คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : THE SKY BLUE 1
At Information Center in The TS ENTERTAINMENT
“จ๊ะเอ๋”
“กรี๊ดดด!!!”
พรึบ!
“พี่ O.O”
“ฉันขอโทษ! เป็นอะไรรึเปล่าเจลโล่ ก็ใช้ให้นายมาเล่นอย่างนี้” ฉันรีบเข้าไปพยุงตัวเจลโล่และพาไปนั่งที่เก้าอี้ข้างใน
เคาน์เตอร์
“โห่พี่! ก็ทุกทีผมก็เล่นอย่างนี้ ก็เห็นพี่แค่กรี๊ดนี่ ใครจะนึกว่าจะเตะมาได้”
“สมน้ำหน้า!”
“น้องชายผมจะใช้การได้ไหมเนี่ย”
“ไอลามก!” ฉันทำหน้าขยักแยงใส่เจลโล่
“เออ ว่าแต่พี่เหม่ออะไรอยู่เหรอ นั้นแน่อย่างอย่าบอกนะว่าคิดถึงผมอยู่” เจลโล่เอื้อมมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ
“โอ๊ย! ไอบ้า! ฉันไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระอย่างนั้นหรอก โดยเฉพาะเรื่องของนาย”
“เสียใจนะเนี่ย”
“ขอโทษนะค่ะ”
“ครับ/ค่ะ” ระหว่างที่ฉันกับเจลโล่กำลังสนทนากันอยู่ บทสนทนาของเราสองคนก็ถูกขัดขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของผู้หญิงสองคน
“ห้องประชุมไปทางไหนเหรอค่ะ”
“อ้อไปทางนั้นครับ เดี๋ยวผมพา” เห็นสาวๆ หน่อยไม่ได้เลยนะ เสนอหน้าตลอดๆ
“ขอบคุณค่ะ”
“เชิญทางนี้ครับผม” เจลโล่หันไปบอกผู้หญิงสองคนนั้นและทำท่าผายมือแล้วเดินนำไป ทิ้งฉันไว้คนเดียวซะงั้น ฮึ่ย! และฉันก็เหม่อต่อไป
“เฮ้!” และแล้วตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันเหม่อลอยจนเผลอเตะผ่าหมากเจลโล่ ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า น่ารัก ขาว สูง ตาตี๋ ปากห้อยนิดๆ อ้วน เอ้ย! สมส่วนต่างหากล่ะ (เดี๋ยวก็โดนแฟนคลับยองแจลุ่มกระทืบหรอก)
“.....” บอกอีกกี่ทีๆ ก็น่ารักอ่ะ
“เฮ้! นี่เธอ! ชองจง!”
โป๊ะ!
“โอ๊ย!” ยองแจดิ้นหน้าผากฉันอย่างแรง เล่นทำเอาฉันหลุดออกจากผวัง
“เหม่ออะไรอยู่ เป็นอะไรรึเปล่าเรียกตั้งนานแล้วไม่ได้ยินหรือไง ไม่สบายเหรอ” พูดเสร็จยองแจก็เอื้อมมือมาวางทาบบนหน้าผากของฉันทันที ทำเอาฉันหน้าแดงเลยยองแจก็เป็นอย่างนี้เสมอล่ะ ดูแลเอาใจใส่คนรอบข้างอยู่เสมอและนี่มันก็คือเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของยองแจที่ทำให้ฉันตกหลุมรัก อ้า! ทุกคนรู้ความลับของฉันหมดเลย จุจุ อย่าเอาไปบอกยองแจนะค่ะทุกคน
“O_O”
“อื้ม... ตัวก็ไม่ร้อนน่ะ”
“บ้า! ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ก็แค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ” พูดจบฉันก็ปัดมือยองแจออกจากหน้าผาก ก่อนที่หน้าของฉันจะแดงไปมากกว่านี้ แต่จริงๆนะอยากให้อยู่นานๆน่ะ
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว นี่มันก็เวลาเลิกงานแล้วไปกินมื้อเย็นกัน”
“จริงด้วย อืม...งั้นเดี๋ยวรอเจลโล่ก่อนน่ะ” ฉันก้มมองนาฬิกาข้อมือก็พบว่านี่มันก็สี่โมงเย็นเข้าไปแล้ว ฉันหันซ้าย หันขวามองหาเจลโล่
“อืม ว่าแต่น้องชายฉันมันไปไหนเหรอ”
“ไปส่งสาวอ่ะ นั้นไงมาพอดีเลย” ฉันชี้ไปทางเจลโล่ที่กำลังเดินมา
“...”
“ไปกันเถอะ พอดียองแจมาชวนไปกินมื้อเย็นน่ะ” เจลโล่ไม่ได้สนใจฉันแต่กลับหันไปพูดยองแจแทน
“ไง มาทำไมเนี่ย”
“ฉันก็มาชวนเพื่อนฉันไปกินมื้อเย็นไง”
“พี่ไม่จำเป็นก็ได้มั่ง ผมพาพี่ชองจงไปกินเองก็ได้” เจลโล่พูดพร้อมกับทำหน้าไม่ค่อยพอใจใส่ลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง
“นี่นาย หยุดหาเรื่องก่อนได้ไหม ฉันเหนื่อยและก็หิวมากด้วย หรือนายไม่หิวเจลโล่ ถ้าไม่หิวก็ไม่ต้องไป ฉันจะได้ไปกินกับยองแจสองคน”ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าหวานเยิ้มใส่ยองแจ แต่เขาคงไม่เห็นหรอกเพราะมั่วแต่ยุ่งอยู่กับไอแพคน่ะ
“หิวซิ”
“เฮ้ย! ไม่ได้ไปกินกันแค่สองคน โน้นเพื่อนเรารออยู่ตรงโน้น”ยองแจเงยหน้าขึ้นมาจากไอแพคและชี้ไปทางกลุ่มเพื่อนที่รออยู่ตรงประตู
“อ้าว! แล้วก็ไม่บอกแต่แรก” ฉันรู้สึกเขินมากจนทำอะไรไม่ถูก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ขำอะไรเจลโล่ ตลกมากใช่มั้ย” ฉันทะลึ่งตาใส่เจลโล่ แต่ถึงอย่างนั้นนายนั้นก็ยังหัวเราะฉันไม่ยอมหยุด
“โทษที ก็เธอไม่ได้ถามนี่ งั้นเราไปกันได้แล้ว” แล้วเราสามคนก็เดินไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อนของเรา แต่ฉันสนิทกับยองแจมากที่สุด (เพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อนะน่ะ)
ความคิดเห็น