ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : new character : chapter 12
แนะนำตัวละครใหม่
ชิม ชางมิน
ชางมิน
เป็นคนที่เข้ามาจีบแทยอน
นิสัย ?
อาชีพ ?
***********************************************************************
chapter 12
"คุณมีอะไรหรอ ถึงต้องมากินข้าวกับผม"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่อยากมากินข้าวกับคุณเฉยๆ"
"นางแบบอย่างคุณมากินข้าวกับผมในที่ที่เป็นโรงอาหารเก่าๆ แบบนี้ คุณไม่เป็นข่าวหรอครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วฉันก็ไม่แคร์ด้วย ว่าแต่คุณแบคฮยอนเถอะค่ะ ระดับคุณชายอย่างคุณเนี่ยะ ทำไมถึงต้องเลือกมานั่งโรงอาหารเก่าๆ แบบนี้ แถมยังมานั่งติดถนนด้วย"
"ผมชอบดูวิวหน้าโรงเรียนอ่ะ มันสวยดี แล้วที่ผมเลือกที่นี้ก็เพราะว่า ผมคุ้นเคยกับมันแล้ว แล้วมันก็เป็นที่ผักพ่อนของผมด้วยในตอนเที่ยงเป็นประจำวัน" แบคฮยอนพูดพร้อมมองไปที่ถนนและธรรมชาติเพราะโรงอาหารนี้มีสองชั้น ชั้นแรกเป็นที่จอดรถและชั้นสองก็เป็นโรงอาหารและถ้ามองออกไปข้างนอกจะสวยมาก
"เหรอค่ะ แล้ว..... "
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอไปซื้ออาหารก่อนน่ะครับ"
"เชิญค่ะ"
พอแบคฮยอนเดินออกไปซื้ออาหาร โชรงก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเฟสบุ๊คของเธอทันที และอัพสถานะว่า
'กำลังทำคะแนนให้กับผู้ชายคนนี้'
"ฮึ! คุณไม่รอดแน่คุณแบคฮยอน......."
หลังจากนั้นแบคฮยอนก็เดินมาพร้อมข้าวในจานที่ไปซื้อมา
"คุณไปซื้อกินต่อเลยครับ"
"ฉันเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ฉันไม่กินดีกว่า ฉันจะนั่งดูคุณกิน"
"ฮ่า...... แล้วแต่คุณก็แล้วกัน"
"อิอิ" แล้วโชรงก็นั่งเท้าคางดูแบคฮยอนกินข้าว แต่เธอทำทั้งๆที่แบคฮยอนยังไม่ได้เริ่มทานเลย
"นี่... ยัยวิก" เลย์ทักขึ้น
"อะไร"
"ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวก็มาสอนเด็กไม่ทันหรอก"
"รู้แล้วน่า กำลังไปเดี๋ยวนี้แหละ"
"เร็วหน่อยๆๆๆ" เลย์กวักมือเรียกเธออย่างเร็ว
"อ้าว... แล้วหนึ่งไปไหนล่ะ วันนี้ไม่กินอีกแล้วหรอ"
"เธอจำไม่ได้หรอ ว่าวันนี้มีนางแบบระดับโลกมาหาเขาอ่ะ"
"อืม จริงสิ ฉันลืมไปเลย!"
"แล้ว...... เธอจะถามถึงมันทำไมอ่ะ"
"อ้าว..... ก็นายนั้นเป็นเพื่อนเราน่ะ ถามแปลกๆ นายเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ยะ"
"กะ ก็...... ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ถามเฉยๆอ่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ" เลย์พูดแล้วรีบคว้ามือของวิกตอเรียไปทานข้าวอย่างรวดเร็ว
"นี่! นาย" วิกตอเรียตีไปที่แขนของเขาแต่ก็ไม่มีผลกระทบอะไรเลย เพราะมือของเขาแข็งแรงมาก "ฉันเดินไปเองได้น่า"
"นี่ อย่าเรื่องมากได้มั้ย มากับฉันเถอะน่า" หลังจากนั้นวิกตอเรียก็เดินไปกับเขาโดนไม่ขัดขืนอะไร
เลย์กับวิกตอเรียเดินขึ้นมาที่โรงอาหารแล้วหันไปมองตรงมุมหนึ่งที่เป็นที่นั่งของพวกคุณครูและเป็นที่นั่งชมวิวด้วย และสามคนนี้ แบคฮยอน เลย์และวิกตอเรีย มานั่งด้วยกันเป็นประเฉพาะตอนกินข้าว แต่ในตอนนี้ เขาทั้งสองคนเดินมาเห็นแบคฮยอนและนางแบบสาวมานั่งกินข้าวด้วยกัน
"ฉันว่า...... เราไปนั่งที่อื่นกันดีกว่า" วิกตอเรียหันไปมองที่แบคฮยอนกำลังกินข้าวและโชรงนั่งเอามือเท้าค้างมองแบคฮยอนอยู่
"อืม ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ"
"เธอจะจ้องฉันอีกนานมั้ย"
"อย่าพึ่งขรึมสิค่ะ แค่ฉันได้นั่งดูคุณกินข้าว ฉันก็มีความสุขแล้ว"
"คุณต้องการอะไรกับผม แล้วทำไมคุณต้องทำอะไรแทยอนถ้าผมไม่ยอมคุณ"
"ฉันต้องการให้คุณรักฉัน และให้ยัยแทยอนออกไปจากชีวิตคุณซะ!"
"ไม่เด็ดขาด! ฉันไม่ยอมให้เธอมาทำอะไรแบบนี้แน่"
"งั้นคุณก็เตรียมเจอศึกนักจากฉันได้เลยค่ะ คุณชายหนึ่ง! คุณไม่ได้ยัยนั้นแน่นอน และคุณจะต้องชอบฉันแค่คนเดียวเท่านั้น" พอเธอพูดเสร็จ ก็สะบัดหน้าพร้อมกับถือกระเป๋าสีแดงของเธอออกไปด้วยทันที
"ฮ่า........ อะไรเนี่ยะ" แบคฮยอนกุมขมับเอามือจับหน้าผาก "ยัยนั่นจะทำอะไรเนี่ยะ"
"ไงเพื่อน"
"?....... เอ้า ไงว่ะพวกแก"
"โดนทิ้งแล้วเหรอว่ะเนี่ยะ ไปพูดอะไรไม่ถูกใจเธอล่ะ" เลย์ที่เดินมาพร้อมกับวิกตอเรียนั่งลงที่เก้าอี้ข้างแบคฮยอน
"เฮ้อ....... เธอบ้าหรือเปล่าว่ะ ที่ให้ฉันเลิกคบกับแทยอนทั้งๆที่ฉันก็รักกันดี แต่เธอบอกว่าให้ฉันไปชอบเธอแล้วทิ้งแทยอนไป ถ้าไม่ทำตาม ชีวิตฉันกับแทยอนต้องไม่ดีแน่เลย"
"ไอ้แบค แกใจเย็นๆน่ะเว้ย มันต้องมีวิธีแก้ปัญหาสิ แต่อยู่ที่ว่า ตอนนี้เธอคิดจะทำอะไรเป็นอย่างแรก แล้วมันส่งผลกระทบกับแกแค่ไหน" เลย์พูดแล้วแตะบ่าแบคฮยอนเบาๆ
"ฮึ๋ย! ยัยนี่ชักจะมากไปแล้วน่ะ"
"ใจเย็นๆ วิก เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้เอง"
"นายแน่ใจเหรอว่าจัดการเรื่องนี้ได้ แล้วจะไม่ให้พวกเราช่วยจริงๆ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันจะไม่เดือดร้อนพวกนายแน่ พวกนายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" แบคฮยอนพูดพร้อมกับสายตาที่จริงจังที่มองออกไปด้านนอก
"อืม แล้วแต่แกแล้วกัน" เลย์ตอบ "นี่มันจะบ่ายแล้ว แกรีบไปสอนนักเรียนเถอะ เดี๋ยวแกจะโดนไล่ออกอีก"
"เออ ถ้างั้นฉันไปแหละ" หลังจากนั้นแบคฮยอนก็ลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปอย่างคอตก
"เฮ้อ..... ทำไมตอนนี้มันต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นมันตลอดเลย ฉันไม่เข้าใจจริงๆ"
"มันอาจจะกลายเป็นเรื่องดีก็ได้"
"เธอหมายถึงอะไรเนี่ยะ"
"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกแบบนั้นอ่ะ แต่ช่างมันเถอะ ความหมายคืออะไรตัวฉันก็ยังไม่รู้เลย แต่ว่าตอนนี้เรารีบไปกินข้าวกันเถอะ ว่าแต่ร้านไหนดีอ่ะ"
"ลี ซึงยุน อร่อยจุจุ ดีกว่า"
"จุจุ บ้าอะไรล่ะ จริงๆ เฮ้อ.... นายเนี่ยะ เล่นอะไรก็ไม่รุ"
"แล้วรักมั้ย...."
"ฮะ!"
"ฉันถามว่า......"
"ครูเลย์ค่าาาาาาา" เด็กนักเรียนหญิงคนนึงทักขึ้น
"หึ แฟนคลับนายมาแหละ งั้นฉันไปกินก่อนน่ะ บาย"
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อนดิ วิกตอเรีย"
เลย์หันกลับมายิ้มให้กับเด็กนักเรียนหญิงที่ทักเขาเมื่อกี้ "ครูไปกินข้าวก่อนน่ะ" เขายิ้มให้แล้ววิ่งตามวิกตอเรียไป
"ฮ่า โทรหาแทยอนดีกว่า ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างน่า"
แบคฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาเบอร์ของแทยอน
ตื้ด ตื้ด ตื้ด
"รับสิ แทยอน รับสิ" แบคฮยอนบ่นพึมพำพร้อมกับถือโทรศัพท์ "ทำไมเธอไม่รับสายน่า แทยอน" แล้วเขาก็กดวางสายลง
"เธอมีอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวค่อยโทรใหม่ดีกว่า"
*****************
ตื้ด ตื้ด ตื้ด
"อ๊ะ! แบคฮยอนโทรมานี่" แทยอนคว้าโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแต่โดนมือที่แข็งกว่าแย่งไป "อ้าว คุณ แฟนฉันโทรมาน่ะ เอามาเดี๋ยวนี้"
"ผมไม่ให้คุณรับหรอก"
"อะไรเนี่ยะ คุณเป็นอะไรเนี่ยะ"
"ไม่รู้สิ"
"อะไรของคุณเนี่ยะ เอามาน่ะ!"
"ไม่"
">_<"
"555 คุณไม่ต้องมาทำหน้าใส่ผมหรอก ผมไม่ให้"
"ขำนักหรอฮะ เอามานี่น่ะ"
"ไม่" เขาตอบเสร็จก็จอดรถแบบหยุดชะงัก "โอ๊ย!"
"ฮ่า...... ผมเลิกแกล้งคุณก็ได้ อ๊ะ เอาไป"
"ชิ ให้อยางงี้ตั้งแต่แรกซะก็สิ้นเรื่อง"
"5555 ฉันได้เธอ เธอก็น่ารักดีน่ะ"
"น่ารักบ้านนายดิ"
"แก้มแดงด้วย" เขาพูดแล้วเขย่าหัวเธอไปมา "55555"
"นี่.... หยุดเขย่าหัวฉันได้แล้ว ไหนนายจะไปส่ง รีบไปดิ มันจะบ่ายแล้วน่ะ"
"คร้าบบบบ"
"เดี๋ยว" แทยอนแบมือใส่เขา "ทำไมนายต้องแกล้งฉัน"
"ฮึ ก็ฉันเห็นเธอน่ารักเกินไป ฉันแกล้งซะเลย"
"ไม่เกี่ยวซักหน่อย ช่างมันเถอะ" เธอเลิกแบมือแล้วมองชางมินด้วยสายตาจริงจัง "แล้วไอ้เรื่องล้อรถของฉันเนี่ยะ นายเป็นคนทำใช่มั้ย"
"ใช่?"
"อ้าว...... แล้วทำไมนายทำอย่างนั้นอ่ะ รู้มั้ยฉันรีบ แล้วฉันก็ขี้เกียจใช่จ่ายค่าเติมลมด้วย"
"นี่คุณ เติมลมมันไม่เสียตังค์หรอกน่า...." เขาพูดแล้วหันไปจับพวงมาลัยขับรถต่อ "แล้วทำไมคุณถึงยอมมากับผมล่ะ ทั้งๆ ที่คุณก็ไม่ไว้ใจผม"
"ก็ฉันไม่มีรถมาแล้วอ่ะ ฉันก็เลยต้องพึ่งนายน่ะสิ แล้ว....... ทำไมนายต้องมาจีบฉัน แล้วทำไมนายต้องทำรถฉันยางแบนล่ะ"
"ซักวัน"
"ฮะ!"
"ซักวันเดี๋ยวเธอก็รู้เอง"
"นายหมายถึงอะไร"
"เธอลงไปเถอะ" เขาพูดพร้อมน้ำตาไหลลงมา
"อะ... อ้าว แล้วฉันล่ะ"
"เธอโทรตามแฟนเธอเถอะ ฉันไม่กวนเธอแหละ" เขาพูดเสร็จเขาก็ขับรถออกไปโดยที่ทิ้งเธอไว้ แล้วเขาก็ขับไปจนสุดสายตาของแทยอน
"เป็นอะไรของเขาเนี่ยะ ใกล้จะถึงแล้วอ่ะ" เธอมองทั่วโซลที่มีผู้คนเดินไปเดินมามากมาย "เราต้องโทรหาคุณแบคฮยอนใช่มั้ยเนี่ยะ"
หลังจากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแบคฮยอน "ฮัลโหล คุณมารับฉันหน่อยสิ"
'เดี๋ยวก่อนน่ะ คุณจะมาหาผมหรอ'
"ค่ะ แต่ว่ารถฉันเสียอ่ะ"
'หรอ ให้ผมไปรับที่ไหนอ่ะ'
"ใจกลางเมืองโซลเลยค่ะ"
'โอเค รอแป็บเดียวน่ะ'
"ค่ะ" ตุ้ด แล้วเธอก็กดวางสายเอง แทยอนมองไปทั่วเมืองแล้วครุ่นคิดในหัวสมองของเธอขึ้นมา 'เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ยะ คุณชางมิน'
อ่อ ลืมไป! ว่าแทยอนเธอแนะนำตัวตอนที่เธอยอมขึ้นรถมากับชางมินและชางมินก็แนะนำตัวเขาเหมือนกัน
'งั้นผมไปแหละ'
'เดี๋ยว'
'...........'
'ฉันไปด้วย ไหนไหนก็ไหนไหนแล้วอ่ะ ไปส่งฉันที่โรงเรียน xxxx ด้วย'
'ได้สิครับ'
'ว่าแต่ คุณชื่ออะไรหรอ' ชางมินสตาร์ทรถแล้วถามเธอ
'ฉันชื่อ แทยอน คิม แทยอน'
'อ้าว.... ถ้างั้นคุณก็ยอมรับการจีบของผมแล้วอ่ะสิ'
'นี่คุณ ฉันบอกว่าฉันมีแฟนแล้วน่ะ ไม่ได้ผลหรอกที่จะมาจีบฉันอ่ะ'
'ผมรู้แล้วน่า แกล้งคุณก็สนุกดีน่ะเนี่ยะ'
'แล้วคุณล่ะชื่ออะไร'
'ผมชื่อ ชางมิน ชิม ชางมิน หรือเรียกผมว่าแม็กซ์ก็ได้ แต่ชื่อนี้มันเป็นชื่อที่ต่างประเทศ เรียกผมว่าชางมินจะดีกว่า'
'แล้วคุณจะบอกฉันทำไมเนี่ยะ คุณแนะนำแค่ชื่อชางมินก็ได้'
'ช่างเถอะน่า ผมแนะนำเผื่อก็ได้'
'อ่ะๆๆ โอเค แล้วแต่คุณก็แล้วกัน แล้ว.... คุณมาจากไหนหรอ'
'ผมยังบอกคุณไม่ได้'
'อ้าว.... ซะงั้น คุณนี่แปลกจัง'
"อะไรของเขากันเนี่ยะ ตอนมาเขายังดีๆ อยู่เลย แปลกคนจริงๆ" เธอบ่นพึมพำแล้วมีคนมาแตะหลังเธอเบาๆ "เฮ้ย!" เธอหันหลังมาอย่างรวดเร็วแล้วตั้งการ์ดรอพร้อมที่จะต่อย
"เฮ้ย! คุณ ผมเอง"
"คุณชาย"
"ก็ผมอ่ะสิ น่ากลัวน่ะเนี่ยะ"
"คุณชายนั้นแหละค่ะ ที่น่ากลัว โผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง"
"อ่าๆๆ ขอโทษก็แล้วกัน เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ"
"นี่ค่ะ ฉันเอากับข้าวมาให้คุณชายทาน" เธอยกถุงที่มีกับข้าวอยู่ในนั้นเต็มเลยให้แบคฮยอนดู "ฉันทำเองกับมือเลยน่ะ เห็นคุณชายบอกว่า ตอนเที่ยงคุณชายไม่ค่อยได้กินข้าวเที่ยง"
"อะ... อืม ขอบใจมากน่ะ" เขาพูดติดขัดในลำคอแล้วก็รับของจากเธอ
"อุตสาห์จะไปเซอร์ไพรส์คุณชายซักหน่อย แต่รถฉันดันมาเสียซะก่อน ฉันเลยไปหาคุณชายถึงโรงเรียนไม่ได้ ขอโทษน่ะค่ะที่ต้องรบกวน"
"ไม่เป็นไรหรอก" เขาวางกับข้าวไว้ที่เก้าอี้ข้างๆ แล้วเอามือไปจับที่มือของแทยอนทั้งสองข้าง "แค่เห็นได้หน้าเธอ ฉันก็มีความสุขแล้ว"
"ขอบคุณนะค่ะ"
"ฮึ" เขาหัวเราะแล้วเขย่าหัวเธออย่างเอ็นดู แล้วเข้าไปจูบที่หน้าผากของเธอ แล้วแบคฮยอนก็ถอนจุมพิตอันสวยงามของเขาแล้วมองหน้าเธอ
ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้มให้กัน "พ่อเธอเป็นยังไงบ้าง"
"ดีขึ้นค่ะ แต่ฉันต้องรีบหาเงินมาผ่าตัดพ่อให้" เธอพูดแล้วเชิดหน้าพร้อมกับกำมัดขึ้นที่ระหว่างอกของเธอ
"ฮ่าๆๆๆ เธอนี่ตลกจริงๆ สู้ๆ น่ะ แทยอน เธอยังมีฉันเคียงข้างอยู่"
"ค่ะ"
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะอยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้
ตลอดไป.........
****************
"นี่ ทำไมนายไม่มาให้มันเร็วกว่านี้อีกฮะ ชางมิน"
"ผมขอโทษ คือ...... คะ คือ...."
"อ่อ หรือว่าหลงรักยัยเตี้ยนั้นแล้ว"
"คะ.... คุณรู้ได้ยังไง"
"ฉันมองตานายก็รู้แล้วแหละ"
"อะ.... เอ่อ"
"นายไม่ต้องอ้ำๆ อึ้งๆหรอก และไม่ต้องทำแล้ว แล้วเลิกคิดที่จะชอบยัยนั้นได้แล้ว เพราะฉันจะจัดการนังนั้นเอง!"
"ชะ... โชรง"
เธอมองไปข้างนอกด้วยสายตาพิฆาต "เธอเจอฉันแน่ ยัยแทยอน สะเออะดีนัก ฮึ!"
*****************************************************
เสร็จแล้ว ตอนนี้ยาวหน่อยและตอนหน้าจะยาวอีก เพราะกำลังจะจบแล้ว
โชรงจะจัดการแทยอนยังไง ชีวิตแบคกับแทยอนจะเป็นอย่างไร ติดตาม
เม้นด้วยน่า ถือว่าให้กำลังใจไรท์ 555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น