รักละลายใจ

ลำดับตอนที่ #8 : โกรธ

อลิซาเบธนั่งดูทีวีอย่างเซ็งๆ นี่ก็ปาเข้าไปห้าวันแล้ว ที่ชายหนุ่มเจ้าของห้องพัก ไม่ได้กลับมาที่ห้อง

อีกเลย ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เธอแกล้งปล่อยให้เขานอนอารมณ์ค้างอยู่ตรงโซฟาในคืนนั้น เขาคงโกรธ

มาก เธอยังจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้นได้ดี หลังจากที่เธอวิ่งเข้าห้องไปได้ประมาณสิบนาที เธอก็

ได้ยินเสียงเขาเปิดประตูแล้วปิดลงเสียงดังลั่น นับแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาอีก

เลย หลายครั้งที่พยายามโทรศัพท์ติดต่อเขา แต่เขาก็ไม่ยอมรับสาย

อลิซาเบธลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไปยังหมายเลขที่ต้องการ เธอเบื่อที่จะ

ต้องอยู่คนเดียว และมันทำให้เธอคิดฟุ้งซ่านยังไงไม่รู้�

ไม่นานรถเบ็นซ์เปิดประทุนคันหรู ก็วิ่งมารับเธอที่คอนโด�โรมจอดรถแล้วรีบวิ่งลงมาเปิดประตูรถอีก

ด้านเพื่อให้หญิงสาวได้ขึ้นไปนั่ง

"ต้องขอโทษโรมด้วยนะที่ต้องรบกวน" กล่าวน้ำเสียงเกรงใจ

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมดีใจซะด้วยซ้ำที่ลิซ่าโทรไป"

"แล้ววันนี้ โรมไม่มีงานที่ไหนรึคะ"

"มีงานเดินแบบช่วงเย็นๆน่ะครับ...ว่าแต่ลิซ่าอยากไปไหนรึครับ"

"ลิซ่าคิดถึงหมูปิ้ง ไปหาหมูปิ้งที่บ้านโรมได้ไหมคะ"

"หมูปิ้งมันก็คิดถึงลิซ่าเหมือนกัน มันคงจะดีใจมากเลยนะครับถ้าได้เจอลิซ่า"



โรมพาอลิซาเบธมายังบ้านของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเธอมากนัก บ้านของเขาเป็นบ้าน

สองชั้นทรงยุโรป ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป เหมาะกับครอบครัวที่อาศัยอยู่กันประมาณ สามถึง

สี่คน

"แพรคุณมาได้ไงเนี่ย" โรมถามด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นแพรวาเพื่อนสาวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน

เดียวกันนี้เข้ามานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนภายในบริเวณบ้าน

"คือแพร.....มาหาหมูปิ้งน่ะค่ะ" แพรวาตอบออกไปอย่างไม่รู้จะตอบอะไรดี ซึ่งเหตุผลที่แท้จริงที่เธอ

มาหาเขาก็เพราะว่าเธอคิดถึงเขานั่นเอง แต่ไม่กล้าบอกกับเขาไปตรงๆ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาคิดกับ

เธอยังไง แพรวามองเลยไปยังหญิงสาวที่เดินเคียงคู่มากับเขา เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน�

ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกับโรมมา เธอไม่เคยเห็นเขาพาใครมาที่บ้าน นอกจาก

เธอและเพื่อนเพียงไม่กี่คน ซึ่งแต่ละคนเธอก็รู้จักดีทั้งนั้น แพรวารู้สึกเจ็บที่หัวใจยังไงบอกไม่ถูก โรม

มองตามสายตาของแพรวา

"ลิซ่าครับนี่แพรเพื่อนผม....แพรนี่ลิซ่า" โรมแนะนำหญิงสาวทั้งสองคนให้รู้จักกัน แพรวารู้สึกเสียใจ

กับคำแนะนำของเขาที่บอกว่าเธอเป็นเพื่อน�

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณแพร" อลิซาเบธกล่าวทักทายหญิงสาวที่ยืนหน้าเสีย

"เช่นกันค่ะ" แพรวากล่าวออกมาในที่สุด

"สาวๆนั่งคุยกันก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาของว่างมาให้รับประทานกัน"




"ลิซ่ารู้จักกับโรมนานแล้วรึคะ"แพรวาชวนคุยเมื่ออยู่กันตามลำพัง

"เมื่อไม่นานนี้เองค่ะ บังเอิญเจอกันที่สวนสาธารณะ"

"เอ่อ..แล้วลิซ่ามีคนรักรึยังคะ" แพรวาตัดสินใจถามออกไปด้วยความอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดยังไง

กับโรม

"มีแล้วค่ะ ถ้ามีโอกาสลิซ่าจะแนะนำให้รู้จักนะคะ" อลิซาเบธตอบออกไปเพื่อให้เธอสบายใจเพราะถ้า

เธอเดาไม่ผิดแพรวาคงแอบชอบโรมอยู่แน่ๆ

"ไม่ใช่โรมรึคะ" แพรวาถามน้ำเสียงตื่นเต้น ฉายแววยินดีออกมาอย่างเห็นได้ชัด

"เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ ลิซ่ามีคนที่รักอยู่ก่อนแล้ว" อลิซาเบธย้ำคำตอบอีกครั้ง

"แล้วคุณแพรล่ะคะ......รู้จักกับโรมมานานรึยัง"�อลิซาเบธถามออกไปบ้าง

"หลายปีแล้วค่ะ คือเราเรียนที่เดียวกันมาตั้งแต่เด็ก อีกอย่างบ้านของแพรก็อยู่ใกล้ๆ ถัดไปไม่กี่หลังนี่

เอง......อ้าวหมูปิ้ง"แพรวาเล่าถึงความสัมพันธ์ของเธอกับชายหนุ่มให้อลิซาเบธฟัง แล้วหันไปทักเจ้า

หมูปิ้งสุนัขตัวโตขี้เล่นที่เดินเข้ามาหา

"คิดถึงจังเลย เป็นยังไงบ้าง คิดถึงแพรไหม" แพรวาเข้าไปกอดเจ้าหมูปิ้งอย่างรักใคร่

"ดูท่าทางคุณแพรจะสนิทกับหมูปิ้งนะคะ" อลิซาเบธถามออกไปอย่างสงสัย

"เมื่อก่อนมันอยู่กับแพรค่ะ"

"อ้าวแล้วทำไมถึงมาอยู่กับโรมได้ล่ะคะ"

"คือ....เมื่อครั้งที่คุณพ่อคุณแม่ของโรมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ โรมเขาเศร้ามาก ไม่พูดไม่จากับใคร�

แต่พอได้เจอเจ้าหมูปิ้งดูเขาจะดีขึ้น แพรเลยให้หมูปิ้งมาอยู่ที่นี่ เผื่อจะช่วยให้เขาหายเหงาได้บ้าง"

แพรวายังจำสภาพของโรมเมื่อสองปีก่อนได้ดี สภาพของเขาในตอนนั้นแตกต่างจากตอนนี้โดยสิ้น

เชิง วันๆเขาเอาแต่นั่งเหม่อ ไม่พูดไม่จากับใคร เก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง กว่าเขาจะยอมพูดกับเธอก็

ปาเข้าไปตั้งหลายเดือน�

"มิน่าล่ะ หมูปิ้งถึง...." อลิซาเบธพูดไม่ทันจบ เมื่อเจ้าของบ้านเดินถือถาดของว่างเดินออกมา

"คุยอะไรกันอยู่รึครับสองสาว"�

"กำลังคุยถึงเรื่องหมูปิ้งน่ะค่ะ" แพรวารีบตอบออกไป เพราะกลัวคนที่นั่งอยู่ข้างๆจะบอกว่ากำลังคุย

ถึงอดีตของเขาอยู่

"นี่หมูปิ้ง ไปอาบน้ำได้แล้วเร็ว" โรมลุกขึ้นแล้วเรียกเจ้าสุนัขตัวโตให้ตามเขาไป "ขออาบน้ำให้หมูปิ้ง

สักครู่นะครับไม่ได้อาบให้มันมาสองวันแล้ว เดี๋ยวขนมันจะล่วง" เขาหันมาขออนุญาตและอธิบายให้

สองสาวฟัง

"เดี๋ยวแพรไปช่วยนะคะ" แพรวาวิ่งตามหลังเจ้าของบ้านกับสุนัขแสนซนไปยังบริเวณที่เขาใช้อาบน้ำ

ให้หมูปิ้ง

อลิซาเบธนั่งมองสองหนุ่มสาวที่กำลังอาบน้ำให้หมูปิ้งอย่างมีความสุข เธอคิดว่าเธอคงเดาไม่ผิดที่

ว่าแพรวาแอบชอบโรม เพราะมองจากสายตาและน้ำเสียงเวลาที่หล่อนเอ่ยถึงโรมแต่ละครั้งมัน

บ่งบอกความรู้สึกของหล่อนออกมาอย่างชัดเจน

....................................................

รถเบ็นซ์เปิดประทุนวิ่งเข้ามาจอดยังโรงแรมหรูระดับห้าดาว วันนี้โรมมีงานเดินแบบที่โรงแรมแห่งนี้�

อลิซาเบธและแพรวาขอตามชายหนุ่มเพื่อมาดูเขาเดินแบบ สองสาวรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นการทำ

งานของเขา

"สวัสดีครับทุกคน" โรมกล่าวทักทายทีมงานที่กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมงาน

"สวัสดีค่ะน้องโรม....อุ๊ยวันนี้พาสาวที่ไหนมาด้วยคะเนี่ย" เจ๊แพมสาวประเภทสองช่างแต่งหน้ากล่าว

ทักทายนายแบบหนุ่ม

"ลิซ่ากับแพร..เพื่อนผมครับ" ชายหนุ่มแนะนำเพื่อนทั้งสองคนให้รู้จักกับเจ๊แพม

"เป็นเพื่อนก็แล้วไป..ถ้าเป็นมากกว่านั้นเจ๊ไม่ยอมนะ" เจ๊แพมยังแซวโรมต่อ

"โธ่..ผมจะนอกใจเจ๊สุดสวยของผมได้ไงครับ" โรมรับลูกต่อทันที แล้วทั้งหมดก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน


"ตายแล้ว ตายแล้ว ฉันจะหานางแบบที่ไหนทันล่ะเนี่ย ฉันต้องตายแน่เลยงานนี้" ภัทรคนควบคุมดูแล

งานบ่นอย่างหัวเสีย�ทำให้เสียงหัวเราะที่ดังอยู่เมื่อครู่หยุดแทบจะทันที

"มีอะไรรึครับพี่ภัทร" โรมถามออกไปเมื่อเห็นท่าทางกระวนกระวายใจของคนที่กำลังเดินไปเดินมา

จนเขาเริ่มเวียนหัว

"ก็เฮเลนกับเมนี่ น่ะซิ โทรมาบอกว่ารถเสียมาไม่ทัน ให้หานางแบบคนอื่นเดินแทน แล้วเหลือเวลา

อีกไม่ถึงชั่วโมง พี่จะหานางแบบที่ไหนมาทันล่ะ" ภัทรนั่งกุมขมับ แล้วมองไปรอบๆห้องแต่งตัว พลัน

สายตาก็ไปสะดุดกับสาวสวยสองนางที่กำลังยืนดูการทำงานของทีมงาน

"อ๊ะ....พี่รู้แล้วล่ะว่าจะเอาใครมาแทน" โรมมองตามสายตาภัทร ที่มองไปยังเพื่อนทั้งสองคน


อลิซาเบธและแพรวาถูกแปลงโฉมให้อยู่ในชุดว่ายน้ำทูพีชสีสรรค์สดใส สุดเซ็กซี่ สองสาวเปลี่ยนไป

จนโรมเกือบจำไม่ได้ เขามองสองสาวตาค้าง สำหรับอลิซาเบธเขารู้อยู่แล้วล่ะว่าเธอสวยแต่ไหน�

แต่แพรวาเพื่อนที่รู้จักกันมานานนี่ซิ เขาไม่เคยเห็นเธอในชุดแบบนี้เลย และที่สำคัญเขาไม่เคยคิด

เลยว่าเธอจะเซ็กซี่ได้ขนาดนี้

"ลิซ่า....แพรไม่มั่นใจเลย" แพรวาเอ่ยออกมาเมื่อใกล้ถึงเวลาที่ต้องออกไปเดินโชว์

"ทำไมล่ะ..ลิซ่าว่าแพรสวยดีออก" อลิซาเบธพยายามพูดให้กำลังใจเพื่อน

"จริงรึ..แต่แพรรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้"

"มั่นใจหน่อยซิ ถามโรมดูก็ได้ ว่าแพรสวยมากเลย.....ใช่ไหมโรม" อลิซาเบธหันไปขอความความคิด

เห็นจากโรมที่ยังมองแพรวาตาไม่กระพริบ

"ใช่ ใช่ ใช่ โรมไม่เคยเห็นแพรใส่ชุดแบบนี้ พอใส่แล้วสวยมากเลยล่ะ" โรมพูดออกมาจากใจจริง�

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนที่ดูผอม สูง อย่างแพรวาจะซ่อนรูปเช่นนี้ อกอวบถึงแม้ขนาดจะไม่เท่า

ของอลิซาเบธ แต่มันก็มีขนาดใหญ่เหมาะกับเธอ เอวบางคอดกิ่ว สะโพกงามงอนได้รูป

"ชมกันต่อหน้าอย่างนี้ แพรก็เขินแย่ซิคะ" คนถูกชมยิ้มจนแก้มแทบปริ ใบหน้างามแดงจนถึงใบหู เมื่อ

ถูกชายที่แอบหมายปองจ้องไม่วางตา



+++++++++++++++++++++++++++++

-ต้องขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน เที่ยวสงกรานต์ซะเพลินเลย�

- ขอบคุณทุกกำลังใจที่ช่วยเม้นต์+โหวตค่ะ