ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : chapter 11
chapter 11
"เฮ้อ..... เกือบไม่รอดแล้วเพื่อนฉัน" เลย์นั่งบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
"นายบ่นอะไรเนี่ยะ" วิกตอเรียพูดขัดขึ้น "มีอะไรเหรอ หรือว่าแบคฮยอนโดนไล่ออกแล้ว!" คำหลังๆ พูดออกแนวแบบตกใจ
"บ้าเหรอ ไม่ใช่ซักหน่อย ไอ้คุณชายมันรอดแล้ว"
"อ้าว แล้วรอดยังไงอ่ะ"
หลังจากนั้นเลย์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้วิกตอเรียฟัง "นี่แหละ เรื่องราวมันก็เป็นอย่างงี้แหละ มันเลยรอด"
"ฮ่า........." เธอถอนหายใจเฮือกยาว "นึกว่าจะโดนไล่ออกแล้วซะอีก แต่ก็โชคดีจัง พ่อของหนึ่งเขาก็ช่วยโรงเรียนหลายอย่าง จริงๆ นั้นแหละ"
"นี่ ว่าแต่เธอเถอะ ไม่สอนนักเรียนเหรอ" เลย์ถามขึ้น
"อ่อ ฉันปล่อยให้เด็กๆ ทำงานอ่ะ ฉันว่าจะออกมาเอากาแฟซักหน่อย แต่เห็นนายนั่งบ่นอะไรคนเดียว ฉันก็เลยมาคุยกับนายไง"
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ก็มีผู้หญิงใส่แว่นสีดำ ใส่ชุดเกาะอกสีแดง ทาปากแดง กระโปรงสีแดง รองเท้าส้นสูงสีชมพู เดินมาราวกับนางงามจักรยาน เอ๊ย! จักรวาล ที่ฉายแสงแวววาวเจิดจรัส พร้อมถือกระเป๋าแบรนด์เนมใหม่ด้วย
"นี่ พวกนาย" โชรงทักขึ้น
ทั้งเลย์และวิกตอเรียหันหน้ามาหาโชรงพร้อมกันแล้วมองอย่างอึ้ง
"โฮ..... นางแบบถึงกับมาหาพวกเราที่นี้ มีอะไรหรือเปล่าครับ" เลย์ถามขึ้น
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันมาหาแบคฮยอนอ่ะ เขาอยู่หรือเปล่า" โชรงพูดพร้อมกับถอดแว่นออก
"เขาอยู่ในห้องอ่ะ เขามีสอนอยู่ เธอห้ามเข้าไปกวนเด็ดขาด" เลย์ห้ามเธอ
"นายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันย่ะ"
"นี่คุณ!" วิกตอเรียลุกขึ้นแล้วพูอย่างเหลืออด "ถ้าจะไม่ฟังกัน ฉันขอให้คุณออกไปก่อนน่ะค่ะ"
"ฮึ ก็ได้ย่ะ ฉันจะนั่งรอเขาจนกว่าจะสอนเสร็จ"
"ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ"
"ชิ ฉันไม่อยากมีปัญหากับเธอเฉยๆ หรอกย่ะ"
กริ๊งงงงงงงงงง เสียงออดพักเที่ยงพอดี
"อ่า ทุกคนครับ อย่าลืมการบ้านที่ครูสั่งน่ะครับ"
"ค่า/ครับ" เด็กนักเรียนในห้องตอบพร้มกันแล้ววิ่งออกจากห้องไปจนหมด เหลือแต่ตัวแบคฮยอนคนเดียวที่เก็บหนังสือใส่ในกระเป๋าแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่......
"อันยองค่ะ คุณชายแบค"
"เอ่อ ทะ.... ทะ เธอ"
*****************
"อึบ ฮ่า......... เรียบร้อย" แทยอนเตรียมของที่เป็นกับข่าวเพื่อที่จะเอาไปให้แบคฮยอนที่เคยคุยกันว่าแบคฮยอนไม่ค่อยได้กินข้าวเที่ยง
ในตอนเช้า แทยอนจะเอาไปให้แบคฮยอน แต่พ่อของเธอกลับโรคหัวใจกำเริบซะก่อน เธอเลยเก็บไว้ที่บ้านแล้วตอนเที่ยงเธอก็มาอุ่นใหม่ทั้งหมดแล้วเอาไปให้แบคฮยอนในตอนเที่ยงนี้
"คุณจะต้องชอบแน่ๆ เลย" แทยอนยืนบ่นยิ้มพร้อมมองกับข้าวในกล่องที่มีทั้งซุนแดและอาหารอร่อยต่างๆ
แทยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วสัมผัสเลื่อนลงไปที่เบอร์ที่เป็นชื่อคุณชายหนึ่ง และก็หยุดชะงัก "หึ ไม่เอาดีกว่า เซอร์ไพร์เขาดีกว่า"
หลังจากนั้นแทยอนก็หยิบกล่องกับข้าวแล้วหยิบกุญแจรถเพื่อที่จะออกไปหาแบคฮยอนเพื่อที่จะเอากับข้าวไปให้เขา แต่เธอก็ไม่รู้ว่า มีใครอยู่กับเขาแล้ว
*****************
"เธอมีเรื่องอะไรก็พูดมาสิ"
"แหม อย่าทำหน้าตาเบื่อฉันอย่างงั้นสิค่ะ ไม่หล่อเลยรู้ป่าว"
"ฉันถามว่าเธอมาหาฉัน มีเรื่องอะไร" แบคฮยอนขึ้นเสียงอย่างเหลืออด
"..........."
"อะไรของเธอเนี่ยะ ฉันถามแล้วไม่ตอบ"
"ฉันไม่อยากให้คุณขึ้นเสียงใส่ฉันแบบนี้เลยน่ะค่ะ"
"เฮ้อ....... อ่ะ โอเค ผมไม่ขึ้นเสียงแหละ คุณมีอะไรคุณก็พูดมาสิ"
".... เอ่อ ฉันขอมองหน้าคุณชายก่อนได้มั้ยค่ะ"
"ถ้าไม่มีอะไร ผมขอตัวก่อนน่ะครับ"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณแบคฮยอน......" โชรงคว้ามือของแบคฮยอนมาจับไว้ "ไปทานข้าวกับฉันน่ะค่ะ"
"ผมไม่ไป"
"น่ะค่ะ ถือว่าฉันขอและทำให้ยัยนั้นปลอดภัย" ตอนแรกโชรงทำหน้าตาธรรมดาแล้วเธอก็ทำหน้าตาเหมือนกับท้าทายอะไรกับเขาบางอย่าง
"ยัยนั้น! เธอหมายถึงใคร"
"แทยอน สุดที่รักของคุณไงค่ะ"
"นี่เธอ รู้ได้ยังไง"
"หึ! ฉันตามคุณมาซักพักแล้วล่ะ"
"เธอต้องการอะไร"
"ต้องการคุณไงค่ะ ถ้าคุณไม่ทำตามที่ฉันบอก ยัยนั้นเจอหนักแน่"
"เธอทำเพื่ออะไร"
"ฉันต้องการให้คุณรักฉันไงค่ะ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันรอคุณมาตั้งนานแล้ว"
"งั้นเหรอ เธอรอฉันตั้งแต่เมื่อไร"
"ช่างมันเถอะค่ะ ฮึก...... ขอให้ฉันได้อยู่กับคุณก็พอ แล้วตอนนี้ ก็ได้เจอคุณที่งานน้องชายคุณอีกครั้ง"
โชรงพูดพร้อมน้ำตาไหลลงมา แล้วกอดที่เอวของแบคฮยอน
"เธอใช่...... เด็กผู้หญิงที่ชื่อแทมั้ย"
"นี่คุณพูดถึงยัยนั้นอีกเหรอค่ะ ฮึก...... ฉันขอร้องแหละ อย่าไปยุ่งกับยัยนั้นอีกเลยน่ะค่ะ"
"ยัยนั้น แท....... แทยอนหรอ"
"ช่างเถอะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่สำคัญ"
"........ ก็ได้" แบคฮยอนถอดมือของโชรงออกจากเอวของเขา "ฉันจะไปกินข้าวกับเธอ แต่เธอห้ามทำอะไรแทยอนเด็ดขาด"
"ก็แค่นี้แหละค่ะ"
*****************
แทยอนขับรถมาอย่างเพลิดเพลินและร้องเพลงไปด้วย แทยอนรู้สึกมีความสุขมากและในความรู้สึกของเธอมีอีกอย่างไม่ค่อยจะสบายใจ
แทยอนขับรถมาจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อ แล้วเธอก็ก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูเพื่อที่จะเดินออกไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ แต่ก็เจอกับใครบางคน............
"สวัสดีค่ะ คุณดีโอ" แทยอนทักขึ้น
"อ้าว! สวัสดีครับ คุณแทยอน" ดีโอตอบแล้วเอาของที่ซื้อไว้ตรงหน้าเคาน์เตอร์
"คุณมาซื้ออะไรหรอค่ะ"
"อ่อ ผมมาซื้อวัตถุดิบไปทำอาหารที่บ้านแล้วขนมครับ" ดีโอพูดเสร็จเขาก็เอาของที่ซื้ที่เคาน์เตอร์ตรวจแล้วแล้วหันมาหาเธอต่อ "แล้วคุณแทยอนล่ะครับ มาซื้ออะไร แล้วเห็นว่าวันนี้พี่แบคจะพาคุณมาหาแม่พวกผมนี่นา"
"คือ.... ฉันมาซื้อเครื่องดื่มให้แบคฮยอนค่ะ แต่เรื่องฉันไปหาแม่ของพวกคุณวันนี้ยังไม่สะดวกจริงๆ ค่ะ"
"อ้าว.... ทำไมหรอ"
"คือ..... พ่อฉันป่วยกะทันหันค่ะ ฉันก็เลยขอไว้โอกาสหน้า"
"แล้วโอกาสหน้านี่มันเมื่อไรล่ะครับ"
"ฉันก็ยังไม่รู้เลยค่ะ น่าจะเป็นตอนที่พ่อของฉันหายป่วยก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะไปหาแม่ของคุณน่ะค่ะ"
"อ่าๆๆ โอเคครับ ว่างเมื่อไรมาหาแม่ของผมได้เสมอน่ะครับ แต่ถ้าคุณอยากไปหาแม่พวกผมในวันทำงาน ก็ไปร้านดอกไม่ที่ชื่อร้านว่า 'บยอน' น่ะครับ"
"โอเคค่ะ" แทยอนยิ้มให้ แล้วมีเสียงเรียกตามดีโอทางประตูร้าน
"ดีโอ แกซื้อเสร็จหรือยังเนี่ยะ ฉันมีธุระต่อน่ะ" ชานยอลเปิดประตูหน้าร้านสะดวกซื้อแล้วเรียกดีโอแล้วก็หันหน้ามาหาแทยอนอย่างตกใจ "เอ้า คุณแทยอน สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ คุณชายสี่"
"เรียกผมว่าชานยอลเถอะครับ"
"ค่ะ คุณชานยอล"
"เร็ว ไอ้ดีโอ ฉันจะสายแล้วแล้วน่ะเนี่ยะ"
"คร้าบ ครับ ผมกำลังไป" ดีโอถือของที่ตรวจจากเคาน์เตอร์เสร็จ "ไว้เจอกันนะครับ คุณแทยอน"
"ค่ะ" แทยอนตอบสั้นๆ แล้วเดินไปซื้อของต่อ
เธอเดินไปซื้อน้ำเปล่าสองขวดในตู้เย็นแต่ก็มีมือของผู้ชายคนนึ่งมาจับขวดเดียวกันกับแทยอนที่กำลังจะหยิบแต่เขามาจับมือเธอ
"เอ่อ..... ขอโทษครับ"
"เอ่อ..... ไม่เป็นไรค่ะ คุณเอาขวดนี้ไปก่อนเลยค่ะ"
"คุณหยิบก่อนเถอะครับ เพราะผมจะเอาโซจู แต่ผมเผลอไปจะ...."
"โอเคค่ะ งั้นฉันหยิบก่อน" แทยอนหยิบขวดน้ำเปล่าสองขวด "งั้นฉันไปน่ะค่ะ" แทยอนเดินออกไปแต่มือของเขากลับคว้าแขนของเธอไว้
"ค่ะ?"
"คือ........ คุณชื่ออะไรครับ"
"คุณอยากรู้จักฉันทำไมหรอ"
"คือ........."
".........."
"ผมอยากลองจีบคุณดู" เขาพูดแล้วเกาท้ายทอย แล้วเงยมองหน้าแทยอนอย่างยิ้มแย้ม แต่ในแววตาเขาจริงจังมาก
"..........."
"..........."
"เอ่อ คือ...... ฉันมีแฟนแล้วค่ะ ฉันคงรับการจีบของคุณของคุณไม่ได้หรอกค่ะ" แทยอนถอนแขนออกจากมือของเขา
"แต่ว่า......" แทยอนหยุดชะงัก "ผมขอไปส่งคุณน่ะครับ คุณจะไปไหนต่อหรอ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอารถมา" แทยอนพูดเสร็จก็รีบเดินออกไป
แทยอนเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อแล้วเดินมาที่รถของเธอ เอากุญแจไขแต่เธอก็หันไปที่ล้อรถของเธอว่าทำไมมันแปลกๆ รถของเธอยางแบน แต่แบนแค่สองล้อด้านคนขับ อีกด้านนึง ปกติดีทั้งสองล้อ
"โถ่.... แล้วฉันจะขับไปยังไงเนี่ยยยย" แทยอนกุมขมับแล้วบ่นออกมา
"ผมบอกแล้ว ว่าไปกับผมเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง" ผู้ชายคนเมื่อกี้เดินออกมาพร้มโซจูที่อยู่ในถุงพูดขึ้น
"คุณทำใช่มั้ย"
"อะไรของคุณเนี่ยะ ไม่มีหลักฐาน คุณมากล่าวหาผมได้ไง"
"เห๊อะ นึกว่าฉันไม่รู้หรือไง ฉันไม่ได้โง่น่ะ"
"ถ้างั้น.... คุณคิดแบบนั้นก็แล้วแต่ เพราะผมไม่ได้ทำ แต่ผมอยากไปส่งคุณจริงๆน่ะ แต่ถ้าคุณไม่ไป ก็ไม่เป็นไร"
"........"
"งั้นผมไปแหละ"
"เดี๋ยว"
"........."
******************************************************
มาอัพแล้ว เฮ้อ.... ตอนนี้ไรท์งานเยอะมาก แต่ยังไงไรท์ก็ตั้งใจที่จะอัพต่อ
เขาเป็นใคร ตอนหน้ารู้กันแน่นอน
เม้นด้วยน่ะ.... ไรท์ขอร้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น