ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักละลายใจ

    ลำดับตอนที่ #9 : หึงรึเปล่า

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 52



    ���� ปฐพีมองนางแบบสาวในชุดว่ายน้ำทูพีชสุดเซ็กซี่ ที่เดินโชว์อยู่บนแคทวอล์คด้วยความรู้สึกไม่

    พอใจ เขาได้รับบัตรเชิญให้มาร่วมงานแฟชั่นรับลมร้อนในครั้งนี้ แต่ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับคนที่เขา

    พยายามหลบหน้ามาตลอดเกือบหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาที่นี่ เขาไม่ได้กลับไปที่คอนโดอีก ตั้งแต่วันที่

    หล่อนทิ้งเขาไว้ให้อารมณ์ค้างอยู่ที่โซฟา ที่เขาไม่กลับไป ไม่ใช่เพราะว่าโกรธหรือรังเกียจหล่อน

    หรอกนะ แต่เขากำลังกลัวความรู้สึกของตัวเอง ถ้าในวันนั้นหล่อนไม่เป็นฝ่ายหยุดไปซะก่อน เขาก็

    ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าเขาจะสามารถหยุดตัวเองได้หรือเปล่า ตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ที่เขา

    ไม่ได้กลับไปที่คอนโด เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเป็นห่วง คิดถึง อยากเจอหน้า อยาก

    ฟังเสียง และทุกครั้งที่คิดถึงหล่อน เขาก็จะไปลงกับดาริกาเขาจะรุนแรงกับดาริกาทุกครั้งที่มีอะไรกัน�

    เพื่อให้ลืมใบหน้าของคนที่กำลังทำให้เขาโกรธอยู่ในตอนนี้

    ���� อลิซาเบธเองก็มองเห็นเขาจากบนแคทวอล์คเช่นกัน เธอยิ้มหวานส่งไปให้เขา แต่เพียงแวบเดียว

    เท่านั้นใบหน้างามก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที เมื่อเห็นดาริกาคู่ควงของเขานั่งเบียดจนขาแทบเกยกัน�

    เหมือนจะประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่า เขาและหล่อนเป็นอะไรกัน

    "ลิซ่ามาทำอะไรที่นี่" เสียงเข้มถามขึ้น เมื่อเขาเดินมาหานางแบบสาวสวยที่ด้านหลังเวที

    "ลิซ่ามาเดินแบบค่ะ" ตอบไปอย่างไม่ใส่ใจนัก

    "พี่รู้แล้วว่ามาเดินแบบ แต่ทำไมต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้" เสียงเข้มเริ่มดังขึ้น เมื่อได้ยินคำตอบที่

    กวนโมโห

    "บ้าตรงไหนคะ?" อลิซาเบธถามกลับเสียงสูง น้ำเสียงไม่พอใจ ที่เขาหาว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่เป็น

    เรื่องบ้าๆ

    "แหมพีค่ะ ทำไมว่าน้องลิซ่ายังนั้นล่ะคะ? น้องลิซ่าเป็นคนสวย รูปร่างดี คนเรามีของดี ก็ต้องเอา

    ออกมาโชว์กันบ้าง จริงไหมจ้ะน้องลิซ่า?" ดาริกาพูดเหมือนหวังดี แต่น้ำเสียงและแววตาที่

    แสดงออกมานั้น อลิซาเบธรู้ดีว่ามันหมายความว่ายังไง

    "แล้วนี่แฟนลิซ่ารึจ้ะ" ดาริกาหันไปมองโรมซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างอลิซาเบธมากนัก และคำถามนี้ยิ่ง

    เหมือนไปเติมเชื้อเพลิงแห่งความโกรธให้ปฐพีมากยิ่งขึ้น

    "กลับกับพี่เดี๋ยวนี้" เสียงห้าวพูดออกไปอย่างพยายามกลั้นความรู้สึกไม่พอใจอย่างเต็มที่

    "ไม่ค่ะ" อลิซาเบธตอบกลับไปทันควัน "ลิซ่ามากับใคร ลิซ่าก็จะกลับกับคนนั้น"

    "แต่พี่ไม่อนุญาต" ปฐพีตะคอกกลับไปเสียงดัง ทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างหันมามอง

    "พีคะ..อย่าบังคับน้องเลยค่ะ ลิซ่าคงอยากอยู่กับแฟนของเขามากกว่า" ดาริกาพยายามใส่เชื้อเพลิง

    เข้าไปอีกกอง

    "ดาว่าเรากลับกันเถอะค่ะ นะคะพีขา" มือเรียวพยายามดึงแขนล่ำของคนที่กำลังโกรธออกไปจาก

    งาน

    สายตาคมเข้มของปฐพี มองอลิซาเบธอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ถ้าสายตาของเขาสามารถฉีกร่าง

    ของเธอได้ เธอคงแหลกละเอียดไปแล้ว อลิซาเบธจ้องตาคนตัวโตอย่างไม่ยอมหลบเช่นกัน เธอไม่

    กลัวเขาหรอก และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ทีเขาไปนอนกับผู้หญิงอื่น ทิ้งในเธอต้องอยู่

    คนเดียวที่คอนโด เธอยังไม่เคยว่าเขาสักคำ และถึงแม้เธอจะทำอะไรผิดจริง เขาก็ไม่มีสิทธิ์โกรธ

    หรือต่อว่าเธอ ดาริกาพยายามดึงแขนของปฐพีจนเดินออกไปพ้นบริเวณงานได้ในที่สุด



    "โรม แพร เราไปนั่งฟังเพลงต่อกันเถอะ" อลิซาเบธหันมาชวนเพื่อนทั้งสองคนหลังจากลับร่างของ

    คนขี้โมโหไปแล้ว

    "เอ่อ..แล้วลิซ่าไม่รีบกลับรึครับ? ดูท่าทางพี่ชายคุณจะโกรธมากเลยนะครับ"�

    "ช่างเถอะค่ะ ลิซ่าจะกลับเร็วหรือช้า เขาก็ไม่รู้หรอกค่ะ"

    "อ้าวทำไมล่ะครับ" โรมถามด้วยความแปลกใจกับคำตอบของเธอ

    "หึ...อย่าสนใจเลยค่ะ เราไปสนุกกันดีกว่า...นะคะ ..ไปค่ะคุณแพร" อลิซาเบธหันไปคว้ามือบางของ

    เพื่อนที่ยืนไม่ห่างนักเดินจูงออกไป�

    อลิซาเบธรู้ดีว่าถึงยังไงคนที่ทำท่าโกรธเธอเป็นบ้าเป็นหลังนั่นก็คงไม่กลับไปที่คอนโดอยู่ดี และคง

    ไปสนุกอยู่กับคู่ขาของเขาเหมือนเช่นทุกวัน

    ...............................................

    "โรม พาคุณแพรออกไปเต้นรำหน่อยสิ" อลิซาเบธบอกชายหนุ่มหลังจากเดินกลับมานั่งยังเก้าอี้เพื่อ

    พักเหนื่อยจากการเต้นแบบสุดเหวี่ยงเมื่อครู่ และเสียงดนตรีเปลี่ยนทำนองเป็นจังหวะช้าๆ เธออยาก

    ให้ทั้งสองคนมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันบ้าง

    "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แพรนั่งดูลิซ่ากับโรมเต้นดีกว่า"

    "ได้ไงล่ะ มาด้วยกันจะนั่งดูเฉยๆได้ไง" อลิซาเบธยังคงยุเพื่อนต่อ

    "นั่นสิ..มาเถอะ" มือหนายื่นมือออกไปรอรับ แพรวาส่งมือบางไปวางบนมือเขาแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป

    เต้นรำยังกลางฟลอร์�

    ���� อลิซาเบธนั่งมองเพื่อนทั้งคู่ที่เต้นรำกันอย่างมีความสุข แล้วนึกถึงตัวเอง เธอรู้สึกเจ็บปวด�

    เสียใจ�จนบอกไม่ถูก ยิ่งเธอพยายามใกล้ชิดเขามากเท่าไร ดูเหมือนมันจะยิ่งทำให้เธอและคนที่เธอ

    รัก ห่างไกลกันมากยิ่งขึ้น มือบางรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ เพื่อไม่ต้องการให้ใครเห็น


    +++++++++++++++++++++++++
    - ตอนหน้ามีฉากเด็ดให้ลุ้นอีกแล้ว แต่ตอนนี้ขอไปเล่นน้ำก่อนนะคะ มาเล่นน้ำเทศกาลวันไหลที่พัทยา น่าสนุกมากเลยค่ะ
    -ขอบคุณทุกเม้นต์ & คะแนนโหวตค่ะ



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×