รักละลายใจ

ลำดับตอนที่ #4 : ลงโทษ

"ดาวันนี้คุณกลับไปก่อนเถอะ" ปฐพีพยายามพูดให้ดาริกา หญิงสาวที่เป็นคู่ควงของเขาตอนนี้กลับ

บ้านไปก่อน เพราะเขาเกรงว่าถ้าหล่อนได้เจอกับอลิซาเบธคงเกิดเรื่องวุ่นแน่ๆ อลิซาเบธโทรบอก

เขาว่าเธอจะเดินซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆแถวนี้ เมื่อวานหลังจากที่เธอบอกเขาว่าไม่มี

โทรศัพท์ใช้เขาก็สั่งให้เลขาซื้อโทรศัพท์แล้วส่งมาให้เธอเมื่อเช้านี้

"เธอเป็นใคร" เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้สองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟาหันไปมองทันที ปฐพี

ก้มหน้าลงมองพื้นพลางถอนหายใจ เขารับรู้ได้ว่า สงครามย่อมๆกำลังจะเกิดขึ้นแน่นอน เพราะเขา

รู้จักนิสัยของสองสาวนี้ดี

"นั่นน้องลิซ่าใช่มั๊ยจ้ะ" ดาริกาเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง

"ขอโทษนะคะฉันเป็นลูกคนเดียวไม่เคยมีพี่น้อง" อลิซาเบธตอบกลับเสียงแข็งพร้อมทั้งส่งสายตาดู

ถูกมายังหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"แหม...ลิซ่าเป็นน้องพีก็เหมือนเป็นน้องดาด้วยนั่นแหละ" ดาริกาจีบปากจีบคอตอบกลับ
�
"คนนี้รึเปล่าคะ ที่พีบอกว่าเป็นคุณโสเคลื่อนที่ ฟรี ไม่ต้องจ่ายตังค์" อลิซาเบธเน้นที่คำว่า ฟรี แล้ว

มองดาริกาด้วยหางตา

"มันจะมากไปแล้วนะ เธอว่าใครเป็นคุณโสเคลื่อนที่"

"โง่จริง� นี่เธอยังไม่รู้ตัวเองรึไง" อลิซาเบธยื่นหน้าเข้าไปถาม เพี๊ยะ ใบหน้าของอลิซาเบธหันตาม

แรงตบของดาริกาทันที ดาริกายืนยิ้มเยาะที่ตบหน้าอลิซาเบธได้ แต่หารู้ไม่ว่าดวงเธอกำลังจะถึง

คาด อลิซาเบธเดินเข้าไปจิกที่หัวแล้วตบหน้าดาริกาสองทีซ้อน ก่อนจะกระชากผมแรงๆจรดาริกาลง

ไปนอนกับพื้น ปฐพีรีบวิ่งเข้าไปห้ามทันที เพราะเขารู้ดีว่าถ้าขืนปล่อยให้สองสาวสู้กันต่อดาริกาต้อง

ตายแน่ๆ แค่ดูจากรูปร่างที่แตกต่างกันอลิซาเบธก็กินขาดแล้ว แถมอลิซาเบธยังเคยได้แชมป์เหรียญ

ทองกีฬายูโดมาด้วยอีก

"หยุดเดี๋ยวนี้พี่บอกให้หยุด" ปฐพีเข้ามาลากอลิซาเบธออกไปแล้วกอดไว้แน่น เพื่อไม่ให้เข้าไปทำ

ร้ายดาริกาอีก

"ดาคุณกลับไปก่อนเถอะ" พูดน้ำเสียงขอร้อง

"หมายความว่าไงคะพี พีไม่เห็นมันทำร้ายดารึคะ"

"เขาไล่ให้กลับยังหน้าด้านอยู่อีก" อลิซาเบธพูดน้ำเสียงยียวน ส่งผลให้ดาริกาเดินเข้ามามาหวังจะ

ตบอีกรอบ ปฐพีดันอลิซาเบธไปยืนข้างหลังเขาทันที

"หยุดพูดเดี๋ยวนี้ลิซ่า" เขาหันไปดุหญิงสาวที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง "คุณกลับไปก่อนแล้วพรุ่งนี้ผมจะไป

หา" เขาหันมาพูดกับดาริกา ซึ่งยืนทำหน้าบึ้งผมเผ้าหยุ่งเหยิงจากการกระชากของอลิซาเบธเมื่อครู่�

ดาริการีบเดินออกไปแล้วมองหน้าอลิซาเบธอย่างเคียดแค้น

"พี่จะส่งเธอกลับอังกฤษพรุ่งนี้" ปฐพีพูดขึ้นทันทีเมื่ออยู่กันตามลำพัง

"พีอย่าใจร้ายกับลิซ่าซิคะ" อลิซาเบธเดินเข้าไปกอดเขาทันที เมื่อได้ยินว่าเขาจะส่งเธอกลับอังกฤษ

"ลิซ่ารักพีมากนะ" หญิงสาวพูดน้ำเสียงสะอื้น เธอรู้สึกเสียใจที่ถูกเขาขับไล่ ปฐพีถอนหายใจเมื่อเห็น

น้ำตาของหญิงสาว เขาเป็นโรคแพ้น้ำตาของผู้หญิงซะด้วย

"ถ้าลิซ่าอยากอยู่ ก็ต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้พี่ และอย่ามาทะเลาะกับผู้หญิงของพี่"

"ผู้หญิงพวกนั้นไม่เห็นจำเป็นเลย พีมีลิซ่าอยู่ทั้งคน หญิงสาวพยายามเบียดอกใหญ่ของเธอกับร่าง

ของเขาในขณะที่มือก็ลูกอกเขาไปมา ปฐพีพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองที่กำลังคุกรุ่นจาการปลุก

เร้าของหญิงสาวที่ยืนกอดเขาอยู่นี้ แต่เขาไม่รู้จะทำได้ดีแค่ไหน เขาไม่อยากมีอะไรกับหล่อน เพราะ

เขารู้ดีว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ความสัมพันธ์ของเขากับหล่อนเกินเลยไปมากกว่านี้ ชีวิตของเขาคงหา

ความเป็นส่วนตัวไม่ได้ และแน่นอน บิดามารดาของเขาและเธอคงไม่ยอมให้เขามีอะไรกับเธอเฉยๆ

แน่ เขายังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว เขายังมีความสุขกับชีวิตโสดอยู่ ปฐพีเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้�

เมื่อหญิงสาวโน้มใบหน้าของเขามาจูบ ริมฝีปากบางพยายามแทรกลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นของเขา ปฐพี

ผลักหญิงสาวลงไปที่โซฟาทันที แล้วก้มลงไปจูบเธออย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่กำลังเพิ่มขึ้น มือ

ของเขาล้วงเขาไปปลดตะขอบราตัวน้อย เขาถลกเสื้อเธอขึ้นแล้วใช้ปากดูดกลืนยอดอกอวบใหญ่

ทันที

"อืมมม..พี..ลิซ่า" อลิซาเบธเริ่มพูดไม่เป็นภาษา ชายหนุ่มใช้มือที่ว่างอยู่ล้วงเข้าไปใต้กระโปรง แล้ว

จัดการถอดกางเกงชั้นในออกมา เขาใช้นิ้วสอดเข้ากลางลำตัวเธอทันที

"โอ๊ววว..พี"หญิงสาวบิดร่างไปมาด้วยความเสียว ปฐพีถอนปากออกจากยอดอก แล้วก้มหน้าลงใช้

ลิ้นแทนนิ้วของเขา อลิซาเบธยกสะโพกรับทันที แล้วใช้มือบีบเค้นทรวงอกตัวเอง เพื่อผ่อนคลาย

ความรู้สึกเสียวซ่านที่กำลังโจมตีเธอ

"อืม" อลิซาเบธร้องเสียงขัดใจ เมื่อจู่ๆเขาก็ถอนลิ้นออกจากเธอ แล้วลุกขึ้นยืน "ได้โปรดเถอะพี อย่า

แกล้งลิซ่าแบบนี้" อลิซาเบธอ้อนวอนเขา เมื่อรู้ว่าเขากำลังทำโทษเธอ

"อย่าดื้อกับพี่อีก คราวหน้าพี่จะทำโทษลิซ่าหนักกว่านี้" พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องปิดประตูดังโครม�

ปล่อยให้หญิงสาวนอนอารมณ์ค้างอยู่ตรงโซฟาตามลำพัง




..............................
-ช่วยกันเม้นต์หน่อยนะคะ จะได้รู้ว่ามันดีไม่ดียังไง