ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 ชายในรูปถ่าย
หลังสงครามnightmarewarสิ้นสุดมา14ปี
ในบ้านไม้หลังเล็กๆหน้าเตาผิงที่มอดแล้ว คารอสชายวัยกลางคนหน้าตาคมเข้มกำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์สายตาเหม่อลอยอยู่ที่รูปถ่ายหมู่ของผู้ชายสี่คนสีขาวดำที่วางอยู่บนเตาผิง คนทางด้านซ้ายสุดของรูปเป็นคนที่มีสั้นและหน้าผากโตถัดมาคนที่สองมีผมยาวประบ่ากำลังกอดคอกับคนที่สามซึ่งมีนัยตาว่างเปล่าแต่ยิ้มอย่างมีความสุขคนสุดท้ายเป็นคนตัวโตหน้าตาคมเข้มใช่แล้วคือเขาเอง
ครืด~~~
เสียงประตูบ้านเปิดออกทำให้เข้าได้สติคืนมา เขาหันไปมองที่ประตูเห็นเด็กหนุ่มใส่เสื้อสีเทาแขนเสื้อยาวถึงศอกมอซอกางเกงขา4ส่วนสีดำรองเท้าหนังเก่าๆอีกคู่อายุประมาณ14-15ผมสีแดงนัยตาสีดำเป็นประกายดูมีพลังเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยในมือของเด็กหนุ่มถือขวดนมใหม่มาขวดหนึ่ง
"ส่งนมเส็จแล้วรึโซล่า" คารอสถามอย่างลอยๆ
"ยังมั้งครับพ่อ" โซล่าย้อนอย่างยียวนพร้อมกับเปิดฝาขวดนมเพื่อดื่ม
คารอสส่ายหัวพร้อมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"แล้ววันนี้แกต้องไปซ่อมหลังคาให้ลุงทอมไม่ไช่รึ"
"ก็จะมาเอาเครื่องมือซ่อมนี่ไง"
พอดื่มนมเสร็จโซล่าก็เดินไปหลังบ้านเปิดเข้าไปในห้องเก็บของเพื่อไปหยิบเครื่องมือซ่อมหลังคาแต่เขาพลั้งมือไปปัดถูกกล่องใบหนึ่งตกลงมา
ตุบ!ฝากล่องเปิดออกเผยให้เห็นของข้างในคือดาบยาวประมาณ1เมตรปลอกด้ามจับเป็นสีดำสนิทและรูปถ่ายหมู่สี่คนเหมือนที่วางอยู่บนเตาผิง เขาหยิบมันขึ้นมา
"อย่ายุ่งกับดาบเล่มนั้น"คารอสที่ยืนอยู่ข้างหลังโซล่าในขณะนี้พูดขึ้น
โซล่าสดุ้งแล้วทำมันตกลงไปในกล่องเหมือนเดิม คารอสเดินมาหยิบกล่องใบนั้นขึ้นมา
"ดาบนั้นของพ่อรึ แล้วทำไมถึงมีรูปถ่ายเหมือนกันกับที่วางอยู่ที่เตาผิง" โซล่าถามอย่าใคร่รู้
"ยังไม่ถึงเวลาที่เจ้าจะรู้ ไปซ่อมหลังคาซะ"คารอสตอบเสียงเครียด
"ไม่บอกก็ไม่เปนราย ไปละพ่อหวัดดี"
โซล่าไม่พูดอะไรต่อเพราะเรื่องที่สามารถทำให้คารอสเสียงเครียดได้มีไม่กี่เรื่องเขาหยิบเครื่องมือแล้วเดินออกจากบ้านไป
เมื่อเขาซ่อมหลังคาบ้านคุณทอมเสร็จเขาไปนอนเล่นอยู่ที่เนินเขาข้างหมู่บ้านใต้ต้นไม้ใหญ่ตาของเขาจ้องมองดูเมฆที่ลอยเคว้งคว้างอยู่บนท้องฟ้าแต่ในหัวเขาคิดแต่เรื่องดาบปลอกดำและปฏิกิริยาของคารอสตอนเขาจับดาบนั่น
ลมเย็นพัดอ่อยๆอากาศเย็นสบายทำให้เขาเผลอหลับไป...
เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เป็นเวลาโพ้เพล้เต็มทน
"ชิบ..เผลอหลับไปตั้งกะเมื่อไหร่วะ"เขาลุกขึ้นแล้วหันมองไปทางหมู่บ้าน หมู่บ้านกำลังถูกเผา!!ไฟลามไปทั้งหมู่บ้าน! เขารีบวิ่งสุดฝีเท้าตรงไปที่หมู่บ้านพอถึงทางเข้าเขาชนกับนายทอมผู้ที่เขาซ่อมหลังคาให้เมื่อเช้านี้
"เกิดอะไรขึ้น!!"โซล่าถามกระชากเสียง
"มะ..มีคนที่เสกไฟได้มาเผาหมู่บ้าน!!"ทอมตอบอย่างตื่นตนก
โซล่าตกอยู่ในอาการมึนงงชั่วขณะแล้วเขาก็นึกขึ้นได้
"พ่อ!" เขาวิ่งไปที่บ้านตัวเองที่บ้านเขาโชคดีที่ไฟลามถึงแค่ครึ่งหลังเท่านั้นเขาถีบประตูเข้าไป
สิ่งที่เขาเห็นก็ยิ่งทำให้เขางุนงงยิ่งขึ้นคารอสถือดาบยืนประจันหน้ากับชายแปลกหน้าอยู่!!
'ไม่!ไม่แปลกหน้าเราเคยเห็นหน้าคนๆนี้คนที่อยู่ในรูปถ่าย!!'
ยิ่งกว่านั้นที่มีเขาถือเคียวที่มีเปลวไฟเป็นคมมีดอยู่ ส่วนคารอสถือดาบดาบที่เขาเห็นเมื่อเช้าและที่คมดาบก็มีไปอาบอยู่คล้ายๆกันกับเคียวของชายอีกคน
"เกิดอะไรขึ้น!!"โซล่าตะโกนถาม
"โซล่า!! หนีไป!!" คารอสตะโกนก้อง
"กลับมาแล้วรึเจ้าหนู"ชายแปลกหน้าถามเสียงเหมือน"เชิญนั่งดื่มชาก่อนสิ"
"อย่ายุ่งกะโซล่า เจ้านี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้
โซล่ายังคงยืนช๊อกอยู่อย่างนั้น!
"ไม่ง่ายหรอก"ชายแปลกหน้าฟันเคียวออกมาเป็นคลื่นพลังรูปเสี้ยวพระจันทร์นับร้อยคลื่นมาทางโซล่า!!
"โซล่า!!"คารอสกระโดดกอดเป็นโล่กำบังแทน! คลื่นพลังนับร้อยกระหน่ำลงที่แผ่นหลังของคารอส! เลือดสาดกระจายไปทั่วบ้าน
ไฟที่ดาบในมือคารอสดับลงคารอสยัดดาบลงในมือของโซล่า
"ปะ..ไปหากริม วาเรนเทีย..ตรงไปทิศตะวันตก"สิ้นเสียงกระซิบสุดท้ายของคารอสทรุดลงตรงพื้นหน้าโซล่าเผยให้เห็นแผ่นหลังที่เป็นแผลพลุพองบนรอยแผลบาดลึกที่มีเลือดใหลท่วม!!
"เกะกะจริง"ชายแปลกหน้าพูดหน้าตาเฉยแล้วฟันเคียวเปลวเพลิงใส่ร่าง
คารอสอีกที
"อ๊ากกก!!!"คารอสร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างอดกลั้นไม่ได้ ไฟเผาผลาญไปทั่วทั้งกาย ร่างของเขาสลายกลายเป็นเปลวเพลิงก่อนที่เค้าจะสิ้นใจ
น้ำตาของโซล่าคลอหัวของเข้าในหัวของเขาว่างเปล่า คารอสผู้เป็นพ่อตายแล้วต่อหน้าต่อตาเขาโดยเขาทำอะไรไม่ได้....
"พ่อ!!!" โซล่าร้องลั่น
"แก!!ฆ่าพ่อฉันทำไม!!ไอ้สาระเลว!!!"
ชายแปลกหน้าไม่พูดเขายกเคียวขึ้นง้างขึ้น
โซล่ายกดาบขึ้นเขารู้ว่าเขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน เลือดในร่างกายมันเดือดพล่านร้อนไปหมดในหัวของเขามีแต่ความเครียดแค้น
'ฉันจะฆ่าแก!' โซล่าคิด
ไฟที่ดาบติดขึ้นมาอีกครั้งและพลังที่อยู่ข้างในร่างกายของโซล่าระเบิดออกพลังทำลายราวซูเปอร์โนว่า!
"อ๊ากกกก!!"โซล่าร้องด้วยความเจ็บปวด!!เจ็บจากข้างใน!
ตูมมมมมมม!!!พลังเปลวเพลิงแดงฉานแผ่ออกมาจากร่างกายของโซล่าอย่ามิอาจควบคุมได้!!
ชายแปลกหน้าแสดงสีหน้าตกใจตาเปิดกว้างโพลง!!
โซล่ายืนเหงื่อใหลโทรมอยู่บนกองเถ้าถ่านที่ถูกเขาเผาไหม้เปนตอตะโกด้วยฝีมือของเขาเอง เขาสับสนเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นซักเรื่อง
ทำไมเขาถึงสามารถมีพลังมหาศาลขนาดนี้!!ทำไมคนที่อยู่ในในรูปถ่ายถึงมาอยู่ที่นี่ได้!!และทำไมมันต้องฆ่าพ่อ!!!และกริมคือใคร!!
'กริม!ทิศตะวันตก!!'
เขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงเขาออกวิ่งไปทางทิศตะวันตกวิ่งโดยไม่หยุด!
ชายแปลกหน้าเขาหนีพ้นจากการระเบิดครั้งนี้ได้อย่างฉิวเฉียดแต่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักเขาหลบซ่อนอยู่ที่ต้นไม้ในป่าข้างหมู่บ้าน
"พิษสงเยอะนะแก!!"เขาสถบดังลั่น
บทที่1
หลังสงครามnightmarewarสิ้นสุดมา14ปี
ในบ้านไม้หลังเล็กๆหน้าเตาผิงที่มอดแล้ว คารอสชายวัยกลางคนหน้าตาคมเข้มกำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์สายตาเหม่อลอยอยู่ที่รูปถ่ายหมู่ของผู้ชายสี่คนสีขาวดำที่วางอยู่บนเตาผิง คนทางด้านซ้ายสุดของรูปเป็นคนที่มีสั้นและหน้าผากโตถัดมาคนที่สองมีผมยาวประบ่ากำลังกอดคอกับคนที่สามซึ่งมีนัยตาว่างเปล่าแต่ยิ้มอย่างมีความสุขคนสุดท้ายเป็นคนตัวโตหน้าตาคมเข้มใช่แล้วคือเขาเอง
ครืด~~~
เสียงประตูบ้านเปิดออกทำให้เข้าได้สติคืนมา เขาหันไปมองที่ประตูเห็นเด็กหนุ่มใส่เสื้อสีเทาแขนเสื้อยาวถึงศอกมอซอกางเกงขา4ส่วนสีดำรองเท้าหนังเก่าๆอีกคู่อายุประมาณ14-15ผมสีแดงนัยตาสีดำเป็นประกายดูมีพลังเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยในมือของเด็กหนุ่มถือขวดนมใหม่มาขวดหนึ่ง
"ส่งนมเส็จแล้วรึโซล่า" คารอสถามอย่างลอยๆ
"ยังมั้งครับพ่อ" โซล่าย้อนอย่างยียวนพร้อมกับเปิดฝาขวดนมเพื่อดื่ม
คารอสส่ายหัวพร้อมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"แล้ววันนี้แกต้องไปซ่อมหลังคาให้ลุงทอมไม่ไช่รึ"
"ก็จะมาเอาเครื่องมือซ่อมนี่ไง"
พอดื่มนมเสร็จโซล่าก็เดินไปหลังบ้านเปิดเข้าไปในห้องเก็บของเพื่อไปหยิบเครื่องมือซ่อมหลังคาแต่เขาพลั้งมือไปปัดถูกกล่องใบหนึ่งตกลงมา
ตุบ!ฝากล่องเปิดออกเผยให้เห็นของข้างในคือดาบยาวประมาณ1เมตรปลอกด้ามจับเป็นสีดำสนิทและรูปถ่ายหมู่สี่คนเหมือนที่วางอยู่บนเตาผิง เขาหยิบมันขึ้นมา
"อย่ายุ่งกับดาบเล่มนั้น"คารอสที่ยืนอยู่ข้างหลังโซล่าในขณะนี้พูดขึ้น
โซล่าสดุ้งแล้วทำมันตกลงไปในกล่องเหมือนเดิม คารอสเดินมาหยิบกล่องใบนั้นขึ้นมา
"ดาบนั้นของพ่อรึ แล้วทำไมถึงมีรูปถ่ายเหมือนกันกับที่วางอยู่ที่เตาผิง" โซล่าถามอย่าใคร่รู้
"ยังไม่ถึงเวลาที่เจ้าจะรู้ ไปซ่อมหลังคาซะ"คารอสตอบเสียงเครียด
"ไม่บอกก็ไม่เปนราย ไปละพ่อหวัดดี"
โซล่าไม่พูดอะไรต่อเพราะเรื่องที่สามารถทำให้คารอสเสียงเครียดได้มีไม่กี่เรื่องเขาหยิบเครื่องมือแล้วเดินออกจากบ้านไป
เมื่อเขาซ่อมหลังคาบ้านคุณทอมเสร็จเขาไปนอนเล่นอยู่ที่เนินเขาข้างหมู่บ้านใต้ต้นไม้ใหญ่ตาของเขาจ้องมองดูเมฆที่ลอยเคว้งคว้างอยู่บนท้องฟ้าแต่ในหัวเขาคิดแต่เรื่องดาบปลอกดำและปฏิกิริยาของคารอสตอนเขาจับดาบนั่น
ลมเย็นพัดอ่อยๆอากาศเย็นสบายทำให้เขาเผลอหลับไป...
เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เป็นเวลาโพ้เพล้เต็มทน
"ชิบ..เผลอหลับไปตั้งกะเมื่อไหร่วะ"เขาลุกขึ้นแล้วหันมองไปทางหมู่บ้าน หมู่บ้านกำลังถูกเผา!!ไฟลามไปทั้งหมู่บ้าน! เขารีบวิ่งสุดฝีเท้าตรงไปที่หมู่บ้านพอถึงทางเข้าเขาชนกับนายทอมผู้ที่เขาซ่อมหลังคาให้เมื่อเช้านี้
"เกิดอะไรขึ้น!!"โซล่าถามกระชากเสียง
"มะ..มีคนที่เสกไฟได้มาเผาหมู่บ้าน!!"ทอมตอบอย่างตื่นตนก
โซล่าตกอยู่ในอาการมึนงงชั่วขณะแล้วเขาก็นึกขึ้นได้
"พ่อ!" เขาวิ่งไปที่บ้านตัวเองที่บ้านเขาโชคดีที่ไฟลามถึงแค่ครึ่งหลังเท่านั้นเขาถีบประตูเข้าไป
สิ่งที่เขาเห็นก็ยิ่งทำให้เขางุนงงยิ่งขึ้นคารอสถือดาบยืนประจันหน้ากับชายแปลกหน้าอยู่!!
'ไม่!ไม่แปลกหน้าเราเคยเห็นหน้าคนๆนี้คนที่อยู่ในรูปถ่าย!!'
ยิ่งกว่านั้นที่มีเขาถือเคียวที่มีเปลวไฟเป็นคมมีดอยู่ ส่วนคารอสถือดาบดาบที่เขาเห็นเมื่อเช้าและที่คมดาบก็มีไปอาบอยู่คล้ายๆกันกับเคียวของชายอีกคน
"เกิดอะไรขึ้น!!"โซล่าตะโกนถาม
"โซล่า!! หนีไป!!" คารอสตะโกนก้อง
"กลับมาแล้วรึเจ้าหนู"ชายแปลกหน้าถามเสียงเหมือน"เชิญนั่งดื่มชาก่อนสิ"
"อย่ายุ่งกะโซล่า เจ้านี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้
โซล่ายังคงยืนช๊อกอยู่อย่างนั้น!
"ไม่ง่ายหรอก"ชายแปลกหน้าฟันเคียวออกมาเป็นคลื่นพลังรูปเสี้ยวพระจันทร์นับร้อยคลื่นมาทางโซล่า!!
"โซล่า!!"คารอสกระโดดกอดเป็นโล่กำบังแทน! คลื่นพลังนับร้อยกระหน่ำลงที่แผ่นหลังของคารอส! เลือดสาดกระจายไปทั่วบ้าน
ไฟที่ดาบในมือคารอสดับลงคารอสยัดดาบลงในมือของโซล่า
"ปะ..ไปหากริม วาเรนเทีย..ตรงไปทิศตะวันตก"สิ้นเสียงกระซิบสุดท้ายของคารอสทรุดลงตรงพื้นหน้าโซล่าเผยให้เห็นแผ่นหลังที่เป็นแผลพลุพองบนรอยแผลบาดลึกที่มีเลือดใหลท่วม!!
"เกะกะจริง"ชายแปลกหน้าพูดหน้าตาเฉยแล้วฟันเคียวเปลวเพลิงใส่ร่าง
คารอสอีกที
"อ๊ากกก!!!"คารอสร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างอดกลั้นไม่ได้ ไฟเผาผลาญไปทั่วทั้งกาย ร่างของเขาสลายกลายเป็นเปลวเพลิงก่อนที่เค้าจะสิ้นใจ
น้ำตาของโซล่าคลอหัวของเข้าในหัวของเขาว่างเปล่า คารอสผู้เป็นพ่อตายแล้วต่อหน้าต่อตาเขาโดยเขาทำอะไรไม่ได้....
"พ่อ!!!" โซล่าร้องลั่น
"แก!!ฆ่าพ่อฉันทำไม!!ไอ้สาระเลว!!!"
ชายแปลกหน้าไม่พูดเขายกเคียวขึ้นง้างขึ้น
โซล่ายกดาบขึ้นเขารู้ว่าเขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน เลือดในร่างกายมันเดือดพล่านร้อนไปหมดในหัวของเขามีแต่ความเครียดแค้น
'ฉันจะฆ่าแก!' โซล่าคิด
ไฟที่ดาบติดขึ้นมาอีกครั้งและพลังที่อยู่ข้างในร่างกายของโซล่าระเบิดออกพลังทำลายราวซูเปอร์โนว่า!
"อ๊ากกกก!!"โซล่าร้องด้วยความเจ็บปวด!!เจ็บจากข้างใน!
ตูมมมมมมม!!!พลังเปลวเพลิงแดงฉานแผ่ออกมาจากร่างกายของโซล่าอย่ามิอาจควบคุมได้!!
ชายแปลกหน้าแสดงสีหน้าตกใจตาเปิดกว้างโพลง!!
โซล่ายืนเหงื่อใหลโทรมอยู่บนกองเถ้าถ่านที่ถูกเขาเผาไหม้เปนตอตะโกด้วยฝีมือของเขาเอง เขาสับสนเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นซักเรื่อง
ทำไมเขาถึงสามารถมีพลังมหาศาลขนาดนี้!!ทำไมคนที่อยู่ในในรูปถ่ายถึงมาอยู่ที่นี่ได้!!และทำไมมันต้องฆ่าพ่อ!!!และกริมคือใคร!!
'กริม!ทิศตะวันตก!!'
เขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงเขาออกวิ่งไปทางทิศตะวันตกวิ่งโดยไม่หยุด!
ชายแปลกหน้าเขาหนีพ้นจากการระเบิดครั้งนี้ได้อย่างฉิวเฉียดแต่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักเขาหลบซ่อนอยู่ที่ต้นไม้ในป่าข้างหมู่บ้าน
"พิษสงเยอะนะแก!!"เขาสถบดังลั่น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น