คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : THE SKY BLUE 7
ฉันล้างจานเสร็จแล้ว ฉันเดินออกมาจากห้องครัวก็พบว่าเจอเจลโล่กำลังนอนหลับสบายอยู่ที่โซฟาหลับง่ายจริงๆ เวลาที่นอนหลับนิ่งๆ อย่างนี้นายก็น่ารักดีนะ น่าตาก็ดี นิสัยก็พอใช้ได้ เต้นก็เก่ง แร๊พก็เก่ง ดีทุกอย่างดีหมดแต่มันติดตรงที่ว่าฉันรักนายยังไม่ได้เท่านั้นเอง เอ๊ะอะไรติดหน้าอ่ะฉันเอื้อมมือไปปัดสิ่งที่เกาะอยู่บนหน้าเจลโล่ออกขณะที่ฉันกำลังชักมือกลับ
หมับ!
ว๊าย!
อยู่ดีดีเจลโล่ก็จับที่ข้อมือและออกแรงกระชากข้อมือฉันอย่างแรง ฉันที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้ล้มลงไปนอนทับร่างของเจลโล่เต็มๆ แต่ขณะทีฉันกำลังจะดันตัวลุกขึ้น ก็ถูกเจลโล่ดึงเข้าไปกอด
“ปล่อยน่ะเจลโล่!” ฉันพยายามดิ้น
“ปล่อยให้โง่ดิ”
“บอกให้ปล่อยไง ถ้าไม่ยอมปล่อยพี่จะโกรธแล้วน่ะ เล่นอะไรของนายเนี่ย!”
“ขู่ผมเหรอผมไม่กลัวหรอก ผมไม่ได้เล่นผมเอาจริง อืม ก็ผมหนาวอ่ะ” เจลโล่กอดกระชับร่างฉันเพื่อให้ร่างกายเราแนบสนิทกันมากขึ้น
“นายหนาวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ โน้นผ้าห่มไปเอามาห่มสิ”
“ไม่เอาอ่ะนอนกอดพี่อุ่นกว่าตั้งเยอะ”
“นี่บอกให้ปล่อยไง!”
“ผมไม่ปล่อยและถ้าพี่ยังไม่หยุดดิ้นน่ะผมก็จะยิ่งกอดพี่แน่นมากขึ้นไม่เชื่อก็ลองดู”
ฉันไม่ฟังคำขู่ของเจลโล่และพยายามออกแรงดิ้นอีกครั้งเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเจลโล่แต่ทำยังไงก็ทำไม่สำเร็จแถมเจลโล่ก็ยังกอดฉันแน่นขึ้นกว่าเดิมอีกฉันจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วเนี่ยฉันคิดว่าพยายามไปก็คงจะเหนื่อยเปล่าๆ เลยปล่อยให้เจลโล่กอดฉันอยู่อย่างนั้น
“โอ๊ย! อย่ากอดแน่นสิ ฉันหายใจไม่ออก” ฉันพลักมือเจลโล่ออก
“ถ้าเชื่อตั้งแต่แรกพี่ก็คงไม่ต้องเหนื่อยอย่างนี้หรอก”
“.....”
พรึบ!
อยู่ๆเจลโล่ก็พลิกตัวฉันให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา ทำให้ตอนนี้เรานอนหันหน้าใส่กันหน้าของฉันอยู่ห่างจากหน้าเจลโล่ไม่ถึงเซนต์ ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ทำไมหัวใจมันเต้นแรงอย่างนี่นะ ตุ้บ!ตุ้บ! มันจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว เมื่อไหร่นายจะปล่อยฉันสักที คนเรามันก็เกิดความหวั่นไหวได้เหมือนกันนะ เจลโล่กับฉันจ้องตากันอย่างนิ่งๆและเนิ่นนานมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบเจลโล่หรอกนะ เจลโล่ก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งแต่ที่ฉันยังรับรักเจลโล่ไม่ได้ก็เพราะฉันยังรักผู้ชายอีกคนหนึ่งอยู่ไงล่ะและฉันก็คิดกับเขาแค่น้องชาย จริงน่ะ! และฉันก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าที่ฉันรู้สึกกับยองแจสิ่งนั้นมันคือความรักหรือความผูกพันกันแน่ และเจลโล่ก็พูดขึ้นมาทำให้เราสองคนก็เลิกจ้องตากัน ฉันที่แอบเขินเลยเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“พี่ก็รู้อะ ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่” เจลโล่พูดด้วยสีหน้าที่จริงจังและจ้องหน้าฉัน ขณะที่เอื้อมมือมาปัดผมฉันที่ลงมาปรกหน้าออก
“.....” ฉันที่สติยังไม่กลับคืนมาครบร้อยเปอร์เซ็นต์ได้แต่นอนฟังนิ่งๆ
“ผมมันน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เปล่า ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเล...” ฉันที่กลัวเจลโล่จะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้เลยรีบหันหน้ากลับมาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อปลายจมูกฉันกับปลายจมูกเจลโล่ชนกัน ตุ้บ! ตุ้บ!
“ถ้าพี่ไม่ได้คิด งั้น....” เจลโล่ค่อยๆขยับใบหน้าเข้ามาใกล้อีกและหยั่งเชิงดูว่าฉันจะเบือนหน้าหนีรึเปล่า แต่ฉันกลับไม่ทำแล้วปล่อยให้เจลโล่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนริมฝีปากของเราแตะกันมันเป็นสัมผัสที่อ่อนหวานและนุ่นนวลมาก ฉันรับสัมผัสนั้นจากเจลโล่ เจลโล่เลื่อนมือมาประคองหน้าฉันไว้ส่วนมือฉันก็เลื่อนขึ้นไปจับหน้าเจลโล่เหมือนกันอย่างกับว่ากลัวใครคนใดคนหนึ่งจะหนีไปไหน แค่ฉันเบือนหน้าหนีเหตุการณ์วันนี้ก็จะไม่เกิดขึ้นแต่ฉันกลับไม่ทำและปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินต่อไปอย่างที่มันควรจะเป็น
ความคิดเห็น