คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : THE SKY BLUE 8
ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน มั่วแต่คิดเรื่องที่จูบกับเจลโล่เมื่อวาน ว่ามันคืออะไรทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเจลโล่ยังเรียกว่าความรักของพี่สาวที่มีให้น้องชายได้อีกเหรอ สัมผัสของเจลโล่ที่มอบให้ฉันมานั้นมันทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงและรู้สึกดี อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แม้กับยองแจหัวใจของฉันก็ยังไม่เคยเต้นแรงแบบนี้เลยถึงเราจะไม่เคยจูบกันแต่เราก็กอดกันจับมือกันออกจะบ่อยไปแต่เรื่องแค่นี้ถ้าทำกับคนที่เรา(แอบ)รักมันก็น่าจะเป็นเช่นนั้นไม่ใช่เหรอ แต่กับเจลโล่เมื่อก่อนตอนที่เจอกันใหม่ๆก็ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก แต่พักหลังจวบจนถึงปัจจุบันนี้เจลโล่เข้ามาป่วนเปี้ยนในหัวใจฉันบ่อยมันเลยทำให้หัวใจของฉันจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว แม้จะเพียงแค่เดินจับมือ ความรู้สึกที่มีทั้งหมดนี้มันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริง อย่างบอกน่ะว่าฉัน!!!
วันนี้ฉันกับเจลโล่ก็มาทำงานตามปกติ ได้ยินพี่ๆ ที่ทำงานออฟฟิตชั้นบนซุบซิบกันว่าท่านประธานจะลงมาตรวจสอบดูความเรียบร้อยและการปฎิบัติงานของพนักงานแบบเซอร์ไพส์ในตอนบ่าย ฉันว่าน่ะถ้ามาตรวจแบบนี้พนักงานเตรียมตัวต้อนรับไม่ทันมีหวังโดนไล่ออกกันเป็นแถบแน่ ก็ท่านประท่านของฉันน่ะทั้งเจ้าระเบียบและเจ้าอามรณ์มาก ใครทำอะไรไม่ถูกใจท่านล่ะก็ ไล่ออกกกกกกกก!
“พี่อ่ะ กาแฟ” เจลโล่เดินเอากาแฟมายืนให้ฉันตรงหน้า
“อืม” ฉันตอบแต่ก็ไม่ได้หันไปมองและรับกาแฟจากเจลโล่
“รับไปสิ” เจลโล่บอกฉันอีกบอก
“เอาวางลงตรงนั้นน่ะ” ฉันบอกเจลโล่และไม่หันไปมองเหมือนเดิมและทำเป็นว่ากำลังยุ่งอยู่กับงานตรงหน้าแต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่เลยฉันกำลังเขินต่างหากล่ะ เลยทำเป็นขรึมใส่
“นี่ ที่พี่ไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมเนี่ย กำลังยุ่งอยู่กับงานหรือว่าเขินผมอยู่กันแน่ ใช่เลยเนี่ยหน้าแดงขนาดนี้” เจลโล่พูดและทำหน้าทะเล้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าฉัน
“นี่เจลโล่อย่ามากวนได้ไหม พี่ข้อร้อง พี่กำลังทำงานอยู่ไม่เห็นหรือไง” ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเจลโล่ด้วยสายตาที่อ้อนวอนและเอื้อมมือไปพักหน้าเจลโล่ออกไปให้ห่างหน้าฉัน
“เจ็บน่ะพี่ พักมาได้” เจลโล่บ่นครวญครางเบาๆ
“สมน้ำหน้า!”
“ทำไมพี่ใม่ทำตัวเหมือนเมื่อวานน่ะ น่ารักจะตาย” เจลโล่พูดและทำท่าทางครุ่นคิด
“0_0” เขินอ่ะ
“หน้าแดงใหญ่เลยเนี่ย เขินอยู่แน่เลย น่ารักจริงเลยพี่เราเนี่ย” เจลโล่พูดพร้อมเอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ “เฮ้ย! ไม่ได้สิ ต้องเรียกว่าแฟนเราต่างหากถึงจะถูก ใช่ป่ะพี่”
“ไม่รู้ ใครแฟนนายไม่ทราบ!! และที่หน้าฉันแดงเนี่ย ฉันโกธรนายอยู่ต่างหากล่ะ ไม่ใช่ เขิน!! มั่ว” ฉันพูดขึนหลังจากที่นิ่งมาพักใหญ่พร้อมกับพลักมือเจลโล่ออกจากแก้ม
“ก็พี่ไง ผมเลื่อนขั้นให้พี่แล้วตั้งแต่เมื่อวาน ถ้าไม่ชอบผมพี่จะจูบตอบผมทำล่ะ จริงไหม” เจลโล่พูดน้ำเสียงกวนประสาทสุดๆๆพร้อมกับทำปากจู๋ยืนมาทางฉัน ฉันทนไม่ไม่ไหวแล้ว!!!
“นี่เจลโล่ เข้ามาใกล้ๆสิ พี่มีอะไรจะบอก” ฉันกวักมือเรียกเจลโล่เขยื้อบเข้ามาใกล้ๆฉัน
“มีอะไรเหรอ” เจลโล่พูดพร้อมกับเขยื้อบเข้ามาและเอียงหูเพื่อที่จะฟังสิ่งที่ฉันจะพูด
“ตั้งใจฟังดีๆน่ะ” ฉันกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานสุดๆ
“ครับ” เจลโล่ก็ตอบกลับเสียงหวานไม่แพ้กัน
“อื้มใช้พี่อาย และคนกำลังอายทำไมนายต้องมาพูดแกล้งกันด้วย” ฉันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปบิดและดึงหูเจลโล่ไว้และเปลี่ยนโทนเสียงเป็นเสียงแข็ง
“โอ๊ย!!! พี่ เจ็บๆๆๆ มันเจ็บน่ะพี่ ปล่อยๆ โอ๊ยๆๆ” เจลโล่บอกฉันพร้อมกับเอื้อมมือมาพยายามแกะมือฉันออกหู
“เจ็บเหรอ ที่ฉันบอกให้นายหยุดพูดทำไมนายไม่หยุด” ฉันบิดหูของเจลโล่แรงขึ้นไปอีก
“โอ๊ย!! หยุดแล้วพี่ผมหยุดแล้ว ผมจะไม่พูดถึงมันอีก โอ๊ยๆๆ ปล่อยผมเถอะน่ะ ผมขอโทษ ข้อร้อง ผมเจ็บ” เจลโล่พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“ข้อร้องเหรอ นายฝันไปหรือเปล่าเจลโล่ว่าฉันจะยอมปล่อยนายไปง่ายๆน่ะ คนกำลังเขินยังมาพูดสำเติมอีก วันนี้นายไม่ได้ตายดีแน่เจลโล่”
“โอ๊ยพี่ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้ง ใครจะไปรู้ว่าพี่จะเขินจริงอ่ะ ผมก็แค่แกล้งพี่เล่นเฉยๆ ให้อภัยน้องชายคนนี้สักครั้งเถอะน่ะ” เจลโล่พูดอ้อนวอนสุด และพยายามแกะมือฉันออกจากหูของตัวเองอย่างเขมักเขม่น
“ ฮึ ฮึ ฮึ แกล้ง เฉยๆ ใช่ไหม ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งที่สุดอย่างชัดถ้อยชัดคำ และกำลังยกขาแล้วดึงตัวเจลโล่เข้ามาเตรียมจะตีเข่า แต่ก็ต้องชะงักกลางอากาศ เพราะว่า
“นี่!! พวกเธอสองคนกำลังเล่นอะไรกันอยู่ เห็นที่ทำงานเป็นสนามมวยหรือไง” ฉันพลักเจลโล่ออกอย่างรวดเร็ว
“ท่านประธาน/พี่” ฉันกับเจลโล่พูดขึ้นพร้อมกัน ท่านประธานที่เดินมาจากทางไหนไม่รู้กำลังเห็นภาพที่ฉันกำลังจะตีเข่าเจลโล่เข้าพอดีเลยเดินมาต่อว่า นี้ใช่ไหมที่บอกว่าท่านประธานจะมาแบบเซอร์ไพส์น่ะ
“พวกเธอสองคนอยากจะย้ายไปทำงานสนามมวยใช่ไหม ฉันจะได้ส่งไป” ท่านประธานตวาดเราสองคนเสียงดังลั่น เล่นทำเอาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหยุดดู
“ไม่ค่ะ/ไม่ครับ ฉันกับเจลโล่ตอบกลับทันที อ้อฉันลืมแนะนำท่านประธานให้ทุกคนรู้จักค่ะ ท่านประธานของเรามีชื่อว่า บัง ยงกุก ขาว ตี๋ สูง รูปขรึม เป็นคนนิสัยค่อนข้างจะเถื่อนๆหน่อย อารมณ์ร้าย ปากร้ายแถมไม่ใจดีอีกต่างหาก เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเจลโล่ค่ะ
“เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆ ไปได้” ท่านประธานบ่นพึมพำ
“ว่าแต่พี่มีอะไรเหรอ” เจลโล่ถามขึ้นหลังจากที่ท่านประธานพูดจบ
“ฉันเคยบอกนายแล้วใช่ไหมว่าที่บริษัทจะไม่มีคำว่าพี่ว่าน้อง” ท่านประธานหันมาตวาดเจลโล่อีกครั้ง ไม่น่าหาเรื่องเลยนายเนี่ย
“ครับ” เจลโล่ตอบกลับเสียงหงอย ส่วนฉันมันก็แค่พนักงานคนหนึ่ง ไม่ได้เป็นญาติกับเจ้าของบริษัทเลยได้แต่ก้มหน้าไม่ออกสิทธิ์ออกเสียงอะไรทั้งสิ้นเพราะฉันยังไม่อยากตกงานค่ะ
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่พาเลขาคนใหม่มาเดินดูรอบๆบริษัทน่ะ” ท่านประธานพูดพร้อมกับยกมือชี้ไปทางด้านหลังโดนไม่หันไปมอง
“อ้อ แล้วเลขาของพี่อยู่ไหนอ่ะ เฮ้ย! ท่านประธานอยู่ไหนอ่ะครับ ผมเห็นท่านเดินมาแค่คนเดียวน่ะ” โอ๊ยดีน่ะแก้ตัวทันเจลโล่ไม่งั้นนายโดนดีรอบสองแน่
“อ้าว เธอไม่ได้เดินตามฉันมาหรอกเหรอเนี่ย” ท่านประธานได้ยินเจลโล่พูดอย่างนั้นออกไป จึงหันหลังกลับมองแต่ก็พบว่าไม่เจอกับเลขาของเขา
“อื้ม ก็ผมเห็นท่านประธานเดินมาแค่คนเดียวน่ะครับ” เจลโล่พูดด้วยน้ำกวนประสาทตอบกลับไป
“บอกให้เดินตามมา ไปยื่นทำอะไรอยู่ตรงไหนอีกเนี่ย” ท่านประธานบ่นพึมพำด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด
“......” ฉันกับเจลโล่ยืนมองดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ
“ส่วนพวกเธอทั้งสองคนแยกย้ายกันไปทำงานกันได้แล้ว และฉันหวังว่าพวกเธอทั้งสองจะตั้งใจทำงานกันมากกว่านี้ เข้าใจไหม!” ท่านประธานหันมาบอกกับพวกเราทั้งสองคนเสร็จก็เดินย้อนกับไปทางเดิมทันที โดนไม่รอฟังคำขานรับตอบจากฉันกับเจลโล่เลย
“เพราะนายคนเดียวเจลโล่ (:P)” ฉันพูดขึ้นทันทีหลังจากที่ท่านประธานเดินไป ฉันหันกระทืบเท้าเจลโล่แรงๆ และแลบลิ้นใส่
โอ๊ย!!
“มันเจ็บน่ะ เล่นอะไรของพี่เนี่ย” เจลโล่หันมาตวาดฉันเบาๆ “สนุกมากเหรอ สนุกมากใช่ไหม” เจลโล่ถามฉันกลับด้วยน้ำเสียงที่เอือมระอา พูดจบเจลโล่ก็เอื้อมมื้อมาดิ้นหน้าผากฉันอย่างแรง
โอ๊ย!!
“หน็อยแน่ นายกล้าทำฉันคืนเหรอเจลโล่” ฉันหันไปตวาดเจลโล่กลับ
“แล้วทำไมผมจะไม่กล้า ที่พี่ยังกล้าทำผมเลย” เจลโล่พูดพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เจลโล่ นายยยยย ฉันที่กำลังจะเข้าไปประทุร้ายเจลโล่ ก็ต้องชะงักอีกครั้ง
“เฮ้ย เจลโล่” อยู่ๆพี่ฮิมชานที่เป็นนายแบบของบริษัทก็เดินเข้ามาหาเจลโล่
“ครับพี่” เจลโล่หันกับไปตอบทันที ส่วนฉันก็ยืนดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ
“ช่วยอะไรพี่หน่อย” พี่ฮิมชานพูดและหันมองกลับไปทางที่พึ่งเดินออกมา
“ช่วยอะไรล่ะ” เจลโล่ถามกับ
“ถ้ามีคนมาถามหาฉัน ให้บอกว่าไม่รู้อย่างเดียวน่ะเข้าใจไหม” พี่ฮิมชานยื่นชี้หน้าบอกเจลโล่ด้วยน้ำเสียงที่แหบๆน่ากลัวๆ
“ครับ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ พี่หนีอะไรมา” เจลโล่ถามกลับไปอีกพร้อมกับมองไปทางเดียวกันกับที่พี่ฮิมชานมองอยู่
“เออเอาน่าบอกให้ทำก็ทำไป อย่าถามมาก ไม่มีอะไรหรอก แต่ถ้ามีคนตามฉันมาทันล่ะก็ ฉันจะกลับมาเตะนายแน่ ไอ้น้อง” พี่ฮิมชานพูดพร้อมกับเอื้อมมือตบลงบนบ่าของเจลโล่เบาๆ
“นี่พี่จะให้น้องช่วยหรือมาข่มขู่น้องกันแน่เนี่ย” เจลโล่ถามกลับเสียงห้วน
“เออจะอะไรก็ชั่งเถอะ ทำตามที่ฉันบอกก็พอและถ้าทำไม่สำเร็จล่ะก้อโดนน!! ไม่มีเวลาแล้วฉันไปก่อนน่ะ ไอยองแจมันรอฉันอยู่” พูดจบพี่ฮิมชานก็เดินจากไปทันที
“นี่ชองจง “ แฮกๆๆ พี่ชองกยูวิ่งออกมาจากลิตฟ์และมาหยุดหอบอยู่ตรงหน้าฉันและถามฉันขึ้น “รู้จักนายแบบที่ชื่อฮิมชานไหม” เออว่าแต่คนที่พี่ฮิมชานพูดหมายถึงพี่ชองกยูเองเหรอ พี่ชองกยูเป็นตากล้องประจำบริษัทและเป็นตากล้องประจำตัวของพี่ฮิมชานด้วย สองคนเนี่ยทำไม่ค่อยจะเข้าขากันสักเท่าไรหรอก ทะเลาะกันตลอดคนนี่จะเอาอย่างนั้นคนนั้นจะเอาอย่างนี้พี่ชองกยูชอบมาระบายให้ฟังอยู่บ่อยๆก็เลยรู้
“รู้จักค่ะพี่” ฉันบอกพี่ชองกยูและหันมายิ้มแบบมีเลสนัยไปทางเจลโล่ เจลโล่หันมามองหน้าฉันและส่ายหน้าเป็นเชิงว่าอย่าบอกน่ะ แต่มีหรือชอนจงจะฟัง ฮ่าๆๆ
“เห็นเขาเดินผ่านมาไหม” พี่ชองกยูถามฉันพร้อมกับมองหาพี่ฮิมชานไปด้วย
“เห... อื้ม อื้ม” ฉันกำลังจะพูดออกไปแต่อยู่ดีๆเจลโล่ก็ถลาเข้ามาเอามือปิดปากฉันไว้ไม่ให้พูด
“เออ ไม่เห็นครับ พอดีผมกับพี่ชองจงมีงานด่วนต้องไปทำ ขอตัวก่อนน่ะครับ” เจลโล่หันไปบอกพี่ชองกยูอย่างรุกรี้รุกรนและลากฉันออกมาจากตรงนั้นทันที
“เออ ค่ะ” พี่ชองกยูตอบรับเจลโล่อย่างงงๆและมองมาที่เราสองคนด้วยสายตาแปลกๆ แล้วเดินจากไป
เจลโล่ลากฉันมาอีกทางหนึ่งของบริษัทตรงนี้เป็นมุมอับไม่ค่อยมีคนเดินเพ่นพานเท่าไร เพราะพี่ฮิมชานแกเป็นคนเอาจิงเอาจังมาก พูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้น เจลโล่เลยกลัวพี่ฮิมชานจนขี้ขึ้นสมองอย่างนี้ไงล่ะ ถ้าเจลโล่ปล่อยให้ฉันพูดออกไปเขาได้รับการลงโทษจากพี่ฮิมชานแน่นอน
“พี่รู้ไหมถ้าผมเอามื้อปิดปากพี่ไม่ทันอะไรจะเกิดขึ้น พี่กำลังสร้างหายนะครั้งใหญ่ให้ผมเลยน่ะ” เจลโล่พูดขึ้นหลังจากที่ปล่อยฉันเป็นอิสระแล้ว
“นั้นมันเรื่องของนาย นายจะเป็นยังไงก็ชั่งฉันไม่สนใจหรอก” ฉันพูดและเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เออ จำคำที่ตัวเองพูดไว้น่ะ แล้วอย่ามาเสียใจที่หลังแล้วกันที่ทำร้ายหัวใจตัวเองอ่ะ เชอะ งอนแล้ว” เจลโล่พูดด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อสุดๆ c]h;; เดินจากไปทันที
“เชอะ คิดว่าง้อเหรอ งอนได้งอนไปเลย” ฉันตะโกนไล่หลังเจลโล่ไปและเดินออกกมาอีกทางหนึ่ง
ความคิดเห็น