คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : stand-in(to lover). 1 [PJ-shxmh]
Fic :: stand-in(to lover).
Couple : : SeungMin
“ว่าไงนะ!!”
“ว่าไง คนที่รอมายังล่ะ หึหึ”
“สักครู่ครับนาย”
“นี้มันอะไรกัน มินฮยอก”
“ฉัน.. อ่าฉันหลวมตัวไปแล้วช่วยทีนะมินฮวาน”
“เฮ้อ.. แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”
“แค่ออกไปบอกว่า นายคือมินฮยอก แค่นั้น มันคงไม่มีไรหรอก นะ”
สายตาวิงวอนจากเพื่อนร่วมห้องของผมถูกส่งตรงมาอย่าไม่อาจจะหลบได้
ผมยิงเป็นพวกใจอ่อนด้วยดิ
เสียงดังปึกๆ บ่งบอกอย่างดีว่าพวกนั้นยังไม่ยอมกลับไป...
เป็นเป็นกัน
“ฉันช่วยนายครั้นี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ”
“รักนายที่สุดเลยยอ่า”
“อ่ะ เออ.. มีอะไรเหรอครับ”
“มินฮยอกใช่ไหม” ผมก็พยักหน้ารับไปตามที่ตกลงกันมา
“จับมัน!”
“เฮ้ยๆ ปล่อยผมนะ ปล่อย อ๊อก.”เสียงตะโกนครั้งสุดท้ายก่อนสติผมจะดับวูบ
...อ่า จุกจังที่ไหนเนี่ย
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ผมจำได้ครั้งสุดท้าย พวกมันที่คิดว่าผมคือมินฮยอก อัดผมจนจุก
มันพาผมมาที่ไหนกันเนี่ย ผมรู้สึกอึดอัดที่ข้อมือ
พวกมันผูกข้อมือผมไว้ด้วยเหรอ..
แอ๊ด... เสียงเปิดประตู
“นายครับ คนนี้คังมินฮยอกที่ติดบอลเรา6แสนวอนครับ”
ห๊า นายไปติดอะไรไว้ขนาดนั้น ผมสถบด่าเพื่อนรักในใจ
“เหรอ” น้ำเสียงเย็นชาแบบนั้น พวกมันเป็นมาเฟียเหรอ มันจะฆ่าผมไหมนะ
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“รู้สึกตัวแล้วนี้ พวกแกมาจับมันขึ้นสิ” เสียงนั้นออกคำสั่งกับพวกชายชุดดำ
“ลุกขึ้น”พวกชายชุดดำบอกกับผมก่อนจะหิ้วปีกผมขึ้น
“อ่ะ ปล่อยนะเว้ย นี่คุณผมปล่อยนะ” ผมเงยหน้าขึ้นมองอีกคนให้เต็มตา
ผู้ชายท่าทางน่าเกรงขามคนนี้.. ไม่แก่นี่ อายุคงไม่มากกว่าผมเท่าไหร่
โครงหน้าคมหล่อใช้ได้เลย จมูกโด่งเป็นสัน กับดวงตาคมโต ผมรีบหลบตาคู่นั้น
มันให้ความรู้สึกแปลกๆ
“อ่ะ” มือของเขาจับที่ปลายคางของผมแล้วเชิดหน้าผมขึ้นมอง
“นายนะเหรอ คังมินฮยอก.”
“คือ.. คือผ ผมน่ะ” ผมเป็นห่วงเพื่อน แต่ผมก็ห่วงตัวเอง ผมจะทำอะไรดี
“อ่ะ อย่ะ อย่านะจะทำอะไรของคุณนะ”
มือของเขาล้วงเข้าไปที่กระเป๋าเสื้อผมเหมือน ก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์ที่ติดตัวผมมาโยนลงกับพื้น แล้วกระทืบซ้ำอีกที่
“เฮ้ย.. นี่คุณมากไปแล้วนะ”
“หุบปากหมอนั้นซะ ส่วนแกมากับฉัน”เค้าพูดพลางเรียกชายชุดดำคนหนึ่งออกไป
ผมถูกปล่อยลงนั่งแหมะกับพื้น ผมมองดูเศษซากโทรศัพท์ของผม
“นี่แกแน่ใจเหรอว่าหมอนั้นคือมินฮยอกน่ะ”
“มันบอกเองเลยครับนาย”
“ฉันไม่คุ้นหน้านายนั้นเลย”
ผมไม่คุ้นหน้าหมอนั้นจริงๆเลย ถึงผมจะเห็นมินฮยอกไม่กี่ครั้ง แต่คนที่มาพนันบอลบ่อยๆ ไม่กล้าขึ้นเสียงกับผมแบบนั้นแน่ อีกอย่าง หมอนั้น หมอนั้นน่ะ...
แตกต่างออกไป หัวใจของผมกำลังเต้นผิดจังหวะ
“เจ้านายครับ”
“หะ! อะไรงั้นเหรอ”
ลูกน้องคนสนิดของผมยืนแฟ้มประวัติที่มันพึ่งไปหยิบมาให้กับผม เจอแล้วคัง มินฮยอก ผมเปิดข้ามหน้าประวัติ พลิกหารูปภาพของมินฮยอกอยู่สักครู่ก็เจอ ..
อย่างที่ผมคิดเลย นายนั้นไม่ใช่มินฮยอก
“พวกแกทำงานพลาดซะละ”
“ผมขอโทษครับ”ลุกน้องผมก้มหน้าเสีย
“พาตัวหมอนั้นไปหาฉันที่รถ ฉันจะรออยู่ข้างหน้า เข้าใจไหม”
“ครับ คุณซึงฮยอน”
ชายชุดดำคนนั้นคงจะเป็นหัวหน้า แล้วนายนั้นเรียกไปทำไมนะ
ผมจะเจออะไรอีก อย่าให้มันเลวร้ายไปกว่านี้เลย
พวกมันกลับเข้ามาล่ะ
“ว่าไงครับลูกพี่ ครับ เข้าใจแล้ว”
ผมได้ยินอะไรก็ไม่รู้เรื่อง หนึ่งในนั้นเค้ามาแก้เชือกให้กับผมแล้ว ‘ลาก’ ผมไปตามทางที่ทอดยาวออกไปที่ไหนสักแห่ง
“ขึ้นรถสิ” ผู้ชายหน้าตาดีคนนั้น นั้นเองน้ำเสียงเย็นชาไม่เปลี่ยน
พวกลูกน้องของนายคนนั้นผลักผมขึ้นบนรถ
“โอ๊ย” ผมตกใจจนเผลออุทาน ตอนนี้ผมอยู่บนรถของนายนั้นแล้ว ผมมองรอบๆอย่างหวาดระแวง
“ค คุณ.. คุณจะพาผมไปไหน”
“...”ไม่ตอบ
“คุณ....คุณจะฆ่าผมหรอ คุณปล่อยผมนะ” เสียงของผมมันสั่นเพราะความกลัว
กลัวรังสีอำมหิตที่แผ่ออกจากผู้ชายคนนี้
“หุบปากน่ะ ถ้าไม่อยากตาย คังมินฮยอกตัวปลอม”
_________TBC
ความคิดเห็น