คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : THE SKY BLUE 6
ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงี่ยพร้อมลุกออกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ วันนี้ฉันแต่งตัวเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้นธรรมดาเพราะว่าเป็นวันหยุดของพวกเราทุกคนก็เลยไม่ต้องไปทำงาน ฉันว่ายังไม่มีใครตื่นหรอกนี่ก็พึ่งจะแปดโมงเช้าอยู่เลย
“Good morring”
“อืม” ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องมาก็เจอแดฮยอนที่เดินออกจากห้องน้ำทักขึ้น มันหลับยังเนี่ย ก่อนนอนก็เจอ ตื่นขึ้นมาก็ยังเจอ
“เมื่อคืนแกคงจะหลับสบายดีสิน่ะให้ไอ้ยองแจมันอุ้มมาอ่ะ” แดฮยอนพูดและเดินมานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดทีวีดู
“เหรอ ฉันไม่รู้อะแล้วแกรู้ได้ไง” ฉันยิ้มและทำเป็นเนียนหันกลับไปตอบแดฮยอน
“แกหาว่าฉันโง่เหรอไอ้ยองแจน่ะใช่ แต่สำหรับฉันน่ะมันไม่ใช่” แดฮยอนพูดกับฉันโดยที่สายตาก็จับจ่ออยู่ที่จอทีวี
“แล้วไง แกพูดเพื่อ”
“เพื่อจะบอกแกว่าทำอะไรก็นึกถึงจิตใจไอ้เจลมันบ้าง” อยู่ๆน้ำเสียงของแดฮยอนก็จริงจังขึ้นมา
“บางครั้งฉันก็อยากทำตามความรู้สึกของตัวเองบ้าง แล้วเจลโล่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่าน้องชายและฉันก็ไม่เคยไปให้ความหวังมัน ฉันผิดเหรอ! แล้วไหนแกเคยบอกกลับฉันว่าถ้าไม่แสดงออกให้ยองแจรู้แล้วยองแจจะรู้มั้ย”
“ฉันรู้ แกไม่ผิดหรอกแต่ฉันสงสารมันว่ะ ทำอะไรก็ระวังๆหน่อยล่ะกัน เมื่อวานมันกลับมามันก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากะว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อนแกมันบอกว่าค่ำแล้วมันอันตรายผู้หญิงกลับบ้านคนเดียว แต่แม่มันโทรมาซะก่อนบอกมาว่ามีธุระด่วน มันเลยปฏิเสธไม่ได้ มันหวงแกมากเลยน่ะ” แดฮยอนละสายตาจากทีวีแล้วหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าพึ้งตึง
“แกกลายเป็นพ่อสื่อตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ นี่ไอ้แด คนเรานะโกหกคนอื่นนะมันโกหกได้ แต่มันโกหกตัวเองไม่ได้หรอกน่ะเพราะใจเราน่ะรู้ดีว่าเราชอบใคร” ฉันก็หันไปตอบแดฮยอนด้วยน้ำเสียงที่จริงจังไม่แพ้กัน
“ฉันเตือนแกแล้วน่ะ อย่ามาหาว่าฉันไม่เตือนที่หลังก็แล้วกัน รักคนที่เขารักเราน่ะดีที่สุดแล้วชองจง”
“เตือนอะไรของแก เตือนเรื่องอะไร โอ๊ย! ยิ่งคุยกับแกฉันยิ่งปวด” อื้ม! นึกได้พอดีถามไอ้แด ให้หายสงสัยดีกว่า
“เออ ไอ้แดคนที่ชื่อชองยอลอะไรเนี่ยที่ยองแจพูดถึงเมื่อคืนอ่ะ เธอเป็นใครเหรอ ใช่พี่ชองยอลที่ทำงานบริษัทเดียวกับเราเปล่าอะ”
“อืม”
“เหรอ”
“แต่ถ้าอยากรู้หลาละเอียดมากกกว่านี้ ไปถามไอ้ยองแจมันเอง” แดฮยอนพูด
“ไม่อ่ะ ฉันอยากรู้แค่นี้ล่ะ ก็คงจะแค่พี่น้องร่วมงานกันธรรมดาไม่น่าจะมีอะไรมากไปกว่านี้”
“ก็แล้วแต่แกจะคิด แต่มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้” แดฮยอนพูดด้วยสีหน้าที่เอือมระอาฉันเต็มทน
“อืม ฉันคิดอย่างนี้ล่ะ ฉันสบายใจล่ะ ไปทำอาหารดีกว่า” พูดจบฉันก็เข้าครัวไปและไม่ได้สนใจประโยคบอกเล่าของไอ้แด เลย
ฉันทำอาหารเสร็จแล้วตอนนี้เราทุกคนกำลังกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ฝีมือชองจงไม่ทำให้เสียชื่ออยู่แล้วพอกินเสร็จก็ต้องเป็นหน้าที่ฉันอีกนั่นล่ะที่จะต้องเก็บจานไปล้าง
ฟึ่บ!
“มาผมช่วย”เจลโล่เอื้อมมือมาแย่งจานไปจานมือฉัน
“ตามใจ”
“เออนี่ชองจง ขอบใจมากนะสำหรับอาหารเช้าอ่ะมันเป็นอาหารเช้าที่อร่อยที่สุดเลยล่ะพวกฉันไปทำงานก่อนน่ะ” ยองแจพูด
“เฮ้ย! เจลโล่จับชอนจงไว้ เดี๋ยวมันลอย” แดฮยอนชี้มาที่ฉันและหันไปบอกเจลโล่
“ไอ้บ้า”ฉันหันไปทะลึ่งตาใส่แดฮยอน ส่วนจงออบยืนดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ
“อ้าว วันนี้วันหยุดทำไมถึงยังต้องไปทำงานล่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นมาขณะที่มือก็เก็บจานไปด้วย
“อ้อ เราต้องไปเตรียมสถานที่ไว้อ่ะ เพราะนัดนายแบบไว้พรุ่งนี้”
“พี่ฮิมชานน่ะเหรอ “
“อื้ม ฉันนัดพี่เขาไว้อ่ะ งานพี่เขาเยอะจะตายแค่เขาเสียสละเวลาอันล้ำค่าของเขามาถ่ายแบบให้ฉันก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันอยากให้งานพรุ่งนี้ดำเนินไปได้ด้วยดีอ่ะ ก็เลยต้องไปเตรียมงานไว้ก่อนไปล่ะน่ะ บาย เออพวกฉันอาจจะกลับพรุ่งนี้ ไม่ต้องทำอาหารเผื่อ” พูดจบยองแจ แดฮยอนและจงออบก็เดินออกจากห้องไปตามๆกัน
ปัง!
ฉันเดินเอาจานไปไว้ตรงที่ล้างจาน เจลโล่ก็เดินช่วยถือจานตามฉันมาติดๆ
“ไปทำอะไรก็ไปทำไป เดี๋ยวตรงนี้พี่จัดการเอง” ฉันไล่เจลโล่ออกจากห้องครัว
“เอางั้นเหรอ”
“จ๊ะ”
“อืมงั้นผมขอตัวน่ะ เรื่องแบบนี้ผมไม่ค่อยถนัดอ่ะ”พูดเสร็จเจลโล่ก็เดินออกไป วันนี้ฉันนึกว่าจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาซะอีก ทำกิจกรรมด้วยกันอย่างสนุกสนาน กิจกรรมของพวกเราก็คือเล่นเกมส์แข่งกันค่ะใครแพ้จะต้องเต้นโชว์ อุตสาห์วันหยุดทั้งที่แต่ดั้งได้ออกไปทำงานคงเหนื่อยน่าดู
ความคิดเห็น