ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : chapter 13
chapter 13
ณ บ้านบยอน
"เซฮุน" ผู้เป็นแม่ทักขึ้นและเธอกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่
"ครับแม่" เซฮุนเดินผ่านมาพอดี
"ไปเตรียมจัดน้ำให้คุณแทยอนไป๊ เดี๋ยวอีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็มาแล้ว"
"แหม่..... แม่ครับ เห่อลูกสะใภ้ไหญ่เลยน่ะ" เซฮุนแซวผู้เป็นแม่
"ตอนนี้ยังหรอก แม่จะทดสอบอะไรนิดหน่อย"
"อ้าว.... แล้วแม่จะทดสอบอะไรเธอหรอครับ"
"สงสัยผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดาแน่ๆ แบคฮยอนถึงได้ชอบผู้หญิงที่ชื่อว่าแทยอน ถ้าแม่ทดสอบแล้วถูกใจแม่ ตอนนั้นแหละ ถึงจะเห่ออย่างที่ลูกว่า" เธอบ่นพึมพำคนเดียวแล้วหันกลับมาที่เซฮุนเหมือนเดิม "แบคฮยอนต้องเลือกถูกคนแน่"
"ก็ต้องถูกคนอยู่แล้วแหละครับ พวกผมอ่ะ ไปหาเธอมาทีนึงแล้ว เธอเป็นคนน่ารักมาก จิตใจเธอก็บริสุทธิ์ ความรู้สึกผมมันบอกอย่างงี้ และเธอก็เป็นจริงๆ"
"เหรอ" คุณนายบยอนอึ้งกับคำพูดของเซฮุน แต่..... "แต่แม่จะต้องเห็นด้วยตาของแม่เอง"
"อ้าว... ซะงั้น"
"แล้ววันนี้ลูกไม่มีงานทำหรอเซฮุน ไม่มีถ่ายซีรีส์หรือเดินแบบเลยหรอ"
"ไม่มีครับ วันนี้ผมว่าง และผมได้หยุดอีก 4 วัน ครับ"
"อ้าว.... ทำไมว่างขนาดนั้นล่ะ ลูกเล่นไม่ดี ลือ.....หรือว่าลูกไปเดินแบบผิดท่า หรื...."
"โฮ.... แม่ครับ ไม่ใช่ที่แม่พูดทั้งนั้นแหละครับ" เซฮุนยกมือแล้วแบมือทั้งสองข้าง "เขาบอกว่าผมทำงานหนักมากไป ผมเลยได้ผักผ่อนห้าวันครับ แม่ใจเย็นๆก่อนน่ะครับ"
"หรอลูก แม่เกือบหัวใจวายแหนะ"
"ขนาดนั้นเลยหรอครับ"
"ขนาดนั้นเลยสิลูก ถ้าลูกตกงานขึ้นมา แม่จะทำยังไงอ่ะ"
"โฮ แม่ครับ พี่ผมมีตั้งหลายคน แล้วถ้าผมตกงานผมก็หาใหม่ได้ แม่สบายใจได้เลยครับ"
"บ้าหรอลูก งานศิลปินมันหาใหม่ง่ายซะที่ไหนล่ะ"
"ได้สิครับ เพราะผมเก่งอยู่แล้ว"
"เฮ้อ...... เบื่อจริงๆ กับคำพูดนี้"
"555555" เซฮุนหลุดขำออกมาทันที
"แม่ครับ/แม่ครับ" ดีโอกับชานยอลทักขึ้นอยู่ที่หน้าประตูของบ้าน
"อ้าว ทำไมวันนี้ทั้งสองคนกลับมาเร็วจังเลยลูก"
"วันนี้ผมจะกลับมาทำอาหารสูตรใหม่ครับ แล้วร้านของผมก็ฝากลูกน้องดูให้ครับ" ดีโอพูดขึ้น ซึ่งดีโอก็เป็นคนทำอาหารเก่งและเก่งมากๆ มากจนตัวเขาต้องเปิดภัตราคารร้านอาหารเป็นของตัวเอง และเขาก็ทำให้ครอบครัวรับประทานเหมือนกัน แล้วครอบครัวก็ต้องยกนิ้วให้เพราะเขาทำอร่อยจริงๆ
"จ้ะ แล้วชานยอลล่ะ"
"อ่อ คือผมไปทำธุระเฉยๆครับ เรื่องสอนดนตรี วันนี้มีเด็กฝึกสอนมาสอนแทนผม แต่แค่มาฝึกสอนสองสามวัน เดี๋ยวเขาก็ไปแล้วแหละครับ สบายใจได้"
"อืม... จ้ะ"
"โอ้โฮ.... วันนี้พี่มาทำอาหารสูตรใหม่เหรอครับ มันต้องอร่อยแน่ๆเลย" เซฮุนชม
"แน่นอนอยู่แล้ว ไอ้น้องรัก" ดีโอยิ้มให้น้องสุดท้อง "เออ แม่ครับ วันนี้แทยอนมาไม่ได้น่ะครับ"
"อ้าว.... ทำไมล่ะลูก"
"พ่อของเธอป่วยกะทันหันครับ เธอเลยมาไม่ได้ เธอบอกว่าถ้าเธอว่าง เธอจะรีบมาหาทันทีเลยครับ"
"อ้าว... แล้วพ่อของหนูแทยอนเป็นอะไรเหรอ"
"แหม่... เรียกหนูเลยน่ะครับ ไม่ได้เห่อน่ะเนี่ยะ" เซฮุนแซว
"55555" ขำทั้งดีโอและชานยอล
"เฮ้อ.... ไอ้ลูกพวกนี้นิ แม่ไปดีกว่า แซวอยู่นั้นแหละ" แล้วแม่ของพวกเขาก็วิ่งออกไป
"ไอ้ฮุน แกไปง้อแม่เลยน่ะ พวกฉันไม่เกี่ยว" ชานยอลเสริม
"ต้องผมอยู่แล้ว เพราะแม่หายงอนไวเพราะผมทั้งนั้น"
"ก็แหงสิ แกเป็นน้องคนเล็กของบ้านนิ ยังไงแม่ก็เห็นแกยังเป็นเด็กน่ารักๆ อยู่ดีอ่ะ ไปเถอะครับ พี่ชานยอล ให้เด็กไปง้อดีกว่า" ดีโอพูด
"ฝากเนื้อฝากตัวไปกับนายน่ะ เซฮุน 55555" ชานยอลพูด
"โฮ พวกพี่นี้ ทิ้งกันซึ่งๆ หน้าเลยหรอ เฮ้ย พี่ดีโอพี่ชานยอล มาช่วยกันง้อแม่ก่อนเด่..." เซฮุนวิ่งตามพี่ชายของเขาทั้งสองคนไป
*****************
ณ คอนโดที่โชรงพัก
"นายเป็นอะไรของนาย ชางมิน เห็นนั่งเฉยมานานแล้ว" โชรงพูดขึ้น เธอมองที่ชายที่ชื่อชางมินนั่งเฉยเหมือนกับโดนแช่แข็งอยู่
"ทำไมคุณถึงต้องจ้างผมให้จีบแทยอนแล้วพาเธอไปที่โรงเรียนนั้น"
"นายทำพลาดเอง แล้วก็ยังจะไปหลงรักยัยนั้นอีก นายนี่มันโง่จริงๆ!"
"เหอะ! โง่เหรอ สิ่งที่เธอทำอยู่เนี่ยะ มันเรียกว่าฉลาดอยู่หรือยังไง"
เพี๊ยะ!
"นายอย่ามาพูดมากกับฉันน่ะ ฉันอาจจะแฉนายตอนนี้เลยก็ได้ หรือฉันจะปล่อยคลิปตอนนี้เลยก็ได้"
"ผู้หญิงใจเสาะ" เขาตะคอกใส่เธอแถมมีเลือดออมานิดๆ ที่ปากของเขา
"ฮึ! ถ้าฉันใจเสาะ นายก็เลวกินกระบาลนายแล้วแหละ" โชรงยืนตะคอกใส่ชางมินอย่างเหลืออดพร้อมกับกำมือแน่น "ฉันแอบถ่ายตอนนายวางระเบิดที่ธนาคารแล้วตอนนี้ตำรวจยังหาตัวคนร้ายยังไม่เจอ ฮึ นายมันก็เลวพอๆ กับฉันนั้นแหละ ฉันใจเสาะเพราะความรักแต่นายมันปล้นเงินชาวบ้านเขา"
"ก็ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ ฮึ....." ชางมินพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอย่างเจ็บช้ำ "แล้วฉันก็ไม่มีอะไรกิน ถึงฉันทำ แต่มันไม่มีเงินรั่วไหลออกเลยแม้แต่วอนเดียวไม่ใช่เหรอ"
"ฮึ! นี่ ยังไงนายก็ยังเป็นคนร้ายอยู่ และฉันก็มีหลักฐานส่งถึงตำรวจก็ได้"
"แล้ว....... ฮึบ... แล้วเธอต้องให้ฉันทำอะไร ถึงจะลบคลิปนั้นออกไป"
"มันเป็นงานใหญ่มาก แต่สำหรับนายน่ะ มันง่ายๆ กล้วยๆ มาก"
"แล้วมันคืออะไรล่ะ"
".........."
*****************
ณ โรงเรียนที่แบคฮยอนสอน
"อ้าว....... โอเคทุกคน วันพรุ่งนี้เอามาส่งครูน่ะ"
"ค่าาา/คร้าบบบบ"
เลย์บอกนักเรียนเสร็จก็เก็บของเตรียมพร้อมจะกลับบ้าน "เอาอันนี้กลับไปอ่าน อ่า อันนี้ด้วยดีกว่า"
"นี่แก ไปกินไอติมหน้าโรงเรียนกันเถอะ"
"เฮ้ย ไปดูดซิสก้ากันเถอะ หิวจะแย่อยู่แล้ว"
'โอ้โฮ ไอ้เด็กพวกนี้ ถึงขั้นซิสก้าเลยเหรอ' เลย์คิด
"เลย์" หญิงสาวคนนึงทักขึ้น
"อะ... อ้าว วิก มีอะไร ทำไมถึงมาหาฉันที่ห้องเลย" เลย์พูดพร้อมเก็บหนังสือที่สอนใส่กระเป๋า
"ฉัน..... คะ คือ... ฉัน......"
เลย์เก็บหนังสือเสร็จแล้วหันมาหาเธอ "นี่.... เธอจะพูดอะไรก็พูดมาสิ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้"
"เอ่อ.... คือ..... นายไปเที่ยวกับฉันได้มั้ยอ่ะ"
"ที่ไหนเหรอ" เลย์ยิ้มออกมาทันที เพราะว่ามันเป็นคำพูดที่ถูกใจเขามาก
"เอ็น โซล ทาวน์เวอร์ นายอยากไปหรือเปล่า" วิกตอเรียพูดพร้อมทำตาโตแบบน่ารักๆ ตามสไตล์เธอ
"อยาก แฮะๆ อยากไปสิ ไปกี่โมงเหรอ" เขาทำตัวเหมือนเด็กๆ ที่เหมือนกับพ่อแม่ให้ออกไปเล่นนอกบ้างอย่างอย่างงั้น
"นี่.... ดูนายตื่นเต้นมากเลยน่ะ อยากไปขนาดนั้นเลยหรอ"
"มันมีความสำคัญกว่าที่ฉันอยากจะไปซะอีก"
"แล้วมันคืออะไรล่ะ ที่สำคัญกว่าอ่ะ"
"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง" เลย์พูดพร้อมกอดอก
".........."
"ไปชวนแบคฮยอนกันเถอะ" พอวิกตอเรียเงียบเธอก็พูดต่อ
"อ้าว.... ให้ไอ้แบคฮยอนไปด้วยเหรอ"
"เอ้า ถ้าไม่ให้คุณชายหนึ่งแบคฮยอนไปจะให้ใครไปล่ะ เราเป็นเพื่อนกันน่ะ"
"นี่..... ไม่ต้องให้มันไปหรอก"
"อ้าวทำไมอ่ะ"
"อ่า...... อ่ะ อ่ะ ก็ได้ ให้มันไปก็ได้" แล้วเลย์ก็ก้มลงไปเก็บหนังสือเหมือนเดิม "ก็นึกว่าจะไปกันแค่สอง" เลย์บ่นพึมพำเบาๆ เพื่อไม่ให้วิกตอเรียได้ยิน
"เย้ เดี๋ยวฉันไปชวนก่อนน่ะ" วิกตอเรียทำท่าดีใจ
"อืม ไปชวนมันเถอะ" เลย์ทำหน้าอย่างเสียดาย หลังจากนั้นวิกตอเรียก็รีบวิ่งไปชวนแบคฮยอนทันที "เสียดายจัง ว่าจะหาโอกาสบอกเธอ แต่..... ก็ต้องมีได้แบคตามเคย"
"แบคฮยอน" วิกตอเรียทักขึ้น
"อ่า ว่าไง" แบคฮยอนพูดพร้อมเก็บกระเป๋าเสร็จพอดี
"ไป เอ็น โซล ทาวน์เวอร์กัน"
"งั้นฉันจะพาแทยอนไปด้วย"
"อืม เอ้า... เดี๋ยวๆๆ นายรู้จักแทยอนด้วยเหรอ"
"ก็แฟนฉันอ่ะ"
"อ่อ นี่เมื่อเช้านายสายก็เพราะพ่อของเธอป่วยงั้นเหรอ"
"อืม ก็ใช่น่ะสิ"
"เฮ้อ....." เธอถอนหายใจออกมา "มีเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้อีกมั้ย"
"มีแค่นี้แหละ" แบคฮยอนยักไหล่แล้วยกกระเป๋าขึ้นมาแล้วก้าวออกมาจากห้องสอนของเขา
"เดี๋ยวแบค"
"อะไรของเธออีกเนี่ยะ"
"นายไปรู้จักแทยอนตอนไหนเหรอ"
"ก็... ตอนงานคริสกลับมาอ่ะ แค่นี้ก่อนน่ะ ฉันต้องรีบไป เจอกันสองทุ่มที่เอ็น" เขาบอกเสร็จก็รีบวิ่งไปทันที
"อะ อ้าว นายนัดเองเลยหรอ ฉันไม่ใช่เหรอที่ควรต้องนัดนายอ่ะ เอาแต่ใจชะมัด" เธอมองแล้วกอดอกอย่างหงุดหงิด "ชิ"
"โทรหาแทยอนดีกว่า" แบคฮยอนเตรียมจกกระเป๋าเอาโทรศัพท์ของเขาออกมา
สักพักมีคนโทรมาหาเขาอย่างไม่ทันคิด "ฮึ๋ย แทยอนแน่ๆ" แล้วเขาก็กดรับอย่างไม่ทันคาดคิด "ฮัลโหล แทยอน"
"ฮึ! มั่นใจว่าต้องเป็นยัยนั้นเลยน่ะค่ะ"
"เอ่อ นี่เธอเป็นใคร รู้ว่าเป็นเบอร์ฉันได้ไง"
"ฉันโชรงไงค่ะ จำเสียงไม่ได้เหรอค่ะ"
"เธอนี่เอง เธอต้องการอะไรกับฉันอีก"
"ต้องการให้คุณรักฉันไงค่ะ"
"เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ยะ เราน่าจะคุยกันรู้เรื่องแล้วน่ะ แล้วเธอยังจะโทรมาหาฉันทำไมอีก"
"คุณไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอกค่ะ ว่าฉันรอคุณมานานขนาดไหน ตอนที่ฉันเจอคุณอีกครั้งที่งานคุณคริสกลับมาพักผ่อน ฉันดีใจแทบบ้าแล้วก็เข้าไปทักทายคุณแต่คุณกลับเมินใส่ฉัน"
"เพราะเธอเป็นอย่างงี้ไงล่ะ ฉันถึงได้ไม่ชอบเธอนัก"
"ได้โปรดเถอะน่ะค่ะ ได้โปรดมาหาฉัน มารักฉันเถอะ"
แบคฮยอนวางสายทันที เขาจะไม่ฟังอะไรจากผู้หญิงคนนี้อีกเป็นอันขาด "เฮ้อ.... เมื่อไรผู้หญิงคนนี้จะเลิกยุ่งกับเราซักทีน่ะ"
ตึ้ง เสียงข้อความเข้า
'คุณเตรียมเจอศึกนักจากฉันได้เลย'
โชรง
"เฮ้อ..... อะไรกันวะเนี่ยะ...." เขากุมขมับพวงมาลัยรถของเขาแป็บเดียวเขาก็คืนสติกลับมาขับต่อเหมือนเดิม "เธอต้องการฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ" เขาบ่นพึมพำแล้วทุบพวงมาลัยไปทีนึง "บ้าเอ๊ย!"
แบคฮยอนขับรถไปเรื่อยจนนึกขึ้นได้ว่าต้องให้ซูโฮไปดูแลพ่อของแทยอน เพราซูโฮเป็นคนที่ขยันดูแลคนอื่นมากที่สุด เป๊ะที่สุด เคร่งครัดมากที่สุด มีความพยามยาม แต่ขี้อายมาก มีโรคส่วนตัวมากในเฉพาะเป็นเวลาส่วนตัวเท่านั้นจริงๆ
"รีบรับสิ ซูโฮ"
ตื๊ด
'ครับพี่ชายหนึ่ง'
"ซูโฮ ฉันฝากแกไปดูแลพ่อของแทยอนด้วยน่ะ"
'ที่ไหนหรอครับ'
"โรงพยาบาลเอ็สเอ็ม"
'ได้ครับพี่ ว่าแต่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ'
"ตอนนี้ยัยโชรงจะทำสงครามกับฉัน ฉันเลยต้องระวังพ่อของเธอและพวกเราไว้ให้ดี"
'แล้วคุณแทยอนล่ะครับ'
"คืนนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยวซักหน่อยอ่ะ"
'อ่อ ครับผม ผมเข้าใจแหละ'
"อืม ถ้างั้นขอบใจมาก แล้วแกรู้เหรอว่าพ่อของแทยอนอยู่ห้องไหน"
'เดี๋ยวผมถามพยาบาลแถวนั้นดูก็ได้ครับพี่แบค'
"โอเค ขอบคุณมาก น้องรัก"
'ไม่เป็นไรครับพี่ แค่นี้ก่อนน่ะครับ' ตุ้ด แล้วซูโฮก็วางสายไปทันที
"โทรหาแทยอนดีกว่า บอกเธอล่วงหน้าเลยดีกว่า" แบคฮยอนบ่นพึมพำแล้วกดหาโทรที่ชื่อแทยอนทันที "นี่ไง แทยอน" แล้วเขาก็กดโทรหาแทยอนทันที
"ค่ะ ว่าไงค่ะ" แทยอนรับสายเขาทันที แล้วพูดขึ้น
"คืนนี้คุณไปเที่ยวกับผมน่ะ"
"วิกตอเรียบอกฉันแล้วค่ะ"
"อ้าว.... เหรอ ถ้างั้นผมจะให้น้องของผมไปดูแลพ่อของคุณให้แทนน่ะ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะฉันให้น้องสาวของฉันมาดูแลแทนแล้ว"
"อ้าว คุณมีน้องสาวด้วยเหรอ"
"ค่ะ เธอชื่อ คิม ฮโยยอนค่ะ"
"แล้วน้องสาวคุณไปอยู่ที่ไหนมาหรอ"
"น้องฉันไปทำงานที่ญี่ปุ่นมาค่ะ แต่วันนี้กลับมาหยุดพักผ่อนพอดี เธอเลยจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันซักสองสามวัน"
"หรอ ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปรับ ตอนนี้เลยน่ะ"
"ก็ได้ค่ะ เพราะน้องสาวฉันพึ่งเข้ามาในห้องเมื่อตะกี้นี้เอง"
"โอเค งั้นผมวางสายแล้วน่ะ"
"ค่ะ"
ตุ้ด แบคฮยอนวางสายทันที
*****************
ณ เอ็น โซล ทาวน์เวอร์ 19.30 น.
"เฮ้อ.... ที่นี้ตอนกลางคืนสวยจังเลยอ่ะ" เลย์อ้าแขนรับอากาศแล้วพูดขึ้น
"ใช่ ที่นี้มันสวยจริงๆ" แบคฮยอนท้าวสะเอวเงยหน้ามองมองตึกทาวน์เวอร์อันสูงมาก
"นี่นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ" วิกตอเรียที่ยืนอยู่ข้างๆเลย์ถามเขาอย่างสงสัย
"ก็ฉันอยากมาเร็วๆ อ่ะ ฉันเลยต้องรีบมาจนมาเจอพวกแก" แบคฮยอนพูดแล้วยิ้มให้วิกตอเรีย "ไอ้เลย์! แกเป็นอะไรว่ะ"
"แกก็รู้นิ" เลย์ทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ซักเท่าไหร่ ก็แน่ล่ะสิ เขาอยากมากับวิกตอเรียแค่สองคน แต่แบคฮยอนดันมาด้วย เลยทำให้หน้าเขาเป็นแบบนั้นด้วย
แบคฮยอนรู้ว่าสองคนนี้ชอบกัน แต่ไม่บอกกันก็เท่านั้นเอง พวกเขาเก็บไว้ให้แบคฮยอนเป็นความลับเท่านั้น
"เออๆๆๆ ขอโทษก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆ" แบคฮยอนหัวเราะให้กับความเด็กของเลย์
"หัวเราะอะไรของแกเนี่ยะ" เลย์ถามแบบไม่ซบอารมณ์
"เดี๋ยวๆๆ พวกนายมีความลับอะไรกันเนี่ยะ" วิกตอเรียที่ยืนดูสองคนนี้มาตั้งนานถามขึ้น
"ไมมีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ" เลย์โบกไม้โบกมือไปมาอย่างไม่มีอะไรจริงๆ
"แบค แล้วแทยอนล่ะ" วิกตอเรียหันกลับมาถามแบคฮยอนอย่างเป็นห่วง
"แทยอนซื้อของกินอยู่ร้านตรงนั้นนะ" แบคฮยอนชี้ไปที่ร้านที่แทยอนกำลังยืนต่อคิวซื้ออยู่
"นี่... ถ้านายยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่หรือเปล่า ให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ไปยืนแถวนั้นอ่ะ"
"ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันจะยืนรอเอง แต่เธอดันไม่ยอมให้ฉันยืนรอน่ะสิ แทยอนบอกว่า ฉันจะทำหน้าที่แฟนให้ดีที่สุด แล้วก็เกรงใจฉันด้วย"
"โฮ ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ อิจฉาว่ะ" เลย์ถามขึ้น พร้อมกับทำหน้าอิจนิดๆ
"อืม" แบคฮยอนพยักคิ้วตอบ
"แล้วพ่อของแทยอนเป็นยังไงบ้างเหรอ" วิกตอเรียถาม แล้วแบคฮยอนก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
"เฮ้ย ฉันลืมอะไรไปเลย" เขาเกาหัวแล้วทำโตมองวิกตอเรีย "ไอ้ ฉันฝากไอ้ซูโฮไปดูแลพ่อของแทยอนนิ"
"โฮ... ไอ้ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร ทำเป็นแตกตื่นไปได้"
"แต่น้องสาวของแทยอนเฝ้าอยู่ เฮ้อ..... ฉันลืมได้ไงว่ะเนี่ยะ"
ตอนแบคฮยอนแบคฮยอนไปรับก็ได้เจอกับน้องสาวของแทยอน 'คิม ฮโยยอน' แต่เธอเป็นคนที่บ่นทุกอย่างแม้กระทั่งพี่สาวของตนก็ยังบ่น แล้วแบคฮยอนไปเจอเธอครั้งแรกก็เจอเธอก็บ่นเขาซะแล้ว
'นี่จะพาพี่สาวฉันไปไหนหรอค่ะ'
'เอ่อ.... คือ ผมจะพาแทยอนไปเที่ยวซักหน่อย'
'เฮ้อ..... วันๆ คุณเอาแต่เที่ยวสิน่ะ ถึงได้พาพี่แทยอนไปเที่ยวเนี่ยะ ฮะ แล้ว!@#$%^&*()#$%^%$#@ ฉอดๆๆๆๆ'
ยาวไปน่ะบางที ยาวจนหน้าแบคฮยอนชาไปเลย แบคฮยอนเจอเธอครั้งแรกก็โดนเทศมหาชาติไปแล้ว แล้วถ้าซูโฮไปเจอเข้าหน้าจะชาออกมาแบบเขาหรือเปล่า
"แล้วทำไมเหรอ น้องสาวของแทยอนไปเจอกับซูโฮก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิ" วิกตอเรียเหมือนกับจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับซูโฮอย่างงั้นแหละ
"เธอมั่นใจได้ยังไง"
"เซนส์นะ"
"โฮ.... พอเลยโดยเฉพาะเธออ่ะ ไปตรงนั้นกับฉันหน่อยสิ" หลังจากนั้นเลย์ก็ลากตัววิกตอเรียไปแต่เธอก็ขัดขืนแต่ทำไม่ได้เพราะมือของเลย์หนาและแข็งแรงมากเกินไป
"เดี๋ยวสิ" เธอพูดแล้วก็ยอมเดินไปกับเลย์
"โทรหาไอ้ซูโฮดีกว่า"
ตื้ด...... ตื้ด...... ตื้ด.......
*****************
ณ โรงพยาบาลเอ็สเอ็ม
"ครับพี่"
'แกอยู่ไหนแล้วเนี่ยะ'
"ครับ เอ่อ.. ผมกำลังจะขึ้นไปดูแลพ่อของแทยอนอ่ะครับ"
'แกรีบ..... ฉืดๆๆๆๆ เลยน่ะ'
"อะไรน่ะครับพี่ สัญญาณไม่ค่อยดีเลยครับพี่"
'เอ่อ..... อะไรน่ะ..." ตุ้ด สายโดนตัดทิ้งไปเพราะทางนั้นไม่มีสัญญาณ
"อะไรเนี่ยะ" ซูโฮเอาโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ของตนเอง "อยู่ดีดีก็วางสาย เล่นอะไรของฮยองเนี่ยะ"
เขาเดินมาถึงห้องของพ่อแทยอนพอดี
"2087 ห้องนี้แหละ 'คิม จินจอง' ชื่อพ่อของคุณแทยอน"
ก็อกๆๆๆ "มีใครอยู่มั้ยครับ"
เขารอซักพักหนึ่ง ก็มีผู้หญิงมาเปิดประตูมาให้ "ห้าว...... สวัสดีค่ะ คุณหมอ อ๊ะ!" เธอหาวไปฟอดหนึ่งแล้วหันกลับมามองหน้าซูโฮ "เฮ้ย!" เธออุทานออกมา
"เฮ้ย!" ซูโฮตกใจที่เห็นผู้หญิงคนนี้
โดยที่ไม่รู้จักเธอมาก่อน ว่าเธอเป็นใคร......
รับเชิญ
คิม ฮโยย็อน
ฮโยยอน
***********************************************************************
555555 ไรท์ให้ฮโยยอนมาแจมนิดนึง
ใกล้จะจบและเข้มข้นมากกว่าเดิมแล้ว ติดตามน่ะ
เม้นให้กำลังใจไรท์น่ะ รักลีดทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น