ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ยั่ว
สายตาของผู้คนที่นั่งอยู่ในร้านอาหารต่างหันมามองสองหนุ่มสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านเป็นตา
เดียว โดยเฉพาะหนุ่มๆ ต่างหันมามองจนเหลียวหลัง ซึ่งส่งผลให้หญิงสาวที่หนุ่มๆเหล่านั้นพามา
ทานข้าว นั่งค้อนประหลับประเหลือก บางคู่ถึงกับมีปากเสียงกัน ปฐพีรู้ได้ทันทีว่าสายตาของคนใน
ร้านมองมาที่ใคร เขาแทบอยากบีบคอหญิงสาวที่เดินเคียงคู่มากับเขา และเป็นต้นเหตุให้คู่หนุ่มสาว
ตามโต๊ะต่างๆต้องทะเลาะกัน ก็ดูชุดที่หล่อนสวมใส่อยู่ซิมันช่างยั่วน้ำลายหนุ่มๆซะเหลือเกิน อลิซา
เบธแอบยิ้มอยู่ในใจ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาของชายหนุ่มที่มองมาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เธอ
เลือกใส่ชุดที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เธอมีอยู่ตอนนี้ ซึ่งมันเป็นชุดที่โชว์หลังเกือบถึงเอว ส่วนด้านหน้าก็
คว้านคอลึกจนเห็นอกอวบใหญ่เกือบครึ่งเต้า การใส่ชุดแบบนี้ทำให้เธอไม่สามารถใส่บราได้ ดังนั้น
เวลาที่เธอก้มแต่ละครั้ง ทำให้อกอวบของเธอแถบจะหลุดปลิ้นออกมานอกชุดสวยนั่น
"ทานอะไรดีคะที่รัก" อลิซาเบธถามชายหนุ่มที่นั่งหน้างอทันทีเมื่อบริกรนำเมนูมาส่งให้
"แล้วแต่ลิซ่าเถอะ" เขาตอบกลับไปเสียงฉุน อลิซาเบธรู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธเธอจนตัวสั่นเลยล่ะ�
เธอยังจำสีหน้าของเขาตอนที่ไปรับเธอแล้วเห็นชุดที่เธอใส่ได้ดี เขาทำสีหน้าไม่พอใจออกมาทันที
และบอกให้เธอไปเปลี่ยนชุด แต่เธอบอกว่าเธอไม่มีชุดใส่ มีแค่ชุดนี้ชุดเดียว นอกนั้นก็มีแต่ชุดอยู่
บ้านกับชุดชั้นใน เธอพยายามอ้อนวอนและขอร้องเขาอยู่นานกว่าเขาจะยอมพาเธอออกมาได้
"งานยุ่งรึคะ พีดูท่าทางเครียดๆ"
"มีปัญหาน่าปวดหัวนิดหน่อย" ตอบกลับไปเสียงห้วน
"มีอะไรให้ลิซ่าช่วยไหมคะ"
"แค่ลิซ่าทำตัวน่ารัก ก็ถือว่าช่วยพี่มากแล้วล่ะ" เขากล่าวน้ำเสียงประชด
อลิซาเบธหุบยิ้มแทบไม่ทัน เมื่อเจอเขาตอกกลับ นี่เขาหาว่าเธอเป็นต้นเหตุของปัญหาที่ทำให้เขา
ปวดหัวอยู่รึเนี่ย
"เราจะไปต่อที่ไหนกันดีคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"กลับห้อง" เขาตอบเสียงเรียบ
"แต่พีบอกว่าจะพาลิซ่าไปฟังเพลงต่อนิ" เธอท้วง
"พี่เปลี่ยนใจแล้ว"�
"ไม่ได้นะ พีต้องรักษาคำพูดซิ" เธอทำเสียงอ้อน และมองเขด้วยสายตาเว้าวอน "นะพีนะ พาลิซ่าไป
เที่ยวต่อนะ ลิซ่าเหงาจะแย่ วันๆอยู่แต่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหน" เธอยังอ้อนเขาต่อ ปฐพีอดใจอ่อน
ไม่ได้ เขาพาหญิงสาวมาผลับประจำของเขาที่เขาเคยมาบ่อยๆ ทันทีที่อลิซาเบธเดินเข้ามาในผลับ
สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องมาที่เธออีก ปฐพีคิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แค่ชุดที่เธอใส่หรอก
นะ ที่เรียกความสนใจจากหนุ่มๆได้ ต่อให้เธอใส่แค่ชุดธรรมดาๆ หนุ่มๆทั้งหลายก็ต้องพากันมอง
เหลียวหลังอยู่แล้ว เพราะรูปร่างที่สูงโปร่ง ไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไป ผิวขาวนวล จมูกโด่ง นัยตาสีฟ้า
และอกที่ใหญ่เกินตัวของหล่อนอีก ปฐพีพาหญิงสาวเข้าไปนั่งยังมุมประจำของเขาซึ่งอยู่ด้านในสุด
"ใส่ซะ" เขาโดยนเสื้อสูทของเขาให้หล่อนใส่ เพราะเขาไม่อยากให้ใครมองหล่อนด้วยสายตาโลม
เลียไปมากกว่านี้ อลิซาเบธทำเป็นไม่ได้ยินที่เขาพูด เธอนั่งขยับไปมาตามจังหวะเสียงเพลง ทำเป็น
ไม่รู้ไม่ชี้ ชายหนุ่มลุกขึ้นหยิบเสื้อไปสวมให้เธอและลากเธอเข้ามานั่งใกล้ๆเขา
"ลิซ่า" อลิซาเบธหันหน้าไปยังต้นเสียงที่เรียกชื่อเธอ
"อ้าวโรม...คุณก็มาที่นี่ด้วยรึค่ะ" ถามน้ำเสียงตื่นเต้น
"ครับ ผมมาสนุกกับเพื่อน ด้านโน้น" เขาชี้มือไปยังกลุ่มหนุ่มๆที่กำลังออกลีลากันอย่างสนุกสนาน
"เอ่อ...แล้วคุณมายังไงครับเนี่ย" โรมหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอ
"อ๋อ..นี่พี..พี่ชายลิซ่าเอง" ปฐพีคอแข็งขึ้นมาแทบจะทันที เมื่อได้ยินหญิงสาวแนะนำว่าเขาเป็นพี่ชาย
"สวัสดีครับ ผมโรมครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" โรมยื่นมือออกไปเพื่อทักทายพี่ชายของเธอ
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" ปฐพียื่นมือออกไปจับกับโรม แล้วบีบมือเขาแน่น โรมพยายามดึงมือออก
เนื่องจากถูกเขาบีบจนรู้สึกเจ็บ ปฐพีคลายมือออกแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่มที่วางอยู่ตรงหน้า
"โรมพาลิซ่าออกไปเต้นหน่อยซิ" อลิซาเบธขอร้องชายหนุ่ม เขาพาหญิงสาวเดินไปยังกลุ่มเพื่อนๆ
ของเขาที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน และทันทีที่เขาเดินไปถึง บรรดาเพื่อนของเขาก็หันมาสนใจ
หญิงสาวที่เขาพาไปทันที ปฐพีมองดูหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ เขานึกโมโหอยากต่อยไอ้หน้า
อ่อนเพื่อนของเธอยิ่งนัก เมื่อเหลือบไปเห็นว่ากำลังลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหล่อน และ
เหมือนหล่อนเองก็เต็มใจให้มันลูบไล้ อลิซาเบธรู้ว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่จากคนที่พาเธอมาเที่ยว
ในคืนนี้ ก็ยิ่งแกล้งเบียดร่างกายให้ใกล้ชิดกับโรมมากยิ่งขึ้น ปฐพีหมดความอดทนลุกขึ้นเดินไปยัง
หญิงสาว แล้วลากแขนเธอเพื่อให้ออกไปจากผลับแห่งนั้น
"พีปล่อยลิซ่าเดี๋ยวนี้นะ ลิซ่าเจ็บ" หญิงสาวพยายามบิดแขนเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา�
ปฐพียังคงลากหล่อนต่อจนออกมาถึงยังลานจอดรถ
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้" เขาพูดเสียงต่ำ พยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเต็มที่ เขาเปิดประตูรถคัน
หรูแล้วเหวี่ยงหล่อนเข้าไปยังเบาะหน้าคู่กับคนขับก่อนปิดประตูดังโครม แล้วหมุนตัวเองเดินไปยัง
ประตูอีกด้าน อลิซาเบธเริ่มกลัวกับท่าทางของเขาเธอไม่เคยเห็นเขาโกรธแบบนี้ เธอจึงยอมนั่งรถ
กลับกับเขาแต่โดยดี แต่ในใจยังนึกโกรธเขาที่ลากเธอออกมาอย่างนั้น
**********************************
-อย่าลืมช่วยกันเม้นต์ด้วยนะคะ
เดียว โดยเฉพาะหนุ่มๆ ต่างหันมามองจนเหลียวหลัง ซึ่งส่งผลให้หญิงสาวที่หนุ่มๆเหล่านั้นพามา
ทานข้าว นั่งค้อนประหลับประเหลือก บางคู่ถึงกับมีปากเสียงกัน ปฐพีรู้ได้ทันทีว่าสายตาของคนใน
ร้านมองมาที่ใคร เขาแทบอยากบีบคอหญิงสาวที่เดินเคียงคู่มากับเขา และเป็นต้นเหตุให้คู่หนุ่มสาว
ตามโต๊ะต่างๆต้องทะเลาะกัน ก็ดูชุดที่หล่อนสวมใส่อยู่ซิมันช่างยั่วน้ำลายหนุ่มๆซะเหลือเกิน อลิซา
เบธแอบยิ้มอยู่ในใจ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาของชายหนุ่มที่มองมาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เธอ
เลือกใส่ชุดที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เธอมีอยู่ตอนนี้ ซึ่งมันเป็นชุดที่โชว์หลังเกือบถึงเอว ส่วนด้านหน้าก็
คว้านคอลึกจนเห็นอกอวบใหญ่เกือบครึ่งเต้า การใส่ชุดแบบนี้ทำให้เธอไม่สามารถใส่บราได้ ดังนั้น
เวลาที่เธอก้มแต่ละครั้ง ทำให้อกอวบของเธอแถบจะหลุดปลิ้นออกมานอกชุดสวยนั่น
"ทานอะไรดีคะที่รัก" อลิซาเบธถามชายหนุ่มที่นั่งหน้างอทันทีเมื่อบริกรนำเมนูมาส่งให้
"แล้วแต่ลิซ่าเถอะ" เขาตอบกลับไปเสียงฉุน อลิซาเบธรู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธเธอจนตัวสั่นเลยล่ะ�
เธอยังจำสีหน้าของเขาตอนที่ไปรับเธอแล้วเห็นชุดที่เธอใส่ได้ดี เขาทำสีหน้าไม่พอใจออกมาทันที
และบอกให้เธอไปเปลี่ยนชุด แต่เธอบอกว่าเธอไม่มีชุดใส่ มีแค่ชุดนี้ชุดเดียว นอกนั้นก็มีแต่ชุดอยู่
บ้านกับชุดชั้นใน เธอพยายามอ้อนวอนและขอร้องเขาอยู่นานกว่าเขาจะยอมพาเธอออกมาได้
"งานยุ่งรึคะ พีดูท่าทางเครียดๆ"
"มีปัญหาน่าปวดหัวนิดหน่อย" ตอบกลับไปเสียงห้วน
"มีอะไรให้ลิซ่าช่วยไหมคะ"
"แค่ลิซ่าทำตัวน่ารัก ก็ถือว่าช่วยพี่มากแล้วล่ะ" เขากล่าวน้ำเสียงประชด
อลิซาเบธหุบยิ้มแทบไม่ทัน เมื่อเจอเขาตอกกลับ นี่เขาหาว่าเธอเป็นต้นเหตุของปัญหาที่ทำให้เขา
ปวดหัวอยู่รึเนี่ย
"เราจะไปต่อที่ไหนกันดีคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"กลับห้อง" เขาตอบเสียงเรียบ
"แต่พีบอกว่าจะพาลิซ่าไปฟังเพลงต่อนิ" เธอท้วง
"พี่เปลี่ยนใจแล้ว"�
"ไม่ได้นะ พีต้องรักษาคำพูดซิ" เธอทำเสียงอ้อน และมองเขด้วยสายตาเว้าวอน "นะพีนะ พาลิซ่าไป
เที่ยวต่อนะ ลิซ่าเหงาจะแย่ วันๆอยู่แต่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหน" เธอยังอ้อนเขาต่อ ปฐพีอดใจอ่อน
ไม่ได้ เขาพาหญิงสาวมาผลับประจำของเขาที่เขาเคยมาบ่อยๆ ทันทีที่อลิซาเบธเดินเข้ามาในผลับ
สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องมาที่เธออีก ปฐพีคิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แค่ชุดที่เธอใส่หรอก
นะ ที่เรียกความสนใจจากหนุ่มๆได้ ต่อให้เธอใส่แค่ชุดธรรมดาๆ หนุ่มๆทั้งหลายก็ต้องพากันมอง
เหลียวหลังอยู่แล้ว เพราะรูปร่างที่สูงโปร่ง ไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไป ผิวขาวนวล จมูกโด่ง นัยตาสีฟ้า
และอกที่ใหญ่เกินตัวของหล่อนอีก ปฐพีพาหญิงสาวเข้าไปนั่งยังมุมประจำของเขาซึ่งอยู่ด้านในสุด
"ใส่ซะ" เขาโดยนเสื้อสูทของเขาให้หล่อนใส่ เพราะเขาไม่อยากให้ใครมองหล่อนด้วยสายตาโลม
เลียไปมากกว่านี้ อลิซาเบธทำเป็นไม่ได้ยินที่เขาพูด เธอนั่งขยับไปมาตามจังหวะเสียงเพลง ทำเป็น
ไม่รู้ไม่ชี้ ชายหนุ่มลุกขึ้นหยิบเสื้อไปสวมให้เธอและลากเธอเข้ามานั่งใกล้ๆเขา
"ลิซ่า" อลิซาเบธหันหน้าไปยังต้นเสียงที่เรียกชื่อเธอ
"อ้าวโรม...คุณก็มาที่นี่ด้วยรึค่ะ" ถามน้ำเสียงตื่นเต้น
"ครับ ผมมาสนุกกับเพื่อน ด้านโน้น" เขาชี้มือไปยังกลุ่มหนุ่มๆที่กำลังออกลีลากันอย่างสนุกสนาน
"เอ่อ...แล้วคุณมายังไงครับเนี่ย" โรมหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอ
"อ๋อ..นี่พี..พี่ชายลิซ่าเอง" ปฐพีคอแข็งขึ้นมาแทบจะทันที เมื่อได้ยินหญิงสาวแนะนำว่าเขาเป็นพี่ชาย
"สวัสดีครับ ผมโรมครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" โรมยื่นมือออกไปเพื่อทักทายพี่ชายของเธอ
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" ปฐพียื่นมือออกไปจับกับโรม แล้วบีบมือเขาแน่น โรมพยายามดึงมือออก
เนื่องจากถูกเขาบีบจนรู้สึกเจ็บ ปฐพีคลายมือออกแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่มที่วางอยู่ตรงหน้า
"โรมพาลิซ่าออกไปเต้นหน่อยซิ" อลิซาเบธขอร้องชายหนุ่ม เขาพาหญิงสาวเดินไปยังกลุ่มเพื่อนๆ
ของเขาที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน และทันทีที่เขาเดินไปถึง บรรดาเพื่อนของเขาก็หันมาสนใจ
หญิงสาวที่เขาพาไปทันที ปฐพีมองดูหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ เขานึกโมโหอยากต่อยไอ้หน้า
อ่อนเพื่อนของเธอยิ่งนัก เมื่อเหลือบไปเห็นว่ากำลังลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหล่อน และ
เหมือนหล่อนเองก็เต็มใจให้มันลูบไล้ อลิซาเบธรู้ว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่จากคนที่พาเธอมาเที่ยว
ในคืนนี้ ก็ยิ่งแกล้งเบียดร่างกายให้ใกล้ชิดกับโรมมากยิ่งขึ้น ปฐพีหมดความอดทนลุกขึ้นเดินไปยัง
หญิงสาว แล้วลากแขนเธอเพื่อให้ออกไปจากผลับแห่งนั้น
"พีปล่อยลิซ่าเดี๋ยวนี้นะ ลิซ่าเจ็บ" หญิงสาวพยายามบิดแขนเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา�
ปฐพียังคงลากหล่อนต่อจนออกมาถึงยังลานจอดรถ
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้" เขาพูดเสียงต่ำ พยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเต็มที่ เขาเปิดประตูรถคัน
หรูแล้วเหวี่ยงหล่อนเข้าไปยังเบาะหน้าคู่กับคนขับก่อนปิดประตูดังโครม แล้วหมุนตัวเองเดินไปยัง
ประตูอีกด้าน อลิซาเบธเริ่มกลัวกับท่าทางของเขาเธอไม่เคยเห็นเขาโกรธแบบนี้ เธอจึงยอมนั่งรถ
กลับกับเขาแต่โดยดี แต่ในใจยังนึกโกรธเขาที่ลากเธอออกมาอย่างนั้น
**********************************
-อย่าลืมช่วยกันเม้นต์ด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น