รักละลายใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ง้อ

อลิซาเบธตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว เมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตาให้หลับลงได้เล่นเอาเกือบ

สว่าง หญิงสาวเดินออกมาทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน ซึ่งชุดนอนของเธอก็ไม่มีอะไรมากมีเพียงเสื้อกล้าม

ตัวบางกับกางเกงชั้นใน ทั้งที่ปกติเธอจะไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอนด้วยซ้ำ แต่เธอเกรงใจเจ้าของห้อง

จึงต้องใส่เสื้อผ้าบ้างเพื่อไม่ให้เขาว่าเอาได้ ปฐพีซึ่งกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่แทบสำลักกาแฟเมื่อเห็น

ชุดที่เธอสวมใส่ 'นี่เธอจะยั่วเขาแต่เช้าเลยรึไง' ชายหนุ่มคิดในใจ

"จะไปทำงานแล้วรึค่ะ" หญิงสาวเดินเข้ามาถาม

"อือ" เขาตอบเสียงอยู่ในลำคอ ขณะกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ยอมเงยหน้ามองหญิงสาวซึ่ง

กำลังยืนมองเขาหน้ามุ่ย

"มองหน้าลิซ่าเดี๋ยวนี้" เธอบังคับให้เขามองหน้าเธอ แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ ยังคงก้มหน้าก้มตา

อ่านหนังสือพิมพ์อย่างเอาเป็นเอาตาย ใครจะกล้ามองหน้าเธอล่ะ ดูเธอแต่งตัวเข้าซิ อกอวบของ

เธอดันเสื้อตัวเล็กออกมาแทบปริ แถมเสื้อตัวนั้นก็บางจนแทบไม่สามารถปิดบังอะไรได้ เขารู้ว่าที่

เธอเดินออกมาหาเขาคงเพราะเรื่องเมื่อคืน ใช่ว่าหล่อนจะนอนอารมณ์ค้างอยู่คนเดียวซะเมื่อไหร่

เขาเองก็ไม่ต่างกัน เขาต้องรีบเข้าไปอาบน้ำเพื่อให้ความเย็นของน้ำช่วยบรรเทาความร้อนที่มัน

เกิดขึ้นภายในตัวของเขา ซึ่งกว่าจะสงบลงได้เล่นเอาเขาแทบแย่ไปเหมือนกัน ชายหนุ่มตัดสินใจ

ลุกขึ้นจากเก้าอี้หวังจะเดินออกไปทำงาน

"พี่จะไปทำงานแล้ว" เขาบอกหล่อน

"ลิซ่าไม่ให้ไป คุยกันให้รู้เรื่องก่อน" เธอเดินเข้ามายืนขวางหน้าเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาเดินหนี ปฐพี

สูดลมหายใจเข้าปอดลึก พยายามสกัดกลั้นความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้น เขาแหงนหน้ามองเพดาน

เพื่อไม่ต้องการมองต้นเหตุที่กำลังทำให้ความรู้สึกของเขาเริ่มกรุ่นขึ้นอีกครั้ง

"พี่มีงานด่วนเอาไว้คุยกันตอนเย็น" ปฐพีเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าถ้าขืนเขายังยืนอยู่

ตรงนั้นแค่เพียงเสี้ยววินาทีเขาคงควบคุมตัวเองไม่ไหว เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งไม่ใช่พระอิฐ

พระปูนอะไร เจอผู้หญิงสวยหุ่นเซ็กซี่ขนาดนั้นมายั่วยวนใครจะไปอดใจได้ อลิซาเบธยืนมองชาย

หนุ่มที่เดินออกไปด้วยความหงุดหงิด

..........................................

ตื๊ด ตื๊ด เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้อลิซาเบธตื่นจากการหลับใหล นี่เธอเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เนี่ย หญิงสาวงัวเงียหยิบโทรศัพท์

"Hello" หญิงสาวกรอกเสียงใส่โทรศัพท์

"ทานข้าวรึยัง" เสียงคนโทรมาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย อลิซาเบธนั่งนิ่งไม่ยอมตอบ เมื่อรู้ว่าใครโทร

มา

"ยังไม่หายโกรธพี่อีกรึครับ" เขาถามเสียงนุ่ม ซึ่งคนที่อยู่ปลายสายยังไม่ยอมตอบเช่นเดิม

"พี่ต้องทำยังไง คนสวยของพี่ถึงจะหายโกรธครับ" เขาถามต่อด้วยน้ำเสียงออดอ้อน อลิซาเบธเผลอ

ยิ้มออกมา เมื่อรู้ว่าเขากำลังง้อเธออยู่

"เพื่อเป็นการขอโทษ เย็นนี้พี่จะพาไปทานอาหารอร่อยๆ แล้วพาไปนั่งฟังเพลงเพราะๆต่อ โอเคมั๊ย

ครับ"

"ไม่ต้องเอาอะไรมาล่อเลยนะ" เธอตอบกลับไปน้ำเสียงงอนๆ

"ทำไมคนสวยของพี่ใจน้อยจัง อย่าโกรธพี่เลยนะครับ" พูดน้ำเสียงอ้อน 

"ลิซ่าไม่โกรธก็ได้ค่ะ" เธอตอบเขากลับไปเสียงหวาน จะให้เธอโกรธเขาได้ไง แค่เขาโทรมาง้อเธอก็

รู้สึกดีใจที่สุดแล้ว เธออุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาตั้งไกล เพื่อหวังจะได้มาอยู่ใกล้ชิดเขา ต่อให้เขา

ทำร้ายเธอมากกว่านี้ เธอคิดว่าเธอก็คงไม่โกรธเขาหรอก

"งั้นตอนเย็นพี่ไปรับนะครับ แต่งชุดสวยๆรอได้เลย" ปฐพีวางสายทันทีเมื่อหญิงสาวตอบรับไปทาน

อาหารเย็นด้วยกัน เขาตัดสินใจโทรไปง้อหล่อน เพราะคิดว่ายังไงซะเขาก็ต้องอยู่กับหล่อนอีกหลาย

วัน ถ้าหล่อนยังโกรธเขาอยู่ มีหวังชีวิตเขาคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่ หล่อนคงอาละวาทเขาหนักกว่านี้ 

อย่างน้อยถ้าคุยกันดีๆได้ เขาก็ไม่อยากมีปัญหากับหล่อน



*************************************
- ช่วยกันเม้นต์หน่อยนะคะ ถือว่าเป็นกำลังใจให้ผู้แต่ง ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ