คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : THE SKY BLUE 3
At Apartment
พวกเราอยู่คอนโดเดียวกัน โดยช่วยกันออกค่าเช่าห้อง ห้องของพวกเราอยู่ชั้นสาม คอนโคของพวกเรามีสามห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องครัวและหนึ่งห้องโถง ซึ่งตอนเนี่ยได้กลายเป็นห้องนั่งเล่นและกึ่งห้องรับแขกไปโดยปริยายฉันนอนคนเดียวแต่ห้องฉันดีหน่อยมีห้องน้ำในตัว ยองแจกับแดฮยอนนอนห้องเดียวกัน ส่วนเจลโล่กับจงออบก็นอนด้วยกันอีกห้องหนึ่งหน้าที่หลักของฉันในคอนโดนี้คือทำอาหาร ยองแจทำความสะอาด ไอ้แดเก็บข้าวของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ฉันก็อยากเรียกชื่อเพื่อนฉันคนนี่เพราะๆหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่ามันปากเสียไปหน่อย จงออบทิ้งขยะ เจลโล่ซักผ้าซักแต่ของผู้ชายนะค่ะ ส่วนฉันนะซักเองค่ะ
ตอนนี้พวกเราก็อยู่ในห้องคอนโดของพวกเราเรียบร้อยแล้ว ซึ่งพวกเราก็มานั่งอ้อกันอยู่ที่ห้องโถงนี่ล่ะ ฉัน เจลโล่ แดฮยอง ยองแจ จงออบ นั่งเรียงกันอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ยาวตั้งแต่พนังอีกด้านหนึ่งยาวไปติดกับพนังอีกด้านหนึ่งเลย และก็มีทีวีจอใหญ่ยักษ์อยู่กลางห้อง ตอนนี่ไอ้แดกับจงออบกำลังแย่งรีโมตทีวีกันอยู่
“อืม ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ” ยองแจพูดขึ้นหลังจากที่นั่งพักอยู่ที่โซฟาเป็นเวลาไม่ถึงสองนาที จากนั้นยองแจก็ลุกเดินไปที่ห้องน้ำ
“โอ๊ย!ง่วงอ่ะพี่”เจลโล่บิดตัวขี้เกลียดแล้วทิ้งตัวลงนอนบนตักฉัน เจลโล่ก็เป็นแบบนี้ประจำล่ะขี้อ้อน
“เฮ้ย! ไปอาบน้ำก่อน”ฉันพลักเจลโล่ออกจากตัก แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จ
“ไม่เอาอะ”
“โสโครก!”
“เปล่าผมไม่ได้โสโครกนะ แต่พี่ไม่เห็นเหรอว่าพี่ยองแจกำลังอาบน้ำอยู่อะ”
“เออจริงด้วยฉันลืมนะแต่ทำไมนายต้องมานอนหนุนตักฉันด้วย หมอนก็มี ออกไป!” ฉันพูดพร้อมกับพลักหัวเจลโล่ออกจากตักแต่ผลก็ออกมาเหมือนเดิม ฉันขี้เกลียดก็เลยปล่อยให้เจลโล่นอนหนุนตักของฉันอยู่อย่างนั้น ส่วนไอ้แดกับ
จงออบตอนนี้สลบแล้ว
ยองแจอาบเสร็จพอดี กำลังจะเดินออกมาซึ่งฉันไม่อยากให้ยองแจเห็นภาพที่เจลโล่กำลังนอนหนุนตักฉันอยู่ และถ้ายองแจเห็นก็คงจะไม่ได้คิดอะไรหรอกมั่ง แต่ไม่ทันล่ะผลก็ปรากฏว่า
ตุ้บ!!!
“โอ๊ย! พี่เจ็บน่ะ” ฉันลุกขึ้นมาอย่างกะทันหันจนทำให้เจลโล่ที่กำลังนอนหลับสบายกลิ้งตัวลงไปนอนอยู่บนพื้นพรมอย่างง่ายดาย
“อ้าว ไอ้เจลโซฟามีให้นอนไม่นอนไปนอนบนพื้นทำไมวะ ฮึๆ แปลกคน” ยองแจที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำมา เห็นเจลโล่นอนอยู่บนพื้นจึงทักขึ้น
“ก็พี่ชองจ......”
“....”
“เออเจลโล่ ยองแจมันอาบน้ำเสร็จแล้ว นายไปอาบน้ำได้แล้วไป” ก่อนที่เจลโล่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ฉันก็พลักเจลโล่ให้เดินเข้าห้องน้ำไปและปิดประตูให้เสร็จสับ
“งั้นฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ” ยองแจมองดูฉันด้วยสายตาแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและขอตัวไปนอน
“ฉันก็เหมือนกัน หลับฝันดีนะ” ฉันพูดตอนที่ยองแจกำลังจะเดินเข้าห้อง
“ฮื้ม! อืมเช่นกัน” ยองแจคงจะตกใจน่าดูที่ฉันพูดประโยคนั้นออกไป เพราะตั้งแต่อยู่ที่นี้ด้วยกันมาฉันไม่เคยพูดประโยคนี่กับยองแจเลยแล้วยองแจก็เดินเข้าห้องนอนของเขาไป
ฉันกำลังจะนอน ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วแต่ก็มีมารมาผจนรบกวนการเข้านอนของฉันซะก่อน
ก๊อกๆๆๆ
“พี่นอนยังอ่ะ”เจลโล่นั้นเองที่มาเคาะประตู
“นอนแล้ว” ฉันตะโกนตอบเจลโล่ออกไป
“อ้าวเหรอ งั้นผมไม่กวนล่ะ นอนหลับฝันดีนะ” หลับฝันร้ายมากกว่านะสิไม่ว่า
“ครับผม”
Zzzzz
“นี่ทุกคนมากินอาหารเช้ากันได้แล้ว” ฉันตะโกนเรียกพวกนั้นมากินข้าวเช้า ซึ่งฉันต้องตื่นตั้งแต่ตีห้ามาทำเชี่ยวน่ะ อาหารก็ไม่มีอะไรมาก ก็กิมจิ ซูชิ ราเม็ง อาหารที่ทำกันง่ายๆนั้นล่ะ ส่วนที่นั่งกินข้าวของเราก็นั่งเหมือนเดิม เพราะการที่กินข้าวไปมองหน้ายองแจไปมันได้อรรถรสในการกินเป็นอย่างมาก อิ่มทั้งข้าว อิ่มทั้งใจ ฮุฮุ
“นี่พี่บ้ารึเปล่าอยู่ดีๆก็ยิ้มคนเดียว” เจลโล่หันมาสะกิดถามฉัน ตอนที่ฉันกำลังเคลิ้มอยู่
“....”
“นี่ไอ้เจล แกไม่สงสัยเหรออะไรที่เป็นสาเห.....” ก่อนที่ไอ้แดเพื่อนเลิฟของฉันจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ฉันก็เลยตักข้าวยัดใส่ปากมันซะก่อน
“อร่อยไหมค่ะ”
โฮ่โฮ่โฮ่!!
“เฮ้ยนี่แก! เล่นอะไรว่ะถ้าข้าวติดคอฉันตายจะทำอย่างไงฮะ” ไอ้แดพูดไปมือก็ทุบหน้าอกไป สมน้ำหน้า แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับปากพล่อยๆ ของแก หัดทำตัวให้เหมือนจงออบซะบ้างสิสงบเสงี่ยมเจียมตัวอ่ะเป็นไหม
“ก็ไม่ทำยังไง ก็เอาศพแกไปเผาที่วัดไง โง่เนอะถามมาได้”
“ฉันว่ากับข้าวจะเย็นหมดแล้ว เริ่มกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้ว” ยองแจพูด และพวกเราก็เริ่มกินข้าวเช้ากันก่อนจะออกไปทำงาน
แล้วพวกเราก็นั่งรถของยองแจมาทำงานเหมือนเช่นเคยอย่างทุกวัน ฉันกับเจลโล่น่ะไม่มีรถเป็นของตัวเองหรอก ตำแหน่งหน้าที่การงานของเราไม่ค่อยจะดี เงินเดือนก็พอประทังชีวิตได้ไปวันๆ แต่เจลโล่ทางบ้างเขาฐานะดีแต่บอกว่าไม่อยากไปรบกวน ส่วนไอ้แดอ่ะ รถมีแต่ไม่ขับชอบอ้างว่าลดภาวะโลกร้อนไปทางเดียวกันก็ไปรถคันเดียวกันนี่ล่ะ แต่สาเหตุที่แท้จริงอ่ะมันขี้เกลียดขับและก็ขี้งกเรื่องที่จะต้องเติมน้ำมันมากกว่าไอ้เนี่ยเจ้าเล่ห์จะตายไป ส่วนจงออบน่ะเขาก็มีรถแต่พอดีรถเสียต้องเอาไปเข้าศูนย์ มันก็เลยขออาศัยมาด้วย ยองแจนำรถเข้ามาจอดรถที่หน้าบริษัทเพื่อส่งพวกเราลงก่อน เสร็จแล้วเจ้าตัวก็ขับรถไปจอดในที่จอดรถของบริษัท
“พี่ผมแต่งกายเรียบร้อยแล้วใช่ป่ะ” เจลโล่หันมาถามฉันขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในบริษัทแต่เจลโล่ก็ไม่ได้รอคำตอบจากฉันแล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำทันที ต้องเนียบไว้ตลอดเวลาล่ะเดียวไม่หล่อ สาวไม่กรี๊ด
“นี่ไอ้แด ฉันไม่ชอบเลยที่แกแซวฉันเรื่องนั้นอ่ะ“ ฉันหันมาพูดกับแดฮยอนตอนที่เจลโล่วิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้ว เหลือแต่ฉัน ไอ้แด และจงออบ แต่จงออบอยู่ก็เหมือนไม่อยู่นั้นล่ะ
“แหมฉันก็แค่ล้อแกเล่นนนนนน่า อย่าซีเรียส” ไอ้แดทำมือทำไม้เลียนแบบ อ่าง เทิดเถิง เพื่อไม่ให้ฉันซีเรียส
ส่วนจงออบยืนเป็นกำลังใจให้อย่างสงบเสงี่ยม
“....” จงออบ
“แกก็พูดได้นิ แกไม่รองมาเป็นฉันบ้างล่ะ ถ้ายองแจมันมันรู้แล้วฉันเสียเพื่อนไปล่ะ แกจะทำอย่างไงฮะ!” แต่ฉันกลับไม่ตลกกับมัน และขึ้นเสียงต่อว่ามันต่อ
“แต่ถ้าแกไม่บอกความรู้สึกของแกให้มันรู้แล้วมันจะรู้ได้ยังไงยิ่งไอ้ยองแจมันเป็นคนตรงๆถ้าแกไม่บอกมันชาตินี้หรือชาติหน้ามันก็ไม่มีทางรู้หรอกถ้าแกไม่บอกหรือแกจะแอบชอบมันข้างเดียวแบบนี้ไปตลอด เอออันนั้นมันก็เรื่องของแกฉันก็แค่นึกสนุก ต่อไปฉันไม่ล้อเล่นแล้วก็ได้ แต่ก็ไม่รับปาก :P” พูดเสร็จมันก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉันก่อนจะวิ่งหนีไป
“....” จงออบ
“นี่ไอ้! ไอ้ ไอ้แดฮยอน! ไอ้เพื่อนเลว! ไอ !@#$%^&*()” ฉันยืนตะโกนต่อว่าแดฮยอนอย่างไม่กลัวอาย จะให้อายได้ไงก็ยังเช้าอยู่เลยไม่ค่อยมีคนหรอก ฉันที่กำลังโกธรอยู่เลยเผลอหันไปตวาดใส่จงออบ ซึ่งเป็นที่รองรับอารมณ์ฉันตลอดล่ะ
“แล้วนายเมื่อไรจะไปทำงาน ยืนเซ่ออยู่ได้!” ฉันพูดเสร็จก็เดินไปที่เคาน์เตอร์
“อะไรว่ะตลอดเลยกู ยืนอยู่เฉยๆก็โดยซะงั้น” จงออบตีสีหน้างุนงงและเดินเกาหัวตามแดฮยอนไป
ความคิดเห็น