นักรบต่างดาว

ลำดับตอนที่ #3 : นายมันตัวอะไรกันแน่

             “นี้เร็วเข้าสิเลล่า”

           “แต่ลินดาฉันเดินไม่ใหวแล้วนะ”

        “อ่ะนั้นไงรถม้าส่งของเราขอติดรถม้าไปด้วยดีกว่า”

          “ดีเลยเพราะฉันเดินไม่ไหวแล้ว”

        หลังจากนั้นสองสาวนักผจญภัยก็ได้ขอติดรถม้าขนส่งสินค้าไปด้วยถึงจะต้องเลี่ยงทางไปเพราะคนขนส่งสินค้านั้นกลัวที่ต้องไปเจอมอนเตอร์ แต่ลินดาคิดได้ว่าแค่ช่วยให้เลล่าได้พักผ่อนก็เพียงพอเพราะเธอนั้นมีร่างกายที่อ่อนแอแต่กลับมีพลังเวทสูงจนน่าเหลือเชื่อ

         และแล้วก็ใกล้ถึงทางที่พวกเขาต้องไปต่อเองคนส่งสินค้าได้บอกว่าเขานั้นมาส่งได้แค่นี้จริงๆและสองสาวก็ได้ขอบคุณคนส่งสินค้าคนนั้น และได้เดินทางเข้าไปในเขตที่มีมอนเตอร์หมาป่าสีเงินอาศัยอยู่

         แต่กลับพบแต่ความเงียบกริบของเสียง

มอนเตอร์มีแต่เสียงนกร้องและเสียงของธรรมชาติที่เงียบสงบจนพวกเธอนั้นเริ่มสงสัยว่าปกติแล้วต้องมีมอนเตอร์โผล่ออกมาบ้าง     

       “ลินดาฉันว่ามันแปลกๆนะทุกทีต้องมีตัวอะไรโผล่มาบ้างซิ”

        “นั้นสิมันจะเงียบเกินไปละนะ”

     ติ๊ด !

     ตื๊ด !!

      ติ๊ด !!!

        “นั้นเสียงอะไรนะเลล่าได้ยินเหมือนกันใช่ใหม”

        “ใช่เสียงมาจากข้างหน้านั้นรีบไปดูเร็ว”

          หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้รีบวิ่งตามเสียงสัญญาณแปลกๆนั้นไป จนไปเจอเข้ากับยานอวกาศ

ปริศนา พวกเธอนั้นไม่รู้ว่าสิ่งที่ส่งเสียงออกมานี้มันคืออะไรพวกเธอที่กำลังเดินเข้าไปดูใกล้ก็ได้มีบางอย่างเกิดขึ้น

            พวกเธอนั้นได้เจอหลุมยักษ์ที่เก็บศพของเหล่าหมาป่าสีเงินที่ตามหาอยู่เต็มไปหมดและมอนสเตอร์มากมายที่พวกเธอสงสัยว่ามันหายไปไหนกันหมดได้กลายเป็นศพที่ถูกชำแหละเอาผลึกไป

              AIของยานนั้นได้รับรู้อันตรายจึงเปิดระบบป้องกันตนเอง อัตโนมัติด้วยการสร้างบาเรียไม่ให้มีสิ่งใดเล็ดลอดเข้าไปได้ และได้ส่งสัญญาณถึงเจ้าของยานอวกาศที่กำลังล่ามอนเตอร์อยู่

       “ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด มีผู้บุกรุก มีผู้บุกรุก”

               สิ่งมีชีวิตนั้นได้รีบมุ่งหน้าไปที่ยานอวกาศทันใดและได้เจอกับลินดากับเลล่าเข้า สิ่งมีชีวิตนั้นได้ ล่องหนตัวและเข้าโจมตีลินดาทันใดแต่ลินดานั้นได้รู้ทันและใช้ดาบป้องกันไปได้

               ทำให้การล่องหนนั้นหายไปและได้ปรากฏให้เห็นร่างของชุดเกราะหุ่นยนต์สีดำแดงขึ้นมา 

BOOMนั้นตกใจมากที่มีคนเห็นเขาเข้าแล้ว เขาใช่การแยกร่างด้วยภาพโฮโลแกรมเสมือนและตั้งท่าต่อสู้ ทำให้ลินดาตกใจมากแต่เลล่านั้นช็อกกับสิ่งที่เห็น

               เลล่าได้คิดในใจว่าเจ้าตัวนี้สามารถใช้เวทลองหนได้แม้แต่นักเวทระดับสูงบางคนก็ยังทำไม่ได้

ท่าไม่ใช่เพราะสัมผัสของลินดาที่ดีละก็เราคงไม่รอดแน่เลย และแถมเจ้านั่นยังใช่เวทแยกร่างได้อีก

               จะเอาชนะได้ยังไงกันกับสิ่งมีชีวิตที่มี

จิตสังหารขนาดนี้เลล่านั้นกลัวจนตัวสั่นไม่สามารถขยับตัวได้ลินดานั้นก็รับรู้ได้เช่นกันจาก

ประสบการณ์ของเธอนั้นว่าไม่สามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตอย่างเจ้านี้ได้BOOMนั้นได้เริ่มพูดกับสองสาวนักผจญภัยแต่ว่าความต่างกันด้านภาษานั้นทำให้ไม่สามารถเข้าใจกันได้

            “#__:#_&฿_-฿:_฿;฿+(_'฿#'#*#”

         “เลล่าเจ้านั้นมันพูดอะไรเธอน่าจะรู้นะ”

        “ไม่เลยนั้นเป็นภาษาที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน”

        “ขนานเลล่าที่ว่าฉลาดจนแทบสามารถพูดได้ทุกภาษาแต่กลับไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้านั้นพูด”

        “นายมันตัวอะไรกันแน่”