(fic exo snsd)ซีรีย์ชุด my love คุณชายในฝัน เรื่องที่ 1/9 ตอน คุณชายหนึ่ง/แบคฮยอน (end)

ลำดับตอนที่ #19 : chapter 18 end

CR.SHL

chapter 18 end

"อะไรน่ะค่ะ......." แทยอนถึงกับงง

"ฟังไม่ผิดหรอก แต่งงานกับฉันเถอะแทยอน" เขายังนั่งคุ่กเข่าอยู่ แล้วเขาก็เอากล่องสีแดงๆออกมาจากกระเป๋าของเขา "ฉันรอเธอมาตั้งนานแล้ว ตอนนั้น พอฉันเห็นเธอล้ม ฉันก็รู้สึกเป็นห่วงเธอ อยากดูแลเธอตลอดไป ฉันก็ไม่รู้ว่ารักเธอได้ยังไง แต่ตอนนี้ฉันรักเธอเข้าแล้ว ฉันไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเพราะฉันรอแต่เธอ เธอคนเดียวเท่านั้น เธอทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งๆที่ฉันไม่ค่อยได้ยิ้มให้คนอื่นเลยนอกจากตัวเอง"

แทยอนน้ำตาซึมออกมาอีกครั้งและก็พูดอะไรไม่ออก เธอคงจะดีใจมากที่ผู้ชายที่เธอรอมานานแล้ว มาขอแต่งงาน มันคือความฝันของเธอจริงๆ และตอนนี้ความฝันของเธอก็เป็นจริงแล้ว

แบคฮยอนเปิดกล่องออกมีแหวนเพรชกะรัตสีทองสวยงามมาก เปล่งประกายเจิดจรัสออกมาเหมือนดั่งแสงสว่างที่เหมือนทำให้พวกเขาได้เจอกัน อีกครั้ง......

"ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณที่คุณยังรักฉันอยู่......"

"ฮะ... เธอหมายความว่ายังไงหรอ"

"ฉันรู้แล้วแหละค่ะ ว่าคนที่ฉันเจอตอนเด็กเป็นคุณ ฉันรู้มาตั้งนานแล้ว เหลือแต่คุณที่จะสารภาพฉันหรือเปล่า"

"หรอ..." แบคฮยอนลุกขึ้นแล้วทำหน้าตาเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรแล้ว "ฮึ ทำไมไม่บอกแต่แรก ยัยแทเอ๊ย" กลายเป็นว่าเขายิ้มแล้วมาเขย่าหัวเธอ แล้วเขาก็นั่งลงต่อ "ยังไง.... เธอจะแต่งกับฉันรึเปล่า"

"ฮุ้ย... คุณแบคอ่ะ ฉันใจหายหมดเลย"

ทางคนแอบดูก็ใจหายเหมือนกันและ "เฮ้อ........" ทุกคนที่แอบดูถอนหายใจออกมาฟอดใหญ่

"เธอตอบมาสิ จะแต่งหรือเปล่า"

"ค่ะ... ฉันจะแต่งงานกับคุณ"

"เย้ะ" แบคฮยอนดีใจสั้นๆ แล้วเอามือของแทยอนข้างซ้ายมาสวมแหวนให้เธอทันที "อ่า.... พอดีเลย"

"ฮึก....." แทยอนน้ำตาไหลไม่หยุดเพราะความดีใจ เธอดีใจมากที่เขาไม่โกรธ แต่ที่จริงมันก็ไม่น่าโกรธอยู่แล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆ เอง

แบคฮยอนลุกขึ้นมาแล้วเขาก็จุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างอบอุ่น แทยอนก็รับจุมพิตจากเขาอย่างเต็มใจและเต็มไปด้วยความอบอุ่น

ทุกคนที่แอบดู ดีใจกันใหญ่ทั้งคนรับใช้และคริส ลู่หานและเซฮุน

"เย้..... แทยอนนูน่ารับการแต่งงานแล้ว ฮูว์......." เซฮุนพูดขึ้นแล้วปรบมือพร้อมกับมองไปที่แบคฮยอนจุมพิตที่หน้าผากของแทยอนอยู่ "อิจฉาจังเลยเว้ย เมื่อไรผมจะมีกับเขาบ้าง"

"อย่างแกคงอีกนานอ่ะ เจ้าชู้ตัวพ่อขนาดนี้ คงหาอยากอ่ะ" ลู่หานแซว

"งั้นผมแต่งกับพี่ก็ได้ แต่งงานกับผมน่ะคับ ฮยอง จุ๊บๆ"

"นี่..." ลู่หานยัน teen ไปที่หน้าอกของเซฮุน "ทะลึ่งแล้วแกอ่ะ ทะลึ่งใหญ่แหละ"

"ฮ่าๆๆๆ ผมล้อเล่นน้า ผมไม่ชอบหรอกผู้ชาย แต่พี่หน้าหวานของผม ผมอาจจะชอบก็ได้น่ะ"

"ยังอีกๆ เดี๋ยวก็ถีบออกนอกบ้านซะหรอก"

"นี่ๆ พวกแก มัวแต่เล่นเลยไม่เห็นช็อตเด็ดเมื่อกี้นี้" คริสขัดขึ้น

"อะไรหรอครับพี่ ที่ว่าเมื่อกี้เนี่ยะ" ลู่หานหันมาถาม

"เขาจูบกัน"

"ฮะ.... ฮึ๋ยไอ้ฮุน ฉันพลาดเลยอ่ะ เพราะแกคนเดียว"

"ฮ่าๆๆๆ พี่อยากฟังผมทำไมเล่า"

"ยังอีก!"

*****************

ก่อนถึงวันแต่ง 3 วัน

"แทยอน"

"ค่ะ"

ทั้งสองคนเดินจับมือกัน พวกเขาเดินเล่นกันที่หน้าบ้านสองต่อสอง ส่วนน้องๆ ของแบคฮยอนนั้นก็ยังไม่ตื่นกันซักคนและทางพ่อของแทยอนนั้น แทยอนก็ได้ขอโทษพ่อของเธอที่ตอนนั้นมันเป็นอารมณ์ร้อนและความเข้าใจผิดกับความรู้สึกของพ่อเธอ เธอเลยไม่เข้าใจแต่ตอนนี้เธอเข้าใจพ่อของเธอแล้ว แต่เดี๋ยวจะเล่าแล้วกันว่าเป็นยังไง

"เธอกับพ่อเข้าใจกันแล้วใช่มั้ย" แบคฮยอนหันหน้าเข้ามาหาเธอ

"ค่ะ พ่อฉันกับฉันเข้าใจกันดีแล้ว"

"ช่วยเล่าหน่อยได้หรือเปล่า ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเข้าใจกันแล้ว"

"คือ.... ตอนนั้นฉันเล่าให้พ่อฟังว่าที่ฉันอารมณ์ร้อนมากและไม่เข้าใจพ่อด้วย และตอนนี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อฉันถึงไม่ค่อยสนใจฉัน เพราะว่าพ่อฉันเป็นศิลปิน เป็นนักวาดรูปต้องทำงานหนักมากๆ เพื่อให้ฉันได้ขายแว่นได้มีเงินมากขึ้น พ่อฉันส่งเงินเข้าร้านฉันบ่อยๆ แต่ฉันไม่รู้เลย แล้วลูกน้องของฉันก็ไม่เคยบอกซักคน"

"อ้าว พ่อคุณทำไมถึงไม่ให้ลูกน้องคุณบอก"

"เพราะถึงพ่อของฉันส่งเงินเข้าร้านฉันเมื่อไหร่ ฉันก็จะห้ามให้พ่อนำเงินเข้าร้าน แล้วฉันก็เคยสงสัยน่ะ ว่าทำไมเงินเข้าร้านขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะลูกน้องฉันไม่บอกว่าพ่อส่งเงินเข้า แต่ลูกน้องฉันบอกว่ามีคนมาจองแว่นเยอะ ฉันก็เลยเชื่อ แล้วฉันก็เป็นคนซื่อด้วย ฉันเลยไม่เอะใจอะไรอีกแล้ว ฉันก็เลยเข้าใจผิดพ่อตลอด ฮึ ฉันนี่มันโง่จริงๆ"

"แทยอน" เข้าจับบ่าทั้งสองข้างของเธอ "เธอจะโทษตัวเองทำไมเนี่ยะ เธอไม่รู้เรื่องซักหน่อย"

"ค่ะ ฉันเข้าใจว่าไม่ต้องโทษตัวเอง แต่ฉันก็ทำกับพ่อไว้มากมาย ตั้งแต่แม่ฉันตายฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว ก็เหลือแต่พ่อที่ยังอยู่ แต่ฉันก็เห็นแต่พ่อไม่ค่อยสนใจฉันเลย รีบแต่ไปทำงาน ฉันก็เลยเหงา น้องสาวฉันก็ไปเรียนเต้นที่ญี่ปุ่น"

"ดะ.... เดี๋ยว ใช่ คิม ฮโยยอนป่าว...."

"ค่ะ คนนั้นแหละค่ะ"

"ถึงว่าล่ะ ทำไมซูโฮถึงอยากเจออีก"

"ฮ่าๆๆ น่าจะเข้าขากันดีน่ะค่ะ"

หลังจากที่เขายิ้มนั้นเขาก็กลับมาทำหน้าหล่อๆ เหมือนเดิมแล้วเอามือสัมผัสไปผมของเธอ ลูบผมของเธอจนมาถึงคางของเธออย่างอ่อนนุ่ม "เธอไม่ต้องเล่าแล้ว.... ฉันเข้าใจเธอแล้วแหละ"

"ค่ะ"

"ฉันหวังว่าซักวันจะได้เจอเธอ และอยากเห็นหน้าเธอตลอดไป แล้ววันนี้มันก็เป็นจริง ความฝันของฉันเป็นจริงซักที ที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับเธอ"

เขาพูดเสร็จเขาก็ก้มลงไปมองที่หน้าเธอ ทั้งสองคนหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ "ฉันรักเธอน่ะแทยอน รักเธอมากจริงๆ"

"ฉันก็รักคุณค่ะ คุณแบคฮยอน คุณชายหนึ่ง"

"ขอบคุณน่ะ" พอเขาพูดเสร็จ เขาก็ประทับริมฝีปากของเธอ แล้วเธอก็ยอมรับรสริมฝีปากของเขาด้วย มือทั้งสองข้างของเขาจับไปที่เอวของเธอ แล้วมือของเขานั้นซุกซนขึ้นเรื่อยๆ จากเอวเธอก็ขึ้นมาที่หน้าอกของเธอ

"คุณชายค่ะ พอเถอะค่ะ มันยังไม่ถึงเวลา" แล้วเป็นฝ่ายเธอเองที่ถอนสวาทของเขา

"โฮ... แทยอนอ่า แต่ยังไงถึงหอเมื่อไรฉันจะจัดเต็มทันที โอเคน่ะ"

"คุณแบคอ่ะ อายเขาน่ะค่ะ"

"อะไร ตรงนี้ไม่มีใครซักหน่อย น้องฉันยังไม่ตื่นกันเลย พ่อแม่ฉันก็ยังไม่เห็นตื่นกันเลยอ่ะ แถวนี้คนรับใช้ก็ไม่มีซักหน่อย" แล้วเขาก็กอดเอวเธออีกครั้ง "ฉันขอแหละน่ะแทยอน ฉันไม่ไหวแล้ว"

"คุณชาย....." เธอก็ผลักเขาออกไป

"อ่าๆๆๆ ไม่แกล้งล่ะ แต่ขอกอดเธอได้มั้ย"

"อย่าทำอะไรเกินเลยอีกน่ะค่ะ"

"ค้าบที่รัก" แล้วเขาก็เข้าไปกอดที่เอวทางด้านหลังของเธอพร้อมกับคางของเขาทาบที่บ่าของเธอ ทั้งสองคนดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ถึงมันจะไม่สวยเหมือนไปดูบนยอดตึกยอดเขาก็เหอะ แต่มันสวยมากจริงๆ สำหรับเขาและเธอ

"เออ ว่าแต่พ่อของคุณไปมีเรื่องอะไรกับผู้มีพระคุณของโชรงหรอค่ะ"

"ไม่รู้สิ เดี๋ยวค่อยหาเวลาเหมาะๆ ถามก็แล้วกัน"

ที่จริงพ่อของพวกเขายังไม่รู้ว่าที่พวกเขาไปเจออะไรกับที่โชรงได้ก่อขึ้นกลางโซล คุณหญิงมีซุคสั่งปิดข่าวเรื่องนี้ไม่ให้พ่อของเขารู้เรื่อง ตอนนั้นฮัน พ่อของแบคฮยอนได้ไปบราซิล เขาเลยไม่รู้เรื่องที่โชรงก่อในตอนนั้นและมันก็เกี่ยวกับพ่อของพวกเขาด้วย

"ก็ได้ค่ะ งั้นตอนนี้ฉันขอไปเข้าครัวก่อนน่ะค่ะ ฉันต้องทำอาหารเช้าให้ทาน"

"ครับ รีบทำน่ะ ผมหิวแล้ว" แล้วเขาก็ผละออกจากกอดเอาของเธอปล่อยให้เธอไปทำอาหารเช้าให้ทางบ้านของเขากิน แทยอนเป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมาก นั้นแหละสำคัญมาก และแม่ของเขาก็ยิ่งชอบเธอมากเป็นพิเศษ ในตอนนี้แทยอนยังไม่ได้เข้ามาอยู่ในบ้านบยอน แต่ตอนเช้าเธอต้องตื่นจากร้านแว่นของเธอมาทำอาหารให้บ้านบยอนกินทุกวัน และก็เหลืออีกไม่กี่วันที่แทยอนกับแบคฮยอนจะแต่งงานกันแล้ว

"ค่ะ" แล้วเธอก็เดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะทำอาหารเช้า

"คริส" แบคฮยอนทักขึ้นเห็นคริสนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

"ครับพี่"

"แกตื่นเร็วจัง แล้วไอ้พวกนั้นยังไม่ตื่นกันอีกหรอ"

"ตื่นกันแล้วครับ แล้วก็เห็นช็อตเด็ดเมื่อกี้ด้วย เห็นทั้งหมดเลย ไม่ใช่เล่นๆเลยน่ะครับเนี่ยะ" คริสชี้แซวเขา

"หรอ! ไอ้พวกนี้ไม่รู้จักมารยาทกันเลยรึยังไงเนี่ยะ" แบคฮยอนกอดเอวบ่นพึมพำ

"นี่พี่คร้าบบ ขอไม่มีซักวันเหอะ เพราะมดกำลังขึ้นอยู่พอดีเลยล่ะ ตอนนั้นนะ ฮ่าๆๆๆ" ไคเดินมาพร้อมกับอีกหกคนแซวขึ้น

"เดี๋ยวฉันก็ไล่ต่อยทีละคนเลย แล้วแกกับซิ่วหมินกับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

"นี่... เปลี่ยนเรื่องเลยน่ะครับ" ซิ่วหมินชี้หน้าเขาแล้วแซว "ล้อเล่นครับ ผมกับไอ้ไคมาถึงที่นี้ตอนหกทุ่มครับ"

"อ่อ หรอ แล้ว..... นี่พวกแกมองหน้าฉันกันทำไมเนี่ยะ"

"ฮ่าๆๆๆ พี่เขิลจนหน้าแดงแล้วน่ะเนี่ยะ อย่าเปลี่ยนเรื่องเลยครับ มาคุยเรื่องของพี่กับ...."

"เฮ้ยๆ พอเลยไอ้ไค ฉันไม่คุยกับพวกแกแล้ว จริงๆเลยพวกแกเนี่ยะ" หลังจากนั้นแบคฮยอนก็รีบเดินออกไปทันทีเพราะเขาเขิลมากจนต้องอยู่ท่ามกลางการแซวของพวกน้องไม่ได้

"เฮ้อ.... เสียดายจัง ที่ไม่ได้ไปบู๊ด้วย" ไคพูดยิ้มพร้อมมองแบคฮยอนเดินงอนขึ้นบันไดไปข้างบน

"แล้ว.... พี่คริสล่ะครับ เมื่อไรจะมีกับเขาบ้าง" ซิ่วหมินถามขึ้น

"เฮ้อ.... ไม่ต้องเลย ไม่ต้องถามฉันอีกเรื่องนี้ ฉันไม่มีใครหรอก แล้วแกล่ะ เห็นเจ้าชู้ไปวันๆเนี่ยะ มีกับเขาเป็นตัวเป็นตนบ้างหรือยัง"

"พี่ไม่ต้องมาย้อนผมน่ะ ผมรู้ว่าพี่ยังมีใจให้กับนูน่าเจสสิก้าอยู่"

"เฮ้อ.... ฉันขอร้องแหละ อย่าพูดถึงชื่อผู้หญิงคนนี้อีก ทุกคนเลย" แล้วคริสก็เดินหนีออกไปอีกคน

"ฮ่าๆๆ สงสัยต่อไปคงถึงตาพี่คริสซะแล้วแหละ พวกแกพร้อมช่วยให้นูน่ากลับคืนมาหาพี่คริสมั้ย" ซิ่วหมินถามน้องที่ยืนมองอยู่ข้างหลัง

"ผมว่าตอนหลังพี่แบคแต่งงาน ค่อยว่ากันดีกว่าน่ะ ตอนนี้ผมหิวข้าวแล้วอ่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ ผมหิวอาหารฝีมือพี่ดีโอกับนูน่าแทยอนแล้ว...." ลู่หานพูดพร้อมกับจับท้องแบบหิวข้าว

"คุณแบคฮยอนค่ะ"

"มีอะไรหรอ"

"เราไปเยี่ยมศพคุณชางมินกันเถอะค่ะ"

"ได้สิ แล้วจะไปตอนไหนหรอ"

"ตอนนี้เลยค่ะ"

สุสาน

"คุณชางมินค่ะ หลับให้สบายน่ะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ถึงเราจะได้เจอกันแค่แป็บเดียว แต่คุณทำให้ฉันอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณน่ะค่ะ ขอบคุณจริงๆ"

"นายไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ ฉันจะเป็นคนดูแลแทยอนเอง ไม่ต้องห่วง"

แทยอนน้ำตาไหลลงมาแล้วเข้าไปกอดแบคฮยอนทันที "ฉันเสียดายจังเลยค่ะ ฮึก.... เสียดายที่คนดีดีอย่างเขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีก และ....."

"................."

"ไม่มีคนที่จะดูแลฉัน"

"เธอหมายความว่ายังไงหรอ......"

*****************

บ้านเลย์

"นายเตรียมชุดวันแต่งงานของแบคฮยอนหรือยัง"

"ฉันเตรียมแล้ว แล้วเธอล่ะ เตรียมหรือยัง"

"ฉันเตรียมแล้วย่ะ"

"หรอ... แล้วเตรียมให้ลูกหรือยัง"

ปั็บ! วิกตอเรียตีไปที่แขนของเลย์อย่างแรง

"บ้าหรอนายนี่ รีบอยากมีมากนักรึไง"

"ซื้ด.... ก็อยากมีแล้วนี่ มีแต่เธอนั้นแหละที่ยังไม่พร้อม"

"ก็เรายังไม่ได้แต่งงานกันนี่ รีบอยากมีทำไมล่ะ"

"ไม่อ่ะ ไม่ต้องแต่งหรอก มีมันเลยซะดีกว่า" เขาพูดเสร็จเขาก็อุ้มตัวเธอขึ้นมาทาบอกอันแข็งแกร่งของเขา

"เฮ้ย... อุ้มฉันทำไมเนี่ยะ"

"ไปเข้าห้องหอกันดีกว่า"

"ไม่เอาเลย์..... ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะตบนายให้ล่วงคาทีเลยน่ะ"

"ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นน่า อ่ะๆๆ ให้ลงก็ได้" แล้วเขาก็วางตัวของวิกตอเรียลง "คุณทำอะไรให้ผมทานซักอย่างสิ ผมหิวจังเลยอ่ะ"

"วันนี้ฉันมีอาหารอร่อยของโปรดของนายด้วย"

"อาหารอะไรหรอ"

"ซุนแด..... อยากกินหรือป่าว...."

"ไม่อ่ะ" เลย์หันหน้าหนีเธอ

"อ้าว..... นายไม่ชอบแล้วหรอ"

"ไม่กินฝีมือเธอก็บ้าแล้วสิ" เขาโผเข้าไปหอมแก้มเธออย่างรวดเร็ว เธอทำตาตะลึงมากพร้อมกับมือจับที่แก้ม "เร็วๆน่ะวิก ฉันหิวและอยากกอดเธอมาก"

"อึ.... อืม"

"ฮ่าๆๆๆ" แล้วเขาก็เดินหนีไป

"นายบ้านี่ ชอบเล่นเราทีเผลอตลอดเลยอ่ะ" เธอเขิลนิดๆ

*****************

ก่อนถึงวันแต่งงาน 1 วัน

"คุณแบคค่ะ ตรงนั้นเอาไว้ที่ไหนหรอค่ะ" หญิงสาวรับใช้ถือแจกันดอกไม้ทักเขาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะเอาแจกันนี้ไปวางไว้ตรงไหน

สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายมากในการจัดเตรียมงานแต่งงาน ไม่ว่าจะไฟหรืออะไรหลายอย่างมากมาย

"ไปถามแม่ฉันเลยมินอี ตอนนี้ฉันกำลังวุ่นวายกับนักดนตรีอยู่"

"ค่ะ ขอโทษค่ะ ดิฉันขอตัวก่อนน่ะค่ะ"

"อืม" แบคฮยอนตอบแล้วเดินไปหาแทยอนที่จัดโต๊ะกับเซฮุนอยู่

"แทยอน"

"ค่ะ"

"ไอ้คุณชายเก้าเนี่ยะมันแอบจีบเธอหรือเปล่า"

"ฮ่าๆๆ เขาไม่จีบฉันหรอกค่ะ ฉันเฉิ่มเกินไป"

"ฮ่าๆๆๆ พี่นี่ก็คิดมาไปได้ ภรรยาพี่ผมน่ะ ผมจะไปกล้าจีบคนที่มีสามีแล้วได้ยังไงเล่า พี่นี่ก็......"

"ฮ่าๆๆๆ" ทั้งแบคฮยอนและแทยอนหัวเราะให้กับเซฮุนที่เขาทำตัวเหมือนเด็ก

"แทยอน เธอช่วยฉันประสานงานทางดนตรีหน่อยสิ ตอนนี้ไอ้ชานยอลมันไปเข้าห้องน้ำอยู่ มันเลยให้ฉันโทรหาทางบริษัทมันให้มาเล่นบรรเลงคอนเสริต์ในงานนี้อ่ะ"

"แฮ่ม ฉันรู้น่ะค่ะว่าคุณไม่กล้าโทร เอาเบอร์มาให้ฉันสิค่ะ เดี๋ยวฉันโทรให้ค่ะ"

"เธอนิรู้ใจฉันทุกเรื่องเลยน่ะ เออ แล้วไอ้คำว่า ไม่มีคนที่ดูแลฉันนี่หมายความว่ายังไงเหรอ ตอนนั้นฉันถามเธอ เธอก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยเล่า"

"อ่อ ค่ะ คือ... ตอนนั้นที่เขาโดนยิง เขาเรียกฉันว่าคุณหญิง แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเขาอยู่ ฉันอาจจะให้เขามาทำงานกับฉันแล้วคอยดูแลฉันเวลาที่คุณไม่อยู่"

"ชิ เธอหลงรักเจ้านั้นมากกว่าฉันหรอเนี่ยะ"

"เปล่าค่ะฟังฉันอธิบายก่อน อย่างอนน่ะค่ะ คือ.... ฉันเห็นเขาเป็นคนซื่อสัตย์และเป็นคนดีค่ะ ฉันเลยอยากให้เขามาดูแลฉันแทนคุณตอนที่คุณไปทำงานหรือคุณมีธุระ แต่ฉันก็อยู่กับคุณตลอดเลยน่ะ"

"แต่ตอนนี้เขาหลับสบายแล้ว ฉันจะดูแลเธอทุกเวลาเอง แทยอน.... ยิ่งฉันเห็นหน้าเธอ ฉันยิ่งอยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากซบไหล่เธอทุกวันจนฉันไม่อยากจะไปไหนแล้วอ่ะ ฉันรักเธอน่ะแทยอน รักจริงๆ"

"ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันก็รักคุณเหมือนกันน่ะค่ะ คุณชาย"

แบคฮยอนโผเข้าไปกอดเธอทันที

"เฮ้อ.... ผมให้โทรหาวงดนตรีผมเนี่ยะ ถึงไหนแล้วเนี่ยะตอนนี้เนี่ยะ" ชานยอลเดินจกกระเป๋ามาแซวทันที "อิจฉาอ่ะ แต่งานการไม่ทำ พรุ่งนี้ก็จะถึงวันตัวเองแหละ จะเอาวันนี้เลยหรอเนี่ยะ"

"ไอ้นี่ บ่นใหญ่เลยน่ะ ม่ะ ม่ะ ขอถีบซักสองตีนเลยนี่ ม่ะ" แบคฮยอนทำท่ายกเท้าขึ้นมา

"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับพี่ๆ ตามสบายเลยน่ะครับนูน่าและฮยอง เรื่องดนตรีเดี๋ยวผมจัดการเอง เชิญหวานกันต่อไปเลยน่ะครับ"

"ยังอีกไอ้นี่" หลังจากนั้นชานยอลก็วิ่งหนีเขาทันที "เดี๋ยวเฮอะๆ"

"ฉันว่าเราช่วยงานกันต่อเถอะค่ะ เรามาอะไรแบบนี้ตอนนี้มันไม่เหมาะสมหรอกค่ะ"

"ก็ได้.... ฮึ๋ย ทำไมต้องขัดจังหวะชีวิตตลอดเลยอ่ะ เซ็งเว้ย!"

"คิก.... สมน้ำหน้าตาคุณชายขี้หื่น"

วันแต่งงาน

"เฮ้อ...... นี่พวกแกแต่งตัวกันเสร็จหรือยังเนี่ยะ" คริสมองนาฬิกาแล้วมองพวกน้องๆที่ยังแต่งตัวกันไม่เสร็จ

ในวันนี้ทุกคนที่เป็นน้องของแบคฮยอน ต้องใส่ชุดสูทดำกันทุกคน เสื้อในจะเป็นสีขาว ผูกเน็คไทด์สีดำ พวกเขาเป็นถึงคุณชายใส่อะไรก็ดูหล่อและดูดีไปหมด แล้ววันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่ชายพวกเขา วันนี้พี่ชายของพวกเขาต้องหล่อที่สุด แต่น้องของเขาก็ต้องไม่แพ้เหมือนกัน

"เสร็จแล้วคร้าบบ" ดีโอออกมาก่อนใคร "อ้าว..... คนอื่นยังไม่เสร็จหรอครับพี่"

"เฮ้อ.... ก็มีแต่แกกับฉันนี่แหละที่เร็วกว่าใคร แกก็รู้นิว่าฉันกับแก แต่งตัวเสร็จเร็วกว่าใคร แต่ดูไอ้พวกนี้สิ เฮ้อ ช้ามาก อืดอาดยืดยาดจริงๆ ใกล้ถึงเวลางานจะเริ่มแล้วยังไม่ออกมากันอีก ฉันล่ะเหนื่อยใจจริงๆ"

"นั้นไงครับ ออกมากันแล้ว" ดีโอชี้ไปที่บันได แต่ละคนเดินเรียงแถวเดี่ยวกันอย่างสง่าผ่าเผย เริ่มที่ซิ่วหมินต่อมาเป็นชานยอลและซูโฮและไคและลู่หานและเซฮุน ทั้งหกคนมาหาพวกเขาที่ยืนรอมาตั้งนาน

"ฮึ พอออกมาก็หล่ออกมาเลยน่ะพวกแกนิ" คริสแซว

"ฮ่าๆๆ เป็นธรรมดาครับพี่" ซิ่วหมินยิ้ม

"ปะ รีบไปกันเถอะ งานใกล้เริ่มแล้ว ป๋ากับแม่ก็รออยู่ที่งานแล้ว" คริสบอก

"ครับ" ทุกคนตอบ

"เฮ้อ.... เมื่อไหร่จะลงมากันเนี่ยะไอ้พวกนี้นิ พี่เขากำลังจะแต่งงานแล้วมัวทำอะไรกันอยู่น่า" ผู้เป็นพ่อที่นั่งรอเจ้าสาวกับจ้าวบ่าวขึ้นมาบนเวทีอยู่ และก็นั่งรอลูกชายทั้งหลายของเขามาร่วมงานและเป็นพยาน

"ใจเย็นๆ สิค่ะคุณ ฉันเชื่อว่าลูกๆต้องมาทันแน่นอน" มีซุคจับที่แขนของฮัน สามีของเธอเพื่อปลอบให้เขาอาการเย็นลง

"ฮ่า..... เหนื่อยใจจริงๆ"

"สวัสดีครับป๋า" คริสที่เดินนำมาทักผู้เป็นพ่อของเขาก่อน "สวัสดีครับแม่ งานเริ่มหรือยังครับ" เขาพูดเบาๆ เพื่อไม่ให้มีเสียงรบกวนแขกในพิธีการ และแขกนั้นก็มีสาวๆ มากมายแอบกรี๊ดเบาๆ แบบดุกดิกๆๆ ไปมา

"เฮ้อ.... พวกแกมัวแต่ทำอะไรกันอยู่ฮะ พ่อเกือบจะไปลากพวกแกมาแล้วน่ะเนี่ยะ"

"ฮ่าๆๆๆ จริงหรอครับ"

"เบาๆลูก ซิ่วหมิน เดี๋ยวแขกก็หนวกหูหรอก" ผู้เป็นแม่เตือน แต่ซิ่วหมินก็เป็นคนขี้เล่นด้วย เขาเลยโยกหัวไปมาแบบน่ารัก ทำให้สาวๆ แอบกรี๊ดและละลายมาก

"สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่" ตั้งแต่ชานยอลจนถึงเซฮุนทักทายสวัสดีพ่อแม่ของพวกเขา

"ม่ะ ม่ะ เข้ามานั่งมา ดนตรีจะเล่นจบอยู่แล้วพวกแกนี่ลีลากันจริงๆ เลยน่ะ ขออณุญาติคุณจินจองด้วย" ผู้เป็นพ่อชวนให้พวกเขาเข้ามานั่งข้างคิม จินจอง พ่อของแทยอน ส่วนคริสกับซิ่วหมินและเซฮุนนั่งข่างๆ แม่ของพวกเขา ส่วนชานยอล ซูโฮ ไค ดีโอและลู่หานนั่งข้างพ่อของแทยอน

ในตอนนี้ดนตรีเล่นคั่นอยู่ พอเล่นเสร็จก็มีพิธีกรซึ่งคนนั้นก็คือ เลย์กับวิกตอเรีย ซึ่งมาทำหน้าที่พิธีกร

"สวัสดีครับ ผมจาง อี้ชิงครับ" เลย์แนะนำตัวทักทายแขกพูดขึ้นก่อน

"สวัสดีค่ะ ดิฉัน ซ่ง เชี่ยนค่ะ" วิกตอเรียก็แนะนำตัวทักทายแขกเช่นกัน

"ครับ ก็..... วันนี้เป็นวันแต่งงานพี่ใหญ่ของบ้านบยอนน่ะครับ ชายหนึ่ง หรือบยอน แบคฮยอนนั้นเองครับ" เขาพูดเสร็จแขกทุกคนก็ปรบมืออย่างดัง

"และคู่ชีวิตของเขาน่ะครับ คุณแทยอน คิม แทยอนครับ" แขกทุกคนปรบมือดังเช่นกัน แต่ยกเว้นสาวๆที่ต่างพากันอิฉฉา

"ในตอนเช้าน่ะค่ะซึ่งได้สวมแหวนหมั้นกันไปแล้วน่ะค่ะและได้สาบานต่อกันแล้วว่าจะดูแลกันต่อจากนี้และตลอดไป และในตอนนี้อยากให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาพูดอะไรซักหน่อยค่ะ"

พอเธอพูดเสร็จแขกทุกคนก็ปรบมือ เจ้าบ่าวเดินขึ้นมาพร้อมกับเจ้าสาว แบคฮยอนใส่สูทสีดำอย่างหล่อเหลาและแทยอนนั้นใส่เสื้อเกาะอกเล็กๆสีขาวผสมเพร็ชพลอยสวยงาม กระโปรงยาวราวกับนางฟ้า พร้อมส้อยสีขาวมีเพร็ชเม็ดงามเปล่งประกายเป็นสินสอดของแบคฮยอน

"เจ้าบ่าวเจ้าสาวมาแล้ว อยากมีอะไรพูดซักหน่อยมั้ยครับเจ้าบ่าว" เลย์ยื่นไมค์ให้แบคฮยอน

"ครับ ก็ วันนี้เป็นวันแต่งงานของผมกับแทยอนภรรยาของผม ครับ ก็ เป็นวันที่พิเศษมากสำหรับผมกับแทยอนมากครับ แล้วก็... ผมจะดูแลเธอตลอดไปครับ ผมพูดได้แค่คำนี้ครับ ผมรักเธอ.... ขอบคุณครับ"

หลังจากนั้นแขกทุกคนก็ปรบมือให้แบคฮยอนที่พูดและได้กล่าวอะไรไปเมื่อกี้นี้ แล้วเขาก็ยื่นไมค์ให้แทยอน

"ค่ะ วันนี้เป็นวันที่แสนพิเศษสำหรับฉันเหมือนกันค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้กลับมาพบกับเขาอีก และฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ซึ่งเป็นถึงคุณชายที่ฉันไม่อาจคว้าถึง แต่เขาทำให้ฉันรัก รักจนฉันไม่อยากจากเขาไป ฉันก็รักเขามากค่ะ รักมาก ขอบคุณค่ะ" แทยอนเอาไมค์ลงแล้วเช็ดน้ำตาที่ตัวเองได้พูดไปเมื่อกี้ เธอปลาบปลื้มใจมากและดีใจมาก

แบคฮยอนคว้าเธอเข้ามากอดแล้วลูหัวแล้วเขาก็ถอนกอดเพื่อมาเช็ดน้ำตาให้เธอ "ร้องให้ทำไมเนี่ยะ ซื่อบื่อจัง"

"คุณแบคก็.... ฉันซึ่งมากนิค่ะ"

'จูบเลย จูบเลย จูบเลย' แขกทั้งงานต่างพูดขึ้นพร้อมกัน

แบคฮยอนเป็นฝ่ายประทับริมฝีปากก่อนและแทยอนนั้นก็รับรสชาติของริมฝีปากของเขาเช่นกัน แขกทุกคนร่วมโฮเสียงดังมาก......

และอีกอย่างนึงคือแทยอนต้องหันหลังโยนช่อดอกไม้ให้ผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงาน แขกทั้งงานก็ย้ายกันไปกินงานเลี้ยงที่บ้านบยอน

"จะโยนแล้วน่ะค่ะ หนึ่ง สอง สาม" แทยอนหันหลังโยนช่อดอกไม้ไปตกที่....... เจสสิก้า....

"เจสสิก้า" แทยอนเรียกเธอด้วยความดีใจ แทยอนรีบวิ่งลงจากเวทีแล้วเข้าไปกอดเจสสิก้า "ฉันรอตั้งนานอ่ะ พึ่งมาหรอ"

"อืม ใช่ ฉันมากับแฟนอ่ะ"

"ใครหรอแฟนเธอนะ"

"เขาชื่อ 'แบมแบม' อ่ะ เขาเป็นคู่หมั่นของฉัน เขาเป็นคนไทยด้วยแต่เขาเก่งภาษาเกาหลีมาก ฉันเลยสื่อสารกับเขาได้ ตอนนี้เขาอยู่ที่งานเลี้ยงแล้ว เลยไม่ได้มาด้วย"

"หรอ ชื่อเขาเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ แล้วเธอเหนื่อยหรือเปล่า"

"ไม่หรอก ฉันพึ่งมาถึงเมื่อวานนี้เอง แต่พอดีฉันตื่นสายอ่ะ ฉันเลยมาช้า ขอโทษน่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก"

"นี่ใช่.... คุณเจสสิก้าหรือเปล่าแทยอน..." วิกตอเรียมากระซิบถาม

"อ่อ ใช่ค่ะ เพื่อนฉันตั้งแต่มัธยมอ่ะค่ะ"

"สวยจังเลยค่ะ" วิกตอเรียแบมือทำความรู้จัก

"ขอบคุณค่ะ" เจสสิก้าจับมือตอบพร้อมยิ้มให้

"นั้นมัน......" คริสเห็นแทยอนโยนช่อดอกไม้ลงมาใส่มือผู้หญิงที่เขาเคยรักแล้วยืนอึ้ง เธอมาได้ยังไง

"แทยอนเชิญเองแหละ" แบคฮยอนยืนข้างๆ บอก

"เฉยเลยๆ พี่อย่าอึ้งนานสิ ลุยเลยครับ" ไคพูดแล้วผลักหลังคริสให้เดินไปหาเธอ แต่..... ยังแข็งอยู่

"ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ เธอมาได้ยังไง" เขาพูดแล้วเดินออกไปหาเธออย่างรวดเร็วไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาคิดถึงหรือเครียดเธอ

"ขอบคุณค่ะ" เจสสิก้าจับมือตอบพร้อมยิ้มให้

"เธอมาได้ยังไง" คริสจับแขนของเธออย่างแรงแล้วให้เธอหันมาหาเขา

"ฮึ! ทำไมค่ะ ฉันมางานแต่งของเพื่อนไม่ได้เลยหรือยังไง"

"เธอน่าจะรู้น่ะว่าเป็นบ้านฉัน แต่เธอมาทำไม อ่อ มาอวดแฟนหรอ"

"สงบปากหน่อยน่ะค่ะ ฉันไม่อยากฟังคุณ" แล้วเจสสิก้าก็เดินชนไหล่เขาอย่างแรงแล้วเดินหนีไป "ขอตัวน่ะแทยอน ฉันเบื่อตรงนี้แล้วอ่ะ" แล้วเธอก็หันกลับไปเดินต่อ

"ชิ" คริสเดินหัวเสียออกไปจากที่นี้ ที่นี้คือห้องประชุมที่แบคฮยอนกับแทยอนแต่งงาน แล้วก็พากันย้ายไปที่บ้านบยอน มีงานเลี้ยงในยามค่ำคืน

"แทยอน กลับกันเถอะ ฉันอยากพักผ่อนแล้ว" แบคฮยอนเดินมาบอกเธอ

"ค่ะ ได้ค่ะ"

*****************

เรือนหอข้างบ้านบยอน

เรือนหอของแบคฮยอนนั้นอยู่ข้างๆ บ้านอันใหญ่โตของเขา ที่เขาปลูกไว้เฉยๆ แต่ตอนนี้เขากำลังจะมีครอบครัวเป็นของตน และจะต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น ทุกอย่างของเขาต้องมาอยู่ในบ้านหลังนี้ หอของเขาจะเป็นบ้านสองชั้น บ้านตกแต่งเอง ข้างล่างทาสีเขียวข้างบนทาสีส้ม เป็นบ้านที่ตกแต่งออกแบบมาอย่างสวยงามของลู่หาน

"คุณเหนื่อยมากเลยหรอค่ะ คุณแบค"

"ใช่ ผมเหนื่อยมาก" เขาล้มลงไปนอนบนเตียงอย่างอ่อนเพลีย แล้วแทยอนก็ล้มตัวนอนมาที่ข้างเขาเหมือนกัน

"หลับเถอะน่ะค่ะ คุณชายของฉัน" แทยอนใช่มือหนึ่งลูบที่หน้าของเขาอย่างนุ่มนวล วันนี้เป็นวันของเขาและเธอแล้ว เธอเลยต้องใส่ใจสามีมากขึ้น

ทั้งสองคนหน้าห่างกันแค่คืบเดียว แบคฮยอนเลยใช่มืออันซุกซนของเขาจับที่ไหล่ของเธอแล้วลูบลงมาที่เอว ส่วนริมฝีปากนั้นเขาก็ลงประทับจูบก่อนอย่างเร่าร้อน และเธอก็เต็มใจรับสัมผัสนั้นเหมือนกันและเต็มใจที่จะให้ทั้งกายและใจให้เขาเพียงผู้เดียว คนเดียวเท่านั้นคือเขา.....

"ไหนเหนื่อยไงค่ะ เจ้าเลห์นักน่ะ" เธอถอนจูบอันเร่าร้อนออกมาก่อนแล้วถามเขาพร้อมยิ้ม

"ฉันเริ่มไม่แล้วแทยอน อย่าถามอะไรอีกน่ะ"

แล้วพวกเขาทั้งสองคนก็บรรเลงความรักในยามค่ำคืนนี้ ส่วนที่เหลือ ก็มโนกันเอาเองน่ะ อิอิ........

งานเลี่ยง

"คริส นี่คือคู่หมั้นของลูก หนูโมโมะ ลูกสาวคนเดียวของนักการทูต ทำความรู้จักไว้ซะลูก" คุณหญิงมีซุคแนะนำคู่หมั้นของคริส

"เอ่อ..... สวัสดีครับ คุณ......"

"โมโมะค่ะ"

"อ่อ ครับ คุณโมโมะ สบายดีน่ะครับ"

"ค่ะ"

ตุ๊บ! เจสสิก้าเดินมาชนไหล่เขา

"อุ้ย ขอโทษค่ะ พอดีไม่ทันระวัง" เจสสิก้าเดินควงมากับแฟนหนุ่มเขา แบมแบม

"ฮึ! ตั้งใจก็พูดมาเถอะครับ อย่ามาแอ็บใส่ผมเลย มันฟังดูไม่ขึ้น"

"ค่ะ ฉันตั้งใจ ถ้าบางคนไม่รู้อะไรอ่ะ เงียบปา.... อุ้ย อุ๊บส์ไว้ซักนิดก็ได้น่ะค่ะ" เธอทำปิดปากเขาเหมือนเยาะเย้ยเขา แล้วเธอก็พาแฟนหนุ่มเดินออกไป "กลับกันเถอะค่ะ เพื่อนของฉันเข้าหอแล้ว"

คริสยืนดูเธอพร้อมกับกำหมัดแน่น

"เอ่อ คือ..... ฉันขอตัวก่อน่ะค่ะ" โมโมะขอตัวไปก่อน แต่....

"เดี๋ยวครับ...... ผมไปด้วย คุณจะไปนั่งทานอาหารกับผู้ใหญ่ใช่มั้ยครับ ผมขอไปด้วยได้มั้ย"

"เอ่อ มาสิค่ะ" เธอหันกลับมาแล้วยิ้มให้

"ครับ...." เขายิ้มตอบ

"พวกแกคิดอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่าว่ะ" ซิ่วหมินถามน้องทุกคนที่นั่งทานอาหารด้วยกัน

"ไม่ต่างกันหรอกครับพี่ ผมว่าเรื่องความรักของพี่น้องเราเนี่ยะ ต้องเป็นพี่คริสแล้วแหละครับ" ดีโอพูดขึ้น

"พวกแกพร้อมกันหรือยังล่ะ"

"พร้อมอยู่แล้วครับพี่ พร้อมเสมอเพื่อความรักของพี่น้องเราเก้าคน" ชานยอลเสริมขึ้น

ซิ่วหมินยื่นมือมาประสานกัน แล้วทุกคนก็มาประสานมือกัน "พวกเรา" ซิ่วหมิ่นพูดขึ้น

"ไฟท์ติ้ง" ทุกคนยกมือพร้อมกัน

"อะไร อะไรกัน กินแค่นี้เมากันซะแล้วหรอ ฮะ" คริสเดินเข้ามาถามพอดี คริสเห็นประสานมือแล้วพูดไฟท์ติ้งกัน ต้องรู้ว่าเมากันแน่ๆ

"ก็นิดหน่อยครับเฮีย แต่งานนี้ผมก็เสียดายอย่างนึง" ซูโฮพูดขึ้น

"อะไรหรอ" คริสถามแล้วนั่ง

"น้องสาวคุณแทยอนนูน่าไม่มา ผมจะคุยเรื่องเต้นกับเขาสักหน่อย"

"อ่อ เข้าขากัน"

"ประมาณนั้นแหละครับ"

"อ้าว .... ชน" ไคพูดขึ้น แล้วทุกคนก็ยกแก้วชนกัน เป็ง!

*****************

ประเทศกัมพูชา องค์กร c

"ฮึ ครอบครัวบยอนมันต้องไม่ได้อยู่สุขแน่ ทำคนของฉันตาย พวกมันต้องโดนดีแน่ๆ"

"เอาไงต่อครับท่าน พวกผมจะได้จัดการให้"

"อย่าพึ่งทำอะไร เดี๋ยวฉันสั่งเอง ฉันวางแผนก่อน นี้แค่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ฉันต้องทำให้ครอบครัวมันลุกเป็นไฟเหมือนที่ฉันเคยเป็น....." เขาทุบมือลงที่โต๊ะอย่างแรง

ปัง!

*****************

บ้านบยอน

"ไงคริส" แบคฮยอนขึ้นมาถามพร้อมกับแทยอน

"พี่อย่าไปบอกพวกมันน่ะครับ... ฮึก ผมคิดถึงเธอ..."

"แกร้องให้หรอว่ะเนี่ยะ ฮะไอ้คริส"

"ผมเห็นพี่แต่งงานแล้วพี่จะเข้าใจผม ผมไม่รู้จะทำยังไงให้ลืมเธอ ผมจะกลับแคนาดาแล้วน่ะครับ"

"แล้วแกจะกลับวันไหนล่ะ"

"ผม... พรุ่งนี้เลยครับ"

"อ่าๆๆ โอเค แกบอกแม่หรือยัง"

"ผมบอกไปแล้วครับ บอกทุกคนแล้ว เลขาของผมบอกว่างานทางนั้นยุ่งมาก ผมเลยต้องกลับไปช่วยแล้วหลังจากที่ผมพักผ่อนมานาน"

"อืม"

"ผมขอตัวน่ะครับ" แล้วคริสก็ลงบันไดไปแล้วก็สตารท์รถออกไปข้างนอก

"ต่อไปก็เป็นมันแล้วแหละ"

"ค่ะ ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ เจสสิก้ากับคุณคริสนี่เลิกกันยังไงหรอค่ะ"

"ไม่รู้สิ มันไม่ได้บอก แต่ว่าตอนนี้ เราไปทำอาหารกันเถอะ ทุกคนจได้กินข้าวกัน"

"ค่ะ"

end

ต่อไป พบกันเรื่องใหม่ต่อจากนี้

 my love คุณชายในฝัน ตอน คุณชายสอง/คริส

***********************************************************

ฮ่า....... ยาวหน่อย จบแล้ว...... ดีใจมาก

พบกันเรื่องใหม่น่ะ ขอบคุณกำลังใจเล็กๆ จากแฟนคลับทุกคน

ยาวหน่อยและงงหน่อยน่ะ เรื่องต่อไปไรท์จะพยายามทำให้ดีกว่านี้อีก ไรท์สัญญา

ไรท์รักลีดทุกคนเลย ขอบคุณจริงๆ