ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : chapter 17
chapter 17
"คือ..... พ่อของคุณ....... ปลอดภัยแล้วน่ะคับ"
"โฮ.... หมอ ผมก็ลุ้นตั้งนาน" แบคฮยอนถอนหายใจออกมาฟอดใหญ่
"แล้วคุณชายหนึ่งจะรักษาแผลซักหน่อยมั้ยครับ แผลเต็มตัวเลย"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมพยาบาลอยู่ข้างๆ เธอรักษาเดี๋ยวผมก็หายแล้วแหละครับ"
"ครับๆ"
"คุณหมอค่ะ จริงหรอค่ะเนี่ยะ" แทยอนที่อึ้งอยู่ตั้งนานพูดขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่ล่วงลงมาเพราะความดีใจ "คุณชายค่ะ พ่อฉันหายแล้วใช่มั้ยค่ะ พ่อฉันไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ยค่ะ คุณหมอ" แทยอนหันไปทางคุณชายอย่างดีใจแล้วหันกลับาถามหมอเพื่อความแน่ใจ
"ครับ พ่อคุณหายเป็นปลิทิ้งเลย พ่อคุณโชคดีมากเลย แล้วให้ท่านผักพ่อนมากๆน่ะครับ ให้ทำงานได้ตามปกติ แต่ต้องให้อยู่ที่นี่ก่อนซักห้าวัน พ่อของคุณก็ออกจากโรงพยาบาลได้เลยครับ"
"ขอบคุณมากน่ะค่ะหมอ ขอบคุณจริงๆ" หมอยิ้มให้แล้วก็เดินออกไป "คุณชายค่ะ" แทยอนโผเข้าไปกอดแบคฮยอนทันที
"อุ้ย...."
"ขอบคุณมากน่ะค่ะ ฮึก... ขอบคุณจริงๆ" แทยอนกอดเขาพร้อมน้ำตาแห่งความดีใจ
"ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันทำให้เธอได้ทุกอย่าง ฉันสัญญา" แบคฮยอนลูกหัวเธอไปมาอย่างเอ็นดู
*****************
บ้านบยอน
"พี่คริสครับ" ชานยอลทักขึ้น
"ว่าไง"
"พี่แบคฮยอนบอกว่า คุณ......"
"ฉันรู้แล้ว"
"นี่พี่ยังติดตามเธออยู่ใช่มั้ย"
"ฮ่า..... ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากไปจำมันอีก แล้วฝากบอกพี่หนึ่งด้วยว่า ฉันไม่ไปส่งเธอหรอก"
"ฮ่า..... ผมยังไม่รู้สาเหตุเลยน่ะครับ ทำไมนูน่ากับพี่ถึงเลิกกัน แล้วพี่ไม่อยากไปเจออีกสักครั้งหรอครับ"
คริสไม่พูดอะไรเขาก็เดินออกไปแล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถทันที
"พี่ครับ มันเหลือตั้ง 30 นาที พี่ไปทันหรอ"
"ไม่ทันก็ต้องทันอ่ะ" แล้วคริสก็วิ่งไปที่รถของเขาอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็เบิ่งรถออกไปด้วยความรวดเร็ว
"เฮ้อ.... นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยะ ไม่เข้าใจจริงๆ ทางนี้ก็ชอบเล่นตัวด้วยสิ" ชานยอลเกาหัวตัวเองด้วยความสงสัย
คริสขับรถออกมาแล้วรีบขับไปที่สนามบิน เพราะเธอคนนั้นที่ทำให้เขาเสียใจกำลังจะไปที่อเมริกา คริสติดตามข่าวของเธอตลอด ติดตามข่าวได้เพราะเธอเป็นนักแสดงและนักร้องแล้วได้ข่าวว่าเธอมีแฟนด้วย นั้นทำให้เขาไม่อยากเจอเธอมากขึ้น แต่ในตอนนี้เขาไม่อาจกลั้นใจที่จะไปพบเธอไม่ได้ เขาอยากเจอเธอมาก อยากเห็นหน้าเธออีกสักครั้ง
"เธอยังไปไหนไม่ได้น่ะ เจสสิก้า เธอจะต้องเจอฉันก่อน" เขาพูดพึมพำกับตัวเอง และในใจของเขาต้องเตือนว่าต้องเจอเธอให้ได้
สนามบินอินชอน
คริสขับรถมาจอดในลานจอดรถของสนามบินแล้วรีบลงจากรถวิ่งไปข้างในของสนามบิน ประตูจะเลื่อนเปิดเองแล้วคริสก็รีบวิ่งเข้าไป ตอนนี้เครื่องกำลังจะออกภายในอีกสองนาที ถึงคริสจะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนแต่เขาก็จะหาเธอให้เจอ ไม่ว่าจะทันหรือไม่ทัน
"เธออยู่ไหนน่ะเจส เธออยู่ตรงไหน" เขาลนลานกับการหาตัวเธอมาก เขาแทบคลั่งถ้าหาเธอไม่เจอ แต่.... เขากลับเจอเธอกำลังเข้าประตูขึ้นเครื่อง
"เจส เจสสิก้า เจส" เขาตะโกนเรียก เขาวิ่งไปหาเธอ แต่เธอเข้าอุโมงค์เข้าเครื่องบินไปแล้ว คริสเข้าไปไม่ได้เพราะเขาไม่ได้จองตั๋วไปไหน
"โถ่เอ้ย...." เขาเตะพื้นเหมือนคล้ายๆกับเตะบอล แต่นี้ไม่ไช่ เขาเตะด้วยความเจ็บปวด ที่ไม่ได้เจอเธออีก
"ฮ่า..... เกือบแล้วเชียว โถ่เอ้ย...." เขาตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
"ฉันต้องลืมเธอให้ได้ ฉันจะต้องไม่คิดถึงเธอเจสสิก้า ฉันจะไม่เจอเธออีก"
*****************
โรงพยาบาลเอสเอ็ม
พ่อของแทยอนได้พักอยู่ที่ห้องพิเศษ แบคฮยอนและแทยอนนั่งเฝ้าจินจองพ่อของแทยอนที่นอนหลับที่เสร็จจากการผ่าตัด
"คุณชายกลับบ้านก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันเฝ้าพ่อเอง"
"ถ้าผมไปคุณจะคิดถึงผมหรือเปล่าล่ะ"
"เฮ้อ... คิดถึงสิค่ะ แต่ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉันจะอยู่กับพ่อเอง"
"จริงๆน่ะ เธออยู่คนเดียวได้น่ะ"
"จริงๆ ค่ะ ฉันรับรองได้ คุณกลับก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณท่านก็เป็นห่วงหรอก"
"นี่..... แม่ฉันก็เป็นแม่เธอแล้ว ไม่ต้องเรียกคุณท่านก็ได้"
"คุณชาย.... อันนี้ต้องให้ท่านตัดสินใจค่ะ ไม่ใช่คุณชายซักหน่อย"
"อ่าๆๆ โอเค แต่แม่ฉันก็ให้เธอเรียกแม่แล้วน่ะ ทำไมเธอไม่เรียกแม่อ่ะ"
"ก็ฉันไม่ชินนิค่ะ ฉันจะพยายามพูดก็แล้วกันน่ะค่ะ แต่ว่าคุณชายอ่ะ กลับไปเถอะค่ะ ฉันอยู่ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
"นิ เรียกฉันว่าแบคฮยอนเฉยๆ ก็ได้ คุณชายมันดูห่างเหินกับเธอเกินไป"
"ให้เรียกจริงหรอค่ะ"
"จริงสิ แล้วเนี่ยะ รอบที่พันแล้วมั้ง ฉันบอกว่าให้เธออย่าพูดคำว่าค่ะกับฉันก็ได้"
"ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่พูดคำนี้กับคุณชายไม่ได้หรอก"
"ทำไมหรอ"
"ก็ฉันพูดกับคุณชายแล้ว มันเหมือนฉันเป็นแฟนที่ดี ฉันเหมือนว่ายิ่งฉันพูดคำนี้กับคุณชาย ฉันก็ยิ่งรักคุณชายเข้าไปอีก"
"นี่ฉันต้องเป็นฝ่ายพูดมากกว่าน่ะ แต่ไม่เป็นไร เธอยิ่งใสซื่อ ฉันยิ่งรักเธอไม่ใช่น้อย ฉันรักเธอน่ะแทยอน"
"ฉันก็รักคุณชายเหมือนกันค่ะ คุณแบคฮยอน"
"ฮ่าๆๆๆ" แบคฮยอนหัวเราะแล้วเข้าไปกอดเธอแล้วมองหน้าเธอ ทั้งสองคนหน้าห่างหันแค่คืบ "วันพรุ่งนี้ไปหาฉันที่หลังบ้านด้วย"
"ปะ....ปะ ไปทำอะไรหรอค่ะ" เธอยกไหล่เพราะเกร็ง
"เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ บ่ายสามเธอมาที่บ้านฉันน่ะ" เขาเอาหน้าอันหล่อเหลาของเขาออก
"อะ โอเคค่ะ ฉันจะไปหาคุณตอนบ่ายสาม"
"งั้นไปแหละ เจอกันพรุ่งนี้บ่ายสามน่ะ" เขาโบกมือลาแล้วเดินออกไป
"ค่ะ"
*****************
บ้านบยอน 15.00 น.
แทยอนนั่งรถแท็กซี่เข้ามาในบ้านหลังใหญ่เหมือนกับวัง 'บ้านบยอน' บ้านของแบคฮยอน ที่เมื่อวานนี้เขานัดเธอมาที่บ้านของเขา เขาได้นัดเธอไปที่หลังบ้าน
"อ้าว..... มาพอดีเลยค่ะคุณผู้หญิง เชิญทางนี้ค่ะ" คนรับใช้วัยกลางพูดขึ้น
"คะ.... ค่ะ" เธอเกร็งนิดหน่อยแต่ก็เดินเข้าไปอย่างเรียบร้อย
"อันยองครับ นูน่า เชิญที่สวนหลังบ้านเลยครับ" ลู่หานก็มารอเหมือนกัน รอกับคริสและเซฮุน ส่วนคนอื่นๆนั้นไปทำงาน ยังไม่กลับมา ก็เลยรอเธอกันแค่สามคนและคนรับใช้ทั้งบ้าน
'อะไรกันเนี่ยะ ถึงกับต้องรอทั้งบ้านเลยหรอ' แทยอนคิดในใจ เธอแปลกใจว่าทำไมถึงต้องรอกันขนาดนี้ แค่มาหาแบคฮยอนเอง
แทยอนเดินออกมาเจอสวนหลังบ้านที่สวยงาม ดอกไม่นานาพรรณหลายชนิดสวยงามมาก ได้การจัดสวนโดยคุณหญิงแห่งบยอน 'บยอน มีซุค' ซึ่งเป็นแม่ของเขานั้นเอง แค่เธอมองก็ดูออกแล้วว่าเป็นฝีไม้ลายมือของใคร แล้วเธอรู้อาชีพแม่ของพวกเขาด้วย เธอเลยรู้ว่าเป็นใครที่จัดสวนได้สวยงามขนาดนี้
"สวยจังเลย" เธอชื่นชมกับสวนดอกไม้ มันสวยจริงๆ
"สวยมั้ยล่ะ" แบคฮยอนที่จกกระเป๋าเดินมาแล้วทักเธอ
"แม่คุณแบคฮยอนเป็นคนจัดใช่มั้ยค่ะ"
"ก็ใช่น่ะสิ นี่.... ฉันให้เธอเรียกแบคเฉยๆ ดีกว่า"
"ค่ะ.. คุณแบค"
"ดีมาก" เขาพูดแล้วเดินไปจับที่มือของเธอแล้วพาเธอมานั่งที่เก้าอี้ยาวที่นั่งกันได้แค่สองสามคน แล้วเขาทั้งสองคนก็นั่งลง
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ให้ฉันมาทำอะไรเหรอ"
"วันนี้เธอสวยจริงๆ" วันนี้เธอมัดผมมา ใส่เสื้อยืดสีขาวเสื้อกันหนาวสีน้ำเงินลายลูกเล่น และกระโปรงสีขาวเลยเข่ามานิดๆ
"ขอบคุณค่ะ วันนี้คุณแบคก็หล่อเหมือนกันค่ะ แต่ว่า มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"เธอมาตรงเวลาดีมาก วันนี้ฉันมีอะไรพิเศษจะให้เธอ"
"มันคืออะไรหรอค่ะ"
"ฉันเคยเห็นเธอโกรธครั้งนึง" แล้วเขาก็จับเธอลุกขึ้นมาแล้วจับที่บ่าเธอ เขาจ้องตาเธออย่างจริงจัง "ตอนนั้นที่รถฉันเสีย แล้วพาเธอเดินหาโรงแรม แล้วในตอนนั้นเธอเหมือนกับยั่วฉัน แต่ที่จริงฉันก็ไม่มีอารมณ์อะไรหรอกน่ะ ฉันแค่อยากแกล้งเธอ จำได้หรือเปล่า"
"จำได้สิค่ะ ตอนนั้นฉันโกรธคุณมาก" เธอยิ้มออกมา "แล้วฉันก็อยากจะตบคุณอีกซักสิบครั้ง ฉันจำได้อยู่แล้วค่ะ"
"ฮ่าๆๆ ตอนนั้นมันทำให้รู้ว่าเธอน่ะ โกรธแล้วทำให้ฉันยิ่งอยากรักเธอ ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะว่าทำไมถึงรักเธอแล้ว รักเธอจนฉันไม่อยากจะมองใครอีก"
"ไงต่อค่ะ"
"แทยอน เธอรักฉันมั้ย"
"รักสิค่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าไปรักคุณตอนไหน แต่ฉันก็รักคุณไปแล้วแหละค่ะ ยิ่งคุณช่วยฉันตอนที่โชรงเอาลูกน้องของเธอมาลวน..."
"พอเลยๆ เลิกพูดถึงเรื่องนั้นเถอะ เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า"
"ค่ะ"
"ฉันรักเธอน่ะแทยอน ฉันไม่เคยมีความรูสึกอย่างงี้กับใครมาก่อน พอฉันเห็นเธอ ฉันก็ถูกชะตากับเธอ ไม่รู้ว่าทำไม ฉันเหมือนเคยรู้จักเธอ ว่าแต่ ตอนเด็กเธอคุ้นๆกับชื่อว่า แทมั้ย"
"ฉันรอเขามานานแล้วค่ะ ตอนเด็กเขาชอบเรียกฉันว่าแทเฉยๆ ฉันเจอเขาแค่ชั่วโมงเดียว แค่หนึ่งชั่วโมงมันมีค่ามากน่ะค่ะ เขาสัญญาฉันกับว่า เขาจะเป็นครู เขาจะต้องเป็นให้ได้ เขาบอกว่าอย่างงั้น ว่าแต่ คุณชายถามทำไมหรอค่ะ หรือว่าคุณเจอเขาแล้ว พาเขามาหาฉันได้มั้ยค่ะ"
"นี่ๆ เขามาแล้วไง" เขาลูบหัวเธอไปมาเบาๆ
"หรือว่า...... จะเป็น"
"ผู้ชายคนนั้นคือฉันเองแหละ ฉัน..."
แทยอนโผเข้ากอดเขาทันทีที่แบคฮยอนยังพูดไม่ทันจบ "คุณคือเด็กชายที่ช่วยฉันงั้นหรอ"
"ใช่ ฉันเองแหละ เธอรู้มั้ยว่าฉันรอเด็กผู้หญิงที่ชื่อแทมาตั้งนานแล้ว"
"ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ" เธอน้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความดีใจ คนที่เธอรอคนที่เธอฝันอยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา ก็คือผู้ชายคนนี้นี่เอง คุณชายหนึ่ง
.
.
.
"โอ้ย...." เด็กหญิงสดุดล้มแล้วร้องออกมาเพราะเจ็บ
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" เด็กชายเข้ามาช่วยเธอทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ
"เจ็บอ่า"
"ไม่เป็นไร แผลเล็กนิดเดียวเอง เดี๋ยวฉันทำแผลให้เอง"
"ขอบคุณค่ะ"
ทั้งสองคนนั่งอยู่กลางสวนดอกทานตะวัน มีเก้าอี้อยู่ในสวนทานตะวัน เป็นที่สำหรับนักท่องเที่ยวถ่ายรูป ในตอนนั้นแถวนั้นไม่ค่อยมีใคร พวกเขาเลยไปนั่งทำแผลอยู่ที่นั่น
"เจ็บมั้ย"
"ไม่อ่ะ คือ..... มันแสบแล้วตอนนี้"
"อืม... แสดงว่าใกล้หายแล้วแหละ"
"ขอบคุณน่ะ" เด็กหญิงยิ้มให้เขา
"เธอชื่ออะไรหรอ"
"ชื่อแท"
"หรอ แล้วเธอมาจากไหนอ่ะ"
"ชอนจู"
"หรอ ใกลจัง"
"แล้ว..... นายชื่ออะ...." เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็มีผีเสื้อมาเกาะที่ไหล่ของเธอ
"เธอดูนั่นสิ ผีเสื้อนิ"
"น่ารักจัง" เธอชื่นชมมาก เพราะมันทั้งสวยและน่ารัก
"ฮ่าๆๆ ฉันอยากเป็นครูน่ะ เธอเชื่อรึเปล่า"
"เชื่อสิ แล้วทำไมนายถึงอยากเป็นล่ะ"
"ฉันอยากสอนนักเรียนเรื่องดอกไม้ผีเสื้อและทุกเรื่องที่โลกควรได้รู้ และภาษาต่างประเทศฉันก็จะสอนภาษาจีน เพราะแม่ของฉันชอบพูดจีนให้ฉันฟังบ่อยๆ ฉันชอบมากๆ ฉันเลยทั้งอยากเรียนและอยากสอนให้กับคนอื่น"
"หรอ...."
"เธอคงจะหายแล้วแหละเนี่ยะ น้ำตาของเธอหายแล้ว นี่ฉันอุตสาห์เป่าแผลให้เธอน่ะเนี่ยะ"
"ขอบคุณน่ะ"
"เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก" แล้วเขาก็ยกแขนที่ โอ๊ะ! ตอนนี้ฉันต้องไปหาแม่แหละ ไว้เจอกันน่ะ แท..."
"อืม นายไปเถอะ แม่ฉันอยู่แถวๆนี้แหละ"
"แน่ใจนะว่าเธออยู่แถวนี้ได้"
"ได้สิ แม่ฉันอยู่แถวนี้แหละ"
"โฮ.... ได้เวลาแหละ ไว้เจอกันใหม่น่ะ บายๆ"
"อืม"
หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยได้เจอกันเลย แบคฮยอนตามหาเธอที่ชอนจูก็ไม่เจอ เขาพยายามตามหาเธอเพื่อจะบอกรักเธอ แต่ก็หาเธอไม่เจอ เพราะลืมถามที่อยู่ของเธอและคิดถึงเธอมากๆ.....
.
.
.
"แต่งงานกับฉันเถอะแท.... แทยอนของฉัน" แบคฮยอนนั่งคุกเข่าลง
"อะไรน่ะคะ....."
*******************************************************************
อัพแล้ว โทดทีที่ไม่ได้ปล่อยเป็นเปอร์เซ็น
ตอนหน้าคือตอนจบ อย่าพลาดน่า.....
เม้นด้วยน่า ใกล้จบแล้ว....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น