คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชายาองค์ชายเจ้าสำราญ
ายาอ์ายเ้าสำรา
ปั่!
้วยวามใับารระทำปุบปับนี้ มือหนาสับลบนลำอหนาายแปลหน้าเ็มแรรุสามารถทำให้นหมสิทันที
“บ้าเอ๊ย!”
สบถ่าายแปลหน้าเสียเรีย พลาวัมอนสลบเหมือาวา หาเาไม่รีบสับอไม่รู้ะเิเรื่อบ้าอะไรึ้นหลัานี้ เพราะเท่าที่สัมผัสไ้น ๆ นี้มีเรี่ยวแรพอ ๆ ันับเา้วย้ำ หาเิสู้ันึ้นมาริ ๆ ยาะบอไ้ว่าใระนะ
“เฮ้อ”
ลูบหน้าัวเอแร ๆ หวัเรียสิ ายสูพาัวเอนั่ลบนโ๊ะ พร้อมรินสุรามลลอ ่อนระลอรวเียว
“รสาิแย่ะมั”
บ่นึมำับรสสัมผัสสุะทนอสุรา นัยน์าสีเปลือไม้้อมอนหลัานี้ะลายเป็นู่ผูผมนีวิร่วโรย้วยแววาอ่านยา านำนับราบไหว้ฟ้าินไม่รู้ทำไปหรือยั ถ้าทำไม่รู้ะออมาในสภาพแบบไหนอี
“เอาเถอะ เรื่อมันเิไปแล้ว หวัว่านนนี้ะไม่สารเลวเินไปนั”
หาายนนี้สารเลวามบับผู้ายทั่วไป เาเอ็ไม่ิมาอะไรับาร้อลไม้ลมือันบ้าหลัานี้
เาหันเหวามสนใาเรื่อในอนาที่ยัไม่เินทามาถึ มาสนใับารทุบถ้วยหย ป้านา ถา และอประับแ่ในห้อให้แเสียเบาเพื่อสร้าสถานาร์
รั้นสร้าสถานาร์วนเ้าใไปในทิศทาามที่้อารเรียบร้อยแล้ว ่เฟยฟา่อยนั่ไว้ห้าออพิำแพ่อนปิเปลือาล ปล่อยให้ใรอีนนอนบนั่เียเพียนเียวไม่ิึ้นไปนอนเบียแย่พื้นที่ัน
เสียฝีเท้า้าวย่าเ้ามาใล้ประูเรื่อย ๆ ปลุให้นที่นั่เฝ้าใรอีนรรุ่สาเปิเปลือามอสำรวทั่วห้อ
เมื่อืนพวเาแทบไม่ไ้ทำเรื่อีามอย่าเ้าหอันเลย ันั้นึูออไม่ยาว่านหน้าประูมาเพื่อารใ
ายาวในุสีแแสนรุ่มร่ามอันถูัเย็บมาอย่าี ้าวพาัวไปยัั่เียอันถูสร้ามาาไม้หอมเนื้อี ะมือหนาับาเียแน่น่อนหัมันลในพริบา
ึ่ารหัประหนึ่ปอล้วยเ้าปานี้เาทำเบา ๆ เพื่อไม่ให้มันเิเสียันปลุใรอีนให้ลุึ้นมาัวาแผนาร
พอเสร็แผนารแร แผนารที่สอ็ามมาิ ๆ ัน เสี้ยนเศษไม้าผนัเรือนหอถูเาลอออ พร้อมนำมันมาิ้มลบนนิ้วระทั่มีเลือสีแานอาบมือ
่เฟยฟาึนำเลือบนนิ้วมือไปวาแปะบนผ้าาวบนเียให้มันออมาล้ายเลือาารถือรอพรหมรรย์ีานหลั่รินหยลผืนผ้ามาที่สุ
สำหรับอ์ายเ่นเาหาไม่รู้ว่าผ้าาวบนเียมันใ้ทำอะไร ไม่สามารถรอายาเื้อมมืออไม้ามนับพันในอสรพิษมาไ้นถึอนนี้
เมื่อแผนารในหัวทั้สอเสร็ลุล่วเรียบร้อยแล้ว มือหนาทำารถอุั้นนอโยนทิ้อย่าส่ ๆ ไปบนพื้น แหวสาบเสื้อให้ปริอ้าออว้า ยี้เรือนผมให้ี้ฟูรวมถึใ้เหรียทอที่หาไ้า้าเียูเนื้อส่วนลำอ ถึหน้าหน้าอให้เิรอยปื้นแ่ำ้ำเลือ
ายาว่อยพาัวเอเินลับึ้นไปนอนเบียใรอีนบนเียแบ ๆ อันู้วยาเปล่ามันแทบไม่อารอรับน้ำหนััวายรร์สอนไหว้วย้ำ
ะเียวัน็ปลผ้าาเอวน้าายออ ถอุั้นนอทิ้ลบนพื้นพร้อมวานบนหัว และใ้เหรียสารพัประโยน์ูเนื้อส่วนลำอไล่มาถึแผ่นออนหลับใหลไม่ไ้สิ ่อนะรามือแล้วล้มัวนอนพร้อมทำเป็นหลับสนิท
“อ์ายพะย่ะ่ะ”
เสียแหลมสูาหน้าประู พาให้่เฟยฟาเริ่มเ้าถึบทบาททันวัน า้านนอไม่ิรอให้น้านในเอ่ยปาอนุา มือโบให้ันทีรับใ้เปิันประูเ้าไป
“อุ๊ย!”
เสียอุทานปนสูปาาบวน้ารับใ้ำหนัแห่นี้ เรียให้่เฟยฟาลืมามอ้วยสายาไม่รู้สีรู้สาึ่เหนื่อยล้า
“พระายา! ลุไหวหรือไม่พะย่ะ่ะ”
เฝิรีบวีระวาเินเ้าไปพยุนที่ะลายมาเป็นหวาเฟยหน้าแื่น อ์ายนี่ใ้ไม่ไ้ริ ๆ เลยเียว ไม่รู้เมื่อืนพาันร้อนแรปานใ ้าวอถึแระาย เสื้อผ้าถูโยนทิ้ระุยรอบห้อเ่นนี้ ไหนะสภาพพระายาที่หน้าีเียว ามเนื้อัวเ็มไป้วยร่อรอยวนให้นมอัเินนี่อี!
แม้ในใะนึ่อว่าผู้เป็นนาย ทว่าบวน้ารับใ้ลับพาันยิ้มริ่มแมหยอเย้าพระายา
“พระายาะรับสำหรับเ้าเลยหรือไม่พะย่ะ่ะ”
เฝิถามพระายาผู้มีนาัวเทียบเท่านายเหนือหัว
“เอามา็ไ้”
บอเสียแหบ
“พะย่ะ่ะ เ็ ๆ ไปบอโรรัวทำสำหรับพระายาเพิ่มมาหน่อย”
้อมายรับำ
“พระายาะอาบน้ำเลยหรือไม่พะย่ะ่ะ ระหม่อมะไ้ให้นนำน้ำอุ่นมาใส่ถั”
“อืม รบวน้วยนะ้าเริ่มเหนียวัวึ้นมานิหน่อยแล้วเหมือนัน”
เาบอสีหน้าเยเมย ผิับบวน้ารับใ้ที่ิไปในอีทา
“พะย่ะ่ะ เ่นนั้นระหม่อมะออไปเรียนมาปรนนิบัิพระายา”
“ไม่้อหรอ ้าไม่ินที่มีนมาถูเนื้อ้อัวน่ะ”
รีบปิเสธเร็วรี่
“ถ้าอย่านั้นระหม่อมะออไปรอ้านนอหนาพะยะ่ะ หาสำหรับเสร็เรียบร้อยแล้วระหม่อมะลับเ้ามาอีรั้”
เฝิันปายิบ ๆ เาอยานำเรื่อนี้ไปรายานให้พระสนมรับฟัเสียริ
“ไ้”
เมื่อภายในห้อไร้เา้ารับใ้ นที่แล้ทำเป็นล้ายผ่านศึให่มาทั้ืน ึระโลาเียมายืบิลายวามเหมื่อยล้าล้ามเนื้อ ้วยเนื้อัวเปล่าเปลือยมีเพียาเัวในบา ๆ ปปิร่าายส่วนล่าเอาไว้
“ออไปันสัที”
พ่นลำหายใทามู
“รีบัารีว่า ไม่รู้ว่านนนี้ื่นมาะไ้รับมือทัน”
รีบ้าวไปในาั้นเพื่ออาบน้ำผลัเปลี่ยนเสื้อผ้า เาไม่รู้นบนเียะมีนิสัยยัไ แ่ารเรียมวามพร้อมใ้รับมือไว้แ่เนิ่น ๆ ีว่า้นสเอาาบหน้า
แสะวันยามสายสาแยาปลุให้นสลบเหมือยันสายลืมาื่นมา้วยารปวอระนมึนหัว
วามมึนายัผ่านแววาสีอ่อนา นัยน์าเหยี่ยวอันมปลาบวาสำรวรอบห้อ ่อนพบว่าภายในห้อประหนึ่เพิ่ผ่านพ้นสรามรบมาทั้ืน
้าวอแระัระาย เสื้อผ้าถูโยนทิ้ และผ้าผ่อนวาระเะระะทั่วห้อ ะไล่สายาสำรวห้อหาาลับมอเห็นว่า้าาั้นมีนยืนอยู่
ึ่นนนั้นผู้เป็นเ้าอใบหน้าหล่อเหลามายำลัยืนออเอนหลัพิผนัห้อพลาียิ้มแป้นแหล่น พร้อมยัิ้วหลิ่วามาให้เาอย่าวน ๆ
“นั่สิ”
ความคิดเห็น