น้ำตารักเมียหลวง

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นชีวิตคู่

       

        แพรวพรรณยืนมองรูปแต่งงานของเธอและสามี การแต่งงานคือการเริ่มต้นชีวิตคู่ที่ใครหลายคนเฝ้าฝันที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ตัวเองรัก เธอเองก็ไม่ต่างกัน เธอใฝ่ฝันมาตลอดอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อ แม่และลูกพร้อมหน้าพร้อมตากัน เพราะเธอเติบโตมากับยาย ผู้ซึ่งเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เยาว์วัย ส่วนพ่อแม่แท้ๆนั้นเธอไม่เคยได้เห็นหน้ามีเพียงรูปถ่ายใบเก่าเท่านั้นที่เธอเก็บไว้ดูเวลาที่คิดถึงท่านทั้งสอง เธอจึงไม่เคยได้สัมผัสความรักของพ่อกับแม่สักเท่าใด มีเพียงความรักจากยายเท่านั้นที่มอบให้เธอ

       เมื่อสองปีก่อนเธอได้พบรักกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ใช้เวลาคบหาดูใจกันไม่ถึงปีเขาก็ขอเธอแต่งงาน หลังจากเธอแต่งงานได้ไม่นาน ยายของเธอก็เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา หากไม่มีสามีเธอที่คอยอยู่เคียงข้างในยามที่เธอไม่มีเหลือใคร เธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร หนทางข้างหน้าคงมืดมน

       "ลูกจ๋า แม่โชคดีเหลือเกินที่มีพ่อของหนูอยู่เคียงข้าง และแม่ก็ดีใจที่มีหนู อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเราจะได้เจอกันแล้วนะยายหนูของแม่"แพรวพรรณใช้มือลูบหน้าท้องที่ยื่นออกมาของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าลูกน้อยในท้องจะบอบช้ำจากการสัมผัสของเธอ ลูกเปรียบเสมือนตัวแทนความรักของเธอและสามี

       "เราไปทำกับข้าวรอพ่อของหนูดีกว่านะ ใกล้เวลาที่พ่อของหนูจะเลิกงานแล้ว"แพรวพรรณเดินอุ้ยอ้ายไปยังห้องครัว ตั้งแต่สามีรู้ว่าเธอตั้งท้อง เขาก็ขอร้องให้เธอลาออกจากงานที่ทำ เขาไม่อยากให้เธอต้องเหนื่อย เพราะลำพังแค่เขาทำงานคนเดียวก็สามารถเลี้ยงดูเธอและลูกได้สบายๆอยู่แล้ว เธอเองก็ไม่อยากจะขัดใจเขาจึงยอมทำตามที่เขาขอร้องเธอ

       กริ๊ง กริ๊ง เสียงมือถือของเธอดังขึ้น เธอก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามา เธออมยิ้มน้อยๆ เขาช่างเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุด โทรมาเวลาเดิมทุกวัน

        "ว่าไงค่ะ พี่อัค โทรมาเวลาเดิมเป๊ะเลย"

        "ก็คิดถึงไงครับ ทำอะไรอยู่เอ่ยที่รัก วันนี้เป็นไงบ้างยังเพลียอยู่ไหม?"อัคนิลเอ่ยถามภรรยาน้ำเสียงเต็มไปด้วยความห่วงใย

        "แพรวกำลังจะทำมื้อเย็นให้พี่อัคอยู่ค่ะ วันนี้ไม่เพลียเท่าไหร่ ยายหนูไม่ค่อยกวนค่ะ"

        "อ่อครับ แพรววันนี้ทานข้าวได้เลยนะ พี่มีประชุมกับลูกค้าน่าจะทานข้าวกับลูกค้าเลย ไม่ต้องรอพี่นะ พี่เป็นห่วงกลัวว่าแพรวจะรอทานข้าว ไม่งอนพี่นะ วันนี้พี่ไปทานข้าวด้วยไม่ได้จริงๆ"

        "ค่ะ พี่อัค ไม่เป็นไรค่ะ แพรวเข้าใจ"

        "พี่คงกลับดึก ยังไงแพรวดูแลตัวเองกับลูกให้ดีนะครับ พี่ว่าจะให้แม่บ้านที่บ้านใหญ่มาอยู่เป็นเพื่อนแพรวดีไหมครับ เวลาพี่กลับดึกแบบนี้เกิดแพรวปวดท้องขึ้นมา ใครจะพาไปหาหมอ"

         "อย่าเลยค่ะ แพรวยังดูแลตัวเองได้อยู่ค่ะ เอาไว้ให้แพรวท้องโตกว่านี้ก่อนก็ได้ค่อยพามา พี่อัคเองก็เหมือนกันนะคะ อย่าหักโหมงานมากนัก แพรวเป็นห่วง"แพรวพรรณรู้ดีว่างานที่บริษัทเขาตอนนี้กำลังไปได้ดี จนเขาแทบไม่มีเวลาพักผ่อน เขาให้เหตุผลว่าอยากให้ช่วงเวลาที่เธอท้องเคลียร์งานให้ลงตัวเสียก่อน หลังจากนั้นพอเธอคลอด เขาก็จะหยุดพักช่วยเธอเลี้ยงลูก เธอจึงไม่ว่าอะไรเขาหากเขาจะกลับบ้านดึกไปบ้าง เพราะเขาไม่เคยนอกลู่นอกทางสักครั้งตั้งแต่คบหาดูใจกัน มันเลยทำให้เธอเชื่อใจเขาและรักเขามาก

          "ครับที่รัก ยังไงพี่จะรีบกลับนะ  ไม่ต้องเป็นห่วง ทานข้าวแล้วก็เข้านอนซะนะ ปิดประตู ปิดหน้าต่าง เช็คบ้านให้ดีด้วย"

          "ค่ะ พี่อัคไม่ต้องเป็น แพรวจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ"

          "พี่ไปแล้วครับ รักนะครับ"

          "ค่ะ รักเช่นกัน"แพรวพรรณได้แต่ยิ้มให้กับมือถือของเธอ อัคนิลคนนี้ยังคงน่ารักและคอยห่วงใยเธออยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง 

____________

          "อัคนี่ปากหวานกับภรรยาจังเลยนะ ชักจะอิจฉาภรรยาคุณเสียแล้วสิ"รสลินเอ่ยออกมาอย่างนึกน้อยใจ เธอเองไม่เคยได้ยินคำว่าที่รักจากปากเขาสักครั้ง ผิดกับภรรยาของเขาเรียกที่รักไม่ขาดปาก

          "ไม่เอาสิโรส ตอนนี้มีแค่เราสองคน อย่าพูดถึงคนอื่นเลย"หลังจากวางสายอัคนิลก็หันหน้ามาหาเลขาสาวร่างบางที่นั่งรออยู่บนเตียงนอน ภายในคอนโดหรูที่เขาพึ่งซื้อให้เจ้าหล่อนหลังจากแอบได้เสียกันมาสักระยะ ตั้งแต่ภรรยาของเขาเริ่มตั้งท้องอ่อนๆ วันนี้เจ้าหล่อนแต่งตัวหล่อตาล่อใจเขาตั้งแต่ที่บริษัทแล้ว เขาเองพยายามข่มอารมณ์เอาไว้ให้ถึงเวลาเลิกงานเสียก่อน เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหาในบริษัทว่าเจ้านายแอบกินกับลูกน้อง ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่ก็ไม่อยากให้เสียการปกครอง

#ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ เปิดเรื่องใหม่ไว้ก่อน จะเริ่มอัพจริงจังหลังจากนิยายเรื่องเมียน้อยจบคะ ฝากติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ