ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักละลายใจ

    ลำดับตอนที่ #10 : ไม่เต็มใจ

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 52



    อลิซาเบธ กลับถึงห้องเมื่อเวลาเกือบตีสอง หญิงสาวรู้สึกตกใจเมื่อเห็นเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงโซฟา เธอ

    ไม่กล้าเปิดไฟ เพราะกลัวว่าเจ้าของเงาตะคุ่มนั่นจะรู้ตัว เธอไม่แน่ใจว่าเงาที่เธอเห็นอยู่นั้นเป็นใคร .

    แต่คิดว่าคงไม่ใช่คนที่เธอกำลังรออยู่แน่นอน เพราะเขาคงสนุกอยู่กับคู่ควงของเขา ที่เขาไปนอนกก

    กอดอยู่ตลอดสัปดาห์�

    อลิซาเบธรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ ถ้าเจ้าของเงานั่นเป็นโจรขึ้นมาล่ะ หญิงสาวพยายามควานหาสิ่งของ

    ที่สามารถป้องกันตัวเองได้ เธอหยิบแจกันขึ้นมาถือไว้ในมืออันสั่นเทา พยายามปลอบใจตัวเองไม่

    ให้กลัว แล้วค่อยๆเดินย่องเข้าไปยังเงาตะคุ่มที่อยู่กลางห้อง หวังใช้แจกัน ตีหัวเจ้าโจรนั่นให้สลบคา

    มือ


    แสงไฟที่สว่างจ้าขึ้น ทำให้อลิซาเบธมองเห็นคนที่เธอคิดว่าเป็นคนร้ายได้ถนัดตา หญิงสาวผ่อนลม

    หายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าเป็นใคร แล้วใบหน้างามก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง

    "ไปไหนมา" เจ้าของเงาตะคุ่มเมื่อครู่ถามเสียงเข้ม น้ำเสียงไม่พอใจ บ่งบอกให้รู้อารมณ์ของคนถาม

    เป็นเช่นไร�

    "ไปฟังเพลงมาค่ะ" อลิซาเบธตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก

    "นี่ดื่มเหล้ามาด้วยรึ" ปฐพีถามขึ้นเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอลล์จากหญิงสาวโชยเข้าจมูก

    "พียังดื่มได้เลย ลิซ่าก็ดื่มได้เหมือนกัน" เธอย้อนกลับเมื่อเห็นเขาถือแก้วบรั่นดีอยู่ในมือ

    "พี่เป็นผู้ชาย แต่เธอเป็นผู้หญิง"� เขาตะคอกกลับเสียงดัง แล้วบีบไหล่เธอทั้งสองข้างเขย่าไปมาจน

    ร่างบางสั่นไปตามแรง คนที่ถูกบีบรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออก

    มาให้เขาเห็น

    "แล้วมันแตกต่างกันยังไง พีทำได้ลิซ่าก็ทำได้" พูดด้วยความรู้สึกน้อยใจ ร่างบางสะบัดตัวจากการ

    เกาะกุม แล้วรีบเดินเข้าห้อง เพราะไม่อยากยืนเถียงกับคนไม่มีเหตุผล

    "อย่ามาอวดดีกับพี่นะลิซ่า" เขาเดินตามมาหาเรื่องต่อ มือหนาดันประตูไม่ให้ปิด แล้วแทรกตัวเข้าไป

    ในห้องนอนของคนที่ทำให้อารมณ์ของเขาหงุดหงิด หลังจากส่งดาริกาที่คอนโดของหล่อน เขาก็รีบ

    ขับรถกลับมายังคอนโดของเขาทันที เพื่อหวังจะคุยกับเธอให้รู้เรื่อง เขานั่งรอเกือบ�4 ชั่วโมง กว่า

    ผู้หญิงอวดเก่งคนนี้จะกลับมา

    "พีไม่มีสิทธิ์มาว่าลิซ่า" เถียงกลับเสียงสูง

    "ทีพีทำอะไร ไปนอนกับใครมา ลิซ่ายังไม่ว่าพีเลย" พูดน้ำเสียงน้อยใจ และพยายามกลั้นน้ำตาที่

    คลอตาเต็มที่

    "นั่นมันเรื่องส่วนตัวของพี่" ปฐพีเถียงออกไปเสียงแข็ง

    "นี่ก็เรื่องส่วนตัวของลิซ่าเหมือนกัน" สวนกลับทันควัน อย่างไม่ยอมแพ้�

    สายตาสองคู่มองสบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร อลิซาเบธกำมือแน่น เพื่อพยายามระงับความโกรธ

    เธอไม่ยอมให้เขามาว่าเธอฝ่ายเดียวหรอก และอีกอย่างเธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย�

    "คงไปนอนกับไอ้หน้าอ่อนนั่นมาล่ะซิ ถึงได้กลับมาจนป่านนี้" เขาถามน้ำเสียงหยัน แล้วยิ้มเยาะออก

    มา ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่น่ารังเกียจที่สุดในความคิดของอลิซาเบธ

    "ก็เหมือนกับที่พีไปนอนกับยัยดาริกานั่นไง" เธอตอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้

    "เป็นยังไง....ลีลาของมัน ทำให้ถึงใจรึเปล่า" เขาเค้นเสียงถาม

    "ดีกว่าพีเยอะเลย" หญิงสาวตอบกลับเพื่อต้องการให้เขาเลิกวุ่นวายกับเธอ แต่หารู้ไม่ว่ากำลังทำให้

    เขาโกรธมากยิ่งขึ้น



    ปฐพีย่างสามขุมเข้าหาคนอวดเก่งที่ยืนท้าทาย และเถียงเขาอย่างไม่ยอมลดละ อลิซาเบธถอยหลัง

    หนีอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกกลัวเข้ามาแทนที่ความรู้สึกโกรธเมื่อครู่�

    "อุ๊ย" หญิงสาวร้องเสียงตกใจเมื่อเสียหลักล้มลงบนที่นอนนุ่ม

    "พีจะทำอะไร" ถามเสียงสั่น เมื่อเขาตามลงมาคร่อมตัวเธอไว้

    "อยากได้พี่นักไม่ใช่รึ เห็นพยายามยั่วพี่อยู่ตั้งหลายครั้ง"�

    "ลิซ่าไม่ได้ยั่ว"

    "แล้วที่ทำท่าอยากนอนกับพี่อยู่ทุกวัน เค้าเรียกว่าอะไร"

    "แต่ตอนนี้ลิซ่าไม่ต้องการแล้ว"

    "แล้วถ้าพี่ต้องการล่ะ"

    "ไม่..ออกไปนะ" อลิซาเบธผลักอกเขาให้ออกไปจากตัวเธอเมื่อรับรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ถึงแม้เธอ

    จะรักชายที่กำลังทำให้เธอรู้สึกกลัวในตอนนี้มากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบนี้�

    และตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกรังเกียจเขามาก เมื่อคิดว่าเขาเพิ่งไปนอนกับผู้หญิงอีกคนมา

    "อย่านะ..อย่าทำอะไรลิซ่านะ" อลิซาเบธร้องออกมา สีหน้าหวาดกลัว เมื่อเขาฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอ

    จนขาดติดมือเขา ร่างบางใช้ฝ่ามือทุบตีคนตัวโตกว่าและพยายามผลักอกหนาให้ห่างออกไป เพื่อ

    ป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกทำร้าย



    ปฐพีใช้มือใหญ่รวบมือน้อยที่ทำร้ายเขาไว้เหนือศรีษะด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วจัดการปลดตะขอ

    บราตัวน้อยออกจากร่างของคนที่นอนดิ้นขลุกขลักใต้ร่างกายเขา เพื่อสัมผัสอกอวบใหญ่ที่เขาชอบ

    นักหนา ริมฝีปากหนาดูดเม้มอกอวบอย่างหยอกเย้า ในขณะที่มือใหญ่อีกข้างก็ฟอนเฟ้นคลึงเคล้า

    ตามอารมณ์

    "หยุดนะ...ได้โปรด...อย่าทำอย่างนี้" อลิซาเบธพยายามอ้อนวอนเขา และใช้ขาเรียวผลักดันร่างหนา

    เพื่อให้ออกไปจากร่างเธอ ปฐพีใช้ขาแข็งแรงกดขาเรียวให้หยุดนิ่ง ในขณะที่ปากและมือยังคงทำ

    หน้าที่ของมันไม่หยุด

    "หยุดนะ...ลิซ่าบอกให้หยุด" อลิซาเบธร้องสั่งเสียงดัง เมื่อไม่สามารถช่วยตนเองได้�

    ร่างบางขยับสะโพกส่ายไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากร่างกายเขา แต่หารู้ไม่ว่า การทำอย่างนั้นทำให้ร่าง

    กายของเธอและเขายิ่งเสียดสีกันมากขึ้น และทำให้ความรู้สึกบางอย่างของคนที่อยู่ข้างบน พุ่งขึ้น

    จนถึงขีดสุด



    อลิซาเบธนอนหายใจหอบด้วยความรุนแรง กับการต่อสู่กับคนตัวโตเมื่อครู่ เธอขยับร่างหนีไปจนสุด

    หัวเตียงเมื่อร่างใหญ่ลุกออกจากร่างกายเธอ เพื่อปลดปล่อยพันธนาการของตัวเอง หญิงสาว

    พยายามลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งหนีออกไปนอกห้อง แต่ปฐพีจับขาเธอไว้ ก่อนที่เธอจะได้หนีไปไหน เขาดึง

    ขาเธอกลับไปยังปลายเตียงอีกด้าน แล้วทาบทับร่างเปลือยเปล่าลงมา

    "ปล่อยลิซ่านะ" อลิซาเบธร้องเสียงหลงและพยายามดิ้นเต็มที่เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับตัว

    "มันสายไปแล้วทูนหัว" เขาพูดน้ำเสียงแหบพล่า เขาจัดการถอดปราการป้องกันตัวชั้นสุดท้ายของ

    เธอออกไป แล้วสอดความเป็นชายของเขาใส่ลงไปในตัวเธอทันที

    "โอ๊ยยย.....ลิซ่าเจ็บ" อลิซาเบธร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อรู้สึกเจ็บตรงส่วนกลางของ

    ร่างกายอย่างรุนแรง


    "เอามันออกไปเดี๋ยวนี้" เธอตวาดเสียงดังลั่น

    ปฐพีเข้าไปได้แค่ครึ่งทาง เมื่อได้ยินเสียงร้องของหญิงสาว เขาไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้ เพราะ

    รับรู้ถึงความคับแน่นของร่างบาง เขาหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น มือใหญ่เริ่มบีบคลึงอกอวบอีกครั้งเพื่อปลุก

    เร้าอารมณ์ของเธอ ในขณะที่ริมฝีปากหนา ก็ประกบปากอิ่ม เขาใช้ลิ้นของเขาหยอกเย้าหญิง

    สาวอย่างคนที่ชำนาญในเกมส์รัก



    ปฐพีเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง เมื่อความคับแน่นของเธอบีบรัดจนเขารู้สึกปวดไปหมด เขาค่อยๆสอด

    ความเป็นชายของเขาให้ลึกลงไป

    "พอแล้ว..ลิซ่าเจ็บ..เอามันออกไป" อลิซาเบธร้องเสียงสะอื้น เมื่อริมฝีปากบางของเธอเป็นอิสระ�

    เธอหอบหายใจจนตัวโยน�

    ปฐพีค่อยๆขยับสะโพกอย่างช้าๆ ในขณะที่ริมฝีปากหนาก็ก้มลงมาดูดเม้มกับยอดอกของเธอ

    "ลิซ่า..เจ็บ..อ๊าววว..เอามันออกไป...อืมม" อลิซาเบธบิดกายไปมา กับความรู้สึกเจ็บปวดปนความ

    รู้สึกแปลกใหม่ที่เขามอบให้



    "อ๊าววว..ลิซ่า" ปฐพีครางออกมา เมื่อเธอขยับสะโพกขึ้นลงตามจังหวะของเขา

    "ยังเจ็บอยู่อีกรึเปล่าทูนหัว" เขาถามเธอในขณะที่สะโพกยังขยับไปมาเป็นจังหวะ มือใหญ่ของเขา

    ย้ายมายึดสะโพกเธอไว้เพื่อสามารถขยับสะโพกได้อย่างเต็มที่

    "เจ็บ" อลิซาเบธตอบเสียงสะอื้น

    "เจ็บมากรึเปล่า" เขาถามน้ำเสียงอ่อนโยน

    "...." หญิงสาวพยัหน้าแทนคำตอบ�

    "เดี๋ยวมันก็หายเจ็บคนดี" เขาพูดปลอบใจเธอ


    ปฐพีเร่งจังหวะสะโพก เมื่อความรู้สึกภายในกายของเขาสูงขึ้นจนไม่อาจจะทนได้

    "อ๊า..ได้โปรด..ลิซ่า..อืมมม" อลิซาเบธครางเสียงลั่นห้อง เมื่อเขาขยับสะโพกเร็วขึ้น

    "รู้สึกยังไงบ้าง..ยังเจ็บอยู่มั๊ย"

    "ลิซ่า..อึดอัด...เจ็บ....แล้วก็....อืมมม"

    ปฐพีดึงความเป็นชายออกมาจนเกือบสุด หญิงสาวยกสะโพกตามเพื่อไม่ต้องการให้มันหลุดออกไป�

    แล้วเขาก็กระแทกมันเข้าไปอีกครั้ง ทำให้ความเป็นชายของเขาเข้าไปลึกสุดๆ สร้างความเสียวซ่าน

    ให้กับคนทั้งคู่ยิ่งนัก

    ปฐพีเร่งจังหวะเพิ่มมากขึ้น เพื่อส่งเธอไปแตะขอบสวรรค์ แล้วตัวเขาก็ตามไปติดๆ




    ++++++++++++++++++++++++++++++


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×