย์และวิกเอ่ยพูดพร้อมกัน
ที่หน้าบ้านในตอนนี้ แทยอนลงมาจากรถแท็กซี่ ที่จริงตัวเธอก็มีรถ แต่พ่อของเธอยังเอาไปทำงานอยู่ เธอก็เลยต้องขึ้นแท็กซี่มา วันนี้เธอใส่ชุดเดรสสีขาวที่กระโปรงยาวกว่าหัวเข่านิดหน่อย กำลังจะเดินเข้าไปในงานที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้เข้าไป
"นี้บัตรเข้างานค่ะ" แทยอนยื่นบัตรเข้างานให้คนรับบัตรเข้างาน
"ผ่าน เชิญครับ"
"ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มออกอย่างดีใจที่ผ่าน เธอมีบัตรเพราะวิกตอเรียไปขอแบคฮยอนให้ แล้ววิกตอเรียก็โกหกว่าจะเอาไปให้เพื่อนแต่ที่จริงคือเอามาให้แทยอน ถ้าวิกตอเรียพูดความจริงไป แบคฮยอนคงไม่ให้เพราะเขาไม่รู้จักและถ้าน้องอีกเจ็ดคนไม่รู้จัก เขาคงไม่ให้แน่ๆ เลยต้องอ้างว่าเป็นเพื่อนของเธอ เพราะเพื่อนของวิกตอเรียอาจจะมีฐานะเหมือนกัน แต่แทยอนสิ เป็นแค่คนขายแว่น ไม่มีเงินอะไรมากมาย
ในระหว่างนี้ แบคฮยอนกำลังจะออกมาตรวจหน้าบ้านแต่เลย์ดันเรียกซะก่อน เลยไม่ตรวจอะไรมาก แล้วก็วิ่งไปหาเลย์ แล้วแทยอนก็เดินผ่านมาทางที่แบคฮยอนเดินมาตรวจเมื่อกี้นี้ แต่เขาไปแล้ว เธอจึงยังไม่ได้เห็นเขา
"เฮ้อ.... คุณวิกตอเรียอยู่ตรงไหนเนี่ยะ" แทยอนหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะพาเธอไปเจอแบคฮยอน แต่วิกตอเรียอยู่ตรงไหน
"ไปตามหาดีกว่า" แทยอนเดินตามหาวิกตอเรียต่อ
"เออ ฉันลืมไป" วิกตอเรียเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ
"อะไรอีกเธอลืมอะไรอีก" เลย์ถาม
"นายไม่ต้องรู้หรอก อ้าว... แล้วคุณชายหนึ่งหายไปไหนแล้วเนี่ยะ"
"ไม่รู้สิ เจ้าเซฮุนฝากมาบอกให้ฉันเรียกเขาไปหานายเซฮุน"
"คุณเซฮุนเรียกหรอ"
"อืม"
"เฮ้อ.... สงสัยคุณเซฮุนต้องแนะนำสาวให้แบคอีกแน่เลยอ่ะ"
"ทำไม หึงไอ้แบคหรอ"
"เฮ้อ! นายนิ ไม่รู้อะไรไม่ต้องพูดดีกว่า" วิกตอเรียวีนใส่เลย์แล้วเดินออกไป
"อ้าว เราไม่รู้อะไรเนี่ยะ แล้วเราพูดอะไรผิดเนี่ยะ เอ๊ะ! แปลกจริง" เลย์ยืนเกาหัวอย่างสงสัย
"อะไรของแก้เนี่ย ไอ้ฮุน" แบคฮยอนโดนเซฮุนลากมาที่ข้างหลังหญิงคนนึง
"ผมจะแนะนำเธอคนนี้ให้น่ะครับ"
"ใคร"
"โชรง ยัยโชรง" เซฮุนสกิดเพื่อนสาวที่ชื่อว่าโชรงที่กำลังคุยกับญาติแขกของงาน
"อ้าว ว่าไงเซฮุน" โชรงทักตอบ
"ฉันมีคนจะมาแนะนำให้รู้จัก"
โชรงละสายตาจากเซฮุนมองไปที่แบคฮยอน
"ว้าว คุณแบคฮยอน อันยองค่ะ"
"อันยองครับ ผม ชายหนึ่ง แบคฮยอนครับ"
"ฉันรู้จักคุณอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องแนะนำก็ได้"
"ครับ" แบคฮยอนทำหน้าเหวอไปซักพักแล้วสติก็กลับมาและทำหน้าเหมือนเดิม
"ดิฉัน โชรงค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" โชรงแนะนำตัวเองแล้วแบมือทำความรู้จัก
"ไม่ต้องแนะนำตัวก็ได้ครับ ผมก็รู้จักคุณอยู่แล้วเหมือนกัน"
"เอ่อ คะ.... ค่ะ" โชรงก็กลับทำหน้าเหวอขึ้นมาเหมือนกัน
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมขอตัวก่อนน่ะครับ" แล้วแบคฮยอนก็เดินหนีออกไป
"เซฮุน ทำไมคุณแบคฮยอนเย็นชาจัง"
"เหอะ.... เธอน่าจะแนะนำตัวให้มันดีกว่านี้น่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะพี่ชายฉันไม่ชอบการแนะนำตัวของเธอเมื้อกี้อ่ะ"
"อ้าวเหรอ ฉันจะทำยังไงดีอ่ะ ฉันต้องไปขอโทษ ไปขอโทษคุณชายหนึ่งดีกว่า"
"เอ้า วิ่งไปซะแหละ เรื่องผู้ชายนี้เร็วจริงๆ ยัยคนนี้"
"เฮ้อ...... เมื่อกี้มันนางแบบหรือนางร้ายเนี่ยะ แนะนำตัวไม่มีมารยาทเอาซะเลย" แบคฮยอนเดินบ่นพึมพำไปจนไปชนกับหญิงคนนึง
"อุ้ย ขอโทษค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ" แบคฮยอนมองไปกับหญิงที่เดินมาชนกัน ก็ถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
"เอ่อ คะ.... คุณ คุณแบคฮยอน" แทยอนเงยหน้าขึ้นมามองแบคฮยอนอย่างอึ้ง
*************************************************************
เย้....... เสร็จแล้ว ไรท์มาอัพให้แล้วน่ะ
ตอนหน้าเปิดตัวคริสแน่นอน แต่จะยิ่งใหญ่สมกับการต้อนรับหรือเปล่า ต้องติดตาม
เม้นด้วยน่ะ ลีดทุกคน อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น