ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : chapter 14
chapter 14
"หัวใจของเธอเหมือนอยู่ในฝัน ได้แค่อยู่กับเขาก็พอแล้ว"
"อะไรกันเนี่ยะ สัญญาณไม่มีได้ไงเนี่ยะ" แบคฮยอนมองโทรศัพท์ที่เมื่อกี้โทรไปหาซูโฮแล้วสัญญาณของโทรศัพท์ขาดหายไป
"อะไรหรอค่ะ" แทยอนเดินมาทักพอดีหลังจากที่ไปยืนต่อคิวซื้อซุนแดตั้งนาน
"ผมโทรหาซูโฮเมื่อกี้แล้วสัญญาณโทรศัพท์ก็หายไป ผมเลยคุยกับน้องไม่รู้เรื่องเลย ทั้งๆที่ที่นี้สัญญาณโทรศัพท์ก็ดีมาก แต่ทำไมวันนี้มันขัดข้อง" แบคฮยอนพูดเสร็จ เขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้ดู
"คุณชายจะคุยเรื่องอะไรกับซูโฮหรอค่ะ"
"ชู่ว...... อย่าเรียกชื่อผมเสียงดังสิเสียงดังสิ"
"คะ... ขะขอโทษค่ะ"
"คุณเรียกผมว่าแบคฮยอนเฉยๆ ดีกว่า"
"คะ... คุณแบคฮยอน" แทยอนพูดด้วยความอายและเกรงใจ
"ไม่เอาดีกว่า"
"ละ... แล้วจะให้ฉันเรียกว่าอะไรล่ะค่ะ"
แบคฮยอนยกมือทั้งสองมากดไหล่ของแทยอนลง "เธอเป็นแฟนกับฉันตอนพูดกับฉันเธอไม่ต้องเกร็งหรอก"
"ขอโทษค่ะ"
"ฮึ เธอนี่ไม่เหมือนใครแล้วก็เหมือนเด็กคนนั้นจริงๆ" แบคฮยอนหัวเราะในลำคอแล้วลูบหัวเธอ
"เด็ก เด็กไหนหรอค่ะ"
"ก็เด็กที่ชื่อ....."
ปัง! ทุกคนในบริเวรนั้นก้มหัวลงหมดทุกคน
"เสียงปืนนิ" แบคฮยอนพูดออกมาแล้วหันไปว่าใครเป็นคนยิง
'นี่คือกลุ่ม c ขอให้ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบ' เสียงชายปริษนาจากทอละโข่งทั่วตึก 'ขอให้คนที่ชื่อ คิม แทยอน เดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าเดี๋ยวนี้ ให้เวลา 1 นาที ไม่งั้นทุกคนที่นี้ ตาย!'
พอได้ยินเสียงจากชายปริศนา ทุกคนในตึกและนอกตึกต่างก็ผวาหวาดกลัวกับคำพูดเตือนเมื่อกี้ และในบริเวรนั้นก็พากันวิ่งออกไปอย่างว่นวาย
ไม่น่ะ ทุกคนเป็นแสนจะต้องไม่ตาย เพราะเธอ
"ฮึ... ฮึก" แทยอนถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้นแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว "ไม่จริง นี้มันเรื่องอะไรกัน"
"ปะ แทยอน"
"ค่ะ....."
"มันอยากได้ตัวเธอไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปหาพวกมันเอง" แบคฮยอนมองไปที่ดาดฟ้าพร้อมกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ "ไปกัน" ไม่ช้าแบคฮยอนก็พาแทยอนวิ่งขึ้นไปที่ดาดฟ้าอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้คนอื่นต้องมาตาย
*****************
โรงพยาบาลเอสเอ็ม
"เฮ้ย! นายเป็นใครเนี่ยะ"
"แล้วเธอล่ะเป็นใคร มาอยู่ในห้องคุณแทยอนได้ยังไง"
"ฉันเป็นน้องสาวฉันก็ต้องอยู่ได้สิ แต่ว่านาย..... กำลังจะมาขโมยใช่มั้ยย่ะ"
"โอย...... ชักจะไปกันใหญ่แหละ ถ้าผมจะมาขโมยจริงๆ ผมคงไม่เคาะประตูหรอก บ้าหรือเปล่า"
"เออ จริงด้วย แล้วนายเป็นใคร มาจากไหน เป็นญาติใคร มายังไง มาหาใคร มาหาทำไม นายชื่ออะไร มาหาอะไร...."
"เฮ้ย หยุด"
อุบส์.........
"ผมชื่อซูโฮ แล้วถ้าจะถามผมน่ะ ช่วยถามทีละคำถามด้วย ถามถี่ขนาดนี้ผมจะตอบคุณทันหรอ"
"นี่นายเทศน์ฉันพอรึยัง" ฮโยยอนกอดอกถามแล้วเอนหัวพิงประตู
"ฮ่า..... ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ เทศน์หรอ"
"นี่ยังมาหัวเราะอีก ถ้าเป็นคนอื่นว่าแรงไปแล้วน่ะเนี่ยะ"
"นี่เธอ แค่นี้มันยังแรงไม่พอสำหรับฉันหรอก แต่จะว่าไปเธอชื่ออะไร ทำไมเป็นน้องสาวของคุณแทยอนล่ะ"
"ฉันชื่อ คิม ฮโยยอน"
*****************
เอ็น โซล ทาวน์
"เฮ้ย! เธอเข้ามาได้แค่คนเดียว" เสียงลูกน้องชายคนนึงที่ถือปืน m15 ยืนรออยู่ที่หน้าประตูเข้าไปที่ดาดฟ้า
"พวกแกต้องการอะไร" แบคฮยอนถามพวกมัน
"ตัวเธอ"
"ฉันขอเข้าไปด้วย"
"ฮึ.... ฮึก ฮึ" แทยอนมองพวกมันพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลไม่หยุด "ฉันไปทำอะไรให้อ่ะ ฮึก... ทำไมต้องการตัวฉัน"
"ถามนายเองสิ ไป" ลูกน้องที่ถือปืนอยู่ก็ผลักให้เธอไป แล้วกั้นแบคฮยอนไม่ให้ตามไป
"เฮ้ย! แกไม่เกี่ยว ถอยไป" มันพูดแล้วแบคฮยอนก็ก้าวถอยหลังออกไปนิดหน่อย
หลังจากนั้นแบคฮยอนก็รีบวิ่งลงไปโทรศัพท์หาน้องทุกคนให้มาช่วยเขากับแทยอน "ฮัลโหล คริส"
'ครับพี่'
"แกมาช่วยฉันกับคุณแทยอนหน่อยสิ"
'พี่เป็นอะไรหรอครับ เกิดอะไรขึ้น'
ปั๊บ! โทรศัพท์ของแบคฮยอนโดนตบตกลงไปกับพื้น เละไปหมดเลย
"เฮ้ย! โทรศัพท์ฉัน"
"ถ้าแกโทรหาคนอื่นอีก แกตายแน่!" ชายคนนึงมายืนชี้เตือนบอกเขา "แล้วถ้าแกอยากรอดล่ะก็ รีบออกไปจากที่นี้ซะ"
"พวกแกจะทำอะไรแทยอน"
"ฉันไม่ใช่หัวหน้า ฉันไม่รู้หรอก"
"แล้วเขาเป็นใคร!" แบคฮยอนพุ่งมาจับคอเสื้อเขาทั้งสองข้าง
"ฉันบอกไม่ได้หรอก ถ้าบอกฉันก็ตายน่ะเซ่..." เขาทำหน้าตากวนยั่วโมโหมาก
"หน็อย... แก" แบคฮยอนทำท่าง่างมือจะต่อยเขา แต่แบคฮยอนก็ไม่คิดที่จะทำดีกว่า "ฮึ๋ย...." แบคฮยอนผลักเขาไปชนกับกำแพงข้างหลัง
"แกนี่มัน.... ชิ"
"ฮึ ฉันถือว่าฉันเตือนแล้วน่ะ"
แทยอนเดินออกมาจากประตูที่ลูกน้องกล้ามใหญ่เปิดประตูให้เข้ามา แล้วเธอก็มองไปทั่งดาดฟ้าก็ไม่พบอะไร แต่มีหญิงปริศนาเรียกเธอ
"ยัยเตี้ยหน้าจืด"
คำพูดนี้ ทำให้เธอคุ้นเสียงกับคุ้นคำพูดมาก แล้วเธอก็นึกออกว่าเป็นใคร "คุณ!"
แทยอนยืนมองเธอด้วยความงง ทำไมถึงเป็นเธอ เธอต้องการอะไร
"ใช่ ฉันเอง แบคฮยอนไม่มาหรอ"
"มาสิ แต่ลูกน้องของคุณไม่ให้เขาเข้ามาอ่ะ"
"มินวู"
'ครับ'
"ให้ผู้ชายที่มากับเธอ เข้ามาที่นี้"
'รับทราบครับ'
แล้วโชรงก็หันหลับมาเหมือนเดิม "วันนี้เธอตายแน่!" เธอพูดแล้วหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าแบรนด์เนม
"คะ... คุณโชรง"
"ในเมื่อฉันไม่ได้ เธอก็ต้องไม่ได้ ยัยเตี้ยหน้าจืด" โชรงจ่อปืนมาที่หน้าของแทยอน
"ไป เข้าไป" ลูกน้องของเธอผลักแบคฮยอนให้เข้ามาที่ดาดฟ้า
"คุณแบคฮยอน" แทยอนอุทานออกมา
"ฮึ! มาแล้วสิน่ะค่ะ ที่รัก"
"ใครที่รักคุณ" แบคฮยอนตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
แล้วก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง
"คุณชางมิน" แทยอนอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ "คะ... คุณ"
"ใช่... ผมเอง คุณจำได้มั้ยที่ผมบอกคุณว่า ทำไมถึงไปจีบคุณ แล้วทำไมต้องทำยางรถแตก"
"ก็เพราะฉันนี่แหละ ที่สั่งให้นายนี่เป็นคนทำ เพื่อที่จะให้ไปหาแบคฮยอนที่กำลังนั่งทานข้าวกับฉัน เพื่อให้เธอเห็นแล้วไม่ยุ่งกับแบคฮยอนอีก แต่นายนี่มันทำพลาด ไม่มาส่งซักที ฉันมันเป็นคนประเภทใจร้อนด้วยสิ ฉันเลยต้องออกมาก่อน และเธอกับแบคฮยอนก็เจอกันจนได้ พวกฉันก็เลยทำพลาด แต่..... ก็อย่างว่าแหละ ฉันมันใจร้อน ฉันเลยต้องทำอย่างงี้ไงล่ะ ฮึ! รักกันมากนักใช่มั้ย"
"เดี๋ยว โชรง เธอตั้งสติก่อน เธอรักฉันแล้วทำไมถึงกับต้องฆ่าฉัน"
"ที่จริงฉันก็ไม่อยากหรอก แต่ที่จริงฉันไม่ได้รักนาย"
"อะไรกันเนี่ยะ ทำไมเธอต้องทำอย่างงี้"
"ฉันเคยชอบนายตอนมหาลัย และนายก็เคยไปส่งฉัน ฉันก็เลยชอบนายแต่ฉันชอบไม่ได้เพราะฉันไม่มีใคร พ่อแม่ฉันก็ตาย แต่ฉันเหลือคนที่มีพระคุ ต่อฉัน ที่ฉันมีทุกวันนี้ได้เพราะเขา เขาสั่งฉันมาให้ชอบนายแล้วฆ่านายให้ครอบครัวนายล้มเหลว เพราะบริษัทพ่อนาย มันทำลายชีวิตของผู้มีพระคุณของฉัน"
"เขาเป็นใคร!" แบคฮยอนถามเธอ
"ฮึ! ตายก่อนค่อยรู้ก็แล้วกัน" โชรงจ่อปืนไปทางหัวของแบคฮยอน
แกร็ก!
"แต่นายดันไม่ชอบฉัน ฮึ พอดีเลย เพราะฉันก็เกลียดครอบครัวนายเหมือนกัน ตายซะเถอะ"
เธอกำลังกดไปที่ไกของปืน แต่.... "ไม่ดีกว่า ตายเร็วก็ไม่สนุกน่ะสิ จับมัดไว้ก่อน นี่พวกแก จับสองคนนี้มัดไว้"
"ครับ" ลูกน้องของเธอจับแทยอนกับแบคฮยอนมัดไว้แล้วล็อกไว้ที่เสาของดาดฟ้าที่เป็นสัญญาณของโทรศัพท์ที่โชรงตัดไว้
"ฮึ! ฉันจะหาอะไรทรมาณพวกมันซักหน่อย"
"เธอนี่มันเลวจริงๆ เซฮุนคบกับเธอเป็นเพื่อนได้ยังไงก็ไม่รู้"
"ชิ น้องแกมันไง่ไง ฉันก็ว่าจะฆ่าแล้ว แต่มันดีกับฉัน ฉันเลยไม่ฆ่ามัน แต่มันก็มีคนที่จะฆ่ามันแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก มันตายแน่ๆ เฮ้ย พวกแกจับยัยนี้ไปไว้ห้องเก็บของ ส่วนผู้ชายคนนี้อ่ะ กระทืบได้ตามสบายเลย ฮ่าๆๆๆ"
"ครับผม" ลูกน้องของเธอใช่มืออันสกรปรกของเขาจับแทยอนออกจากแบคฮยอนที่มัดด้วยกัน เอาออกไปไว้ในห้องเก็บของ
"แทยอน ฮึก แทยอน" แบคฮยอนเรียกเธอ
"คุณชาย" แทยอนหันหน้ามาเรียกเขากลับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"แทยอน อุ๊บ....." เขาโดนฝ่าเท้าฟาดเข้าที่พุงอย่างแรง
"ฮึๆๆๆ คืนนี้ต้องสนุกแน่"
*****************
บ้านบยอน
"โทรหาซูโฮด่วนเลย ชานยอล"
"ได้ครับพี่"
"ผมเตรียม m15 กับ bk แล้วครับ"
"ดีมากดีโอ พวกเราต้องไปช่วยพี่แบคฮยอนให้ทัน"
ทั้ง 5 คนเตรียมเสื้อสีดำและปืนที่เกินขนาดตัวของพวกเขา ที่มี 5 คนเพราะซิ่วหมินและไคต้องทำงานที่จีนเลยมาไม่ได้ และเหลืออีกคนนึงที่ยังอยู่โรงพยาบาลอยู่ นั้นก็คือ ซูโฮ
*****************
โรงพยาบาลเอสเอ็ม
"อะไรน่ะครับ พี่แบคติดอยู่ในนั้นหรอ" ซูโฮถึงกับอุทานออกมา
'ใช่ พี่แบคโทรมาหาพี่คริสขอความช่วยเหลือพี่แต่โดนปัดโทรศัพท์ พี่หนึ่งเลยพูดได้แค่ขอความช่วยเหลือเท่านั้น'
"ครับๆ เดี๋ยวผมไป"
'รีบไปน่ะ ฉันเตรียมเสื้อกับอาวุธให้นายแล้ว'
"ครับ เดี๋ยวผมจะรีบไป"
"มีอะไรหรอนาย ดูร้อนลนจัง"
"ไว้เจอกันน่ะ ยัยขาแดนซ์ ฉันต้องไปทำธุระ ไว้เจอกันใหม่น่ะ" เขาโบกมือลาแล้วรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
"เอ้า.... ไปซะแหละ กำลังคุยกันมันเลย" ฮโยยอนทำหน้าเซ็ง
******************************************************************
อ่า..... ใกล้จะจบแล้วน่ะ
ตอนหน้า พวกน้องเขาจะช่วยแบคฮยอนได้มั้ย ต้องติดตาม
เม้นเยอะๆน่า ไรท์อยากได้กำลังใจ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น